«Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι "άλλοι άνθρωποι". Οι σκέψεις τους είναι απόψεις άλλων ανθρώπων, η ζωή τους είναι μίμηση άλλων ζωών» Όσκαρ Ουάιλντ.

Πριν 2500 χιλιάδες χρόνια ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» στο 7^ο κεφάλαιο παρουσιάζει την Θεωρία της «Σπηλιάς» και θέτει την αμφισβήτηση της πραγματικότητας, την απατηλότητα του κόσμου, των ιδεών, των λόγων και των πραγμάτων (ύλης) έτσι όπως τα αντιλαμβανόμαστε.

Η ανθρώπινη ψυχή μοιάζει με ανθρώπους που κατοικούνε μέσα σε μια σπηλιά, που έχει ολάνοικτη είσοδο προς το φως.

Φαντάσου τους ανθρώπους αυτούς αλυσοδεμένους εκεί μέσα από την παιδική ηλικία στα πόδια και στο κεφάλι. Δε μπορούν να σηκωθούν, αλλά ούτε και το κεφάλι τους να στρέψουν δεξιά κι αριστερά. Κάθονται έτσι, ώστε να έχουν την είσοδο της σπηλιάς πίσω τους και είναι αναγκασμένοι να βλέπουν πάντα μπροστά χωρίς να μπορούν ποτέ να δουν ούτε δεξιά ούτε αριστερά, ούτε προς το φως, αφού δε μπορούν να κουνήσουν το κεφάλι τους.

Ακόμη λέει ο Πλάτωνας, οι Δεσμώτες αντιλαμβάνονται τις αλυσίδες σαν κοσμήματα, σαν πολύτιμα εργαλεία που τους επιτρέπουν να είναι κυρίαρχοι του κόσμου τους όπως τον αντιλαμβάνονται, χωρίς να βλέπουν πως είναι κάγκελα φυλακής που δεν τους επιτρέπουν να βγουν έξω και να δουν το Φως και μια άλλη πραγματικότητα ζωής. Ούτε που φαντάζονται πως υπάρχει ζωή έξω από την σπηλιά.

Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ

μέρες βαριές, επάνω κάτω τριγυρνώ

για να βρω τα παράθυρα.

Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θα 'ναι παρηγοριά.

Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ

να τα βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.

Ίσως το φως θα 'ναι μια νέα τυραννία.

Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.

Καβάφης -Τα παράθυρα

Αυτό είναι ένα αγαπημένο ποίημα -στοχασμός του Καβάφη. Αντιλαμβάνεται τα κλειστά παραθυρόφυλλα και ξέρει πως πίσω τους υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Προβληματίζεται και λέει: "Δεν μπορώ να τα 'βρω και ίσως καλύτερα μην τα βρω"..

Τα παράθυρα είναι οι περιορισμοί του κόσμου που ζούμε.

Ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι παράθυρα. Πιστεύει με απόλυτη σιγουριά πως είναι πολύτιμα εργαλεία που τον κάνουν "πλούσιο". Αντί γι αυτό είναι αλυσίδες που τον κρατούν μπροστά σε σκιές που τις νομίζει πραγματικές. Χάνει την ευκαιρία να γνωρίσει έναν άλλο κόσμο, κόσμο Ελευθερίας και Αρμονίας, πιστεύοντας ακράδαντα και με επιχειρήματα "λογικά" ότι ξέρει ποιός είναι, τι είναι, η που πάει... Φρόντισαν οι δεσμώτες γι αυτό, και ο άνθρωπος βολεύτηκε.

" Ίσως το φως θα 'ναι μια νέα τυραννία.

Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει".

Καβάφης.

Αυτό φοβάται ο άνθρωπος ...; Το καινούριο, το Νέο.

Σαν τον φυλακισμένο, έμαθε στην φυλακή, βολεύτηκε στα έτοιμα, φοβάται την Ελευθερία. Κάθε ρουτίνα, κάθε μηχανική επανάληψη  είναι  και μια αλυσίδα στη ίδια φυλακή.

Ζει ζωές άλλων ανθρώπων που κάποιοι του τις περιέγραψαν και τις αποδέχτηκε.

Οι ιδέες που έχει για τον κόσμο είναι ιδέες άλλων, αξίες άλλων, ιδανικά άλλων.

Το μόνο που κάνει ο άνθρωπος είναι να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι δικές του.

Οι άνθρωποι υιοθετούν ιδέες και συμπεριφορές άλλων γιατί έτσι το είπε η τηλεόραση. Ντύνονται με συγκεκριμένο τρόπο γιατί έτσι γράφουν τα έντυπα μόδας. Αγοράζουν -με δανεικά χρήματα- αντικείμενα που δεν τα χρειάζονται και δεν τα έχουν ανάγκη γιατί αυτό κάνουν και οι άλλοι. Γίνονται Μάζα, ομαδοποιούνται και εκφυλίζονται σε πολιτισμένα προβατάκια.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι "άλλοι άνθρωποι". Οι σκέψεις τους είναι απόψεις άλλων ανθρώπων, η ζωή τους είναι μίμηση άλλων ζωών» Όσκαρ Ουάιλντ.

Ακόμη και η ιδέα της ψευδαίσθησης, της απατηλότητας του κόσμου, αυτής της σπηλιάς, της φυλακής, έτσι  όπως την αντιλαμβάνεται όποιος την αντιλαμβάνεται  ο άνθρωπος, είναι ιδέα άλλου.. !

http://ellania.pblogs.gr

ΓΙΝΕ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ. 

ΑΣΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΕΚΕΙ ΑΝΗΚΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΘΑ ΔΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΧΗ.

ΝΑ ΘΑΥΜΑΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ.

ΙΣΩΣ ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΠΟΤΕ ΕΚΕΙ. ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΟΥΣ. ΣΗΚΩ ΑΠΑΝΩ ΑΝΘΡΩΠΕ!

Οπτικοακουστικό: Σιτάλκας Βασίλης