Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Η ΛΕΞΗ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ ΕΠΙ 1.500 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΟΙΝΗ ΘΑΝΑΤΟΥ!

Του Θωμά Ηλιόπουλου*
Η μεγαλύτερη καταστροφή του ελληνισμού –χωρίς αμφιβολία– έγινε κατά τη διάρκεια του +4ου αιώνα. Από τότε και για τα επόμενα 1500 χρόνια ακόμη και το όνομα Έλληνας απαγορεύτηκε τελείως να χρησιμοποιείται.
Στη διάρκεια αυτών των 1500 ετών ψάξτε να βρείτε το όνομα Έλληνας σε ό,τι έμεινε γραπτό στην ελληνική γλώσσα. Δεν υπάρχει. Έγινε καταπιεστικά Ρωμαίος ή Ρωμιός και η Ελλάδα και οι Έλληνες ξεχάστηκαν για πάντα.
Το όνομα Έλληνας ήταν απαγορευμένο επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.
Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη ειδικά κατασκευασμένη για τους έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία.
Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον έλληνα και για αυτό έγινε ρωμιός και μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό. Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Θλιβερό κατάντημά μας. Έμεινε, όμως, η ελληνική γλώσσα η οποία εξυπηρέτησε το εκάστοτε κατεστημένο, αλλά και αυτή αλλοιώθηκε βάναυσα να το υπηρετεί. Χιλιάδες λέξεις της πήραν άλλη σημασία που ήθελαν οι κατακτητές οι οποίοι ήξεραν ότι ένα λαό τον κατακτάς όταν όντως του αλλάζεις τη γλώσσα του.
Η 25η Μαρτίου 1821 έφτασε σαν ένας εφιάλτης και τον ξύπνησε, γιατί στο βαθύ υποσυνείδητο όλοι οι σκλάβοι Ρωμιοί ήξεραν ότι ήταν «Έλληνοι». Ευτυχώς τους είχε μείνει και αυτό μέσα στη ρωμαίικη παράδοση. Τα δημοτικά μας τραγούδια και πάλι ευτυχώς κράτησαν κάτι από αυτή την καταστροφική ισοπέδωση. Αυτή ήταν η ζοφερή κατάσταση των Ελλήνων όταν ανέτειλε το 1821.
Κατά την Αναγέννηση οι Ευρωπαίοι μάς «άνοιξαν» λίγο τα μάτια, αλλά η λάμψη της, δυστυχώς, δεν μπορούσε να φτάσει σε κάθε ελληνική γωνιά της Μεσογείου. Εξάλλου ακολούθησαν και τα 400 χρόνια της μαύρης Τουρκοκρατίας.
Μέχρι και το 1821 –και πολύ μετά από αυτό– η πραγματικότητα ήταν ότι όλος ο Ελληνισμός έμεινε πρώτα από όλα ανιστόρητος και συνεπώς ανελλήνιστος. Η ρωμιοσύνη τον κρατούσε απολίτιστο και κάτω από την εξουσία των δογμάτων και τον τυραννούσε πολιτικά, αλλά περισσότερο πνευματικά.
Ακόμη και μετά το 1821 η Ευρώπη φιλελληνικά προσπάθησε να μάς βοηθήσει, αλλά το ρωμαίικο έμεινε πάντοτε εναντίον της Ελλάδας και κάθε τι ελληνικό. Ακόμη και σήμερα ονομάζουμε τους προγόνους μας, τους φωτοδότες της ανθρωπότητας φευ, τους ιδεολάτρες που έσπειραν το σημερινό μας πολιτισμό, χλευαστικά τους υποβιβάζουμε και τους αποκαλούμε αηδιαστικά ειδωλολάτρες!
Η ελληνικότητά μας ακόμη και σήμερα διαστρεβλώνεται, τις περισσότερες φορές αποκρύπτεται και αλλοιώνεται τόσο άδικα ώστε να την απωθούμε. Ο σημερινός έλληνας αγνοεί τελείως το παρελθόν του και τον εαυτό του. Με τη ρωμιοσύνη γίναμε ένας λαός σχιζοφρενής. Τι μέλλον μπορεί να έχει ένας λαός ο οποίος δεν γνωρίζει την ένδοξη ιστορία και το λαμπρό παρελθόν του το οποίο θα πρέπει να τον οδηγεί στο μέλλον για σημαντικότερα κατορθώματα;
Οι Ευρωπαίοι ακόμη και σήμερα περιμένουν σπίθες αναλαμπής από τον ελληνισμό που δεν έρχονται.
Ως ρωμιοί τι έχουμε δώσει στον κόσμο; Η Ευρώπη κατά την Αναγέννηση αναγεννήθηκε μέσα στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Εμείς είμαστε αιώνες πίσω και ζούμε μέσα σε ένα δογματισμό και κρατικισμό που δεν είναι ελληνικά και αυτό ακριβώς μας απομονώνει από την Ευρώπη, αλλά περισσότερο εκμηδενίζει τις δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού. Με μία τόσο μακραίωνη ταπείνωση, ο σημερινός Έλληνας δεν γνωρίζει το χθες και είναι ανίκανος να προβλέψει και να βαδίσει στο ελληνικό του μέλλον. Αυτό μας έχει φέρει σε μία κατάσταση βαρβαρότητας που τη ζει σήμερα ο Έλληνας μέσα στη χρεοκοπία του.
Το πιο σημαντικό πράγμα που μας έφερε το 1821 –εκτός από την ελευθερία από τον τουρκικό ζυγό– είναι που ξαναέφερε στην επιφάνεια και ζωντάνεψε τα ονόματα Ελλάς και Έλληνες. Να, λοιπόν γιατί η γενναία Ελληνική Επανάσταση αφορίστηκε τόσο πανηγυρικά! Η ρωμιοσύνη μάς ήθελε ανιστόρητους, βάρβαρους και σκλάβους. Ποιος το αμφιβάλει αυτό;
Εάν έχετε διαβάσει δύο-τρία βιβλία Ιστορίας, βάλτε το χέρι στην καρδιά σας και πέστε ότι όλα τα ανωτέρω είναι ψέματα. Η καρδιά που χτυπάει ελληνικά και βλέπει ελεύθερα και με πόνο την κατάντιά μας, θα ομολογήσει την αλήθεια που φαίνεται με γυμνό μάτι. Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.
Είχε απόλυτο δίκιο ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς που διακήρυξε:
Αυτό το λόγο θα σας πω
δεν έχω άλλο κανένα,
Μεθύστε με το αθάνατο
κρασί του Εικοσιένα.
Μόνο τότε θα ψάλλουμε με πολλή υπερηφάνεια τα αθάνατα λόγια του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των ελλήνων τα ιερά
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη
Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά!
ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Ας σκεφτούμε ΟΜΩΣ τι μας λένε και τι μας συμβουλεύουν τα λόγια αυτά!
*Ο ΘΩΜΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ είναι εκπαιδευτικός στη Μελβούρνη και αρθρογράφος σε ομογενειακά και Ελληνικά έντυπα

