Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

ΤΑ ΦΤΕΡΩΤΑ ΑΡΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΘΕΩΝ

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας μέσα στην άγνωστη αρχαιοελληνική ιστορία, εξακολουθούμε να διαβάζουμε κείμενα που μπερδεύουν τους ιστορικούς του σήμερα, να αντικρίζουμε παραστάσεις σε αγγεία που προτιμούν να ξεχνούν θαμμένα σε υπόγεια μουσειακών χώρων και να επιβεβαιώνουμε διαρκώς ότι οι «ουράνιοι εξωγήινοι επισκέπτες» δεν είναι ένα σημερινό φαινόμενο.
Μπορεί οι ιπτάμενοι δίσκοι, οι εξωγήινοι, τα όντα από το διάστημα και οι παρόμοιες λέξεις και εκφράσεις να επινοήθηκαν χιλιάδες χρόνια μετά, όμως αυτό δεν είναι κάτι που αναιρεί τα φτερωτά άρματα των Ολύμπιων θεών, που πετούσαν στους ουρανούς των προγόνων των αρχαίων προγόνων μας!
Οι ιστοριογράφοι της Ελληνιστικής περιόδου αλλά και της Εποχής του Χαλκού, μιλούν για προγενέστερες ιστορίες όπου οι Ολύμπιοι θεοί κατέβαιναν από τους ουρανούς ή μεταφέρονταν σε μεγάλες αποστάσεις με τη χρήση ιπτάμενων μηχανών.
Ο Κρόνος «…ίπτατο αναπαυόμενος, και αναπαυόμενος ίπτατο…» (Ευσέβιος I 37).
Ο Άρης ανέβαινε στο άρμα του και «πετούσε μέσα στα σύννεφα, προς τον απέραντο ουρανό» (Όμηρος, Ιλιάδα Ε 864-867).
Η Ίριδα δανείστηκε το άρμα του Άρη και «μαστίγωσε τα άλογα για να τρέξουν κι αυτά πέταξαν πρόθυμα κι έφτασαν αμέσως στην κατοικία των θεών, τον Όλυμπο» (Όμηρος, Ιλιάδα Ε 363-366).
Ο Απόλλωνας λέγεται ότι κάποιους χειμωνιάτικους μήνες άφηνε το μαντείο των Δελφών και ταξίδευε σε κάποια χώρα πολύ πιο βόρεια με το ολόχρυσο άρμα του.
Μ' ένα φτερωτό άρμα ο θνητός Ίδας (άρμα που του δώρισε ο Ποσειδώνας) έκλεψε τη βασιλοπούλα της Αιτωλίας και την οδήγησε στη Μεσσήνη.
Ο Ίδμων ταξίδευε στη Σελήνη με το άρμα του που έμοιαζε με απαστράπτοντα κομήτη.
Ο Φαέθων μαζί με άλλους ταξίδεψε στον ουρανό, με ένα όχημα που λεγόταν Εωσφόρος, προκειμένου να φτάσει στην Σελήνη όπου και έκανε τριάντα περιφορές γύρω από αυτή. Στη συνέχεια έφτασε στον πλανήτη Αφροδίτη και επέστρεψε πίσω στην Γη οπότε και κατακρημνίστηκε.
(διάσπαρτα αποσπάσματα: Λουκιανός: Περί Αστρολογίας, Παλαίφατος: Περί Φαέθονος ΧΙΙ, Νόννος: Διονυσιακά Β΄ τόμος 33-34).
Η θεά Δήμητρα μετά από μία περιπλάνηση με το ιπτάμενο πύρινο άρμα της, που εσύρετο από φτερωτούς δράκοντες, προσγειώθηκε στην «αγέλαστο πέτρα» στην Ελευσίνα. Ύστερα παρέδωσε το ίδιο αυτό φτερωτό άρμα σε έναν από τους τέσσερις βασιλείς της Ελευσίνας, τον Τριπτόλεμο, ο οποίος έφυγε πετώντας, και απουσίασε για πολλά χρόνια με σκοπό να διδάξει και σε άλλους λαούς την τέχνη της σποράς του σίτου και του θερίσματος των χωραφιών. (Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, Α 32), (Ελευσίνια μυστήρια, Αισχύλος).
Οι ιστορίες για τις πτήσεις των θεών, δεν σταματούν μόνο στις περιγραφές των αρμάτων τους αλλά προχωρούν και σε πολλές ιστορίες που περιγράφουν ακόμα και διαστημικές οδούς προς τις ουράνιες πατρίδες του γένους τους.
Ο θεός Διόνυσος αναφέρεται από τον Νόννο ότι όταν ήταν μωρό «παρατηρούσε το πατρικό μονοπάτι των άστρων» (Νόννος, Διονυσιακά Θ 35-36).
«Για τον Άβαρι, που στο δρόμο του ουρανού τον ξεπροβόδιζε ο Φοίβος (Απόλλων) με ιπτάμενο περιπλανώμενο βέλος» (Νόννος, Διονυσιακά ΙΑ).
Η Ήρα «ταξίδευε πέρα από τον ουρανό, τον στολισμένο με φωτεινά άστρα, διασχίζοντας αναρίθμητες πολιτείες […]» (Νόννος, Διονυσιακά Η 111-112).
Ενώ σε πιο γνώριμες ιστορίες η αποκρυπτογράφηση των κειμένων του Αριστοτέλη, από τον Γεώργιο Λευκοφρύδη, μας αποκαλύπτουν με τι όχημα αλλά και από ποιά διαδρομή ταξίδεψε ο Νικόμαχος με τον 5χρονο Αριστοτέλη στη Χθώνα (Γη) από τον αστερισμό του Λαγού (μέσα στο ‘’Όργανον’’).
Όπως ανέφερα παραπάνω, οι ιστορίες των ιπτάμενων οχημάτων των θεών, προέρχονται από μία εποχή αρχαιότερη αυτής των ιστοριογράφων της αρχαίας Ελλάδας. Κάτι που αποδεικνύεται ιστορικά από κείμενα του Διογένη του Λαέρτιου, τη ''Θεογονία'' του Ισίοδου, τα ''Αιγυπτιακά'' του Μανέθωνα και το ''Ιστορίας απόδειξης βιβλίο β΄'' του Ηρόδοτου. Και μιλάμε για ένα διάστημα ανάμεσα στο 30000-12000 π.Χ. που μπορεί να φτάνει και ως το 3500 π.Χ. αν λάβουμε υπόψη σκόρπιες πληροφορίες σε κείμενα του Ομήρου, του Πλάτωνα και του Διόδωρου Σικελιώτη, που αφορούν πληροφορίες -μόνο- για τους Ολύμπιους θεούς (θεούς αποικιστές στις μεταγενέστερες εποχές της προκατακλυσμιαίας Αιγηίδος).
Έτσι λοιπόν εξηγείται γιατί στα περισσότερα αγγεία, οι ιστοριογράφοι της Ελληνιστικής περιόδου και της Εποχής του Χαλκού, σχεδιάζουν ιπτάμενα άρματα και όχι διαστημικά σκάφη, αφού οι ίδιοι δεν είχαν οπτική των θεϊκών οχημάτων, μιας και όλες οι πληροφορίες που παρουσίαζαν έφτασαν σε αυτούς μετά από χιλιάδες χρόνια χάριν του μύθου και του προφορικού λόγου, (δύο λέξεις με ταυτόσημη έννοια, κάτι άγνωστο για πολλούς στην εποχή μας). Προφορικές ιστορίες που μπορεί να άλλαξαν λίγο ''οπτικά'' στη πορεία τους στους αιώνες, κάτι όμως που δεν αναιρεί την πραγματική τους υπόσταση. 
Έρευνα: Χάρης Κουτσιαύτης  -  Πηγή: http://archaia-ellada.blogspot.gr/

