«ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΑΘΕΙΝ ΔΕΙ, ΚΑΙ, ΜΑΘΟΝΤΑ, ΝΟΥΝ ΕΧΕΙΝ» (Πρέπει να μαθαίνει κανείς γράμματα και, αφού μάθει, να προσέχει) - ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ

Σε αντίθεση με τους μεσαιωνικούς καλόγερους της Δύσης, οι Αιγύπτιοι Πατέρες της ερήμου απέρριπταν την έννοια της μάθησης και τη "γνώση για τη γνώση"!
Ο Άγιος Αντώνιος ήταν αρνητικός απέναντι στα βιβλία. "Στον άνθρωπο που έχει σώας τα φρένας δεν χρειάζονται βιβλία", δίδασκε. Το μόνο βιβλίο που χρειαζόταν ο ίδιος ήταν η φύση "που ως δημιούργημα του θεού είναι παρούσα κάθε φορά που θέλουμε να διαβάσουμε τα λόγια Του"...
Πολλοί απ' τους κόπτες μοναχούς, οπαδούς του Αγίου Αντωνίου, ακολουθούν το παράδειγμά του. Προτιμούν μια ζωή σκληρής χειρωνακτικής δουλειάς και πολύωρης προσευχής, παρά μια ζωή μελέτης.
Στα μέσα του 19^ου αιώνα, όταν ένας Βρετανός περιηγητής επισκέφτηκε το κοπτικό μοναστήρι στο Ουάντι Νατρούν ανακάλυψε χειρόγραφα χαμένων έργων του Ευκλείδη και του Πλάτωνα που χρησιμοποιούνταν ως πώματα των δοχείων με το λάδι της Μονής... http://sueipas.blogspot.gr/2010/12/blog-post.html

Ο Αντώνιος όχι μόνον ήταν αγράμματος αλλά υποστήριζε και θεωρητικά την αγραμματοσύνη. Διέθετε μάλιστα επιχείρημα ατράνταχτο και αδιάσειστο. Όταν λοιπόν προσήλθαν κάποιοι προς αυτόν και θέλησαν να τον πειράξουν για την αγραμματοσύνη του, τους αποστόμωσε λέγων: «τι λέγετε, τι είναι πρώτον ο νους ή τα γράμματα και ο νους είναι αίτιον των γραμμάτων ή τα γράμματα του νου;». Όταν δε αυτοί του απάντησαν ότι προηγείται ο νους κι ότι αυτός είναι εφευρέτης των γραμμάτων, απάντησε: «εκείνος λοιπόν όστις έχει υγιή νουν δεν έχει ανάγκη των γραμμάτων» (κ. 73).

Ας μην απορεί λοιπόν κανείς γιατί ο χριστιανισμός απεχθάνεται τα γράμματα. Όταν είμαι χριστιανός πώς είναι δυνατόν ν’ αμφισβητήσω την προτροπή ενός αγίου και μάλιστα του «Μέγα»;

Κι αν ο Κοσμάς ο Αιτωλός έστρεψε την προσοχή του προς τα γράμματα, αυτό το έπραξε διότι είχε παραγίνει το κακό και οι καλόγεροι όπως και ο κλήρος αδυνατούσαν να εκτελέσουν τα λειτουργικά τους καθήκοντα, λόγω της παντελούς αδυναμίας τους στην ανάγνωση των εκκλησιαστικών κειμένων. Διότι ως προς τα υπόλοιπα δεν έκρυψε καθόλου τις προτιμήσεις του.

Ιδού πώς τις περιγράφει ο ίδιος. Από το βιβλίο του Ι.Θ.Κακριδή «ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ» έκδ. Εθνικής Τραπέζης, σελ. 13 διαβάζουμε: «Είναι χαρακτηριστικό ότι ως τον 18^ο ακόμη αιώνα το χριστιανικό κήρυγμα αμφισβητεί την ελληνικότητα από το εκκλησίασμά του, που το αποτελούσαν ωστόσο Έλληνες. Αδελφοί μου, λέει ο Κοσμάς, έμαθα πως με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί…». Κοσμά Αιτωλού 1779, Διδαχαί, εκδ. Αρχιμανδρίτου Α.Ν.Καντιώτου 1959, σελ. 59.

Δηλαδή καλά τα γράμματα αλλά προσοχή μη στραφείτε και προς τις ιδέες αυτών που είχαν την μανία να τα καλλιεργούν.

Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος 4^ος τόμος, «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» γράφει: «Και τώ όντι, μήπως δεν είδομεν πολλάκις εν τοις προηγουμένοις βιβλίοις τους μοναχούς εγκαταλείποντας τον ερημικόν βίον, πληρούντας τάς οδούς και τάς οικίας των πόλεων, αναμιγνυομένους εις τα πολιτικά πράγματα και άλλως ραδιουργούντας, ακολασταίνοντας; Έν γένει προϊόντος του χρόνου ο θεμελιώδης ασκητικός του βίου τούτου χαρακτήρ κατήντησεν εξαίρεσις. Συνήθως οι μοναχοί διήγον ήδη βίον άνετον και ευπαθή εις μοναστήρια πλούσια γενόμενα διά των πολλών κινητών και ακινήτων αναθημάτων, τα οποία αφιέρωνεν είς αυτά η των ανθρώπων ευλάβεια… Το δεινόν, το μέγα δεινόν, ενέκειτο είς τα κοινώς λεγόμενα μοναστήρια, διότι μυριάδες νέων συνέρρεον κατ’ έτος είς τα ενδιαιτήματα ταύτα της απραγμοσύνης, και ενίοτε της ακολασίας, οι πλείστοι ουχί υπό ζέοντος θρησκευτικού αισθήματος ή άλλης ανάγκης φερόμενοι αλλ’ ελαυνόμενοι υπό της είς την αργίαν και την τρυφήν ροπής».

Όλα αυτά όμως ωχριούν μπροστά στα φρικτά εγκλήματα των μοναχών τα οποία διέπραξαν εις βάρος του Ελληνικού κόσμου. Οι καλόγεροι ευθύνονται περισσότερο από τους οποιουσδήποτε για την καταστροφή των μνημείων του Ελληνικού Πολιτισμού. Για την πυρπόληση της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Την δολοφονία της τελευταίας Ελληνίδας φιλοσόφου Υπατίας.

Περισσότερα: http://athriskos.gr/1350/

Να φυλάγεσαι από τον άνθρωπο του ενός βιβλίου. Θωμάς Ακινάτης Πηγή και του τίτλου: http://www.gnomikologikon.gr