ΕΠΑΦΕΣ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΣΑΡΚΩΝ ΨΥΧΩΝ - ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ "ΑΦΟΡΜΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΝΟΗΤΑ"

Π Ο Ρ Φ Υ Ρ Ι Ο Σ «ΑΦΟΡΜΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΝΟΗΤΑ»

«Τα τελευταία δεδομένα που πρέπει να γνωρίζουμε για να κατανοήσουμε τον νοητό Κόσμο των Ιδεών»

Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ

ἀφορμή = το τελευταίο χρονικά ή αξιολογικά αίτιο, το έναυσμα, η πρόφαση, η δικαιολογία, το πρόσχημα

νοητός = που είναι δυνατόν να τον καταλάβουμε ή να τον αναπαραστήσουμε με τον νου μας (για αντικείμενο) που δεν υπάρχει πραγματικά αλλά μπορούμε να φανταστούμε ότι υπάρχει. συνώνυμα: ιδεατός, φανταστικός (για ιδέα ή έννοια) που μπορεί να γίνει αποδεκτός από τον νου μας με βάση τη συνείδησή μας ή τις πεποιθήσεις μας. συνώνυμα: κατανοητός, καταληπτός 

Γιώργος Χαραλαμπίδης

ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

1, Πᾶν μὲν σῶμα ἐν τόπῳ, οὐδὲν δὲ τῶν καθ᾽ αὑτὰ ἀσωμάτων ᾗ τοιοῦτον ἐν τόπῳ.

2, Τὰ καθ᾽ αὑτὰ ἀσώματα, αὐτῷ ᾧ κρείττονα παντός ἐστι τόπου, πανταχῇ ἐστιν, οὐ διαστατῶς, ἀλλ᾽ ἀμερῶς.

3, Τὰ καθ᾽ αὑτὰ ἀσώματα, οὐ τοπικῶς παρόντα τοῖς σώμασι, πάρεστιν αὐτοῖς ὅταν βούληται, πρὸς αὐτὰ ῥέψαντα ᾗ πέφυκε ῥέπειν· καὶ τοπικῶς αὐτοῖς οὐ παρόντα, τῇ σχέσει πάρεστιν αὐτοῖς.

4, Τὰ καθ’ αὑτὰ ἀσώματα ὑποστάσει μὲν καὶ οὐσίᾳ οὐ πάρεστιν οὐδὲ συγκίρναται τοῖς σώμασι, τῇ δὲ ἐκ τῆς ῥοπῆς ὑποστάσει τινὸς δυνάμεως μεταδίδωσι προσεχοῦς τοῖς σώμασιν. ἡ γὰρ ῥοπὴ δευτέραν τινὰ δύναμιν ὑπέστησε προσεχῆ τοῖς σώμασιν.

5, Ἡ μὲν ψυχὴ τῆς ἀμερίστου καὶ τῆς περὶ τὰ σώματα μεριστῆς οὐσίας μέσον τι, ὁ δὲ νοῦς ἀμέριστος οὐσία μόνον, τὰ δὲ σώματα μεριστὰ μόνον, αἱ δὲ ποιότητες καὶ τὰ ἔνυλα εἴδη περὶ τὰ σώματα μεριστά.

6, Οὐ πᾶν τὸ ποιοῦν εἰς ἄλλο πελάσει καὶ ἁφῇ ποιεῖ ἃ ποιεῖ, ἀλλὰ καὶ τὰ πελάσει καὶ ἁφῇ τι ποιοῦντα κατὰ συμβεβηκὸς τῇ πελάσει χρῆται.

7, Ψυχὴ καταδεῖται πρὸς σῶμα τῇ ἐπιστροφῇ τῇ πρὸς τὰ πάθη τὰ ἀπ᾽ αὐτοῦ καὶ λύεται δὲ πάλιν διὰ τῆς ἀπαθείας.

8, Ὃ ἔδησεν ἡ φύσις, τοῦτο φύσις λύει, καὶ ὃ ἔδησεν ἡ ψυχή, τοῦτο αὐτὴ λύει· ἔδησε δὲ φύσις μὲν σῶμα ἐν ψυχῇ, ψυχὴ δὲ ἑαυτὴν ἐν σώματι. φύσις μὲν ἄρα λύει σῶμα ἐκ ψυχῆς, ψυχὴ δὲ ἑαυτὴν λύει ἀπὸ σώματος.

9, Ὁ θάνατος διπλοῦς, ὁ μὲν οὖν συνεγνωσμένος λυομένου τοῦ σώματος ἀπὸ τῆς ψυχῆς, ὁ δὲ τῶν φιλοσόφων λυομένης τῆς ψυχῆς ἀπὸ τοῦ σώματος· καὶ οὐ πάντως ὁ ἕτερος τῷ ἑτέρῳ ἕπεται. 

Γιώργος Χαραλαμπίδης