3 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλό είναι όταν μελετούμε κείμενα να προσπαθούμε να τα εξηγήσουμε με το πνεύμα της εποχής που εγράφησαν και όχι με ότι σήμερα μπορεί να εξηγήσει η τεχνολογία. Αυτά που διαβάζουμε στα κείμενα έχουν νοήματα και προεκτάσεις που πολλοί από εμάς σήμερα όχι μόνον δεν φαντάζονται αλλά και δεν διαθέτουν τις απαιτούμενες γνώσεις για να επεξεργασθούν. Ας μην ξεχνάμε ότι η γήινη τεχνολογία έχει παρελθόν λίγων μόνον δεκαετιών και οι διαστημικές συσκευές που χρησιμοποιούνται θα έμοιαζαν προτόγονες στα μάτια άλλων προοδευμένων πολιτισμών. Συνεπώς μην προτρέχουμε να βγάλουμε συμπεράσματα για το τι είναι τα άρματα των θεών έχοντας κατά νούν τις δικές μας φαντασιώσεις περί διαστημικών οχημάτων. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί τα τελευταία χρόνια, που είτε ηθελημένα είτε όχι, προσπαθούν να βάλουν τους αφυπνισμένους δεσμώτες, που μόλις έχουν καταφέρει να λύσουν τα δεσμά, πίσω στο σπήλαιο με εξηγήσεις του τύπου «οι θεοί δεν είναι παρά εξωγήινοι» ή «δυνάμεις τις φύσεως» και να μας παρουσιάζουν ως πλάσματα γενετικών πειραμάτων ή αποίκους από την Ανδρομέδα. Όλα αυτά δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο παρά προπαγάνδες και συμφέροντα που οι Έλληνες δεν θα πρέπει να δίνουν σημασία. Ερωτώ πολλές φορές ανθρώπους που υποστηρίζουν πως οι πρόγονοί μας λάτρευαν θεούς που δεν ήσαν θεοί αλλά προιόντα αφελούς φαντασίας. – Δηλαδή πιστεύετε πως οι αρχαίοι πραγματικά νόμιζαν πως κάποιος καθόταν στην κορυφή του Ολύμπου και όποτε δεν ήταν στα καλά του πέταγε κεραυνούς; - Ο Όλυμπος είναι πραγματικά το όρος που βλέπουμε ή κατάστασις συνειδήσεως; (με το τελευταίο δεν θέλω να υπονοήσω πως δεν είναι ιερός τόπος). – Ποιος είναι πραγματικά ο συμβολισμός του κεραυνού ή του τόξου της Αρτέμιδος ή ακόμη της λύρας του Απόλωνος; Τι συμβολίζουν οι δράκοντες κοκ. ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΑΒΙΑΣΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. Γράφω με κάλη πίστη. Και πάλι ευχαριστώ για την φιλοξενία.Ιαμ.Σ.

