ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

200 χρόνια τώρα ζούμε μία συνέχεια της βυζαντινής κατάστασης, που μηχανεύτηκαν για να αποκόψουν τους Έλληνες από τις ρίζες τους, και να φυτοζωεί μέσα στις νόθες και άσχετες με τον ίδιο βυζαντινές ρίζες. Γαλουχημένος με την βυζαντινή νοοτροπία, θρησκοληψία και πνεύμα, υποτακτικός, εικονολάτρης και προσκυνητής «σωτήρων» και εκπροσώπων θεού και βασιλέων. Από ελεύθερος και ενεργός πολίτης με αξιοπρέπεια μεταλλάσσεται σε εξαθλιωμένο υπήκοο και δούλο ενός αλλοπρόσαλλου καθεστώτος, και από το φώς της γνώσης και του πολιτισμού που ζούσε πέφτει σε βαθειά μεσαιωνικά σκοτάδια. Στην Αρχαία Ελλάδα κανένας πολίτης δεν υποκλινόταν σε κανέναν και σε τίποτε. Όλα αυτά τα δουλοπρεπή χειροφιλήματα, προσκυνήματα, οι υποκλίσεις είναι προϊόντα του Βυζαντινού πολιτισμού της καθήλωσης, της απαξίας και της υποτέλειας. Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν θρησκευτική ελευθερία, εορταστική λατρεία, ποίηση, θέατρο και κωμωδία.

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Βρισκόμαστε στις αρχές του 4ου αι. Η εβραϊκή αίρεση έχει γίνει θρησκεία (313), η πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μεταφέρθηκε στην Νέα Ρώμη το 330 από τον Κωνσταντίνο τον Α, όπου είναι το πατριαρχείο, η έδρα των αρχιερέων. Έτσι οι δύο εξουσίες αυτοκράτορες και πατριάρχες μαζί συνεργάζονται για τα συμφέροντα τους. Αυτό αποδεικνύεται από την απόφαση της Α Οικουμενικής Συνόδου το 325, όπου μιλάει για την σύζευξη εκκλησιαστικής και κρατικής εξουσίας και από το σήμα του δικέφαλου αετού του «βυζαντίου» και από την επιστολή του πάπα Γελάσιου προς τον αυτοκράτορα Αναστάσιο όπου του γράφει «δύο είναι οι εξουσίες, αυτοκράτορα από τις οποίες κυβερνάται ο κόσμος, η ιερή αυθεντία των ποντίφικων και η βασιλική ισχύς.»

Κύριο και πρωταρχικό μέλημα των αρχιερέων ήταν η οργάνωση ρασοφόρων σε όλες τις περιοχές της αυτοκρατορίας και η με κάθε τρόπο καταστροφή κάθε τι του Ελληνικού που συνιστούσε το μείζον εμπόδιο για την εξάπλωση του χριστιανισμού. Χρησιμοποιούν κάθε μέσον την δύναμή τους, τις εντολές του θεού, τον φόβο, την βία, το έγκλημα και βέβαια οι αυτοκράτορες, γιατί όπως θα δούμε οι περισσότεροι δεν ήταν Έλληνες, και εκτός αυτού ήταν αμόρφωτοι, μειωμένης αντίληψης, απολίτιστοι και άξεστοι, οι οποίοι ανέβηκαν στο θρόνο με μηχανορραφίες, δολοφονίες. Οι δε αυτοκρατόρισσες ήταν οι θεούσες ή έκλυτες συνεργαζόταν με το πανούργο ιερατείο, συνωμοτούσαν και πρωταγωνιστούσαν σε σκοτεινούς και βδελυρούς ρόλους με τις ευλογίες του.

Έχουμε λοιπόν, τον πρώτο αυτοκράτορα τον Φλάβιο Βαλέριο Κωνσταντίνο από τη Νις της Σερβίας, δεν ήταν χριστιανός, βαπτίστηκε τις προθανάτιες ώρες από τον επίσκοπο Ευσέβιο.

