μέσα σε δάφνες και μυρτιές
σε κόκκινες πέτρες
και τριανταφυλλεώνες
Να περπατήσουμε μαζί
στο πεδίο των ανεμώνων την Άνοιξη
όταν θα θάλλουν οι καρποί των
ερώτων της βροχής και του ηλίου
με ατέλειωτα χρώματα
Να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου
μέσα σε πεύκα και σε πυράκανθα
σε βυσινιές και αμυγδαλιές
σε άγριες τριανταφυλλιές,ελιές και λεύκες
σε κουμαριές και βουκαμβίλιες
στον Μουσών λειμώνα
όταν θα μαίνεται στη Δύση το
ηλιοβασίλεμα
Να σου πω σ'αγαπώ
στη μαγική αντάυγεια των άσπρων
βράχων τον Αύγουστο
όταν τ'αστέρια θα πυρπολούν τον ουρανό
στον κήπο των Χαρίτων όταν στο Στάδιο
θα πνέει ο άνεμος
στις βελόνες των πεύκων
δέον ιερόν προς θεούς φθεγγομένων
θεραπόντων Απόλλωνος
Να πιούμε νερό στην Κασταλία
ακουμπώντας στα γόνατα
στα μεγάλα πλατάνια
στη ζωογόνο μνήμη και
στο όνειρο μιας άλλης ζωής
2 σχόλια:
Τόσο μα τόσο...Υπέροχο!!!!
Είναι ακριβώς όπως το λέει και η Καλλιστώ. Μαγευτικό, ειδικά για όσους απο εμάς δεν έχουν πάει ποτέ στους Δελφούς ή δεν έχουν δεί την ελληνική φύση απο κοντά. Και το ποιήμα είναι τόσο ωραίο.
Α.
Δημοσίευση σχολίου