Ιλιάδα Δ 164
160 Εἴ περ γάρ τε καὶ αὐτίκ᾽ Ὀλύμπιος οὐκ ἐτέλεσσεν,
ἔκ τε καὶ ὀψὲ τελεῖ, σύν τε μεγάλῳ ἀπέτισαν
σὺν σφῇσιν κεφαλῇσι γυναιξί τε καὶ τεκέεσσιν.
Εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ᾽ ἄν ποτ᾽ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
160 Εἴ περ γάρ τε καὶ αὐτίκ᾽ Ὀλύμπιος οὐκ ἐτέλεσσεν,
ἔκ τε καὶ ὀψὲ τελεῖ, σύν τε μεγάλῳ ἀπέτισαν
σὺν σφῇσιν κεφαλῇσι γυναιξί τε καὶ τεκέεσσιν.
Εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ᾽ ἄν ποτ᾽ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
τι αν
δεν παιδέψει ο ρήγας του Ολύμπου μεμιάς τους ορκοπάτες,
θα τους παιδέψει αργά, μα σίγουρα· βαριά θα το πλερώσουν
οι Τρώες, κι ατοί τους και τα ταίρια τους και τα παιδιά τους—όλοι!
τι εγώ στο νου μου και στα φρένα μου καλά το ξέρω αλήθεια:
Θα ξημερώσει μέρα κάποτε πού θα χαθεί το κάστρο
της Τροίας…
θα τους παιδέψει αργά, μα σίγουρα· βαριά θα το πλερώσουν
οι Τρώες, κι ατοί τους και τα ταίρια τους και τα παιδιά τους—όλοι!
τι εγώ στο νου μου και στα φρένα μου καλά το ξέρω αλήθεια:
Θα ξημερώσει μέρα κάποτε πού θα χαθεί το κάστρο
της Τροίας…
……………………
Ιλιάδα Ζ 448
445 αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι
ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ἠδ᾽ ἐμὸν αὐτοῦ.
Εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ᾽ ἄν ποτ᾽ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο.
445 αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι
ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ἠδ᾽ ἐμὸν αὐτοῦ.
Εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ᾽ ἄν ποτ᾽ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο.
και
μέσα στη σφαγή να βρίσκομαι στους Τρώες τους μπροστομάχους,
την τρανή δόξα του πατέρα μου και μένα να κρατήσω'
τι εγώ στο νου μου και στα φρένα μου καλά το ξέρω αλήθεια:
Θα ξημερώσει μέρα κάποτε πού θα χαθεί το κάστρο
της Τροίας κι ο Πρίαμος ο πολέμαρχος κι όλος μαζί ο λαός του.
την τρανή δόξα του πατέρα μου και μένα να κρατήσω'
τι εγώ στο νου μου και στα φρένα μου καλά το ξέρω αλήθεια:
Θα ξημερώσει μέρα κάποτε πού θα χαθεί το κάστρο
της Τροίας κι ο Πρίαμος ο πολέμαρχος κι όλος μαζί ο λαός του.
……………………
Ο
τελευταίος χρησμός που δόθηκε από το Μαντείο των Δελφών, διά στόματος Πυθίας, μιλά
για την επάνοδο του Ελληνικού Πνεύματος.
«Έσσεται ήμαρ
ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».
«Θα έρθει ημέρα που ο Φοίβος (Απόλλων) θα επιστρέψει και θα μείνει για πάντα».
«Θα έρθει ημέρα που ο Φοίβος (Απόλλων) θα επιστρέψει και θα μείνει για πάντα».
Κανείς
δεν μπορεί να μας πάρει τα όνειρα και τις ελπίδες μας.
Η Ελπίδα,
όχι, δεν πεθαίνει τελευταία. Είναι σαν την Ελλάδα. Ποτέ δεν πεθαίνει.
Η
Αρχαία Ψυχή είναι εδώ, όπως άλλωστε πάντοτε ήταν, κι απομένει στον καθένα μας
προσωπικά ν' ανοίξει τα μάτια και να την αντικρύσει, ν' ανοίξει τα φράγματά του
και να ενωθεί μαζί της.
Ένας απλός διαλογισμός σ' έναν οποιονδήποτε
χώρο που φιλοξενεί αρχαίους ναούς, μπορεί να το αποδείξει καλύτερα από
εκατομμύρια συντεταγμένες λέξεις κι εκατομμύρια σελίδες τυπωμένου χαρτιού.
Είναι
τα γκρεμισμένα από χέρια βαρβάρων, μάρμαρα, η αιώνια κατοικία της και ο
παντοτινός Ναός της.
Είναι
όλες οι κορυφές των ελληνικών βουνών, που για πολλές χιλιάδες χρόνια
εφιλοξενούσαν τους Ιερούς βωμούς των Ελλήνων, είναι τα δεκάδες Σπήλαια -Ιερά
Άντρα, είναι τα δεκάδες ιερά ρυάκια που αυλακώνουν την επιφάνεια της
ανθρωπογεννήτρας Μάνας Γης.
Αιώνιοι
Ναοί που κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ του να βεβηλώσει.
Διότι
καμμία δύναμη δεν μπορεί να τα βάλει, χωρίς να συντριβεί παραδειγματικά, με την
Απέραντη και Απαραβίαστη Φύση, με τους απαράβατους Συμπαντικούς Νόμους.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου