Η ΟΛΥΜΠΙΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ «ΠΛΩΤΩΝ ΣΚΑΦΩΝ» ΚΑΙ Ο ΑΙΟΛΟΣ

Στην Ολύμπια Αρχαιότητα υπήρχαν πολλά πλωτά «νησιά» όπως η νήσος Αστερία ή Θεωρίς που από «Άδηλος» (αόρατη) έγινε «Δήλος» (ορατή) και «στερεώθηκε με τέσσερις αδαμάντινες κολώνες με την βοήθεια του Ποσειδώνα στο Αιγαίο Πέλαγος, και που επάνω σε αυτήν «γεννήθηκε» η Άρτεμις και ο Απόλλωνας. Ο μύθος αναφέρει ότι η Αστερία ήταν αδελφή της Λητούς, μητέρας της Αρτέμιδας και του Απόλλωνα. Ένα άλλο παράδειγμα «πλωτών» ήταν οι Αιολίδες νήσοι, «πλωτά νησιά» του Αιόλου στην Μεγάλη Ελλάδα.

Από εκείνη την εποχή ο Αίολος αναφέρεται ως «κυβερνήτης πλωτών». Ο Όμηρος αναφέρει τον Αίολο, τον ταμία των ανέμων και ως γιο του Ιπποτάδη, ενώ μία πληροφορία «ψιλών γραμμάτων» στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία τον αναφέρει ως γιο του Ποσειδώνα και της νύμφης Άρνης.

Η αγάπη του Ομήρου να διοχετεύει κωδικοποιημένα μηνύματα είναι αναμφισβήτητη. Ας προσέξουμε λίγο την λέξη «Ιπποτάδης». Εάν την αναλύσουμε μας προσδιορίζει έναν «Ιππότη του Άδη». Είναι γνωστό στους Ολύμπιους εσωτεριστές ότι ο «κόσμος του Άδη» δεν βρίσκεται «κάτω από την Γη» παρά στα αιθερικά πεδία ενός ουράνιου σώματος πολύ κοντά στην Γη, που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε.

Για τους Ολύμπιους ο «κόσμος του Άδη» είναι ο γήινος κόσμος της βαριάς ύλης, ο οποίος χωρίζεται σε επίπεδα. Ένα από αυτά είναι και το επίπεδο της Δήμητρας που προσδιορίζει την Φύση (ορατή και αόρατη) και τους Φυσικούς Νόμους. Με πιο απλά λόγια «ο κόσμος του Άδη» είναι ο δικός μας γήινος κόσμος, μέσα στον οποίο ενσαρκώνονται οι Ψυχές.

Εάν τώρα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον «Ιπποτάδη» (Ιππότη του Άδη) θα «πέσουμε» επάνω σε μία οντότητα που προσδιορίζει ένα Ιππότη όπως τον φαντάζεται και τον γνωρίζει ο ανθρώπινος νους. Είναι ένας Ιππότης που κρατάει στο χέρι του ένα σπαθί ή κάτι άλλο, και ο οποίος «περιφρουρεί» τον κόσμο του Άδη. Δηλαδή τον γήινο κόσμο.

Όταν τα Ολύμπια αδέλφια μοίρασαν τα επίπεδα (βασίλεια) της Γης, ο μεν Ζευς κράτησε τον Ουρανό, ο δε Ποσειδώνας πήρε την διαφέντευση των υδάτων και ο Άδης πήρε τον «κάτω κόσμο». Εντούτοις και οι τρεις μπορούσαν να παρεμβαίνουν στην Γη. Εκείνος όμως που είχε τον «μεγαλύτερο λόγο» σε αυτήν ήταν ο Άρχοντας των Υδάτων μιας και η Γη μας διακατέχεται στο περισσότερο μέρος της επιφάνειας της από νερό, όπως άλλωστε και το ανθρώπινο σώμα, πράγμα που προσδιορίζει την μεγάλη συμβολή του Ποσειδώνα στην δημιουργία του ανθρώπου. Έχουμε λοιπόν τον Ποσειδώνα, τον Άρχοντα των Υδάτων ως τον γενικό επόπτη ή ιππότη της Γης. Ιππότη δηλαδή του χθόνιου, υλικού, κάτω κόσμου. Ο ιππότης αυτός έχει μία ιδιαιτερότητα θα λέγαμε. Δεν κρατάει σπαθί, αλλά τρίαινα.

