ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΗΣ

Το "ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΤΙΠΟΤΑ" ίσως το καλύτερο βιβλίο του ΣΤ. ΡΑΜΦΟΥ διαπραγματεύεται την ρίζα του Πνευματικού ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ του Νέου Ελληνισμού που ο ίδιος τον χαρακτηρίζει ως "νεοελλ. Μηδενισμό".

Κατά τον Ράμφο  το όλο πνευματικό πρόβλημα του νέου Ελληνισμού έγκειται στο ΟΡΘΟΔΟΞΟ δόγμα που κληρονόμησε από το Βυζάντιο.

Λέγοντας "ορθόδοξο δόγμα" δεν εννοεί βέβαια το θεολογικό μέρος της ορθόδοξης Δογματικής (η οποία άλλωστε είναι εν πολλοίς περίπου ίδια με την Καθολική) αλλά το πνευματικό ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟ υπόβαθρο της Ορθοδοξίας όπως  αυτό αποκρυσταλλώθηκε την εποχή των ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΩΝ κινημάτων (1300 μχ περίπου -Γρ. Παλαμάς).

Τότε -κατά τον Ράμφο -ο ΑΝΤΙΫΛΙΣΜΟΣ του Νεοπλατωνισμού ΠΟΥ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙ ΤΗΝ ΚΤΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΚΟΣΜΟ  (ΚΙ Ο,ΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ πχ ΕΠΙΣΤΗΜΗ/ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ) "πήρε το πάνω χέρι " στον βυζαντινό πνεύμα, εξ ου και το ΑΝΤΙ-ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΑΚΟ  και ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΟ μένος των ύστερων Βυζαντινών, το οποίο κατέληξε στο γνωστό "καλύτερα τουρκικό φέσι παρά παπική τιάρα" του Νοταρά που οδήγησε ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ στην ΑΛΩΣΗ.

Ωστόσο  (αν και δεν απέχουν απ την ιστορική αλήθεια, όσα υποστηρίζει ο Ράμφος) έχω την υποψία ότι  η αιτία του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ του Νεοέλληνα  μεταξύ Ανατολής (πίστης/συναισθήματος) και Δύσης (λογικής)  πηγαίνει πολλούς αιώνες πιό πίσω από την εποχή του νεοπλατωνίζοντος Ησυχασμού και φτάνει στους ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ αιώνες και αφορά  στην ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ που ΔΕΝ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΣΕ ΣΥΝΘΕΣΗ - ενώ η σύνθεση αυτή έγινε στη Δύση (με τον ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ στην αρχή και με τον ΘΩΜΑ ΑΚΙΝΑΤΗ στην συνέχεια) και μάλιστα ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΣΥΝΘΕΣΗ  ΣΥΝΙΣΤΑ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟ λεγόμενο ΠΝΕΥΜΑ (βλ.1ος τομ.της ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΥΡΩΠ.ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ του Π. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ.).

Αυτός ακριβώς ο διχασμός μεταξύ Ελληνικού Πνεύματος (κατά βάσιν ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ) και Χριστιανισμού που ταλάνισε τον Βυζαντινό Έλληνα και εξακολουθεί ταλανίζων και τον Νεοέλληνα συνιστά, κατά τη γνώμη μου, τον κεντρικό πυρήνα της νεοελλ. πνευματικής ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑΣ, που εμφανίζεται ως "ένα μετέωρο βήμα "μεταξύ Ανατολής και Δύσεως.

ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΚΟΥΤΟΥΛΑΣ, ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