ΚΑΥΓΑΔΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΟΡΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ

Εικόνα: Ο «φιλεύσπλαχνος» σουλτάνος Μωάμεθ Β' και ο εκλεκτός του πατριάρχης Γεννάδιος  (Γεώργιος Σχολάριος) κατά την ανταλλαγή των εγγράφων συνεργασίας και συναλληλίας. O Μωάμεθ Β΄ παραχωρεί τα προνόμια του Πατριαρχείου στον Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο  (Ψηφιδωτό στην Παμμακάριστο της Κων/πολης).

Η άνοδος στον Πατριαρχικό θρόνο είναι ένα ζήτημα συναλλαγής  και ανήθικων μέσων. Ολόκληρος ἡ περίοδος που εξετάζουμε είναι γιομάτη απ’ αυτά. Ο εκκλησιαστικός  χρονογράφος Αθανάσιος Κομνηνός Υψηλάντης,  που μας έδωκε την Ιστορία του Πατριαρχείου στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, είναι αποκαλυπτικός. Για την αξιοπιστία του έχουμε την γνώμη του περιοδικού «Εκκλησία», ποὺ είναι επίσημο όργανο της Ελληνικής Εκκλησίας. Στο φύλλο 24 του 1925, τον χαρακτηρίζει «έξοχο χρονογράφο».

Η Μαρία «χειροτονεί» Πατριάρχη

Στα 1466 πέθανε ο Πατριάρχης Ισίδωρος, ύστερα από πατριαρχία 6 χρόνων και δύο μηνών. Τον διαδέχεται ο Σωφρόνιος Συρόπουλος.
Κι’  αυτός όμως δεν πρόφτασε να χαρεί τον θρόνο του. Στο χρόνο πάνω ακριβός καθαιρέθηκε με μηχανορραφίες των κληρικών και στο θρόνο ανεβαίνει ο Ιωάσαφ ο Κόκκας. [σ.σ.: ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Ο ΙΩΑΣΑΦ ΚΟΚΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΙΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. Ο Ιωασάφ Κόκας είναι ο Γ' μετά την άλωση Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως . ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΙΩΑΣΑΦ ΚΟΚΚΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ]

Καυγάδες  και μηχανορραφίες των δεσποτάδων τον αγανάκτησαν τόσο ώστε έπεσε να αυτοκτονήσει σε ένα πηγάδι.
Στα Ι472 διώχνεται ο Ιωάσαφ και ανεβαίνει  στο θρόνο ο Μάρκος ο Ξυλοκαράβης. Ούτε  ένα χρόνο δεν έμεινε. Τον καθαίρεσαν και ανέβασαν τον Συμεὡνα τον Τραπεζούντιον αφού προηγουμένως  «επέμπουσι τω βασιλεί νομίσματα χρυσά χίλια» και τότε «εκβαλόντες  οι Τραπεζούντιοι ληστρικώς  τον Μάρκον επιβιβάζωσι Συμεώνα τον Τραπεζούντιον… ο δε Μάρκος μεθ’ ύβρεων πολλών εξωθείς τού θρόνου ιδία εμόναζεν εν Κωνσταντινουπόλει».

Ο Μάρκος όμως δεν έπαψε να ενεργεί για να ξανανἑβη στο θρόνο. Έστειλε γράμματα στους δεσποτάδες κι ήρθαν στη Κωνσταντινούπολη για να ρίξουν τον Συμεὡνα. Έτσι χωρίστηκαν οι συνοδικοί. Οι μισοί  με τον Μάρκο και οι άλλοι με τον Συμεώνα.
Τότε κάποιος τρίτος σκέφτηκε να παραμερίσει και τούς δύο και να αρπάξει αυτός  την πατριαρχία.

Ας αφήσουμε τα παρακάτω στον Αθ. Υψηλάντη πού στο βιβλίο του «Τα μετά την άλωσιν» γράφει στη σελίδα 19.

Αθανάσιος Κομνηνός Υψηλάντης
«Τα μετά την άλωσιν» σελ.  19.

Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση.

«Τούτο  καταγνούσα Μαρία η του σουλτάνου μητρυιά (σ.σ.: Η Μάρω ή Μάρα Μπράνκοβιτς, ή ή Βαλιντέ Χανούμ Σουλτάνα ήταν Ελληνοσερβίδα, κόρη του δεσπότη της Σερβίας Γεωργίου Μπράνκοβιτς και της Ειρήνης κόρης του Ματθαίου Καντακουζηνού από τον Πόντο.) και γυνή του σουλτάνου Μουράτ πατριάρχην ηβουλἡθη αναδείξαι Διονύσιον τον Φιλιππουπόλεως μητροπολἰτην γνώριμον αυτής προ πολλού χρόνου γεγονότα. Όθεν βαλλούσα επ’ αργυρού δίσκου δύο χιλιάδας  φλωρίων ενεχείρησε τω σουλτάνω και τον φίλον αυτής προβληθήναι ητήσατο. Όστις  τον χρυσόν δεξάμενος και ευχαριστήσας  αυτή πρόγραμμα δὲδωκε γενέσθαι την αυτής αξίωσιν».

Η υπόθεση όμως έχει και συνέχεια. Οι εχθροί του Διονυσίου αρχίζουν να διαδίδουν για τον νέο Πατριάρχη ότι είναι  Τούρκος και φίλος της Μαρίας. Και ακόμη ότι είναι «περιτετμημένος» (!) και ότι συνουσιάζεται στα σουλτανικὰ χαρἑμια!!

«Συνόδου συγκροτηθείσης  το αδόμενον παρά των πλείστων διεβεβαιούτο.  Όθεν ό Διονύσιος εν τω μἑσῳ της Συνόδου διεγερθείς και τα κράσπεδα των ιματίων ανελκύσας την της σαρκός ακροβυστίαν πασίδηλον τοις παρούσι εποίησε…»!...

Όπως μας αποκαλύπτει ό Αθαν. Υψηλάντης,  η Μαρία τα κατάφερε αρκετά καλά. Τον ευνοούμενο της έκανε πατριάρχη, τον  Μάρκο τον ξαπόστειλε μητροπολίτη Αχριδών και ό Συμεών αποτραβήχτηκε σε μοναστήρι στη Στενἡμαχο «μονάσων»!

Η κατηγορία όμως το «περιτετμημένος» στοίχησε πολύ στον  Διονύσιο καθώς και οι καθημερινές ραδιουργίες «χαιρέκακων κληρικών» και παραιτείται.

Ο Συμεών που «μόναζε» αλλά στην πραγματικότητα καραδοκούσε, συνωμοτούσε και ετοιμαζόταν να αρπάξει τον θρόνο και πάλι. Άρχισε το παζάρι για την πληρωμή με το δημόσιο καίστορα «τουρκικώτερον τεφτερδάρης» που όμως του έβαλε όρο τα φλωρία που θα πληρώσει να μην είναι λιγότερα απ’ αυτά που πλήρωσε ο Διονύσιος.

Έτσι «ανήχθει το δεύτερον επί του οικουμενικού θρόνου ο αυτός Συμεών ο Τραπεζούντιος, τίσας τα δυο χιλιάδας των φλωρίων».

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Δ. Καρανικόλα, «Ρασοφόροι - Συμφορά του Έθνους», Αθήνα 1976. Ολόκληρο το βιβλίο εδώ: https://www.scribd.com/document 

----------------------------

Οι καλόγεροι της Κωνσταντινούπολης, λίγο πριν πέσει η Πόλη, τύρβαζαν περί του ποιά γλώσσα ομιλούνταν στον παράδεισο ή εάν μπορεί να μπει κάποιος στον παράδεισο εάν τον έχει φάει κροκόδειλος!!!

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 17ο ΑΙΩΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΥΝΑΔΙΝΟΥ.
Όλες οι πληροφορίες εδώ από το βιβλίο «Η ΣΕΡΡΑΪΚΗ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΥΝΑΔΙΝΟΥ», έκδ. της Μητροπόλεως Σερρών 1989, συγγραφική επιμέλεια Γιώργος Καφταντζής. Έργο επίπονο με εκατοντάδες διευκρινίσεις.

Διαβάστε: Ο ΚΛΗΡΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