ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ – ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

114                                                                                                     17.17-26

Όταν ακόμα η Θεοδώρα δούλευε στο θέατρο, έτυχε να μείνει έγκυος από κάποιον εραστή της, αλλά άργησε να αντιληφτεί το πάθημα της. Γι αυτό, μολονότι μεταχειριζόταν κάθε τρόπο αμβλώσεως, με κανένα μέσο δεν κατάφερε να σκοτώσει πρόωρα το παιδί που δεν απείχε πολύ από το να έχει γίνει τέλειο ανθρωπάκι. Εγκατέλειψε λοιπόν τις προσπάθειες, μιας και δεν κατάφερνε τίποτε, και αναγκάστηκε να γεννήσει.

Ο πατέρας του νεογέννητου, βλέποντάς την αμήχανη και ενοχλημένη επειδή δεν θα μπορούσε να εργάζεται όπως πρώτα με το σώμα της τώρα που είχε γίνει μητέρα, και επειδή εύλογα υποψιάστηκε ότι θα σκότωνε το παιδί, το αναγνώρισε ως δικό του σηκώνοντάς το στα χέρια του και το ονόμασε Ιωάννη – επειδή ήταν αγόρι – κι ύστερα το πήρε και έφυγε για την Αραβία, που ήταν ο προορισμός του ταξιδιού του.

Όταν ο άνθρωπος αυτός έφτασε στα τελευταία του, ο Ιωάννης ήταν πια έφηβος κι ο πατέρας του του είπε όλη την ιστορία για την μητέρα του. Εκείνος, αφού απέδωσε στον πατέρα του όλες τις μεταθανάτιες τιμές που επιβάλει το έθιμο, ήρθε λίγο αργότερα στο βυζάντιο και παρουσιάστηκε σ’ αυτούς που είχαν μόνιμο καθήκον να αναγγέλλουν στη μητέρα του τους επισκέπτες. Αυτοί, χωρίς καθόλου να βάλουν με το νου τους ότι εκείνη θα αισθανόταν διαφορετικά από κάθε άλλο ανθρώπινο πλάσμα, αναγγέλλουν στην μητέρα ότι έχει έρθει ο γιός της, ο Ιωάννης.

Η γυναίκα όμως, από φόβο μήπως φτάσει το ζήτημα στ’ αυτιά του ανδρός της (Ιουστινιανού), έδωσε διαταγή να παρουσιαστεί μπροστά της το παιδί και όταν το είδε να φτάνει, το παρέδωσε στα χέρια ενός από τους ανθρώπους της, στον οποίον συνήθιζε πάντα να αναθέτει τέτοιου είδους υποθέσεις.

Με ποιόν τρόπο αφανίστηκε από τη ζωή ο ταλαίπωρος δεν μπορώ να πω, πάντως κανείς μέχρι σήμερα δεν τον είδε στα μάτια του, ούτε καν μετά τον θάνατο της αυτοκράτειρας.

ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ή ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