7 σχόλια:

Σείριος είπε...

ΈΤΣΙ ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΙ ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ….

Οι Έλληνες ήταν πάρα πολύ μεγάλοι άνθρωποι, το κεφάλι τους έφτανε ως τα σύννεφα. Ήταν ψηλότεροι και χοντρότεροι από το βούνι της Σιούτιστας. Όταν έχτιζαν τα κάστρα που φαίνονται ακόμα στην Κρετσούνιστα και ο άλλος από τη Βελτσίστα και εδανείζονταν τα σύνεργά τους. Τότες που ζούσαν οι Έλληνες δεν χρειάζονταν γιοφύρια, γιατί αυτοί πηδούσαν τον Καλαμά σαν που πηδούμε εμείς σήμερα τες αυλακιές στο χωράφι. Φώναζαν από δω κι απηλογιόνταν από την Άρτα. Με εκατό δρασκέλες πάγαιναν από δω ως τα Γιάννενα.
- ΗΠΕΙΡΟΣ (19ος Αιώνας)

"Για τις παλιές κολόνες στο Μελινάδο, τα λείψανα του ιερού της Άρτεμης, οι κάτοικοι του χωριού και οι γειτονικοί συνοικισμοί πιστεύουν πως είναι οι ρόκες των γιγαντσσώνε."
- ΖΑΚΥΝΘΟΣ (19ος Αιώνας)

Αυτούνοι οι Έλληνοι ήταν αψηλοί σα λεύκες, τρανοί ως εφτά πήχια, ήταν και καμπόσοι μονάντεροι που φτάναν τα εννιά πήχια... Τσι μουστάκες τσι κομπόδεναν πίσω στο σβέρκο... Οι θηλυκές Έλληνοι ήταν χαμηλότερες, είχαν μακριά χρυσά μαλλιά με κοσιάνες π' ακουμπούσαν στη γης. Έπαιρναν στην αγκαλιά πέντε προβατίνες και τσι έφερναν στο καλύβι, όταν αυτούνες αρρωσταίναν. Πότες πότες άρμεγαν και τα γίδια... Τα παιδιά, όντας γεννιένταν, ήταν τρανά όσο μια προβατίνα. Μονάχα οι Έλληνοι δεν ήταν πολλοί, ήταν λιγοστοί και χάθηκαν.
- ΘΕΣΣΑΛΙΑ (20ος Αιώνας)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: http://enneaetifotos.blogspot.gr/2011/12/blog-post_05.html

Ανώνυμος είπε...

"Οι θηλυκές Έλληνοι ήταν χαμηλότερες και είχαν μακριά χρυσά μαλλιά". Τουλάχιστον, από τα ευρήματα των προγόνων μας αποδεικνύεται ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων είχε φυσικά μαύρα μαλλιά και λιγότερο καστανά που μερικές φορές αναφέρονταν ως "ξανθόν". Πολλές γυναίκες ωστόσο έβαφαν το φυσικό χρώμα των μαλλιών τους. Είναι δε ορατό το χρώμα των μαλλιών στις τέχνες, την ζωγραφική, σε πάρα πολλούς αμφορείς και σε τοιχογραφίες. Διακρίνονται συνήθως ο Δίας, η Ήρα, η Αθηνά, αλλά και απλοί Έλληνες. Οι πρόγονοί μας δεν ήταν σαν γερμανοί, ούτε ολλανδοί...ήταν ΈΛΛΗΝΕΣ.

Σείριος είπε...

Μη πιάνεσαι από μια λέξη. Μήπως τα αλλά εξωπραγματικά που αναφέρουν στον θρύλο, ισχύουν; «Έπαιρναν στην αγκαλιά πέντε προβατίνες» « Οι Έλληνες ήταν πάρα πολύ μεγάλοι άνθρωποι, το κεφάλι τους έφτανε ως τα σύννεφα».
Τα χρυσά μαλλιά τα αναφέρουν για να δείξουν μεγαλοπρέπεια, όπως τους φανταζόταν μέσα στην άγνοια τους.

Παρόλα αυτά οι Έλληνες έχουν και είχαν πολυμορφία.
Ήταν και ξανθοί ήταν και καστανοί και μελαχρινοί.
Όποιος μελέτησε την Ιλιάδα, ξέρει ότι, «ξανθό Μενέλαο» αποκαλεί ο Όμηρος την Μενέλαο της Σπάρτης.

geothermia@yahoo.gr είπε...

Αυτό το καλοκαίρι θα βρεθεί στην Αυστραλία ένας πολύ σπουδαίος,κατα την γνώμη μου Έλληνας, ο Βασίλης Λυκιαρδόπουλος.
Με την αποκοδικοποίηση της Οδύσσειας,που ασχολείται ο Βασίλης, ίσως μας βοηθήσει
να καταλάβουμε ποιοί πραγματικά είμαστε και τι περιμένει από εμάς τους Έλληνες ο πλανήτης ΓΗ.

Αλέξανδρος είπε...

Αλήθεια, από ποιούς είμαστε "κατακτημένοι"; Από τον εαυτό μας; Δεν ομιλείτε σωστά κύριε Ηλιόπουλε ! Ανήκαμε επί 1500 χρόνια ως ελεύθεροι πολίτες στο πολυεθνικό κράτος της Ορθόδοξης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αυτό που λένε σήμερα "Βυζαντινή Αυτοκρατορία". Μέχρι την άλωση της Πόλης ο ελληνισμός ήταν ελεύθερος σε ένα πολυεθνικό κράτος που ομιλούσε την γλώσσα του. Όπως περίπου είναι σήμερα η Αμερική, όπου συμβιώνουν σχεδόν όλες οι εθνότητες, Ισπανοί, Ιταλοί, Έλληνες, Αφροαμερικάνοι ως Αμερικανοί πολίτες. Αυτή ήταν η Ρωμανία, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που λέγονταν και "Ρωμανία". Και οι πολίτες αυτού του κράτους λέγονταν "Ρωμαίοι" το οποίο όμως δήλωνε την υπηκοότητα και όχι την εθνότητα. Καταλάβατε;

