ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΜΑΣ

Στην πραγματικότητα ο εγκέφαλος δεν είναι προορισμένος να διαχειρίζεται γνώση αλλά μονάχα συγκεκριμένο εύρος πληροφορίας… και αυτή μόνον μέσω της μνήμης του.  Αυτό όμως είναι εντελώς διαφορετικό από τη διαχείριση γνώσης… 

Ο εγκέφαλος είναι κατασκευασμένος έτσι ώστε να παράγει σκέψη… Σκέψη η οποία είναι απλά η συσχέτιση πληροφοριών που βιώσαμε ως εμπειρίες κατά το παρελθόν μας. Ακόμα και η μελέτη συγκαταλέγεται σε αυτή όπως και τα υποθετικά σενάρια για το μέλλον μας τα οποία επίσης βασίζονται σε συγκεκριμένες εμπειρίες του παρελθόντος μας…

Η «γνώση» όμως στην ουσία της, δεν έχει καμιά σχέση με τις δικές μας εμπειρίες… Οι δικές μας εμπειρίες –εκτός του ότι περιέχουν μόλυνση από τον ενεργειακό θόρυβο των πεποιθήσεών μας, ο οποίος παράγεται από την αντίληψή μας για τον αισθητό κόσμο που ζούμε- είναι απειροελάχιστα ανύπαρκτες σε σχέση με τη συνολική «γνώση»…

Η πραγματική γνώση αρχίζει να «εισρέει» στην ύπαρξή μας, όταν έχει καταλαγιάσει η λειτουργία της σκέψης και του εγκεφάλου… Στην πραγματικότητα δεν «εισρέει» αλλά υπάρχει… Πάντα υπήρχε και θα υπάρχει σε όλους… Μόνο που αυτό, είναι από δύσκολο έως ακατόρθωτο να το αντιληφθούν όλοι…

Πως λοιπόν και πότε μπορούμε να πούμε ότι κατέχουμε γνώση; Πόσο σημαντική είναι για μας και πως μπορούμε τελικά να τα καταφέρουμε να την προσεγγίσουμε; Οι άνθρωποι πάντα την αναζητούν διότι από τον πρώτο κιόλας καιρό της εμφάνισής τους σε τούτο τον κόσμο την θεώρησαν περισσότερο σημαντική από την ύπαρξή τους… Κι όσο λιγότερα αντιλαμβάνονται γι αυτή, τόσο περισσότερο χρόνο από τη ζωή τους δαπανούν για χάρη της… Η αντίληψη ότι ο εγκέφαλός μας αδυνατεί να την προσεγγίσει στο ελάχιστο, μας ωθεί συνεχώς να δημιουργήσουμε άλλα μέσα «εξωτερικά» μέσω της τεχνολογίας ώστε να μπορέσουμε να διαχειριστούμε όσο το δυνατόν περισσότερη από αυτή… 

Όμως ο σύγχρονος πολιτισμός κινείται σε μια εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που υπάρχει… διότι το πραγματικά σημαντικό τμήμα της γνώσης που είναι απαραίτητο για να πλησιάσουμε την πηγή της, είναι κύρια η γνώση του Εαυτού μας… Το κύριο…

Η ολοκληρωτική αντίληψη του διαχωρισμού του υλικού σώματος της μορφής, από το εσώτερο ενεργειακό μας, κύριο σώμα, είναι το βήμα που θα ανοίξει τις πύλες προς αυτό που αναζητούμε αιώνες τώρα χωρίς επιτυχία… Η σιγή του νου και της σκέψης μας, -το αντίθετο δηλαδή από ότι έχει περισσότερο επενδύσει ο σύγχρονος άνθρωπος- δημιουργεί μια νέα αντιληπτικότητα σχετικά με την κατανόηση της «γνώσης»… Αυτή η σιγή όμως, οδηγεί στην αποτελεσματική παρατήρηση του κόσμου μας κι αυτή η παρατήρηση αρχίζει σιγά-σιγά να συνθέτει μέσα μας,  με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο, τη «γνώση» που δεν χάσαμε ποτέ…

Αλκιρέας

Εις το ΕπανΟιδείν

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: Γνώση. Ηενεργειακή πληροφορία του σύμπαντος