ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΤΥΑΝΕΥΣ & ΙΝΔΟΣ ΙΑΡΧΑΣ - ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ.

X I X . «Σχετικά με την ψυχή, τι γνώμη έχετε;» ρώτησε στη συνέχεια ο Απολλώνιος.
«Ό,τι ο Πυθαγόρας έχει παραδώσει σε σας και εμείς στους Αιγυπτίους».
Είπε ο Απολλώνιος: «Θα μπορούσες λοιπόν να πεις ότι, όπως ακριβώς ο Πυθαγόρας έλεγε πως ήταν ο Εύφορβος, έτσι και συ, προτού έρθεις σ' αυτό το σώμα, ήσουν κάποιος από τους Τρώες ή τους Αχαιούς ή οποιοσδήποτε;»
Τότε ο Ινδός απάντησε: «Η Τροία καταστράφηκε τότε από το ναυτικό των Αχαιών, εσάς σας έχουν καταστρέψει τα λόγια σας γι' αυτή. Θεωρείτε γενναίους μόνο όσους πήραν μέρος στην Τρωική εκστρατεία και παραβλέπετε πολλούς και θεϊκούς άνδρες που έχει να επιδείξει και η πατρίδα σας και η Αίγυπτος και η Ινδία.
Όμως, επειδή με ρώτησες για το προηγούμενο σώμα μου, πες μου, από τους εχθρούς και τους υπερασπιστές της Τροίας ποιον θεωρείς πιο αξιοθαύμαστο;»
«Τον Αχιλλέα», απάντησε, «γιο του Πηλέα και της Θέτιδας, που υμνεί ο Όμηρος πάνω απ' όλους τους Αχαιούς για την ομορφιά του και το μεγαλείο του και για τα σπουδαία κατορθώματα του. Αξιοθαύμαστους ακόμη θεωρεί άνδρες σαν τον Αίαντα και τον Νιρέα και τους εξυμνεί ως όμορφους και γενναίους, όμως μετά τον Αχιλλέα».
«Παρόμοιο μ' αυτόν, Απολλώνιε, να θεωρείς και τον δικό μου πρόγονο ή καλύτερα το προηγούμενο σώμα μου.
Έτσι και ο Πυθαγόρας θεωρούσε τον Εύφορβο».

X X I I I . Ενώ έκαναν τέτοια συζήτηση, ήρθε στον Ιάρχα αγγελιαφόρος και του είπε: «Ο βασιλιάς νωρίς το απόγευμα θα έρθει για να συσκεφτεί μαζί σας για τις υποθέσεις του».

Ο Ιάρχας είπε: «Ας έρθει, γιατί σίγουρα θα αποχωρήσει καλύτερος, αν γνωρίσει τον Έλληνα άνδρα».

Αφού είπε αυτά, συνέχισε πάλι την προηγούμενη συζήτηση. Ρώτησε λοιπόν τον Απολλώνιο: «Θα μπορούσες εσύ να μιλήσεις για το προηγούμενο σώμα σου και ποιος ήσουν προτού πάρεις την τωρινή μορφή σου;»

Ο Απολλώνιος απάντησε: «Επειδή εκείνο κατά τη γνώμη μου ήταν άσημο, λίγα πράγματα θυμάμαι».

Ο Ιάρχας παίρνοντας τον λόγο είπε: «Θεωρείς ασήμαντο το ότι υπήρξες κυβερνήτης Αιγυπτιακού πλοίου; Γιατί βλέπω πως αυτό ακριβώς ήσουν».

«Αλήθεια λες, Ιάρχα», είπε, «πράγματι αυτό ακριβώς υπήρξα, και το θεωρώ όχι μόνο άδοξο αλλά και αποκρουστικό και τόσο άξιο για τους ανθρώπους όσο και το να εξουσιάζει κανείς ή να είναι επικεφαλής στρατεύματος. Επιπλέον έχει κακή φήμη από τους θαλασσινούς. Πάντως την πιο γενναία πράξη μου κανείς τότε δεν την θεώρησε αξιέπαινη».

