Α.Τ.Ι.Α. ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Ο Πλούταρχος μας λέει πως  ο Μάριος που ο Σερτώριος τον είχε στείλει από την Ιβηρία με στρατό για να βοηθήσει σαν στρατηγός του Μιθριδάτη ήρθε απέναντί από τον Λούκουλο και τον προκαλούσε, για αυτό και ο Λούκουλος παρατάχτηκε απέναντί του και ήταν έτοιμος να δώσει μάχη. Ενώ όμως από ώρα σε ώρα θα άρχιζε η σύγκρουση, ξαφνικά και χωρίς καμία φανερή αιτία, άνοιξε ο ουρανός και έκανε την εμφάνιση του ένα μεγάλο φλεγόμενο σώμα που περιφερόταν ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Το σχήμα του έμοιαζε με πιθάρι και το χρώμα του με πυρωμένο ασήμι. Οι δυο παρατάξεις χωρίστηκαν φοβισμένες από το φαινόμενο αυτό. Η μάχη ματαιώθηκε. (Πλουτάρχου «Βίοι Παράληληλοι» Κίμων-Λούκουλος τόμος ΙΖ)

Διόδωρος Σικελιώτης: Πριν τη μάχη των Λεύκτρων έχουμε το εξής φαινόμενο. Αυτή τη χρονιά αφού οι Λακεδαιμόνιοι κράτησαν επί 500 χρόνια σχεδόν την ηγεμονία της Ελλάδας, ένα Θείο σημάδι προμήνυσε σε αυτούς την απώλεια της ηγεμονίας. Φάνηκε δηλαδή στον ουρανό επί πολλές νύχτες μια φλεγόμενη λαμπάδα που από το σχήμα της ονομάστηκε πύρινη δοκός.

Πλάτων: Τις ιστορίες που άκουσε ο Σόλωνας για τον τόπο της χαμένης Ατλαντίδας από τους Αιγύπτιους ιερείς, την κατέγραψε ο Πλάτωνας στους πασίγνωστους πια διαλόγους του “Τίμαιος” και “Κριτίας”. Ο διάλογος του ‘’Τιμαίου’’ αρχίζει με μια εισαγωγή, που ακολουθείται από μια περιγραφή της δημιουργίας και της δομής του σύμπαντος και των αρχαίων πολιτισμών. Ο διάλογος του ‘’Κριτία’’ αναφέρει ένα τόπο φοβερά εξελιγμένο για την εποχή εκείνη, το νησί της χαμένης Ατλαντίδας. Αυτόν τον τόπο κυβερνούσε ο Άτλαντας, γιος του θεού Ποσειδώνα και μιας θνητής. Τελικά το νησί καταστράφηκε, όπως λέει ο Πλάτωνας, επειδή χρησιμοποιήθηκε λάθος η τεχνολογία των θεών απ΄ τους ανθρώπους. Η θρυλική Ατλαντίδα που μεγαλούργησε για αιώνες ολόκληρους, σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα, καταστράφηκε από δυνατούς σεισμούς και πλημμύρες, και τελικά χάθηκε στα βάθη της θάλασσας. Ο διάλογος, στο τέλος αναφέρει: (…) Αλλά ο Θεός των Θεών, ο Δίας που κυβερνά εύνομα, κατάλαβε ότι ένας ενάρετος λαός είχε ξεστρατίσει και θέλησε να τον τιμωρήσει για να σωφρονιστεί και να φρονιμέψει. Συγκάλεσε λοιπόν όλους τους Θεούς στα σεβάσμια ανάκτορα του, που επειδή βρίσκονται στο κέντρο του κόσμου τα βλέπουν όλα καθαρά και αφού συγκεντρώθηκαν όλοι τους είπε…”
Για άγνωστους λόγους ο Πλάτωνας ποτέ δεν ολοκλήρωσε τον ‘’Κριτία’’. Πάντα όμως ισχυριζόταν ότι η ιστορία του είναι εντελώς αληθινή. Μια ιστορία που οι άνθρωποι σε συνεργασία με ‘’υπέρτατα όντα από τους ουρανούς’’ έφτιαξαν μια τέλεια κοινωνία, που χρησιμοποίησε λάθος τη τεχνολογία που τους δόθηκε και στο τέλος καταστράφηκαν. Εμείς σήμερα αυτοκαταστρεφόμαστε για τον ίδιο ακριβώς λόγο;

Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν ο πρώτος καταγεγραμμένος Έλληνας που είδε Α.Τ.Ι.Α. Το -332 με πηγές από γραπτά των Μεγασθένη και Πτολεμαίου (ο οποίος έγραψε και τη βιογραφία του Αλεξάνδρου). Ο W.Raymond Drake, στο βιβλίο που έγραψε το 1976 «Θεοί και Αστροναύτες στην Ελλάδα και Ρώμη», στη σελίδα 119 μας αναφέρει για δύο περίεργα σκάφη που εφόρμησαν επανειλημμένα στον στρατό του Μέγα Αλέξανδρου μέχρι που οι πολεμικοί του ελέφαντες, οι άνδρες του, και τα άλογα του πανικοβλήθηκαν σε τέτοιο βαθμό που αρνήθηκαν να διασχίσουν τον ποταμό στον οποίο συνέβηκε το γεγονός (σημείωση: πιθανόν ποταμός Jaxartes). Σε τι έμοιαζαν αυτά τα πράγματα; Ο ιστορικός του τα περιγράφει ως μεγάλες λαμπερές ασπίδες, που εκτόξευαν φωτιά γύρω από τις παρυφές… πράγματα που ήρθαν από τον ουρανό και γύρισαν στον ουρανό.

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΤΥΡΟΥ
Φαίνεται πως κατά την διάρκεια κρίσιμων καμπών της ιστορίας και της γεωπολιτικής πορείας αυτοκρατοριών υπάρχει μια τουλάχιστον αξιοπερίεργη σύνδεση με τα λεγόμενα «μεταφυσικά» φαινόμενα ή φαινόμενα που σχετίζονται με πράγματα ανεπίδεκτης λογικής ή επιστημονικής ερμηνείας. Μια περίπτωση είναι η βοήθεια που φαίνεται να έλαβε ο Μέγας Αλέξανδρος κατά την διάρκεια της κρίσιμης πολιορκίας της Τύρου που ως γνωστόν ήταν ίσως και η πιο δύσκολη περίπτωση για την εκστρατεία του...
Ποιος βοήθησε λοιπόν τον Μ. Αλέξανδρο;
Οι συνειρμοί με το μορφότυπο των σημερινών ΑΤΙΑ είναι αναπόφευκτοι.
Ο πολυμαθής ιταλός Alberto Fenoglio, γράφει στο CLYPEUS Anno 111, No 2, μια αναπάντεχη αποκάλυψη που μεταφράζουμε παρακάτω:
«Το φρούριο δεν έπεφτε, τα τείχη του 50 πόδια ύψος και τόσο συμπαγή που καμία πολιορκητική μηχανή δεν μπορούσε να τα καταστρέψει. Οι Τύριοι τοποθετώντας καταλλήλως τους μεγαλύτερους τεχνικούς και κατασκευαστές πολεμικών μηχανών της εποχής, αναχαίτισαν στον αέρα τα βέλη και τα βλήματα που εκτοξεύονταν προς την πόλη από τους καταπέλτες.
Μια μέρα ξαφνικά εμφανίστηκαν πάνω από το Μακεδονικό στρατόπεδο αυτές οι «ιπτάμενες ασπίδες», όπως τις αποκάλεσαν, που πετούσαν σε τριγωνικό σχηματισμό με μια υπερβολικά μεγάλη να τις καθοδηγεί, οι υπόλοιπες ήταν μικρότερες σχεδόν το μισό. Συνολικά ήταν πέντε. Ο χρονικογράφος αναφέρει ότι έκαναν κύκλους αργά πάνω από την Τύρο ενώ χιλιάδες πολεμιστές και των δύο πλευρών καθόταν ακίνητοι και τις παρακολουθούσαν με δέος. Ξαφνικά από την μεγαλύτερη «ασπίδα» εξήλθε μια αστραπή σαν κεραυνός που χτύπησε τα τείχη, που κατέρρευσαν, άλλες αστραπές ακολούθησαν και τείχη και πύργοι διαλύονταν, ως να είχαν κτιστεί από λάσπη, αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο για τους πολιορκητές που ξεχύθηκαν κατόπιν σαν χιονοστιβάδα. Οι «ιπτάμενες ασπίδες» αιωρήθηκαν πάνω από την πόλη μέχρι που αυτή ολοκληρωτικά κατελήφθη, κατόπιν γρήγορα εξαφανίστηκαν ψηλά, αφήνοντας πίσω τους καθαρό μπλε ουρανό» (120)
Το περιστατικό αναφέρεται από τους παρόντες χρονικογράφους της εκστρατείας του Αλεξάνδρου, Αρια, Μεγασθένη και Πτολεμαίο.

Πηγή1 , Πηγή2