Ο Ποσειδώνας σμίγει με την νύμφη Άρνη και γεννά τον Αίολο. Εν τω μεταξύ ο Αστραίος ο Θεός των αστεριών, των αστρικών πνοών, των αστρικών ανέμων, αρχέτυπο της αστρονομίας και της αστρολογίας, προσωποποίηση του έναστρου ουρανού (προβολή στα υλικά πεδία ενός Ολύμπιου Θεού, που δεν είναι ούτε αυτό της παρούσης) έχει «παντρευτεί» την Ηώ (Αυγή) και έχουν αποκτήσει τον Ζέφυρο, τον Νότο, τον Αργέστη, τον Βορέα, τον Εωσφόρο (Αυγερινό) και μία κόρη την Αστραία – Δίκη.

Κάποια στιγμή η πανέμορφη ροδοδάκτυλη Αυγή εγκαταλείπει τον Αστραίο και αποκτά νέο σύζυγο. Η Αυγή κάποτε, σύμφωνα με τον μύθο, έσμιξε με τον Άρη και καυχήθηκε ότι ήταν ωραιότερη από την Αφροδίτη. Τότε η Θεά του Έρωτα και του Κάλλους έκανε την Αυγή να μην στεριώνει με κανέναν «σύζυγο ή εραστή», μία κωδικοποιημένη περιοδική κίνηση της Αυγής καθώς κάθε πρωί όταν προβάλλει αποκτά έναν καινούργιο «σύζυγο».

Η Αυγή κάποτε ερωτεύθηκε έναν θνητό και ζήτησε από τον Δία να τον κάνει Αθάνατο. Ο Ζευς υλοποίησε την επιθυμία της αλλά η Αυγή είχε ξεχάσει να ζητήσει να τον κάνει και «αγέραστο». Έτσι ο θνητός πλέοντας μέσα στα πεδία του Κρόνου – Χρόνου γέρασε και δεν μπορούσε να πεθάνει. Τότε ο Ζευς με παράκληση της Αυγής, μεταμόρφωσε τον θνητό σε τζιτζίκι.

Μετά από αυτό το περιστατικό η Αυγή συνέχιζε να αλλάζει ερωτικούς συντρόφους, όπου κάποια στιγμή επενέβηκε ο Αστραίος. Ζήτησε από τον Δία να σταματήσει αυτός ο κατατρεγμός της Αφροδίτης προς την Ηώ (Αυγή) και επιτέλους η Αυγή να «στεριώσει» κάπου. Ο Ζευς ήρθε σε συμφωνία με τον Ποσειδώνα και έδωσαν την Αυγή (Ηώ) ως σύζυγο του Αιόλου. Η Αυγή εγκαταστάθηκε στο «πλωτό νησί» του Αιόλου, το οποίο η Αθηνά οχύρωσε με χάλκινα τείχη. Ο Αίολος και η Αυγή ή Αμφιθέα (μετονομαζόμενη) απέκτησαν 12 παιδιά (όσοι και οι Ολύμπιοι – προβολές ολύμπιων αρχέτυπων στον «κάτω κόσμο»). Έξι αγόρια και Έξι κορίτσια τα οποία και «παντρεύτηκαν» μεταξύ τους. Σε αυτό το πλωτό νησί έφτασε ο Οδυσσέας κατά την περιπλάνηση του. Εδώ υπάρχει ένα βαθύ κωδικοποιημένο ομηρικό μήνυμα, που δεν είναι της παρούσης και πάλι.

Όταν ο Αίολος παντρεύτηκε την Ηώ, ο Ζευς του έδωσε υπό την δικαιοδοσία του τους Ανέμους που είχε αποκτήσει η Ηώ με τον Αστραίο. Από τότε ο Αίολος έγινε ο Θεός- Ταμίας των Ανέμων, και μετά από παρέμβαση του Ποσειδώνα διδάχτηκε την «τέχνη των Ανέμων» από τον Αστραίο.

http://astarhellas.com.gr