Ένα σπάνιο κείμενο του Νίκου Τσιφόρου γραμμένο την δεκαετία του ’60.
Όσα Αρχαία Ελληνικά μνημεία είχανε γλιτώσει από τις βαρβαρικές επιδρομές, άρχισαν να γκρεμίζονται από τους φανατικούς χριστιανούς του Βυζαντίου. Χιλιάδες μελέτες και επιστημονικές παρατηρήσεις ή κάηκαν από αυτούς τους φανατικούς ή επειδή δεν υπήρχε χαρτί σβηνόντουσαν από τους καλόγηρους, που μεταχειριζόντουσαν το σβησμένο χαρτί, για να γράψουν προσευχές και χριστιανικά παραγγέλματα.
Επιπλέον αφού η πίστη στο Χριστιανισμό ήτανε τόσο πολύ ριζωμένη απαγορευόταν ακόμα και η εξάσκηση τού ιατρικού επαγγέλματος.
Συνέβαινε, όμως, πολλές γυναίκες πού είχαν αρρώστους τον άντρα τους ή το παιδί τους, να θυμούνται, ότι πολλές αρρώστιες θεραπευόντουσαν με ορισμένα βότανα. Αυτό ήτανε μια παράδοση, πού την έχομε ακόμα και σήμερα, όταν διατηρούμε του κόσμου τα βότανα για ορισμένες ασθένειες. Άλλωστε η φαρμακολογία και σήμερα επιστημονικά βασίζεται στη βοτανολογία, στα βότανα δηλαδή.
Οι «εθνικές» γυναίκες, λοιπόν, που δεν πίστευαν, δεν είχανε χωνέψει, ότι ο άρρωστός τους θα γινόταν καλά με προσευχές, ξεκινούσαν να πάνε στα χωράφια και να βρουν τα βότανα, που ξέρανε για να κάνουν καλά τους αγαπημένους τους.
«Φθάνει, λέει ο ιστορικός, θεαθή γυνή τις νύκτωρ πλησίον αρχαίων μαρμάρων ίνα χαρακτηρισθή ως αιρετική».
Το αποτέλεσμα είναι, ότι χιλιάδες γυναίκες και κοντά σ΄ αυτές και οι δικοί τους, καταδικάσθησαν και κάηκαν ζωντανές σαν μάγισσες, όλη αυτή τη σκοτεινή εποχή, που το Βυζάντιο φρόντιζε να εκχριστιανίσει την Ελλάδα...
Freeinquiry.gr - ΕλεύθερηΈρευνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου