ΓΛΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ

Εγώ, είμαι το «Κουτάλι».

Μία νύχτα, ονειρεύτηκα ότι ήμουν εκδρομή ψηλά σε ένα βουνό, όπου στο βάθος φαινόταν καθαρά η θάλασσα. Έβλεπα σχεδόν όλον τον κόσμο από εκεί. Ήταν πολύ όμορφα. Ξάφνου, ένα μεγάλο πουλί ξεπροβάλλει μέσα από τον ήλιο. Ήταν αετός. Ο βασιλιάς των πουλιών. Μερικά ελάφια στο βάθος του δάσους φαίνονται να παίζουν διάφορα δικά τους παιχνίδια, άγνωστα σε μένα, μα συνάμα και τόσο γνωστά. Όλη η φύση γύρω, ντυμένη στα πράσινα και η μυρωδιά των λουλουδιών που δέσποζε παντού. Έκατσα για αρκετή ώρα μέσα στην ηρεμία και θαύμαζα την φύση. Δεν τόλμησα να κόψω ένα λουλούδι που μου άρεσε, γιατί αισθάνθηκα ότι θα ήμουν ένας παρείσακτος που ήλθε σε εκείνο το σημείο του πλανήτη για να χαλάσει την αρμονία της φύσης. Η θέση του, ήταν εκεί που ανήκει. Όχι στο βάζο του σπιτιού μου, μα δίπλα στους φίλους του. Στα λουλούδια του δάσους.

Ξαφνικά, μέσα σε όλη αυτή την ηρεμία, ήταν σαν να γνώρισα τον εαυτό μου. Ήμουν κι εγώ μέρος αυτής της φύσης. Κανένα άγριο ζώο δεν με πείραξε, τα ελάφια έπαιξαν μαζί μου, τα λουλούδια λαμπιρίζοντας τα φύλλα τους μου χαμογέλασαν κι ο αετός με πήρε ψηλά πάνω στα φτερά του για να μου δείξει μέρη απάτητα.

Προς το δειλινό, ανεβήκαμε τόσο ψηλά, που η γη φαινόταν τόσο μικρή, σαν ένα Νεραντζάκι.

«Βλέπεις Γιώργο»; μου είπε ο Αετός.
«Όλα αυτά που θαύμαζες τόση ώρα, είναι τώρα μία μικρή μπαλίτσα, ένα μικρό Νεραντζάκι. Τόσο καιρό ήσουν πάνω σε ένα Νεραντζάκι μα δεν τολμούσες να δοκιμάσεις από αυτό το γλυκό, επειδή δεν ήξερες ότι αυτό που πατάς επάνω του είναι ένα γλυκό. Είναι η ίδια η ζωή. Και είσαι μέσα σε αυτήν. Άρα, είσαι και συ ένα μέρος του γλυκού. Από δω πάνω όμως που είσαι και τα βλέπεις όλα καθαρά, είσαι ένα «Κουτάλι».
Κι αυτό το Νεραντζάκι είναι δικό σου. Αυτό το γλυκό, σου ανήκει»!!!
Είναι το γλυκό του κουταλιού. Το γλυκό του Γιώργου.

Εδώ, τελειώνω την Αφήγηση – Λογοπαίγνιο για την συνταγή του γλυκού του κουταλιού. Αν η ζωή είναι ένα γλυκό που μου ανήκει κι εγώ είμαι το κουτάλι, άρα, «η ζωή είναι ένα γλυκό του κουταλιού». Δηλαδή, η ζωή είναι δική μου.
Και εφόσον είμαι βουτηγμένος μέσα σε αυτήν, θα την φάω όλη.
1) Μακριά από το γλυκό μας όσοι κακοπροαίρετοι θέλουν να μας χαλάσουν την συνταγή!!!
2) Οι ζαχαροπλάστες φοράνε πάντα άσπρα. Όχι μαύρα.
3) Για τους μαυροφορεμένους που παριστάνουν τους ζαχαροπλάστες, εμείς τα κουτάλια γινόμαστε πιρούνια.

Υπογραφές:
Εμείς, που δεν προσκυνήσαμε ποτέ.
Τα κουταλάκια του γλυκού.
Τα γλυκά του κουταλιού.
Γιώργος Φραγκούλης,
Μπαμπάς,
και αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι συνεργάτες και Μυθοπλάστες.
Υστερόγραφο: Και στα δικά σας οι Ελεύθεροι !!!

Σχόλιο σε άρθρο του http://www.pare-dose.net/3018