ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΟΜΟΙΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΛΑΜΠΡΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ

Η στενή, ως κόψη ξυραφιού, Ατραπός είναι η Θεία Οδός (ο δρόμος των Θεών) κι αυτή ακολούθησε από την απαρχή της η Ελληνική Γραμματεία.
Ενώ η θρησκεία, περισσότερο από όλα, στηρίζεται σε αναπόδεικτες «Αξιωματικές» προτάσεις. Γι’ αυτό, ευλόγως, όλες οι «Θρησκείες» προκάλεσαν και προκαλούν πολλά ερωτηματικά, απορίες και μεγάλη δυσπιστία στους γενναίους στοχαστές όλων των εποχών. Ισχυριζόμαστε πως η Ελληνική Γραμματεία και Θρησκεία είναι οι ευρύτερες. Και, για να μιλήσουμε λογικο-μαθηματικά, αυτή μας η βασική πρόταση αποδεικνύεται. Σε αυτή την αυστηρή απόδειξη θα προβούμε τώρα.

Η Ελληνική Γραμματεία που στηρίζεται στην Ελληνική Θρησκεία είναι η Ευρύτερη και πιο Αξιόπιστη.
Η Ελληνική Θρησκεία είναι Στέρεη γιατί στηρίζεται στο Στερέωμα. Αυτό είναι και το
Μοναδικό της Αξίωμα:
Στέρεοι στο Στερέωμα.
Γιατί ο Κορυφαίος Θεός της, ο ΔΙΑΣ ταυτίζεται (λογοδυναμικά και σημαντικά) με το ΔΙΑΣΤΗΜΑ. Και πράγματι, αυτό ακριβώς κάνει η σημαντική Ελληνική Θρησκεία.

Και πρώτα απ’ όλα: Τι σημαίνει «Θρησκεία». Ελληνικά σημαίνει: Θρακεία. Δηλαδή τη Θράκα των Άστρων ή του ΔΙΑΣτήματος. Γι αυτό ο ιδρυτής της Ελληνικής Θρησκείας (ο ΟΡΦΕΑΣ που ονόμασε πρώτος απ’ όλους τον εαυτό του «Θεολόγο») έχει καταγωγή του τη Θράκη.
Κι Αυτός ίδρυσε τα Μυστήρια της Σαμοθράκης. Θρησκεία ή Θρακεία συνεπώς σημαίνει: Αυτή που οδοδεικτεί προς τ’ άστρα. Προς την αναμμένη «Θράκα» του Διαστήματος, από την οποία προέρχεται η ανθρώπινη ζωή και προφανώς σ’ αυτή θα επιστρέψει κάποτε.
Γι αυτό «προσαστέρωναν» τους ήρωες, τους ημίθεους και τους Θεούς τους οι Έλληνες. Έτσι πληρώθηκε σχεδόν όλο το Ουράνιο Στερέωμα με Σημαντικά Μεγέθη της Ελληνικής Κοσμογονίας: Πλειάδες - Ανδρομέδα - Ωρίων...
Συνεπώς οι Έλληνες διέθεταν την ευρύτερη θρησκεία της γης, γιατί την ταύτιζαν με το Πανουράνιο Στερέωμα ή Διάστημα.
Κι επειδή στενοχώρια θα πει «στενός χώρος», με τέτοια ευρύτητα σκέψης κανείς δεν μπορεί να νοιώθει στενάχωρα.

Ας προσέξουμε λίγο τι μας έλεγαν:

-        Δίας είναι «αιθέρι ναίων» (κατοικών στον αιθέρα) και «αιθεροβάμων»  (βαδίζων στον αιθέρα).

-        Ο «Ζευς» μεταβαλλόταν σε «Δίας». Κι αυτές οι δύο λέξεις είναι ομόηχες με τα «Ζώδια». Γιατί το «Ζώδιον» είναι το Ζωήν δίδον.

-        Την «Ευρώπη» την παίρνει ο «Δίας» ως «Ταύρος». Η Ενόραση μεταβαίνει στο Διάστημα και κυρίως στην Πανσέληνο του «Ταύρου» (Μαΐου).

