Ο ΑΥΤΟΛΥΚΟΣ, Ο ΟΡΙΖΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΝΝΕΑ

Ο Αυτόλυκος από την Πιτάνη της Μικρασίας [-360 με -290] ήταν μαθηματικός, αστρονόμος και γεωγράφος. Για τη βιογραφία του ξέρουμε πολύ λίγα πράγματα.

Ήταν δάσκαλος του Αρκεσίλαου και μ’ αυτή την ευκαιρία τον αναφέρει ο Διογένης ο Λαέρτιος, πληροφορώντας μας ότι μεταναστεύσανε και οι δύο στις Σάρδεις.

Τα βιβλία του «Περί κινουμένης σφαίρας» και «Περί επιτολών και δύσεων» είναι τα αρχαιότερα συγγράμματα που φτάσανε μέχρι τις μέρες μας στην αρχική τους μορφή.

Χρησιμοποίησε πρώτος τη λέξη ορίζων για να περιγράψει τον νοητό κύκλο που περιβάλλει το βλέμμα του γήινου παρατηρητή.
Ο τελικός ορισμός βρίσκεται πολύ σύντομα στα Φαινόμενα του Ευκλείδη.

Μετά η λέξη απέκτησε κυρίως αυτή την έννοια, πέρασε σαν Horizon στα Λατινικά στις μεσαιωνικές μεταφράσεις του Φραγκίσκου Μαυρόλυκου και μετά ενσωματώθηκε στις Λατινογενείς γλώσσες απαράλλαχτη.

Ήταν άραγε τυχαία η επιλογή της λέξης;

Ίσως όχι. 

Ανατρέχοντας στην ορολογία των Πυθαγόρειων, ο αριθμός εννέα, το απώτατο όριο των αριθμών, ονομαζόταν Ωκεανός αλλά και Ορίζων, όπως μας πληροφορεί ο Ιάμβλιχος στα Θεολογούμενα Αριθμητικά.

Όσο για τις επιτολές ή ανατολές του ήλιου, της σελήνης και των άστρων, εκεί τα ετυμολογικά είναι απλά. Τέλλω σημαίνει διεκπεραιώνω και επιτέλλω ή ανατέλλω σημαίνει αυτό που συμβαίνει, κάνω ξανά τη δουλειά μου. Τόσο απλά.

Αυτή την παράξενη κουλτούρα κουβαλάει μέχρι τις μέρες μας και ο ταπεινός ασυρματιστής, που θα μείνει ιδανικός και ανάξιος εραστής, χωρίς να σχίσει τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Πηγή: http://dimitristsokakis.blogspot.com/