Με την παρότρυνση της μάνας του της Ελένης, έβγαλε νόμους που θα τιμωρούσαν όσους δεν είχαν εκχριστιανιστεί, με δέσμευση της περιουσίας τους, βασανιστήρια και θάνατο. Καταδίκασαν τις Ελληνικές τέχνες και επιστήμες, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τους αρχαίους ναούς και έσφαξαν τους ιερείς τους. Μανιασμένα τάγματα ρασοφόρων ξερίζωσαν πάνω από 400 αγάλματα θεών και ηρώων των Ελλήνων, και έργα τέχνης ανυπολόγιστης πολιτισμικής αξίας, όπως π.χ. τον τρίποδα των Δελφών. Με υπόδειξη της μητέρας του εκκένωσε με την βία τον πληθυσμό από την χερσόνησο Άθω για να γίνει τόπος μοναχισμού. Γκρεμίσανε παντού ναούς για να κτίσουν στην θέση τους εκκλησίες. Ακόμη και στον Παρθενώνα.

Αυτόν που μας τον παρουσιάζουν και τον γιορτάζουμε άγιο πέρα από το κακό που έκανε στους Έλληνες, σκότωσε τον γαμπρό του Λικίνιο, τον γιο του Λικιανό, πολλούς φίλους, συνεργάτες, την ίδια του την γυναίκα την έβρασε ζωντανή, με συνεργάτιδα σε όλα αυτά τα εγκλήματα την μάνα του που την έκαναν και αυτή αγία. Οι Έλληνες ανήμποροι λόγω της Ρωμαϊκής κατοχής, ανυπεράσπιστοι μπροστά σε όλη αυτή την βαρβαρότητα θλίβονταν αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε για να την σταματήσουν. Φανταστείτε, αιώνες κράτησε αυτή η λεηλασία.

Ο Κωνστάντιος, υιός του Κωνσταντίνου, εξέδωσε νόμους που προέβλεπαν την ποινή θανάτου σε όσους προσκυνούσαν άλλους θεούς. Τότε πήραν αέρα οι χριστιανικές ορδές και ξεσπούσαν παντού την λύσσα τους. Δεν άφησαν τίποτε όρθιο, αγάλματα, θέατρα, πυρπόλησαν τον ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο με διαταγή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ασύλληπτο το μίσος, η εμπάθεια, το μένος για κάθε τι το Ελληνικό.

Ο δε Κωνστάντιος σκότωσε και αυτούς τους δύο αδελφούς του πατέρα του, επτά ανεψιούς και άλλους του περιβάλλοντος του. Ο Ιουλιανός που γλύτωσε από τον θείο του, ο οποίος σπούδασε σε φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας και ήταν λάτρης του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος κατήργησε τους νόμους του θείου του και τον είπαν αποστάτη. Ιουλιανός ο παραβάτης, τον οποίον δολοφόνησαν πισώπλατα.

Ο Φλάβιος Θεοδόσιος, απόγονος εβραίων της Ισπανίας, αμόρφωτος και φανατικός χριστιανός, υπήρξε ο μεγαλύτερος καταστροφέας του Ελληνισμού και ο χειρότερος διώκτης των Ελλήνων, γιατί ήταν οι μόνοι εχθροί του εβραιοχριστιανισμού. Κάθε τι το ελληνικό διασύρεται, καταδιώκεται, διαγράφεται, κατασυκοφαντείται. Οι πατριάρχες έχουν κηρύξει γενικό ξολοθρεμό. Αμέτρητα έργα τέχνης καταστράφηκαν. Ο Θεοδόσιος με νόμους απαγορεύει να είναι κάποιος Έλληνας, τα Ελληνικά γράμματα, τις επιστήμες, καταργεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο δε πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος τέθηκε επικεφαλής των ρασοφόρων και έκαψε την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και το Μουσείο. Η τελευταία ακρόπολη του πνεύματος των Ελλήνων καταστράφηκε τελείως, στερώντας την ανθρωπότητα από την αρχαία σοφία και επιστήμη. Ένα τεράστιο έγκλημα παγκόσμιας εμβέλειας που ο οδυνηρός του απόηχος δικαιολογημένα δεν έχει κοπάσει και ποτέ δεν θα πάψει να δημιουργεί αγανάκτηση.

Συνεχίζεται…

Απόσπασμα από το βιβλίο Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ Κ. ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ Εκδ. ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ

Πηγή: ΚΛΕΙΩ