-        Η «Ευρυδίκη» μεταβαίνει στον Άδη. Η Ευρύτατη Δικαιοσύνη απονέμεται  από τους Κριτάς του Άδη, κ.ο.κ.

Συνεπώς όλη η Ελληνική «Μυθολογία» είναι εξωτερίκευση της εσωτερικής Ελληνικής και Παγκόσμιας Μυθολογίας.

Οι Έλληνες Μύστες φρονούσαν πως αληθινή μας Πατρίδα και Μητρίδα είναι η Δίγλωσση Πανουράνια Φλόγα.
Οι Δημιουργοί της Ελληνικής Γραμματείας και Θρησκείας είχαν πολύ νωρίς καταλάβει πως όλες οι Μεγάλες Ιδέες ρέουν και περιρρέουν στο Διάστημα. Κι αυτός που διασυνδέει την καθαρή καρδιά του και την φωτεινή κάρα του, τις συλλαμβάνει και τις εμπραγματώνει, ως εφευρέσεις σε όλους του κλάδους του επιστητού, όπως και στη δομή του κοινωνικού γίγνεσθαι. Κι αυτό ακριβώς έκαναν οι τόσο οξυδερκείς αρχαίοι μας πρόγονοι: Συνελάμβαναν τις Ιδέες τους από το Διάστημα. Γι’ αυτό και ονόμαζαν τον Δία Πατέρα τους.

Εμείς τι κάναμε σήμερα (δηλαδή όλοι οι σημερινοί γαιάνθρωποι); Σκύβουμε το κεφάλι μας μόνο προς τη γη. Κι όταν το σηκώνουμε προς τον Ουρανό βγάζουμε γρήγορα την ετυμηγορία μας «Τίποτα δεν υπάρχει σ’ αυτόν». Ξεχάσαμε παντελώς τι επεσήμαιναν τα Ελληνικά μας Μυστήρια: Της Σαμοθράκης - της Ελευσίνας...

Αλλά οι Σοφοί αρχαίοι μας Πρόγονοι (σχεδόν όλοι) ήσαν Μυημένοι σ’ αυτά τα Μυστήρια. Και όχι μόνο στα Ελληνικά αλλά και στα Αιγυπτιακά.
Και μερικοί πολύ τολμηροί «σπαταλούσαν» αφειδώς τεράστιες περιουσίες, όπως ο Δημόκριτος που διέθεσε εκατό τάλαντα (κολοσσιαίο ποσό) για να αποχτήσει μέρος της Σοφίας των «Γυμνοσοφιστών της Ινδίας».

Όλα αυτά σημαίνουν, ξεκάθαρα, τα εξής:

Είναι αδύνατον να ομοιάσουμε στους λαμπρούς προγόνους μας αν δεν ακολουθήσουμε την ίδια με αυτούς κατεύθυνση. Αν δηλαδή δεν στραφούμε στην Απειροσύνη, τόσο του Διαστημικού όσο και του εσωτερικού μας χώρου. Κι αυτή ακριβώς την πολύτιμη γνώση του εσωτερικού μας Σύμπαντος όπως και του Κοσμικού είναι αδύνατον να μας την δώσει κανένας άλλος, παρά μόνο: Οι Αληθινοί Μύστες. Αυτοί που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν (γιατί είναι Αείζωοι) στον αιώνα τον άπαντα.

Αλλά για την αναγκαιότητα να γνωρίσουμε τους Αληθινούς Μύστες (ώστε να μην μας εμπαίζουν οι ψεύτικοι) και κυρίως για το τι πρέπει να κάνουμε και σε ποιες αφαιρέσεις πρέπει να προβούμε για να τους προσεγγίσουμε, θα μιλήσουμε μια άλλη φορά. Πιο συγκεκριμένα θα επισημάνουμε τον Ελληνικό Σημαντικό Τρόπο επικοινωνίας με τους Μύστες.

Αναστάσης Ασημακόπουλος

ΕΝΩΔΩΝ
(Τρισήλιον: Βασίλης 3, Θησείο)

Α Ι Θ Ε Ρ Ο Δ Ρ Ο Μ Ι Ο