«Ποια γενναία πράξη θα πεις πως έκανες εκτός από το ότι παρέκαμψες τον Μαλέα και το Σούνιο και πρόβλεψες σωστά την κατεύθυνση των ανέμων προς την πρύμνη και την πλώρη, οδηγώντας το πλοίο σου σώο από τους σκοπέλους στην κοίλη Εύβοια, όπου έχουν κολλήσει έμβολα πολλών πλοίων;»

X X I V . Ο Απολλώνιος είπε: «Επειδή με οδηγείς σε συζήτηση για τη διακυβέρνηση πλοίου, άκου αυτό που νομίζω ότι σωστά έπραξα τότε. Κάποτε στη Φοινικική θάλασσα ενέδρευαν ληστές που σύχναζαν στις πόλεις εξετάζοντας λεπτομερώς τα εμπορεύματα που είχε ο καθένας.

Όταν οι απεσταλμένοι των ληστών διαπίστωσαν ότι είχα πολύτιμο φορτίο στο πλοίο μου, αφού με πήραν παράμερα, συζητούσαν μαζί μου πόσο μερίδιο θα πάρω από το φορτίο.

Τους είπα χίλιες δραχμές, γιατί τέσσερις κυβερνούσαν το πλοίο.

«Έχεις σπίτι;» με ρώτησαν.

«Μια άθλια καλύβα», τους απάντησα, «κοντά στο νησί Φάρος όπου κάποτε κατοικούσε ο Πρωτέας».

«Θα ήθελες», με ρώτησαν πάλι, «να αποκτήσεις γη αντί για θάλασσα και σπίτι αντί για την καλύβα και δέκα φορές περισσότερα γι' αυτό το φορτίο και να απαλλαγείς από μύρια κακά που παθαίνουν οι καπετάνιοι από τις φουσκοθαλασσιές;»

Είπα ότι ήθελα, όμως δεν είχα καμιά πρόθεση ν' αρχίσω τις ληστείες εκείνη την εποχή που είχα βελτιωθεί και είχα αξιωθεί στεφάνια για τον τρόπο που ασκούσα το επάγγελμα μου. Αυτοί όμως επέμεναν και έλεγαν πως θα μου δώσουν δέκα χιλιάδες δραχμές, αν πήγαινα με το μέρος τους κι έκανα ό,τι ζητούσαν.

Τους είχα ήδη παρακινήσει να μιλήσουν, λέγοντας ότι δεν θα υστερήσω σε τίποτα, αλλά θα γίνω σε όλα ο άνθρωπος τους. Μου είπαν ότι είναι απεσταλμένοι των ληστών. Μου ζήτησαν να μην τους στερήσω τη δυνατότητα να κυριεύσουν το πλοίο κι ούτε να αποπλεύσω για την πόλη, οπότε να σηκώσω άγκυρα από κει, αλλά να προσορμιστώ κρυφά στο ακρωτήριο, στην περιοχή όπου βρίσκονταν τα πειρατικά πλοία και ήταν πρόθυμοι να μου ορκιστούν πως δεν θα με σκοτώσουν και ότι θα χαρίσουν τη ζωή σε όσους θέλω.

Εγώ από τη μεριά μου δεν θεωρούσα ασφαλές να τους επικρίνω, επειδή φοβήθηκα μήπως από την απόγνωση τους επιτεθούν στο πλοίο μου μέσα στη θάλασσα και χαθούμε κάπου στο πέλαγος. Υποσχέθηκα λοιπόν να τους βοηθήσω σε ό,τι ήθελαν, είπα όμως ότι κι αυτοί έπρεπε να ορκιστούν ότι θα τηρήσουν την υπόσχεση τους.

Ορκίστηκαν λοιπόν —η συζήτηση γινόταν μέσα σε ιερό— και τότε είπα: «Πηγαίνετε στα πειρατικά πλοία, εμείς θα αποπλεύσουμε τη νύχτα». Και φάνηκα ακόμα πιο αξιόπιστος συζητώντας για τα χρήματα, ότι έπρεπε να μου δώσουν τρέχον νόμισμα, αλλά όχι προτού καταλάβουν το πλοίο. Όταν λοιπόν αποχώρησαν, ανοίχτηκα κι εγώ στο πέλαγος, προσπερνώντας το ακρωτήριο».

«Αυτά Απολλώνιε», είπε ο Ιάρχας, «τα θεωρείς δίκαια έργα;».

«Και δίκαια και φιλάνθρωπα επιπλέον», απάντησε. «Γιατί το να μην παραδώσει κάποιος ανθρώπινες ζωές και εμπορεύματα και να φανεί υπεράνω χρημάτων, ενώ είναι απλός ναύτης, δείχνει, νομίζω, άνθρωπο με πολλές αρετές».

ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ  - ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΤΥΑΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ Γ'