Ο ΜΟΝΟΦΘΑΛΜΟΣ ΒΟΣΚΟΣ & Ο ΣΟΦΟΣ ΛΥΚΟΣ

Γράφει η Φίλις Χρυσού

[Andromeda Galactica]

Οι καθημερινές ιστορίες των Ανθρώπινων Θεάτρων με εμπνέουν να γράφω. Πολλές φορές Παίζω Ρόλους για να δοκιμάσω τα Όρια των Ανυποψίαστων Ανθρώπων… Αυτή τη φορά έγραψα ένα παραμύθι για «Μεγάλα Παιδιά». Καθένας θα αποκωδικοποιήσει την ιστορία σύμφωνα με το δικό του βίωμα.
Καλό Αναγνωστικό Ψυχαγωγικό Ταξίδι…

"Ο ΜΟΝΟΦΘΑΛΜΟΣ ΒΟΣΚΟΣ & Ο ΣΟΦΟΣ ΛΥΚΟΣ"

Ήταν μια φορά ένας μονόφλαθμος βοσκός ο οποίος είχε πρόβατα. Στο χωριό του – ένα χωριό τυφλών – ήταν και πρόεδρος. Επειδή δεν είχε τι να κάνει, δεν έβρισκε ιδέες για να ψυχαγωγηθεί και νιώθοντας τόσο σπουδαίος συνάμα, άρχισε να ενοχλεί ο ίδιος το μοναχικό λύκο.
Πήγαινε έξω από τη φωλιά του και την ημέρα - γιατί τη μέρα κοιμόταν καθώς το βράδυ αυτός κυνηγούσε – και χτυπούσε μια μεγάλη κατσαρόλα για να τον ξυπνήσει με αυτό τον τρόπο.
Μετά έτρεχε στην ασφάλεια του κοπαδιού του και περίμενε αν και πότε θα κάνει εμφάνιση ο λύκος. Κάποια μέρα ο λύκος βαριεστημένος εμφανίστηκε. Κι ο βοσκός στη μέση του κοπαδιού του κόμπαζε και τον κορόιδευε.

«Τι θες;! Τι νομίζεις ότι κάνεις;!» Του λέει ο λύκος.

Εκείνος γελούσε μέσα στη θαλπωρή των προβάτων του που βέλαζαν γιατί νόμιζαν ότι έτσι τρόμαζαν το λύκο. Νόμιζαν ότι το Ποσοτικό Ποσοστό θα έκανε κάποια εντύπωση στο Λύκο ο οποίος εργάζεται με ένα Ποιοτικό Ποσοστό, που είναι οι εμπειρίες του, το μυαλό του, ως και η καρδιά του πολλές φορές. Γιατί δεν έτρωγε τους αδύναμους αλλά κυνηγούσε μόνο αυτούς που μάχονταν, που έτρεχαν να σώσουν τον εαυτό τους σε μια δίκαιη ηρωική αναμέτρηση. Δεν έτρωγε τα μωρά προβατάκια. Ούτε τα κουτσά και άρρωστα πρόβατα.

Λέει τότε ο λύκος στο βοσκό: «Πόσο πολύ νομίζεις ότι σε αγαπούν τα πρόβατά σου ώστε να νομίζεις ότι θα σε υπερασπιστούν σε κάθε περίπτωση;!»

Εκείνος σάστισε. Δεν το είχε ποτέ σκεφτεί. Ίσως γιατί πριν δεν είχε προκαλέσει τόσο πολύ τις καταστάσεις στη ζωή του.

«Θέλεις να δεις πόσο σε αγαπάνε;!»

Και λέγοντας αυτό ορμάει μέσα στο κέντρο του κύκλου και βρίσκεται μπροστά στο βοσκό. Τα πρόβατα βελάζοντας διασκορπίστηκαν εδώ κι εκεί τρομαγμένα. Άλλα είχαν από ώρα αρχίσει να κουράζονται και είχαν ήδη ξεμακρύνει - την ώρα που ο βοσκός και ο λύκος βρισκόντουσαν σε αυτή τη γεμάτη παύσεις και σιωπές συζήτηση.

«Από πού αντλείς τη δύναμή σου βοσκέ τώρα;! Ψάξε…»
Ο βοσκός λουσμένος στον κρύο ιδρώτα και τρέμοντας, ψέλλισε:
«Τι θα μου κάνεις τώρα;!»
«Τι πιστεύεις ότι θα σου κάνω;!» Του λέει ο λύκος.

«Θα με φας»…

Ο λύκος τον κοίταξε μέσα στα μάτια για ώρα. Και μετά του είπε:
«Κάθισε. Θα σου πω μια ιστορία. Τώρα που είμαστε μόνοι μας».
Και άρχισε να του μιλά κοιτώντας τον σταθερά μέσα στα μάτια.

