Είναι η ημέρα τιμής στη γηραιότερη γυναίκα του χωριού (μπάμπω), η οποία εκτελούσε κατά το παρελθόν και χρέη μαμής.
Το έθιμο δίνει κυρίαρχο ρόλο στις γυναίκες, οι οποίες αυτή τη μέρα δεν κάνουν καμία δουλειά, ενώ αναγκάζουν τους άντρες να φορούν τις ποδιές και να σκουπίζουν, να μαγειρεύουν, να ψωνίζουν και να φροντίζουν τα παιδιά. Εκείνες κατακλύζουν τα καφενεία και τα άλλα ανδροκρατούμενα στέκια της περιοχής, καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια, συνεδριάζουν, χτυπούν τις καμπάνες, καπνίζουν, παίζουν χαρτιά και ξεφαντώνουν μέχρι πρωίας, ενώ οι άνδρες παραμένουν στα σπίτια ή παρακολουθούν από μακριά.
Την ημέρα αυτή όλες οι παντρεμένες του χωριού μαζεύονται υπό τους ήχους μουσικών οργάνων στην κεντρική πλατεία και από εκεί πορεύονται προς το σπίτι της μπάμπως για να της προσφέρουν δώρα. Στη συνέχεια, σχηματίζοντας πομπή με σκωπτικά τραγούδια, χορό και κρασί, την περιφέρουν στην πλατεία.
Μετά το πέρας της πομπής ακολουθεί γλέντι "κεκλεισμένων των θυρών", με τραγούδια, παραδοσιακά εδέσματα και πολύ κρασί, μέχρι τελικής πτώσεως!
Η Μπάμπω συμβολίζει τη γονιμότητα, την ίδια τη ζωή και στο πρόσωπό της τιμάται η γυναίκα που μέσα από τις οδύνες του τοκετού μεταμορφώνεται σε μάνα.
1 σχόλιο:
Τι ωραία που είναι τα έθιμα μας!! Αυτά μας κρατούν ακόμα δεμένους με τις ρίζες μας. Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν καταργηθεί ο κόσμος παραπαίει και έχει χάσει εκτός απο την πολιτιστική του ταυτότητα και κάθε χαρά που δεν συνδέεται με την κενότητα της στιγμιαία ευχαριστησης που επιφέρουν οι αγορές και η κατανάλωση.....
Α.
Δημοσίευση σχολίου