Ανώνυμος είπε...

Δεν την βλεπω την καλη πιστη,και επισης βλεπω ανθρωπο που δεν εχει ανοιξει βιβλιο να διαβασει.αν ασχοληθεις σοβαρα με το θεμα θα δεις ποσα ατρανταχτα στοιχεια υπαρχουν.να μου εξηγησεις τί ηταν ο χαλκινος γιγαντας Ταλως που χαρισε ο ηφαιστος στον μινωα για να φυλαει την κρητη.μαλλον εσυ εξυπηρετεις σκοτεινα και ανθελληνικα συμφεροντα.

Unknown είπε...

Δυστυχώς λόγω βιομερίμνης δεν έχω καταφέρει να μελετήσω παρά μόνον Όμηρο, Ορφικά, Πυθαγόρια Έπη (με τα σχόλια του Ιεροκλέους), κείμενα του Πλάτωνος κάποια από τα βιβλία του Πρόκλου,κείμενα του Πλουτάρχου, του Αριστοτέλους καθώς και ότι έχει περισωθεί από τον Ηράκλητο κ.α. Εσύ που μου καταλογίζεις οτι είμαι αδιάβαστος μπορείς να μου εξηγήσεις τι ήτο ο Τάλως που εδώρησε ο Θεός Ήφαιστος καί ποιά είναι τα "ατράνταχτα στοιχεία" που έχεις; Γνωρίζω πως υπάρχουν περιγραφές δυσεξήγητες αλλά αν αρχίσουμε να εξηγούμε κατά το δοκούν τότε πράγματι θα εξυπηρετούμε ανθελληνικά συμφέροντα. ΕΡΡΩΣΟ, Ιαμ. Σ.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου