ΔΕΙΡΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ή ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ;

Άνοιξε καμιά μύτη για τον Πλάτωνα;
Δείραμε κανέναν να δεχθεί τις σκέψεις του Σωκράτη ή του Δημόκριτου;
Υποχρεώσαμε κανέναν λαό να δεχθεί την ιατρική όπως την καταθέσαμε, τα μαθηματικά, την πολεοδομία, το θέατρο;
Τους δείραμε να δεχθούν ότι υπάρχει κωμωδία και τραγωδία;

Μόνοι τους τα ρουφήξανε και αυτά είναι και σε ώρες απελπισίας.

Βλέπεις τον τεράστιο τον Γκαίτε, γράφοντας το Φάουστ, να σκίζει το χειρόγραφο. Καταραμένε,  του λέει του Σοφοκλή, δεν μπορώ να σε ξεπεράσω. Εκείνος ο Σαίξπηρ είναι ένας ύμνος στην Ελλάδα.

Και δεν ζητήσαμε τίποτα. Καμιά αντιπαροχή από κανέναν. Τα δώσαμε όλα. Τους τα χαρίσαμε όλα, λες και ήμασταν  φτιαγμένοι, το δικό μας να είναι δικό τους.

Όλοι οι άλλοι την κάποια γνώση που είχαν την κλειδώνανε. Θα σου δώσει ο Αιγύπτιος; Θα σου βγάλει ο Εβραίος από αυτά που ξέρει; Δε πα να χτυπιέσαι κάτω δυόμισι χιλιάδες χρόνια… δεν στο δίνουν. Για πάρτη τους το κρατάνε.

Και σήμερα, η πραγματική επιστήμη είναι κλειδωμένη. Πάνε 50 χρόνια μπροστά μας. Αν κάποιοι φίλοι διαβάσουν κάποια στιγμή την Εναλλακτική Λύση 3, εκείνο το εκπληκτικό βιβλίο, το οποίο τι σου λέει. Το φεγγάρι το πατήσαμε το ’51. Στον Άρη πήγαμε το ’55. Η πραγματική επιστήμη φεύγει μπροστά 50 χρόνια. Τι μαθαίνουμε από αυτά; Τίποτα δεν μαθαίνουμε. Διπλοκλειδωμένα όλα. Εχθροί απέναντι μας.
Κι όμως η δική μας η πρόταση τι ήταν; Κάνε τους ανθρώπους πολίτες όλου του πλανήτη.
Δεν μάθανε Ιατρική οι πέρσες; Δεν μάθανε οι τουρκμάνοι Μαθηματικά; Δεν μάθανε οι άραβες Γεωμετρία; Δεν μάθαν όλοι οι λαοί; Δεν συμμετείχαν σ’ αυτήν την πανδαισία;

Ανδρέας Μαζαράκης 
(απομαγνητοφώνηση, απόσπασμα)