ΕΚΕΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΙΣΘΗΤΟΙ ΟΙ ΘΕΟΙ...

Καί μ᾽ ἕνα λόγο ὅ,τι εἶναι γιά μᾶς τό νερό καί ἡ θάλασσα γιά τίς ἀνάγκες μας, εἶναι γιά ἐκείνους ὁ ἀέρας, ὁ δέ δικός μας ἀέρας ἀντιστοιχεῖ πρός τόν αἰθέρα ἐκείνων. Οἱ δέ ἐποχές τοῦ ἔτους ἔχουν τόσο εὔκρατο κλῖμα ὥστε ἐκεῖνοι νά μήν ἀρρωσταίνουν καί νά ζοῦν περισσότερα χρόνια ἀπό τούς ἐδῶ, καί στήν ὅραση καί τήν ἀκοή καί τήν φρόνηση καί ὅλα τά παρόμοια νά ὑπερέχουν ἀπό ἐμᾶς, ὅσο ὑπερέχει ὡς πρός τήν καθαρότητα ὁ ἄερας ἀπό τό νερό καί ὁ αἰθέρας ἀπό τόν ἀέρα. ῎Εχουν ἀκόμα καί ἄλση τῶν θεῶν καί ἱερά, στά ὁποῖα πραγματικά κατοικοῦν οἱ θεοί. ῞Οτι οἱ θεοί μιλᾶνε μαζί τους, δίνουν χρησμούς καί ἐμφανίζονται μπροστά τους. Μέ τόν τρόπο αὐτό οἱ σχέσεις τῶν ἀνθρώπων μέ τούς θεούς εἶναι στενές. Βλέπουν καί τόν ἥλιο καί τήν σελήνη καί τά ἄστρα, ὅπως εἶναι στήν πραγματικότητα, καί τό ἀποτέλεσμα αὐτῶν εἶναι ἡ εὐδαιμονία.

Σωκράτης – Πλάτωνος, Φαίδων 111.b - 111.c

Πρωτότυπο: ...καὶ ἑνὶ λόγω, ὅπερ ἡμῖν τὸ ὕδωρ τε καὶ ἡ θάλαττά ἐστι πρὸς τὴν ἡμετέραν χρείαν, τοῦτο ἐκεῖ 111.b τὸν ἀέρα, ὃ δὲ ἡμῖν ἀήρ, ἐκείνοις τὸν αἰθέρα. τὰς δὲ ὥρας αὐτοῖς κρᾶσιν ἔχειν τοιαύτην ὥστε ἐκείνους ἀνόσους εἶναι καὶ χρόνον τε ζῆν πολὺ πλείω τῶν ἐνθάδε, καὶ ὄψει καὶ ἀκοῆ καὶ φρονήσει καὶ πᾶσι τοῖς τοιούτοις ἡμῶν ἀφεστάναι τῆ αὐτῆ ἀποστάσει ἧπερ ἀήρ τε ὕδατος ἀφέστηκεν καὶ αἰθὴρ ἀέρος πρὸς καθαρότητα. καὶ δὴ καὶ θεῶν ἄλση τε καὶ ἱερὰ αὐτοῖς εἶναι, ἐν οἷς τῶ ὄντι οἰκητὰς θεοὺς εἶναι, καὶ φήμας τε καὶ μαντείας καὶ αἰσθήσεις τῶν θεῶν καὶ τοιαύτας συνουσίας 111.c γίγνεσθαι αὐτοῖς πρὸς αὐτούς· καὶ τόν γε ἥλιον καὶ σελήνην καὶ ἄστρα ὁρᾶσθαι ὑπ᾽ αὐτῶν οἷα τυγχάνει ὄντα, καὶ τὴν ἄλλην εὐδαιμονίαν τούτων ἀκόλουθον εἶναι.

ΠΛATΩNOΣ ΦAIΔΩN  ή περί ψυχής 111. b – 111. c Τόμος A΄ Απόδοσις-Σημειώσεις: Iωάννης Aθανασόπουλος Eκδόσεις ΓEΩPΓIAΔH - «BIBΛIOΘHKH TΩN EΛΛHNΩN»