«…Υπήρξαν πολλοί άνθρωποι στην ιστορία αυτού του κόσμου που ένιωθαν δυνατοί, μοναδικοί, σοφοί. Πιότερο από όλους τους άλλους. Κι επειδή δεν είχαν κανέναν να αναμετρηθούν και να αποτιμήσουν έτσι οι ίδιοι την πραγματική αξία τους, είχαν εδραιώσει μία ματριξική - πλασματική εικόνα για τον εαυτό τους και τα πράγματα. Ζούσαν στον «κόσμο» τους.

Όταν όμως ήρθε ο καιρός να δουν ότι πάνω και πέρα από αυτούς υπήρχαν και άλλοι, άλλα πράγματα, άλλοι κόσμοι, τότε αναγκάστηκαν να σκεφτούν σοβαρά. Γιατί αλλοτινά, είχαν χάσει τις περιουσίες τους, τα χωριά τους – ως πρόεδροι ή μικροβασιλιάδες τόπων ή όπως έδειξε η ιστορία τα μυαλά τους, οπότε στην καίρια στιγμή ήταν ανήμποροι να δράσουν αναλόγως των προκλήσεων με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωποι.

Θα μπορούσα να κατασπαράξω όσα ήθελα από τα πρόβατά σου κι εσένα τον ίδιο αν το ήθελα. Καθώς μην ξεχνάς ότι η φύση μου είναι να με φοβάται ο άνθρωπος επειδή δεν έχω Διάκριση και κάνω ό,τι θέλω. Το να απαρνηθώ τη φύση μου δεν είναι θέμα και για αυτό δε θα το κάνω, γιατί ο Δημιουργός μας όρισε σε αυτές τις θέσεις ώστε να μάθουμε ο ένας από τον άλλο. Όμως εγώ απέκτησα Διάκριση στο πέρας των ζωών μου ως λύκος και δεν ενοχλώ, ούτε κυνηγάω τους Αδύναμους που δεν μπορούν να αναμετρηθούν μαζί μου, έστω κι αν το πιστεύουν με το μικρό μυαλό τους και το «ένα τους μάτι που ούτε αυτό δε βλέπει καλά».

Με λίγα λόγια, γνωρίζω τη Δύναμή μου και τι μπορώ να κάνω, αλλά δεν είναι σκόπιμο να κάνω επίδειξη αυτής ιδίως σε αυτούς που μπορώ να τους νικήσω ανά πάσα στιγμή. Αλλά τι θα έβγαινε με αυτό;! Σημασία λοιπόν έχει να γνωρίζεις ότι μπορείς αλλά να έχεις τη Διάκριση και να μην το κάνεις. Άρα, εγώ ο λύκος αναμετρώμαι μόνοι μόνο με τους ομοίους μου. Γιατί καύχημά μου δεν είναι ο εύκολος στόχος. Αν σε φάω θα χάσεις την ευκαιρία μια μέρα να αλλάξεις κι εσύ, όπως μέσα από αυτή την εμπειρία.

Το ότι διοικείς ένα κοπάδι πρόβατα – που στην ουσία ξέρουν ότι δεν τα αγαπάς παρά τα χρειάζεσαι για να τα απομυζείς καθημερινά από το «γάλα» τους και μια μέρα τα σφάζεις – το να είσαι ημίτυφλος πρόεδρος ενός χωριού τυφλών… Αυτό σε κάνει μοναδικό και ανώτερο από όλους αυτούς πιστεύεις;!

Αλλά να ξέρεις ότι πέρα από αυτούς τους λόφους που βλέπεις υπάρχει ένας τεράστιος κόσμος.

Και δεν έχεις ιδέα η θέση σου ανάμεσά τους αν έχει αληθινή βαρύτητα ή θα μοιάζεις ανύπαρκτος, όπως μοιάζουν για εσένα τα πρόβατά σου και ο κόσμος σου.

Και πάραυτα, θα πρέπει να εκτιμάς τα πρόβατά σου και τους συγχωριανούς σου. Γιατί μια μέρα θα δεις ότι η κοροϊδευτική διάθεσή σου για όλους αυτούς κι ακόμη προς εμένα, θα γίνει η Κοροϊδία προς τον ίδιο τον Εαυτό σου από εσένα τον ίδιο. Ακόμη και οι χαζοί μπορεί ξαφνικά να σου αποδείξουν πόσο πιο χαζός είσαι εσύ ο ίδιος που βασίζεσαι στη χαζομάρα τους. Γιατί κατά βάθος γνωρίζεις την αδυναμία σου να Υπάρξεις χωρίς όλους αυτούς.

