«Ο ΗΡΩΑΣ, ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ, ΜΑΓΝΗΤΙΖΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΑΓΝΗΤΙΣΜΟ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΟΤΙ ΦΟΡΤΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΤΟΥΣ, ΑΝΩΘΕΝ...»

«Πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τον εαυτό μας και να σκεφτούμε. Η καλλίτερη εικονοπλασία που έχουμε να προτείνουμε είναι του 1821, λίγο πριν…
Ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε στο 1815 με 1820 περίπου. «Όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» - όπως το λέει ο ποιητής μας.
Τίποτα δεν φαινόταν, μετά από κάποιες αποτυχημένες απόπειρες, μερικές κι αυτές επαναστατικές, που είχαν πνιγεί στο αίμα.
Τίποτα δεν επρόδιδε ότι θα υπάρξει παλιγγενεσία, τίποτα κι όμως τρία παιδιά, τρεις άνθρωποι (που ίσως ήταν ένας αρχικά): Τσακάλωφ, Σκουφάς και Ξάνθος, τι ήταν; Υπαλληλάκια λογιστικού επαγγέλματος σε μεγαλέμπορους.

Σκεφτείτε έναν που αρχίζει, ακόμα πιό πριν, και είναι ο Ρήγας Φεραίος.
Ένας και μόνον και βρίσκεται σε μια κατάσταση ζόφου, τρομοκρατίας και πάγκοινης αγωνίας – σκοτεινής νύκτας κι αυτός ο ένας, ο Ρήγας, μέσα σε ένα σκοτεινό τούνελ, αποφασίζει να γίνει αρχηγός του εαυτού του. Δεν έχει κανένα οπαδό, ούτε ακόλουθο, κανένα. Πρέπει ο ίδιος να τα διακινδυνεύσει όλα. Όλη την περιουσία που έκανε, την ζωή του,  και να γράψει Θούριους, να φτιάξει χάρτες, και να κινδυνεύει βέβαια να υποστεί ο,τι υπέστη, και να μην τα λογαριάζει καθόλου.

Κρύβει την αγωνία του, κρύβει την απελπισία του απ’ όλους, βλέπει βουνά τα εμπόδια μπροστά του και θέλει να γίνει ένας παγκόσμιος εξυπηρετητής. Δεν θέλει να γίνει μόνο του έθνους του, αλλά και όλων των Βαλκανίων και όχι μόνον.
Θέλει να γίνει απελευθερωτής.
Αυτός θα κρύψει όλες τις αθλιότητες που υποπίπτουν στην αντίληψή του, γιατί είναι οξυδερκής, όλες. Δεν πρόκειται να φέρει σε φως καμία αθλιότητα για να αυξήσει την αγωνία και την απελπισία των ανθρώπων, κι επομένως να δημιουργήσει περισσότερους άπραγους.

Αντιθέτως, ο ίδιος θα γίνει αρχηγός του εαυτού του και θα αρχίσει το εμφύσημα ψυχικής ενέργειας σε όλο του το Είναι. Και θα μιλάει για λαμπρές νίκες, για λιονταρίσιους αγώνες, για βεβαιότητα, – ενώ δεν έχει καμία μέσα του. Κι όταν το πράττει αυτό, γίνεται ενατενιστής του οράματος. Αρχίζει πράγματι να βλέπει το όραμα σα να είναι παρόν, ενώ δεν είναι. Αυτός το ιδεο-πλάθει στα νοητικά του πεδία και τότε νοσταλγεί. Γιατί νοσταλγοί υπάρχουν πολλοί, που έχουν μέσα τους το Νόστο της ελεύθερης πατρίδας. Το Νόστο να διανύσουν την ατραπό της Ελευθερίας.