Το όνομα Ρωμαίος δήλωνε στη "βυζαντινή" εποχή την υπηκοότητα, όχι την εθνική καταγωγή. Δηλαδή στο πολυεθνικό μέχρι το 1204 κράτος της Ρωμανίας , με συνεκτικό κρίκο την ελληνική γλώσσα, τον ελληνικό πολιτισμό, τη μελέτη των αρχαίων κλασικών καί βεβαιότατα τήν Ορθόδοξη Πίστη, κατοικούσαν διαφορετικές εθνότητες. Σήμερα το όνομα «Ρωμαίος», «Ρωμηός» φανερώνει την ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Ρωμαίος σημαίνει τελικά Ορθόδοξος Χριστιανός Έλληνας.

Το παράδειγμα του σημερινού Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και Βορείου Ιρλανδίας είναι χαρακτηριστικό για να καταλάβουμε τη διαφορά μεταξύ υπηκοότητας και εθνότητας. Οι κάτοχοι του διαβατηρίου αυτού είναι υπήκοοοι Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά εθνολογικά άλλοι – οι περισσότεροι είναι Άγγλοι, άλλοι Σκώτοι, άλλοι Ουαλλοί, άλλοι Βορειοιρλανδοί κ.λπ.

Έτσι καί οι υπήκοοι της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας ήσαν Ρωμαίοι ως πρός τήν κρατική υπηκοότητα, αλλά ως εθνότητα άλλοι είχαν την ελληνική – οι περισσότεροι - άλλοι την σερβική, άλλοι την αρμενική, κλπ. Όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο η επικρατούσα εθνότητα είναι οι Άγγλοι και δίνουν τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους σε όλο τό κράτος, έτσι και οι Έλληνες στη Ρωμανία ήσαν το επικρατούν στοιχείο και επέτυχαν να καθιερώσουν τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους.

Ο ιστορικός Κωνσταντίνος Χολέβας αναφέρει σε βιβλίο του:
«Ὁ Βατάτζης τό 1237 ἀπήντησε σέ μία θρασεῖα ἐπιστολή τοῦ Πάπα Ἰωάννου Θ΄καί μεταξύ ἀλλων τοῦ γράφει: «...Μᾶς γράφεις ὅτι ἀπό τό δικό μας, τό Ἑλληνικό γένος, ἄνθησε ἡ σοφία καί τά ἀγαθά της καί διαδόθηκε στούς ἀλλους λαούς... Οἱ γενάρχες τῆς βασιλείας μου εἶναι ἀπό τό γένος τῶν Δουκῶν καί τῶν Κομνηνῶν, γιά νά μήν ἀναφέρω ἐδῶ καί ὅλους τούς ἄλλους βασιλεῖς πού εἶχαν ἑλληνική καταγωγή και γιά πολλές ἑκατοντάδες χρόνια κατεῖχαν τή βασιλική ἐξουσία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Αὐτούς ὅλους καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καί οἱ αὐτοκράτορες τούς προσκυνοῦσαν ὡς αὐτοκράτορες τῶν Ρωμαίων».

Βλέπουμε, λοιπόν, μία τρανταχτή ἀπόδειξη τῆς διπλῆς ἰδιότητος. Κρατικά ἔνιωθαν Ρωμαῖοι, ἀλλά ἐθνικά ἦσαν Ἔλληνες και τό διεκήρυτταν.»

Στην Αυτοκρατορία της Ρωμανίας οι Έλληνες (εκ καταγωγής) αποτελούσαν την καρδιά και την ψυχή της. Η ελληνική παιδεία, η ελληνική γλώσσα, η ελληνική σκέψη και ο ελληνικός πολιτισμός έγιναν κοινό κτήμα των διαφόρων εθνοτήτων / λαοτήτων στην Ανατολή και στη Δύση αρχικά, ώστε να μπορούν να ονομάζονται, πολιτιστικά και πνευματικά, όλοι Έλληνες, με την ευρύτερη έννοια του όρου. Οι Έλληνες, άλλωστε, συνεχίζοντας την παράδοση του Μ. Αλεξάνδρου, δεν επεχείρησαν την υποταγή των άλλων λαων της αυτοκρατορίας, κάτι που θα κάμουν αργότερα οι Φράγκοι. Με την επίδραση της χριστιανικής πίστης, πέτυχαν οι Έλληνες την ενοποίηση και συναδέλφωση όλων στη μία μεγάλη οικογένεια (Γένος) της αυτοκρατορίας. Έτσι, οι εκ καταγωγής Έλληνες έγιναν για τους άλλους λαούς της αυτοκρατορίας όχι κατακτητές, αλλά «πρωτότοκοι εν πολλοίς αδελφοί» (Ρωμ. 8, 29).