Άρα, τώρα που βρίσκεσαι μπροστά μου, μόνο έλεος μπορείς να ζητήσεις γιατί δε σου έμεινε τίποτα. Η δύναμή σου είναι οι άλλοι δίπλα σου και κομπάζεις μόνο όταν βρίσκονται γύρω σου ως ασπίδα. Εφόσον λοιπόν χρειάζεσαι τα πρόβατα και τους συγχωριανούς σου ξεκίνα να τους Σέβεσαι και να τους Αγαπάς. Σταμάτα να τους χρησιμοποιείς για λογαριασμό σου χωρίς αυτοί να ωφελούνται αληθινά από το Σεβασμό σου στο πρόσωπό τους. Ακόμη και οι ηλίθιοι μια μέρα μπορεί να σε εκδικηθούν.

Σταμάτα να χρησιμοποιείς τους άλλους ή τα έργα των άλλων για να ψυχαγωγηθείς και άντλησε από μέσα σου το υλικό ώστε να βρεις νέες ιδέες δικές σου τις οποίες θα αναπτύξεις ώστε να βγει κάτι καλό και να διδάξεις μέσα από το πηγαίο σου δημιούργημα και τους άλλους.

Ίσως έτσι «βρεις μια μέρα το Φως και στο άλλο σου μάτι» κι επειδή θα αναβαθμιστείς εσύ, θα αναβαθμιστούν και οι συγχωριανοί σου και θα αρχίζουν να βλέπουν το Φως κι αυτοί σιγά – σιγά.

Εμένα θα καταλάβεις τότε ότι δε με έχεις ανάγκη ως πρόκληση και τότε θα εξαφανιστώ.

Γιατί εγώ ο λύκος δεν είμαι παρά η Σκιά σου που προσκαλείς μέσα από πρόσωπα να σου δώσω «Μαθήματα Οντολογικής Υπόστασης». Όσο Προκαλείς θα Προκαλείσαι. Όσο με Χρειάζεσαι, θα Υπάρχω. Όσο με μισείς ή με Πολεμάς θα Αγριεύω στο μέτρο όμως που μπορείς να αντέξεις. Όσο με Αγαπάς, θα Εξημερώνομαι…

Και τώρα βοσκέ μου σε αφήνω να σκεφτείς ίσως για πρώτη φορά στη ζωή σου με ένα διαφορετικό τρόπο. Και ο λόγος που βρίσκομαι εδώ τώρα είναι γιατί πιστεύω ότι το μπορείς. Αλλιώς η Διάκρισή μου δε θα το επέτρεπε να σου μιλήσω τώρα γιατί θα ήταν ανώφελο…»

Αυτά είπε ο λύκος και έφυγε σιγά – σιγά μην κοιτώντας πίσω ώσπου χάθηκε μέσα στο δάσος…

Δίδαγμα1: «Μεταξύ Τυφλών ο Μονόφθαλμος είναι Βασιλιάς». Δες τον κύκλο [θαυμαστών, ακόλουθων, φίλων] κάποιου για να καταλάβεις το Βεληνεκές Σοβαρότητας του ίδιου.

Δίδαγμα2: «Ο Πολεμιστής του Φωτός Γνωρίζει την Άπειρη Δύναμή του. Δεν Παλεύει Ποτέ Με Όποιον Δεν του Αξίζει η Τιμή της Μάχης» - Ο Σοφός Λύκος ξέρει ότι μπορεί να σκοτώσει αλλά δεν το κάνει. Γιατί αν αναμετράται με αδύναμα προβατάκια για να νιώσει σπουδαίος,

τότε η σπουδαιότητά του θα ήταν ισοδύναμη αυτής ενός αδύναμου πρόβατου.

Συμπέρασμα: Ο Σοφός Λύκος δε θέλει να εκμηδενίσει το "Μονόφθαλμο Βοσκό" αλλά του δίνει μια ευκαιρία να σοβαρευτεί και να ανυψωθεί κι αυτός ώστε να υφίστανται ίσοι.

Πολύ απλά γιατί ο Λύκος βλέπει το Εσωτερικό Φως και την Ομορφιά της Ψυχής του Βοσκού που ο ίδιος αγνοεί - νιώθει Αγάπη για αυτόν κι ας μην το πιστεύει κανείς αυτό. Και τον βοηθά να αναστήσει κι αυτός το Φως της Ψυχής του ώστε κάποια μέρα έως και να κάνουνε παρέα, ως Ίσοι, ως Αδελφοί. Γιατί τι νόημα θα είχε ο Λύκος να είναι Εγωιστής;! Ο Εγωισμός είναι Μικρόψυχος κι Ανόητος. Το να κάνεις έναν Αδελφό να έρθει στα συγκαλά του και να μεγαλουργήσει ανακαλύπτοντας τον Πραγματικό Θεό μέσα του, αυτό είναι το Ύψιστο…

Με Πολλή Αγάπη,

Φίλις Χρυσού

[Andromeda Galactica]

http://andromeda-ires.blogspot.gr/2015/01/blog-post_27.html