Τον έχουν μέσα τους πάρα πολλοί οι οποίοι όμως μέχρι χθες ήταν δειλοί ή είχαν έναν λογιστικό νου (συν και πλην) κι επομένως δεν έβγαινε.
Ήταν πολλά τα εμπόδια. Τεράστια. Ακατόρθωτη η νίκη. Αλλά όταν βλέπουν έναν τέτοιο λέοντα της ερήμου να βρυχάται και να αναπέμπει τους αίνους του και να εμψυχώνει, ενώ κι ο ίδιος μπορεί να μην είναι βέβαιος γιά τίποτα απ’ όλα αυτά, τότε αρχίζουν να βλέπουν να λάμπει ένα φως μέσα σ’ αυτόν, μέσα στους λόγους του, μέσα στον ίδιο και γύρω του.
Και τότε, οι νοσταλγοί πείθονται να κάνουν το πρώτο βήμα και να γίνουν κι αυτοί μικροί αρχηγοί του κατώτερου εαυτού τους και να επιβληθούν επάνω στην αγωνία τους.

Η στιγμή είναι πολύ σοβαρή.

Τότε, όταν πλησιάσουν κι άλλοι τον πρώτο που δεν έχει αρχηγό, ούτε οπαδό, ούτε επαναστατικούς τύπους, ούτε εμβλήματα, ούτε τελετουργίες, που δεν έχει κανένα κώδικα επαναστατικής ηθικής καμιά διδασκαλία - σε απόλυτη έρημο, (Αυτό βιώνουμε σήμερα. Δεν έχουμε απολύτως κανένα να μας βοηθήσει. Μας έχουν πει πολλά οι Ανώτεροι Κόσμοι, αλλά δεν έχουμε εδώ, να μπορούμε να τον βλέπουμε, να είναι ένας αληθινός επαναστάτης, όχι θεωρητικός μόνον αλλά και πρακτικός. Θα πρέπει να γίνουμε εμείς και αρχηγοί και ακόλουθοι), τότε λοιπόν αρχίζει ένα λαμπρό νέφος των επιστητών πραγμάτων, των ιδεοπλασιών από το αστρικό πεδίο και πιό πάνω, από το νοητικό.

Τότε δηλαδή, αρχίζουν Άγγελοι να προσέχουν οτι εκεί, σ’ αυτό το μέρος το σκοτεινό, που μέχρι χθες υπήρχε αγωνία, οιμωγή, τυραννία, κάτι να μπορεί να γίνει. Κάποια εστία λαμπρού φωτός υπάρχει.
Αρχίζουν δηλαδή να εμφανίζονται υποψήφιοι ήρωες, που είναι ο οπαδός και αρχηγός του εαυτού του, και που είναι και οι νοσταλγοί γύρω του.
Κι έτσι με τη βοήθεια της Νυκτερινής πραγματικότητος, αρχίζει να ενισχύεται το θάρρος όλων αυτών των ανθρώπων, γιά να μπορούν να γράφουν και να δηλώνουν και να ορκίζονται οτι :«ακόμα και την γυναίκα μας ή τα παιδιά μας αν μάθουν το αγωνιστικό μυστικό μας, θα τον σκοτώσουμε».
Έτσι συνέβαινε. Κι ορκίζονται οτι θα τα δώσουν όλα.

Και τότε αρχίζει μία λάμψη να εκτείνεται από ένα κέντρο δυνάμεως που δημιουργείται προς λίγες κατευθύνσεις και μετά προς όλες τις κατευθύνσεις.
Κι αρχίζει η επανάσταση του ’21 να παίρνει στα νοοπεδία, στα αιθερικά, σάρκα και οστά.
Έως ότου κάνει τα επόμενα βήματα της επιγειώσεώς της και φτάσει Ψυχή και σώμα να συνενωθούν.
Ο ήρωας, ακόλουθος του ανώτερου Εαυτού του, μαγνητίζει και άλλους νοσταλγούς οι οποίοι αποκτούν κι αυτοί περισσότερο μαγνητισμό εξ αιτίας του γεγονότος οτι φορτίζονται άνωθεν τα κέντρα τους...»

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

(απόσπασμα από «Υπερβατικό άλμα»)

Ενωδών Φίλοι