«ΓΙΑ ΝΑ “ΦΑΙΝΕΣΑΙ” ΣΟΦΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ»

Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ,  Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΥΠΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ…
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μορφή αγνοίας από το να απορρίπτεις κάτι για το οποίο δεν γνωρίζεις τίποτα, μόνο και μόνο για να αντιλέγεις και να διαφωνείς.

Ὁ ἀντιλογεόμενος καὶ πολλὰ λεσχηνευόμενος ἀφυὴς ἐς μάθησιν ὧν χρή.
ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΛΕΓΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΦΛΥΑΡΕΙ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΑ ΕΦΟΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ.
(ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ)

-------------

Για να γίνεις σοφός στην εποχή μας είναι πολύ δύσκολο και χρειάζεται μεγάλη διαδικασία, πολύς κόπος, πολύς χρόνος και πολλή μελέτη.

Αντίθετα, το να «φαίνεσαι» σοφός είναι πάρα πολύ εύκολο και δεν απαιτείται καμία προσπάθεια. Αρκεί να αρνείσαι τα πάντα.

Έτσι οι «αγράμματοι φιλόσοφοι», οι «απαίδευτοι παντογνώστες» και οι «νοητικά βραδυπορούντες» δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί η παγκόσμια νοημοσύνη δε ζήτησε τη γνώμη τους όταν δημιουργούσε το σύμπαν, γι αυτό επιτίθενται σε κάθε νέα ιδέα, ασχημονούν σε κάθε νέα ανακάλυψη της επιστήμης για το σύμπαν και αρνούνται τα πάντα, μόνο για την άρνηση.

Αν για παράδειγμα ένας ανόητος ακούσει ότι «υπάρχει θεός» αυτός απαντάει ότι δεν υπάρχει τίποτε κι ας είναι άσχετος με την υπερβατική πραγματικότητα. Όταν ακούσει ότι ο Σωκράτης ήταν ο μεγαλύτερος σοφός του κόσμου, ο Ιπποκράτης ήταν πατέρας της ιατρικής, ο Πυθαγόρας ήταν ο μέγιστός μύστης, ο Πλούταρχος ήταν μέγας ιεροφάντης, ο ανόητος απαντάει ότι όλα αυτά είναι βλακείες και ζητάει αποδείξεις και ας είναι άσχετος με τη φιλοσοφία, την ιατρική, τα Μυστήρια και τη θεουργία.

Όταν ακούει για τον υπερβατικό κόσμο προτάσσει το ακλόνητο επιχείρημα «Δεν υπάρχει τίποτε, ΕΓΩ πιστεύω μόνο ό, τι πιάνει το χέρι μου και βλέπουν τα μάτια μου».

Έτσι στην εποχή μας οι απαίδευτοι σοφοί έχουν πληθύνει και γίνονται γνωστοί με τις ανοησίες τους και την στείρα άρνηση.

Η παιδεία, μας παρέχει την τεκμηριωμένη γνώση, που δίνει στον άνθρωπο αυτοπεποίθηση και δυνατότητα  κατανόησης των νέων ιδεών.
Αντίθετη της παιδείας είναι η μολυσματική νόσος της ψευτοπαιδείας, η οποία σκοτίζει το μυαλό, αρνείται την επιστήμη και προκαλεί σύγχυση, παράγει την εσφαλμένη γνώση, καλλιεργεί την ιδιοτέλεια, την μικροψυχία και την ύβρη. Η πνευματική σαβούρα των ημιμαθών νιώθει περιφρόνηση για την πνευματική καλλιέργεια. Αντί της ανιδιοτελούς δημιουργίας και της προσφοράς στο σύνολο, έμαθαν να πιστεύουν ότι το νόημα της ζωής είναι η απόκτηση πλούτου δια πυρός και σιδήρου.

Δεν είναι ανόητοι αυτοί που ψάχνουν την αλήθεια μέσα από τα Αρχαία Μυστήρια. Ανόητοι είναι αυτοί που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη, πόσο μυστηριώδης μεγαλειώδης και παράξενος είναι ο κόσμος στον οποίον ζούμε και ο οποίος συνεχώς θα μας αιφνιδιάζει.

Αναλογιστήκαμε ποτέ την πορεία μας μέσα στον χρόνο και πόσες μυριάδες, μυριάδων προγόνων μας υπήρξαν για να δημιουργηθούμε εμείς; Οι νεκροί πρόγονοι του καθενός υπερβαίνουν σε αριθμό τους ζωντανούς όλης της γης. Όλοι εμείς οι απόγονοί τους, μεταφέρουμε, ασύλληπτες κυτταρικές πληροφορίες στο DNA μας, τις οποίες στις παλιές εποχές οι μύστες αποκωδικοποιούσαν  με τα Μυστήρια.

Στις μέρες μας απολαμβάνουμε τον ύπνο του δικαίου με τη θρησκεία να μας νανουρίζει για να μην ξυπνήσουμε και με το σύστημα να μας τρομάζει για να κλείνουμε τα μάτια μας και να μη βλέπουμε. Οι περισσότεροι άνθρωποι δε γνωρίζουν ότι ακολουθούν τον δρόμο που χαράσσουν εκείνοι που τους κυβερνούν αφού οι γνώσεις, οι σκέψεις και οι πράξεις δεν είναι δικές τους, αλλά αυτές που τους υπαγορεύουν οι άλλοι για να τους ελέγχουν.

Ο άνθρωπος της Γης έκανε ένα τεράστιο λάθος. Αντί να λατρεύει τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ δημιουργό του, δημιούργησε ο ίδιος ένα λανθάνον είδωλο, το έκανε πανίσχυρο και υποτάχτηκε στο δημιούργημά του, επιτρέποντας τη μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία της ανθρωπότητας που είναι η πειρατεία της ανθρώπινης ψυχής από τη θρησκεία.

Οι γήινοι δικαστές πολλές φορές δείχνουν επιείκεια δικάζοντας τα ανθρώπινα λάθη, αλλά οι νόμοι της φύσεως δυστυχώς, δε δέχονται καμία παρέκκλιση και τιμωρούν σκληρά την ασέβεια κατά των συμπαντικών νόμων.

Πρέπει να σπάσουμε τα κάθε είδους δεσμά, να ελευθερώσουμε το μυαλό μας και να χαράξουμε από αυτή τη στιγμή τη δική μας πορεία και έχοντας πίστη στη δική μας αποστολή. Ας ακολουθήσουμε τη φωνή της συνείδησής μας έστω και αν δε μας ακολουθήσουν άλλοι. Η συνείδηση και η συνειδητότητά μας, δεν έχει σημασία πόσο εκτεταμένη μπορεί να είναι, ούτε αν φαίνεται σαν μια νησίδα μέσα στον ωκεανό της πραγματικότητας. Είναι αρκετή αφού μας ανήκει. Αν μπορέσουμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας, τότε θα μπορέσουμε να αλλάξουμε και τον κόσμο ολόκληρο.

Γερ. Καλογεράκης, «Το Κάλεσμα Των Άστρων», εκδ. Δίον.