Σχετικά με το πιο πάνω σχόλιό μου , δείτε και την διεύθυνση:

http://e-puzzle.blogspot.gr/2011/10/blog-post.html#more

που αναφέρει σχετικά για τις εθνικές μας ονομασίες...

Προτείνω επίσης να διαβάσετε το βιβλίο του Ι. Ρωμανίδη: "ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ - ΡΩΜΑΝΙΑ - ΡΟΥΜΕΛΗ", για να μάθετε και λίγο αληθινή ιστορία και όχι αυτή που βολεύει τους Ευρωπαίους !

Unknown είπε...

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΠΟΨΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΗΣ-ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Το Βυζάντιον αποτελεί συνένωσιν τεσσάρων βασιλείων :των Αιθιόπων, των Μακεδόνων, των Ρωμαίων και των Ελλήνων που εδημιουργήθησαν ως εξής:
Ο Μακεδών Φίλιππος ενυμφεύθη την θυγατέρα του βασιλέως των Αιθιόπων (καταγομένου εκ του υιού του Νώε Χάμ) Χουσήθ και εξ'αυτού του γάμου εγεννήθη ο Αλέξανδρος που ήτο μεγάλος κατακτητής. Μετά τον θανατόν του η Χουσήθ υπανδρεύθη τον Βύζαντα ο οποίος έκτησε το Βυζάντιον εγκαταστήσας εκεί 42,000 «εξ'όλων των Ινδών Αιθιοπίας». Εξ αυτού του γάμου εγεννήθη η Βυζαντία την οποίαν ενυμφεύθη ο Ρωμύλος ο οποίος έκτισε την Ρώμην. Εξ'αυτου του γάμου εγεννήθησαν τρία τέκνα : ο Ρωμύλος Β΄ που εβασίλευσε μετά τον πατέρα του, ο Ουρβανός που παρέλαβε το Βυζάντιον και ο Κλαύδιος που εβασίλευσε εις την Αλεξάνδρεια.
«Εκ σπέρματος γαρ Αιθιοπίας συνίσταται η βασιλεία των Ρωμαίων, και κέκτηται σέβασμα το μέγα ξύλον του τιμίου και ζωοποιού σταυρού»!
Χειρόγραφος κώδιξ Μαρκιανής βιβλιοθήκης Βενετίας κλάσις 11.κώδιξ 25
«Έτυχε αλλλεπαλλήλων εκδόσεων εν τη σειρά των πατέρων της εκκλησίας»
Δια τους Βυζαντινούς υπάρχει μόνον η βιβλική καταγωγή «κατα την τότε επικρατήσασαν τάσην εις αναγωγήν απάντων των εθνών εις τα γενεαλογικά δένδρα της Γενέσεως» φερ'έιπείν το όνομα Ισαυρία ετοιμολογείτο ως χώρα του Ησαύ υιού του Ιακώβ !
Ιαμ.Σ

Fanaios είπε...

*
Πολύ καλό άρθρο! Αποκαλυπτικό πέραν της συνηθισμένης συμβατικότητας.
Ο τίτλος και η εισαγωγή του περιέχουν φράσεις συγκλονιστικές που πρέπει να προβληματίσουν!!!

(Το όνομα Έλληνας ήταν απαγορευμένο επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ. Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη ειδικά κατασκευασμένη για τους έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία. Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον έλληνα και για αυτό έγινε ρωμιός και μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό.)

