Η ΑΦΕΛΛΗΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Μια ανάλυση του Γ. Θ. Χατζηθεοδώρου
Δόκτορος πτυχιούχου μηχανικού
Υφηγητή Πολυτεχνείου Άαχεν Γερμανίας.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα.

 Από λυσσώδη κακία και υπό μορφών μεσαίωνα, καπιταλισμού, μαρξισμού, σοσιαλισμού, ο Εβραιο-χριστιανισμός είναι αυτός που στοίχισε σε όλη την ανθρωπότητα εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρούς και την κατάντησε ψυχικά άρρωστη.

Οι ως άνω μορφές παριστάνουν τους δήθεν εχθρούς μεταξύ τους (με το κόλπο της ψευδ-αντιπαλότητας) και η μια μορφή τα ρίχνει στην άλλη, ώστε ο φταίχτης να είναι άπιαστος. Δολιότητα, υποκρισία και καπήλευση της Ελληνικής Αρχαιότητας εκεί που συμφέρει είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του.

Ο χώρος του Συμβόλου του Παγκοσμίου Πολιτισμού, της Ακρόπολης των Αθηνών, κατακτημένος, κατασκαμμένος και λεηλατημένος από τον Εβραιο-χριστιανισμό, είναι ακόμη οριοθετημένος από δυο μόνιμα συμβολικά "κιγκλιδώματα περιφράξεις", των οδών Αποστόλου Παύλου και Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Ουδείς μπορεί ν’ ανέβη στον Πολιτισμό, εάν δεν περάσει πρώτα από τα δυο φυλάκια των κατακτητών. Ήρθαν τα αγρία με ασιατική αμφίεση, με ανατολίτικη χλιδή και με βαρβαρική αλαζονεία και εδίωξαν τα ημέρα και «μαλώνουν σε ξένον αχυρώνα», εν μέσω ενός άλαλου χώρου θλιβερών θυμάτων του θρησκευτικού Κρετινισμού, της ιστορικής ασυνειδησίας, του πνευματικού λήθαργου και του εθνικού κώματος .

Η έκρηξη του ελληνικού λόγου και της σκέψης, που συνέβη στα μέσα της πρώτης χιλιετίας π.Χ. ανέδειξε γίγαντες του πνεύματος που, με την δυναμική του λόγου και της σκέψης καθιέρωσαν στον χώρο της Μεσογείου σαν μοναδική την Ελληνική πραγματικότητα.

Πάνω στον άξονα αυτό, η ανθρωπότητα έμελλε να στήριξη την πνευματική της ανάπτυξη, με αποδέκτη και εκφραστή των ανθρώπων που έχουν μυαλό και όχι άχυρο στο κεφάλι τους. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα μεγάλα έργα λογού τέχνης και αρχιτεκτονικής αλλά και όλων των άλλων επιστήμων, είναι απόρροια της δυναμικής, που πρόεκυψε από την εφαρμογή των αρχών των αρχαιοελληνικών γιγάντων του πνεύματος.

Η προβολή των πάγιων αρχών και αξιών της ζωής, πιο περά ακόμη και από το καλό και το κακό, αναγάγουν την δράση στον υπέρτατο δρόμο που οδηγεί το νου του ανθρώπου στην πλήρη απελευθέρωση από το σκότος.

Ο λόγος των Ελλήνων κυριάρχησε σ’ όλη την περιοχή πέριξ της Μεσογείου και αποτελούσε πάντα το προοίμιο για κάθε δράση. Μέχρι τα χρόνια της κοσμοκρατορίας των Ρωμαίων, το Ελληνικό πνεύμα κατείχε τα σκήπτρα στην πορεία της τότε ανθρωπότητας, ο δε ελληνικός αποικισμός πέριξ και πέραν της Μεσογείου ήταν πρώτα πολιτισμικός και μετά οτιδήποτε άλλο.

Κάποια στιγμή όμως η τότε γνωστή ανθρωπότητα αλλάζει πορεία και γίνεται εχθρική κατά της Ελληνικής προοπτικής. Κυρίαρχο λόγο στην αλλαγή πορείας έπαιξαν πρώτα η περιορισμένης επιρροής στους άλλους λαούς ιουδαϊκή θρησκεία, η οποία με την θεοκρατική θεώρηση της σχέσης θεού και ανθρώπου γίνεται γεννήτορας του Χριστιανισμού και Ισλαμισμού και μάλιστα την εποχή που οι Ρωμαίοι προσπαθούσαν να επιβάλουν πλήρη εξουσία σε όλη την Μεσόγειο, μετά την ίδρυση του ανατολικού κράτους τους. Η ανάδειξη των αυτοκρατόρων της Ρωμαϊκής εξουσίας σε «ισόθεους» εξυπηρετούσε πλήρως την αλλαγή και μεταβολή της νέας θρησκείας σε πλήρως εξουσιαστική.

Οι δυο νέες θρησκείες, πρώτα ο Χριστιανισμός και λίγο αργότερα ο Ισλαμισμός με την δια της βίας επιτευχθείσα ανάπτυξη τους εξυπηρέτησαν και έλυσαν με τον καλύτερο τρόπο γι’ αυτές τα προβλήματα έλεγχου των λαών της Ρωμαϊκής εξουσίας με επιβολή της υλικής και πνευματικής φτώχειας στους λαούς αυτούς.

Οι αμαθείς και φτωχοί υπάκουοι της Ρωμαϊκής εξουσίας έδωσαν κάποιο νόημα στην ζωή τους, με τις δυο αυτές νέες θρησκείες. Ο κόσμος πέριξ της Μεσογείου που βρίσκονταν κάτω από τον πνευματικό και πολιτιστικό έλεγχο της «ελευθερωμένης ελληνικής φιλοσοφίας» έπρεπε με την επιβολή της Λατινικής σαν επίσημης γλωσσάς και την αλλαγή της λειτουργίας της σκέψης και την καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού να αποξενωθεί από κάθε τι που είχε ελληνική προέλευση, δηλαδή έπρεπε να αφελληνιστεί.

Στο όνομα του Ιουδαίου «Χριστού», παίχτηκαν τα μεγαλύτερα δραματικά παιχνίδια των Ιουδαίων για τον έλεγχο των λαών πέριξ της Μεσογείου μέσω της Ρωμαϊκής εξουσίας. Ο ρωμαίος πολίτης και εβραίος στην καταγωγή Γαμαλιήλ Σαούλ κατάφερε κατ’ εντολή του μωσαϊκού ιερατείου να εμφάνιση την προσπάθεια και την διδασκαλία των κατατρεγμένων της Ιουδαίας, σαν μια νέα κοσμοθεωρία, η οποία δήθεν θα έσωζε τον κόσμο.

Το θρησκευτικό κίνημα της εποχής εκείνης όπως και το πολιτικό κίνημα της εποχής μας, ξεκίνησε και υπέθαλψε όπως και σήμερα η άρχουσα τάξη. Ο στόχος του μωσαϊκού ιερατείου και κατ’ επέκταση του ρωμαϊκού κατεστημένου, ήταν η καθυπόταξη των Ελλήνων. Η έννοια του ορθού λογού και του ορθολογισμού έπρεπε να υποχωρήσουν μπρος στην νέα δυναμική ενός δόγματος που ονομάστηκε ΟΡΘΟ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ !), για να δείξει, ότι ήταν η μετεξέλιξη της παλαιάς κατάστασης, ενώ αυτή είναι μια φθηνή δογματική.

Μέχρι σήμερα παραμένει η έτσι ονομασθείσα Ορθόδοξη Εκκλησία ακλόνητη στο δόγμα της και θυσιάζει στο βωμό της εξουσίας της κάθε προσπάθεια προσέγγισης προς την ελληνική φιλοσοφική θεώρηση. Η επιβολή του δόγματος, στερεί από τις Ιδέες την δυνατότητα να ανθίσουν και να καρπίσουν ελεύθερα.

Ο εβραϊκός πολιτισμός που είναι εντελώς αντίθετος με τον αρχαιοελληνικό, μέσα από την χριστιανική του μετάλλαξη, πέρασε δυστυχώς ως το μυελό των οστών και στην διπλή σπείρα του DNA όλων σχεδόν των Νεοελλήνων.

Οι Ταγοί της Ορθόδοξης Εκκλησιάς μέχρι σήμερα παρέμειναν από δογματικό φανατισμό, πνευματικά ανίκανοι να κατανοήσουν τον θησαυρό που είχαν στο σπίτι τους και παραμένουν μέχρι τις ήμερες μας αγνώμονες, αποστρεφόμενοι τους Έλληνες, χωρίς να σταματούν να τους κατηγορούν χυδαία και παράλογα ως ειδωλολάτρες και ως αντίχριστους. Ψεύδονται όταν ισχυρίζονται ότι διέσωσαν την αρχαία ελληνική γραμματεία και την ελληνική γλωσσά. Πολλά από αυτά που σωθήκαν από την ελληνική γραμματεία, σωθήκαν λόγω της άγνοιας τους και χάριν των Αράβων.

Η Εκκλησία αυτή υποταγμένη στην μοίρα της, μετά τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, συνδιαλέχθηκε πολύ γρήγορα μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, με τους νέους Οθωμανούς ηγέτες. Την ενδιέφερε μόνο να σώσει τα προνόμια και την εξουσία της στους εναπομείναντες χριστιανούς, πειθαρχώντας και συνεργαζόμενη με τον κρατικό Οθωμανικό μηχανισμό. 

