ΠΥΡ ΑΕΙΖΩΟΝ

«Κόσμον τον δε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλά ην αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα» 

Ηράκλειτος

Τον κόσμο αυτόν, που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα δεν τον έπλασε ούτε κανένας θεός ούτε κανένας άνθρωπος, αλλά ήταν πάντα και θα είναι αείζωον  πυρ, που ανάβει σύμφωνα με ορισμένο μέτρο και όμοια σβήνει.

ΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΧΕ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΗΡΑΚΛΕΙΤΕΙΑ ΡΗΣΗ, ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΧΥΘΕΙ ΠΟΤΑΜΟΙ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ.

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ: ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ

Τούς ανθρώπους τους περιμένουν μετά τον θάνατο όσα, ούτε ελπίζουν ούτε φαντάζονται.

Τής ψυχής τα πέρατα όσο και να βαδίσεις, δεν μπορείς να τα βρεις, ακόμα κι αν ακολουθήσεις όλους τους δρόμους. Τόσο βαθύ νόημα έχει.

Αθάνατοι θνητοί, θνητοί αθάνατοι, ζώντας αυτοί το θάνατο εκείνων και πεθαίνοντας εκείνοι τη ζωή των άλλων.

Aν κανείς δεν ελπίζει, δεν θα βρει το ανέλπιστο, εφόσον δεν θα υπάρχει έρευνα και δρόμος.

Η κρυμμένη αρμονία είναι ισχυρότερη από την φανερή.

Το ήθος για τον άνθρωπο είναι ο προστάτης θεός του.

Τους κοιμισμένους (τους ονομάζει ο Ηράκλειτος) εργάτες και συνεργούς όσων κακών συμβαίνουν στον κόσμο.

Τι νου και τι μυαλό έχουν αυτοί; Δίνουν πίστη στους λαϊκούς αοιδούς και χρησιμοποιούν σαν δάσκαλο τον όχλο, χωρίς να ξέρουν ότι πολλοί είναι οι κακοί, και ότι λίγοι είναι οι αγαθοί.