Ανάμεσα στις Γραμμές

Τίποτα δεν είναι αληθινό στην πραγματικότητα. Όλη η νοημοσύνη, η πίστη και η σοφία του κόσμου δεν θα αλλάξουν αυτή την αλήθεια.

Η ανθρώπινη φυλή έχει υπερηφανευτεί για το πόσες περιστάσεις και αποτελέσματα μπορεί να ελέγξει και να χειραγωγήσει για να μεταφέρει την συνθετική της δύναμη και να κρύψει τις βαθύτερες ανασφάλειές της.

Το μόνο που θα απομείνει από αυτό είναι το υδατόσημο της αυτοδικαίωσης, των ακόρεστων ορέξεων και των εγωκεντρικών κατακτήσεων.

Γενιές και γενιές ανθρώπων έχουν έρθει και έχουν παρέλθει, γεννημένοι με τη μεγαλύτερη υπόσχεση και θαμμένοι με τη μεγαλύτερη αποτυχία. Μια ήττα που οι περισσότεροι δεν θα επιλέξουν να αναγνωρίσουν.

Δεν είμαστε αληθινοί επειδή απλώς δεν ζούμε στο παρόν. Μας δίνεται η εξαιρετική ευκαιρία να ευδοκιμήσουμε εξελισσόμενοι, ξεπερνώντας και μοιράζοντας όλα όσα συναντάμε. Ωστόσο, μας παρασύρει συνεχώς η αδιάκοπη ατζέντα του εγώ μας.

Η ζωή μας δεν έχει πραγματικά να κάνει με το να βοηθάμε τους άλλους. Δεν έχει καν να κάνει με το να βοηθάμε τον εαυτό μας. Έχει να κάνει με το να ενεργοποιούμε ένα ασαφές δίκτυο κοινωνιοπαθών που πολύ λίγοι είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν, να εμπλακούν ή να αντιταχθούν.

Η τραγωδία είναι ότι δεν γνωρίζουμε ούτε νοιαζόμαστε αρκετά για την ανισότητα και την αδικία ώστε να κάνουμε τη διαφορά.
Η προσομοιωμένη ζωή στην οποία συμμετέχουμε είναι το κάλυμμα ασφαλείας μας. Μας δίνει μια τεχνητή αίσθηση άνεσης, ασφάλειας, κύρους και σκοπού. Μας δίνει μια επιτρεπτή δικαιολογία και λόγο για να μην γίνουμε ποτέ αυτό που είμαστε προορισμένοι να είμαστε.

Στην καρδιά και την ψυχή μας γνωρίζουμε τις δυνατότητες και τις ικανότητές μας. Ωστόσο, βασιζόμαστε στις αδυναμίες και τις επιφυλάξεις μας για να εμποδίσουμε τον εαυτό μας να δημιουργήσει και να ζήσει το πεπρωμένο μας.

Η μετριότητα και η ανασφάλεια σφραγίζουν την τύχη του συνηθισμένου και άνευ νοήματος δικαιώματος ψήφου μας.

Όσο κι αν διαστρεβλώνουμε τις ατελείς και ανολοκλήρωτες ζωές μας με οικονομικά, εκπαιδευτικά ή θρησκευτικά μέσα, αυτές εξακολουθούν να είναι σε μια πλάνη.

Οι άνθρωποι επιδεικνύουν χαρακτηριστικά που τελικά τους διακατέχουν σε όλη τους τη ζωή.

Πολλοί ζουν με αυτές τις συνθήκες χωρίς ποτέ να γνωρίζουν ή να κατανοούν τη δυσλειτουργική φύση και την επιρροή τους. Λίγοι είναι αρκετά πρόθυμοι, ανοιχτοί ή αυθεντικοί για να τις εντοπίσουν και να τις διαχειριστούν. Ακόμα λιγότεροι είναι πρόθυμοι να τις μετατρέψουν σε ευκαιρίες για να υπηρετήσουν αντί να υποδουλωθούν.

Αυτό το περίτεχνο Matrix προσωπικής αδυναμίας και περιορισμού υποβόσκει παρουσία ανθρώπινης έπαρσης, άρνησης, αμφιβολίας, γνωστικής ασυμφωνίας, αυτοδικαίωσης και φόβου. Είναι όλες ιδιότητες που προέρχονται αποκλειστικά από τη σκοτεινή πλευρά του εγώ μας.

Βιώνουμε μια τρισδιάστατη ύπαρξη, ζώντας μια δισδιάστατη εμπειρία. Αυτό που αναγνωρίζουμε και υιοθετούμε ως πραγματικότητα και ο τρόπος με τον οποίο το αναγνωρίζουμε και το υιοθετούμε, ενισχύει περαιτέρω την επιρροή που έχει πάνω μας το εγώ μας. Είναι ένας τρόπος ζωής που μας έχει επιβληθεί από ένα σύστημα υπολογισμένης προόδου, κατασκευασμένων αποτελεσμάτων, χειραγωγημένης δυναμικής και μηχανικής συναίνεσης.

Είμαστε όλοι παγιδευμένοι σε έναν ιστό αράχνης εξαπάτησης. Η ίδια η φύση της πραγματικότητας στην οποία υπάρχουμε απλώς δεν ευνοεί την αλήθεια, τη σοφία, την κοινότητα και, πάνω απ' όλα, την αγάπη.

Τελικά, συνηθίζουμε, νιώθουμε άνετα και συμβιβαζόμαστε μέσα στις σκιές της ζωής μας.

Τρέμουμε στο σκοτάδι περιμένοντας μια ευκαιρία που δεν θα έρθει ποτέ. Όταν αυτή έρχεται, είναι απλώς μια οφθαλμαπάτη ευκαιρίας και επιτυχίας που μας αφήνει άδειους και ανεκπλήρωτους. Είμαστε αποσυνδεδεμένοι από τον εαυτό μας και την αλήθεια, το πάθος, την αγάπη και το πεπρωμένο μας .

Όταν μας παρουσιάζεται μια ευκαιρία, την αντιλαμβανόμαστε ως ένα φευγαλέο όνειρο ή μια έξοδο από την «παντοδύναμη» πραγματικότητα.

Η εξάρτησή μας από τις κοινές και οικείες δομές της θνητής ζωής εμποδίζει κάθε αληθινή εξέλιξη και έκφραση που μπορεί ποτέ να βιώσουμε.

Η όραση είναι η πιο χειραγωγημένη αίσθηση στην κοινή μας πραγματικότητα.

Εξαρτόμαστε βαθιά από αυτό που βλέπουμε. Επιλέγουμε να πιστεύουμε πιο αβίαστα και απόλυτα σε αυτό που είναι ορατό παρά σε αυτό που αισθανόμαστε ή διαισθανόμαστε. Μας εξαπατά με την απάθεια, την κριτική, την άρνηση, τον εγωισμό και την αντίθεση μας.

Όλα όσα λαχταράμε να πετύχουμε στη ζωή μας παραδίδονται όταν δεν επιλέγουμε να δημιουργήσουμε ή να βιώσουμε τη ζωή μας στο έπακρο. Η μεγαλύτερη αδυναμία που η ανθρώπινη φυλή πιστεύει ότι είναι η μεγαλύτερη δύναμή της είναι η αμοιβαία αποδοχή ότι η ζωή μετριέται με βάση αυτά που λαμβάνουμε, όχι αυτά που δίνουμε.

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να βιώσουμε πραγματικά τις αθέατες διαστάσεις του σύμπαντος. Απαιτεί μια συνέργεια μεταξύ των ενστίκτων μας και της νοημοσύνης μας. Αυτό ανοίγει την πύλη της φωτισμένης συναισθηματικής μας συνείδησης.

Η ισορροπία μεταξύ του σώματος, του νου και της καρδιάς μας δημιουργεί την τρισδιάστατη ισορροπία που είναι απαραίτητη για να δημιουργηθεί η κατάλληλη εστίαση, ενέργεια και έκφραση για να συνδεθούμε με τη διαίσθησή μας. Η διαίσθησή μας είναι ο «κεραυνός» που μας συνδέει με την ψυχή μας.

Μόνο όταν έχουμε επιτύχει αυτόν τον τετραδιάστατο, ηλεκτρομαγνητικό δεσμό μέσα μας, είμαστε σε θέση να ζήσουμε σε ένωση με το σύμπαν.

Η αντίληψή μας για τη ζωή και ο τρόπος που τη βιώνουμε δεν είναι δική μας. Είμαστε θύματα ενός τεχνητά επιβαλλόμενου και καθοδηγούμενου επηρεασμού από τα μέσα ενημέρωσης.

Τις περισσότερες φορές, η άποψή μας υιοθετείται αντί να κερδίζεται.

Η πλειοψηφία της ανθρωπότητας μιμείται τον ρόλο της.

Η ελευθερία δεν θα βρεθεί ποτέ στο να γίνει κανείς πιόνι στη σκακιέρα της κοινωνίας. Διεκδικείται στην αφοσίωσή μας να ζούμε, να αγαπάμε και να υπάρχουμε αληθινά. Πρέπει να σπάσουμε το πρόγραμμά μας και να ξεπεράσουμε την ψευδαίσθηση στην οποία έχουμε όλοι βρεθεί.

Η αλήθεια της ανθρώπινης φυλής δεν υπάρχει και δεν θα βρεθεί ποτέ στην τυπωμένη γραμμή.

Μόνο όταν διαβάζουμε ανάμεσα στις γραμμές της πραγματικότητας θα βρούμε την αλήθεια μας. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να γράψουμε τις δικές μας ζωές. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε την αλήθεια που είμαστε προορισμένοι να γίνουμε.

από τον Iam Saums
μέσω bibliotecapleyades.net

---------------------------------------------

Η ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

ΠΕΡΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΜΟΝΟΠΟΤΙ

Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ - Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΕΣΤΕΡΓΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΟΣ ΟΥΤΕ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

«Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι "άλλοι άνθρωποι". Οι σκέψεις τους είναι απόψεις άλλων ανθρώπων, η ζωή τους είναι μίμηση άλλων ζωών» Όσκαρ Ουάιλντ.