...και όμως κάτι μας διαφεύγει κι εξατμίζεται στο θυμό... το ΓΙΑΤΊ ΈΓΙΝΑΝ ΌΛΑ ΑΥΤΆ; γιατί τόσο μίσος που δεν ταιριάζει σε θρησκεία; ακόμα και ο πλέον μισαλλόδοξος βάρβαρος δεν φτάνει σε τέτοια πώρωση...ο χριστιανισμός γιατί ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε μίσος, επιλεκτικά, στοχευμένα και ειδικά ΜΟΝΟ στον Έλληνα;

-Γιατί δεν μίσησε τόσο κανένα άλλο έθνος από τα τόσα που ήταν ταυτόχρονα υπόδουλα στην Ρωμαίικη αθλιότητα του ψευδο-"Βυζαντίου";
-Γιατί ο αλλόθρησκος Ρωμιός αυτοκράτορας το επέτρεψε;

...και γεννάται αμέσως το ερώτημα, ΠΌΤΕ ο ξεχασμένος και σχεδόν ανύπαρκτος μέχρι την εποχή του Κωνσταντίνου χριστιανισμός, ξαφνικά θέριεψε κι έγινε από τη μια μέρα στην άλλη ο αγαπημένος του Αυτοκράτορα που αν και πάντα Μιθραϊστής, αντί τον τότε διαδεδομένο Μιθραϊσμό, ξαφνικά επιβάλλει δια ροπάλου τον χριστιανισμό, ο οποίος την ίδια μέρα κιόλα ξεκίνησε αυτό το επιλεκτικό μίσος εναντίον του συγκεκριμένου Ελληνικού Έθνους;

((Η ΛΕΞΗ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ ΕΠΙ 1.500 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΟΙΝΗ ΘΑΝΑΤΟΥ!))

Πως κι έχει τη δύναμη η θνήσκουσα αντι-Ρωμαϊκή δήθεν "θρησκευτική" οργάνωση του Εβραίου Σαούλ(Παύλου), που είχε σκοπό να γκρεμίσει την Ρώμη εκ των έσω για να απελευθερώσει την Παλαιστίνη, ...πως μπόρεσε να "αναστηθεί" εν μία νυκτί και να επιβάλει με ωμή αυταρχικότητα την εσωτερική πολιτική του κράτους το οποίο είχε προσπαθήσει να υπονομεύσει;
Πως και ο Ρωμιός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος όχι μόνο το επέτρεψε αλλά και το επέβαλε με θέρμη;
...τόσο βλάκας ήταν ή πολλά παμπόνηρος, που πήρε μια θνήσκουσα, σχεδόν ανύπαρκτη πια, ανατρεπτική αντικρατκή οργάνωση, την φόρεσε σαν προβιά στον Μιθραϊσμό και την πρόβαλε ως αναγνωρισμένη του κράτους δήθεν θρησκεία με μόνο όρο και πραγματικό σκοπό την κατεδάφιση του Ελληνισμού, διότι η τεράστια Αυτοκρατορία των Ρωμαίων της Ανατολής των Ρωμιών πλέον κινδύνευε να διαλυθεί.

Ο αυτοκράτωρ είχε εσωτερικά προβλήματα στην διοίκηση της αυτοκρατορίας και ειδικά στην επιβολή της στα υπόδουλα έθνη.
.Πάρα πολλά διαφορετικά έθνη, ήθη και έθιμα, για τον καθένα χρειάζονταν διαφορετική αντιμετώπιση ...και πάνω από όλα αυτά απλώνονταν όλο και περισσότερο(ελληνιστικοί χρόνοι) το Ελληνικό Αξιακό σύστημα: η γνώση, η παιδεία η φιλοσοφία, η κοινή Λογική, οι ελεύθερη έκφραση, η Παρρησία, η Αρετή, η Δικαιοσύνη, ο Έρωτας για Ελευθερία, ο Ηρωισμός, η Δημοκρατία, η ευσεβής αλλά και αμφίδρομα φιλική στάση του Ανθρώπου έναντι του σύμπαντος κόσμου και της νομοτέλειας της φύσης.
Ο Ελληνισμός ενέπνεε πνεύμα ανεξαρτησίας κι ελευθερίας,
ΟΜΩΣ Ο ΑΥΤΟΚΡΆΤΩΡ...ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕΙ ΤΑ ΠΑΜΠΟΛΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΕΙ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΙΑ ΟΜΟΙΟΓΕΝΗ ΥΠΑΚΟΥΗ ΜΑΖΑ, ΣΑΝ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ. και το κύριο εμπόδιο, ο εχθρός, λέγονταν Ελληνισμός με ότι περιλάμβανε.
------------
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ:
"Η Γέννηση του Χριστιανισμού"
στον παρακάτω σύνδεσμο:
------------
https://www.facebook.com/notes/isidoros-sklivanos/%CE%B7-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D/560507203995481

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου