ΤΙΠΟΤΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

Ακολουθία του Γάμου αναφέρει: «Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλόγησας τον Αβραάμ και την Σάρραν. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλόγησας τον Ισαάκ και την Ρεβέκκαν. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλόγησας τον Ιακώβ και πάντας τους πατριάρχας. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλόγησας τον Ιωσήφ και την Ασυνέθ. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλόγησας τον Ιωακείμ και την Άνναν. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός Ημών, ως ευλόγησας τον Ζαχαρίαν και Ελισάβετ. Διαφύλαξον αυτούς, Κύριε ο Θεός ημών, ως διεφύλαξας τον Νώε εν τη κιβωτώ. Διαφύλαξον αυτούς, Κύριε ο Θεός ημών, ως διεφύλαξας τον Ιωνάν εν τη κοιλία του κήτους…Μνημόνευσον αυτών, Κύριε ο Θεός ημών, ως εμνημόνευσας του Ενώχ, του Σήμ, του Ηλία…».
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Αυτές είναι οι «ευχές», τις οποίες απευθύνει ο ορθόδοξος παπάς προς τους ορθόδοξους Έλληνες και Ελληνίδες (τι οξύμωρο!), όταν παντρεύονται. Σε τι διαφέρει άραγε από μια ευχή πού δίδεται σε μια συναγωγή; Ούτε ένα Ελληνικό όνομα. Λες κι η Ελληνική φυλή δεν είχε ποτέ ένδοξους προγόνους, βασιλείς, ήρωες, φιλοσόφους, επιστήμονες και εκπολιτιστές. Ο Έλληνας δεν καλείται να μοιάσει στον Οδυσσέα, στον Λεωνίδα, ή στον Περικλή. Η Ελληνίδα δεν ευλογείται όπως ευλογήθηκε από τους Έλληνες θεούς η Ανδρομάχη, η Πηνελόπη, η Υπατία, η Διοτίμα. Λές και δεν υπήρξαμε ποτέ τέκνα του Δευκαλίωνος και της Πύρρας, παρά τυχάρπαστα γεννήματα απολίτιστων νομάδων. Λίγο πιο κάτω στην «Ακολουθία του Γάμου» πάντα, οι «ευχές» συνεχίζονται: «Και συ, Νύμφη, μεγαλύνθητι ως η Σάρρα [που την εκπόρνευε συστηματικά ο σύζυγός της, Αβραάμ («Γένεσις» ιβ’11-20 και κ’1-18)] και ευφράνθητι ως η Ρεβέκκα [που ο σύζυγός της, Ισαάκ, την παρέδωσε στον έρωτα του βασιλιά των Φιλισταίων («Γένεσις» κστ’6-10), ενώ η ίδια συνωμότησε εναντίον του συζύγου της και του γιού της Ησαύ, ώστε να λάβει την ευχή των πρωτοτοκίων ο αγαπημένος της γιος, Ιακώβ («Γένεσις» κζ’)] και πληθύνθητι ως η Ραχήλ [που μοιραζόταν το κρεβάτι του συζύγου της με την ίδια της την αδελφή και μερικές ακόμα δούλες («Γένεσις» κθ’ κ.εξ.)] ευφραινομένη τω ιδίω ανδρί». Αποκορύφωμα... η Θάμαρ...
Το ευτυχές της στιγμής, η πολλή φασαρία, η κακή άρθρωση, η άσχημη προφορά κι η παραφωνία των παπάδων, κυρίως όμως η πνευματική αφασία, στην οποία καταδικάζεται για πάνω από 1.700 χρόνια ο Ελληνισμός, είναι οι λόγοι που όλες αυτές οι «ευχές», τις οποίες δίνουν οι παπάδες στους νεόνυμφους Έλληνες, δεν φαίνεται να τους ενοχλούν καθόλου.
Τους παρευρισκόμενους στο γάμο δεν ενόχλησε επίσης η στάση του παπά, που πατούσε επάνω σε ένα ανεστραμμένο κιονόκρανο Αρχαίου ναού, προκειμένου να φτάσει στο ύψος του πρόχειρα στημένου βάθρου στο βυζαντινό μοναστήρι στη Φιλέρημο της Ρόδου, που είναι κτισμένο στην Ακρόπολη της Αρχαίας Ιαλυσού επάνω στα ερείπια των ναών της Πολιάδος Αθηνάς και του Διός Πολιέως (-3ου αιώνα). Τα μέλη των Αρχαίων ναών που είναι πεταμένα στον προαύλιο χώρο της μονής είναι πολλά. Ένα από αυτά χρησιμοποιήθηκε ως υποπόδιο.
Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ
Η εικόνα είναι από ένα άλλο μέρος, την Κάρπαθο. Αυτό που βλέπετε είναι ένας βωμός Αρχαιοελληνικού ναού, της Λινδίας Αθηνάς, ο οποίος βρίσκετε κολλημένος στο κέντρο της εκκλησίας ανάποδα. Όπως μπορείτε να δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο, σε άλλες εικόνες, έχει ένα ξύλινο καπάκι να τον σκεπάζει από πάνω. Το καπάκι αυτό περιβάλλεται, δίκην τραπεζομάντηλου από ένα πλαστικό κάλυμμα που στάζει από παντού λάδια… Λεπτομέρειες και βίντεο εδώ: http://www.authorway.com