Η ονομασθείσα ορθόδοξη Εκκλησία δεν διαμαρτύρονταν στην Οθωμανική εξουσία ουτε για τον βίαιο εξισλαμισμό του ποιμνίου της, ουτε και για τις περιπτώσεις κακομεταχείρισης ατόμων της κοινότητάς της. Ουτε έδειχνε να αντιπροσωπεύει το ποίμνιο της απέναντι στις Οθωμανικές αρχές.

Αυτό που κυριαρχούσε και κυριαρχεί ακόμη ήταν και είναι η εξυπηρέτηση των δικών της συντεχνιακών συμφερόντων.

Ουδέποτε λειτούργησαν οι ηγέτες της ορθόδοξης εκκλησιάς ως εθνάρχες του προδομένου απ’ αυτούς Ελληνικού λαού. Η ονομασία «Ρωμιός» κάλυπτε όλους τους χριστιανούς της «Ρούμελης», ονομασία που έδωσαν οι Τούρκοι, για το μέρος του κράτους τους που εκτείνονταν στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, ενώ το τμήμα της Ασιατικής Ηπείρου το ονόμαζαν «Ανατολία».

Εδω τίθεται ένα σοβαρό ερώτημα !!!

Γιατί το ορθόδοξο ανατολικο-ρωμαϊκό κράτος δεν κατάφερε να κερδίσει ιδεολογικά και θρησκευτικά τα εκατομμύρια των Αράβων και τους νομάδες Τουρανούς, Τούρκους Σελτζούκους και Οθωμανούς που ήρθαν αργότερα από την Ασία;

Το χριστιανό ιερατείο είχε στην αρχή ένα και μόνο αποδέκτη, τους Έλληνες. Από την στιγμή που κατάφερε να εξουδετέρωση εγκληματικά κάθε αντίδραση των Ελλήνων, το σατανικό αυτό ιερατείο περιορίστηκε σε συντήρηση των κεκτημένων, καταδιώκοντας μόνο τις χριστιανικές αιρέσεις και κυρίως αυτές που είχαν κάποια σπέρματα ελληνικής θεώρησης, εγκαταλείποντας όλους τους άλλους στον Ισλαμισμό.

Ο απομονωτισμός των ορθοδόξων χριστιανών της ανατολής, έγινε από ένα και μοναδικό φόβο, μη τυχόν και ξυπνήσει το ελληνικό πνεύμα. Τον ίδιο φόβο καβαλάει μέσα της σήμερα και η ορθόδοξη εκκλησία της Ελλάδος. Μη τυχόν και ξυπνήσει το ελληνικό πνεύμα !!!

Αποτελεί ψεύδος η άποψη ότι η Ελλάδα αποτελεί την κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού. Είναι γνωστό ότι τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης χωρίς ιστορικό παρελθόν, για να έχουν μια συνοχή μεταξύ των υπηκόων τους, δανείζονται ή εφευρίσκουν μια δόξα από το μακρινό παρελθόν των Ελλήνων. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν έχει καμία σχέση με τον δυτικό πολιτισμό, ουτε με τα συνονθυλεύματα του Ελληνο-χριστιανικού,  Ελληνο-μουσουλμανικού και Ελληνο-ιουδαϊκού πολιτισμού.

Η ανατολικο-ρωμαϊκή αυτοκρατορία ή η έτσι ονομασθείσα βυζαντινή αυτοκρατορία, δηλαδή ο εφιάλτης και ο εκτελεστής του Ελληνισμού, δεν αποτελεί συνεχεία του Ελληνισμού, διότι σε όλη την ιστορία της αυτοκρατορίας αυτής κάθε τι Ελληνικό ήταν συνώνυμο της αμαρτίας και της κατάρας.

Η μοιρολατρία των εβραιογεννων θρησκειών της εποχής μας και οι βαρβαρικές  και απολίτιστες πρακτικές των σιωνιστικοκρατουμενων και σιωνιστικο-κατευθυνόμενων Ευρωπαίων και Αμερικανών είναι οι καθοριστικοί παράγοντας αφελληνισμού των λαών της όντος και πέριξ της μεσογείου περιοχής. Το μέλλον των λαών αυτών καθορίζεται από τις μεταφυσικές παραδοξολογίες των Ιουδαίων, Χριστιανών πάσης απόχρωσης και Μουσουλμάνων επίσης πάσης απόχρωσης. Η μοιρολατρική θεώρηση των εβραιογεννων θρησκειών είναι κανόνας ζωής που έντεχνα περνούν τα ιερατεία στους εκάστου λαούς και κυρίως στους λιγότερο μορφωμένους, παράγοντας μύθους και θρύλους για το τι πρόκειται να γένη.

Εάν η κατάσταση αυτή δεν τερματισθεί κοσμογονικά και μάλιστα πολύ σύντομα, ο Ελληνισμός όπως σχεδιάστηκε από την Νέα Τάξη Πραγμάτων θα εξαφανίσει μια για πάντα.

 Ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.greatlie.com