ΕΛΕΥΣΙΝΑ - Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Τα μικρά προπύλαια του Ιερού χώρου της Ελευσίνας

Το 379 ο Βυζαντινός αυτοκράτωρ Θεοδόσιος ο Α΄ με ειδικό διάταγμα απαγόρευσε τις αρχαίες λατρείες, ενώ το 391 ο ίδιος απαγόρευσε την τέλεση των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Το 395 εισέβαλαν στην Ελλάδα οι Γότθοι με αρχηγό τον Αλάριχο.

Ας σημειωθεί ότι λόγω των συχνών επιδρομών τους από τον 3ο κιόλας αιώνα στην Ιλλυρική χερσόνησο, την Μικρά Ασία και τα Ελληνικά νησιά, οι Γότθοι είχαν επηρεαστεί από την Χριστιανική θρησκεία. Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως είδε την εισβολή του Αλαρίχου ως μοναδική ευκαιρία για να αφανίσει τούς «Ειδωλολάτρες» που ενστερνίζονταν την ελληνική εθνική θρησκεία.

Ο μεγάλος Σοφιστής και Ιστορικός Ευνάπιος περιγράφει: «Τοιαύτας αυτών τάς πύλας απέδειξαν της Ελλάδος η των τα φαιά ιμάτια εχόντων ακωλύτως προσπαρεισελθούσαν ασέβειαν» (Βίος Φιλοσόφων και Σοφιστών).

Τεκμηριωμένο γεγονός είναι η ομαδική σφαγή «Εθνικών», δηλαδή Ελλήνων οι οποίοι δεν αποδέχτηκαν τη καινούρια θρησκεία παρά τις όσες πιέσεις. Από τον όλεθρο επέζησαν μόνον χριστιανοί, και ελάχιστοι Εθνικοί που βρήκαν άσυλο σε ορεινές περιοχές της Ελλάδος.

Όπως διηγείται ο Ζώσιμος (Ιστορ. Ε, 6) εις το όνομα του Ιησού Χριστού ο Αλάριχος με τους μοναχούς και τους πολεμιστές του περικύκλωσαν το ιερό της Ελευσίνος, ζητώντας την παράδοση του Ιεροφάντου και των Αξιωματούχων.

Ο τελευταίος ιεροφάντης της Δήμητρας και της Κόρης αρνήθηκε να παραδοθεί στους «τα φαιά ιμάτια φέροντας». Βρήκε τραγικό θάνατο μέσα στις φλόγες, μαζί με τούς τελευταίους πιστούς της Παραδοσιακής Θρησκείας που δεν θέλησαν να παραδοθούν και να αλλαξοπιστήσουν. (Κ. Παπαρηγόπουλος, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους).

Όταν η Δήμητρα -λέει ο μύθος- πήγε στην Ελευσίνα ζητώντας την Κόρη, υποσχέθηκε στους κατοίκους πως θα τούς διδάξει πώς να έχουν πάντα την προστασία της, ως ευγνωμοσύνη για την ευγενική φιλοξενία τους.

Κι εκείνοι, πιστοί στον όρκο τους, μετέδωσαν την λατρεία της θεάς στις νέες γενιές των Ελλήνων. Παρά τις διώξεις και τα διατάγματα κατά των «ΕΘΝΙΚΩΝ» επί Βυζαντίου, παρά τις Σταυροφορίες κατά τις σκοτεινές εποχές της ανθρωπότητας, οι Έλληνες δεν σταμάτησαν να λατρεύουν την πανδότειρα, θνητών θρέπτειρα Θεά, την Γέαν Μήτηρ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι κάτοικοι της Ελευσίνας, που δεν σταμάτησαν ανά τους αιώνες να λατρεύουν το άγαλμα της Κιστιοφόρου Δήμητρος, προσευχόμενοι στην θεά να ευλογήσει την σπορά τους, ζητώντας την προστασία της γενιές ολόκληρες, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνος!

Η άκρα μυστικότητα με την οποία γινόταν οι τελετές, δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε λεπτομέρειες για την διαδικασία της Μυήσεως. Αναμφίβολα, η μυητική διαδικασία και η γνώση που έπαιρνε ο Μυημένος, έκαναν τον ίδιο έναν φωτισμένο, πνευματικό άνθρωπο.

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι γίνονταν δεκτοί πλούσιοι και φτωχοί, άνδρες και γυναίκες. Για την επιλογή των Μυημένων, κύριο λόγο έπαιζε το ηθικό και πνευματικό τους επίπεδο. Η μαγεία της Αρχαίας μας Μυθολογίας βρίσκεται στην Αποκωδικοποίηση. Ο μύθος της Αρπαγής της Κόρης αποτελεί έναν από τους εύκολα αποκωδικοποιήσιμους μύθους, τουλάχιστον ως ένα σημείο. (Φαντάζομαι τους Μελετητές στους επόμενους αιώνες να ανακαλύπτουν ένα-ένα τα ορθά τεκμήρια για τον πλήρη αποσυμβολισμό).

Το Ιερό του Πλούτωνος

Ο Πλούτων, ο Θεός του Κάτω Κόσμου, συμβολίζει τις αόρατες, ισχυρές δυνάμεις της φύσης, που συντελούν στην ‘σύλληψη’, την δημιουργία. Η Κόρη, δεν είναι παρά η προσωποποίηση της γονιμότητας, της καρποφορίας, η οποία αρχίζει στο σκοτάδι, υπογείως, δυναμώνει, ριζώνει, με την βοήθεια του Πλούτωνα. Κι όταν δυναμώσει αρκετά (συμβολικά σε έξι μήνες), βγαίνει στην επιφάνεια της γης, συναντά την μάνα της την Δήμητρα, και με την βοήθεια της ανθίζει σε όλο της το μεγαλείο (για άλλους έξι μήνες, μέχρι να αρχίσει ο επόμενος κύκλος ζωής και δημιουργίας) .

Ο συμβολισμός αυτός, προφανώς δεν ισχύει μόνο για την γη και την βλάστηση : Η σύλληψη μπορεί να είναι μία ιδέα, ένας αγώνας, η ζωή η ίδια. Δεν είναι τυχαίο που τα Ελευσίνια Μυστήρια περιστρεφόταν γύρω από τις δυνάμεις της φύσης, το μυστήριο της Ζωής και του Θανάτου, και την Μεταθανάτια Ζωή.

Η βαθιά γνώση των Ελευσίνιων Μυστηρίων δεν μας είναι γνωστή. Ίσως οι τελευταίοι Μύστες πήραν τα μυστικά μαζί τους, προφυλάσσοντας τα από ανθρώπους μη ικανούς να τα κατανοήσουν και να συνεχίσουν το έργο τους. Ίσως πάλι η Μύηση πέρασε από γενεά σε γενεά, προορισμένη μόνο για τους λίγους εκλεκτούς. (Αλλά πως να ξεχωρίσει κανείς τον εκλεκτό, μέσα στο πλήθος των δήθεν, που χρησιμοποιούν τη γνώση όχι με αγάπη, αλλά για να αποπροσανατολίσουν, να κοιμίσουν, να υποτάξουν;)

Το μόνο που μπορούμε να δούμε με σιγουριά, ως βασικό μήνυμα των Ελευσίνιων Μυστηρίων, είναι ότι ο κόσμος εξελίσσεται, μεταβάλλεται, αλλά ποτέ δεν χάνεται. Κι ότι υπάρχει γύρω μας είναι ένας αέναος κύκλος από την Ζωή, ως τον Θάνατο, ως τη νέα Ζωή.

http://www.asxetos.gr

 Κλικ: Εικόνεςαπό τον Ιερότατο τόπο της Ελευσίνας