ΨΥΧΗ – ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ

Οι άρρητες γνώσεις των προγόνων μας σχετικά με τη μετενσάρκωση και επαναγέννηση, σύμφωνα με τον συμπαντικό νόμο, θα μας βοηθήσουν να απαλλαγούμε από τις αυταπάτες του υλισμού και να ασχοληθούμε με τις υπερβατικές και ψυχολογικές αναζητήσεις μας. Η μετενσάρκωση ή επαναγέννηση, ήταν Αρχαία Ελληνική δοξασία και κοσμικός νόμος για τις περισσότερες θρησκείες της ανατολής.

Αν πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα και η τελειότητα του σύμπαντος, τότε είμαστε παράλογοι και εκτός πραγματικότητας. Η χριστιανική θρησκεία διδάσκει ότι η ψυχή εμφανίζεται από το πουθενά, ότι έχει μόνο ένα στιγμιαίο παρόν και ένα άπειρο μέλλον, καταστρατηγώντας όλους τους νόμους δημιουργίας των όντων με παρελθόν- παρόν- μέλλον. Η χριστιανική θρησκεία στα αρχικά της στάδια, δεχόταν τη μετενσάρκωση, μέχρι τον έβδομον αιώνα. Επειδή όμως ήθελε τον απόλυτο έλεγχο της ψυχής των πιστών και χωρίς αντιρρήσεις, αφόρισε κάθε αντίθετη ιδεολογία και νόμισε πως έλυσε το πρόβλημα της. Χρειάστηκαν πολλοί άγιοι [!!!] ιεράρχες και εφτά τρισαναθέματα της Ζ' οικουμενικής συνόδου για να αφανίσουν τη δοξασία της μετενσάρκωσης, που είναι παγκόσμιος νόμος.

Το να αρνούμαστε τη μετενσάρκωση μόνο από θρησκευτικό φανατισμό δεν προάγουμε την αλήθεια, γιατί ολόκληρη η φύση που μας περιβάλλει αναγεννάται συνεχώς.

……………………..

Αυτός που πρόκειται να επαναγεννηθεί προεπιλεγεί τους γονείς του με προσοχή και πάντα σε συνεννόηση μαζί τους, για να σχηματίσουν τη μορφή που αυτός ο ίδιος έχει επιλέξει.

Η επαναγέννηση σε πεδία αραιώσεων γίνεται από την επιθυμία της οντότητας να ανανεώσει το ενεργειακό περίβλημα της ψυχής της.

Η επαναγέννηση του ανθρώπου συντελείται με την εκπομπή νιονικής ενέργειας του εγκεφάλου των δύο γονέων, πάνω στο αιθερικό πεδίο. Εμφανίζονται δύο έντονες κυανές φλόγες οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους μόλις γίνει εκπομπή της νιονικής ενέργειας του προς αναγέννηση ανθρώπου. Τότε εμφανίζεται μια τρίτη πιο έντονη φλόγα που είναι η μέλλουσα να αναγεννηθεί ψυχή. Πάνω σε αυτή προβάλλεται όλο το αρχείο νόησης των γονέων και του μελλοντικού τέκνου με νιονικές ακτίνες. Μέσα από την τριπλή φλόγα και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, εμφανίζεται το υπερβατικό σώμα του νεογέννητου τέκνου το οποίο πρέπει να βιώσει μια μικρή περίοδο προσαρμογής στις συνθήκες του ενεργειακού πεδίου που ζει και κατόπιν συνεχίζει να ζει κανονικά τη ζωή του.

 Στις περιπτώσεις αυτές το άτομο γεννιέται σοφό, γιατί έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει στη νέα του ζωή όλες τις εμπειρίες του παρελθόντος που βρίσκονται καταχωρημένες στην ουδετέρα υπόφυση του δικού του εγκεφάλου, αλλά και των γονέων του και τις οποίες κληρονόμησε.

Μπορεί πριν αναγεννηθεί να παραδίδει στο κοσμικό αρχείο φύλαξης όλο το αρχείο των ασχολιών της ζωής του και να το παραλαμβάνει με την αναγέννηση του ώστε να είναι σε θέση να συνεχίσει τις ίδιες ασχολίες στη νέα του ζωή εφ' όσον το επιθυμεί.

Τον ίδιο τρόπο δημιουργίας εφαρμόζουν πολλοί εξωγήινοι ανεπτυγμένοι πολιτισμοί τους σύμπαντος, που έχουν μελετήσει τον τρόπο αναγέννησης των υπερβατικών οντοτήτων.

Καθένας από εμάς πολλές φορές έχει βιώσει τις δικές του εμπειρίες που βρίσκονται έξω από τα όρια αντίληψης των αισθήσεων του. Η παραπάνω επαναγέννηση δεν έχει καμία σχέση με τη γέννηση που γνωρίζουμε εμείς σήμερα και ίσως στο κοντινό μέλλον να γίνει μια γήινη πραγματικότητα. Μοιάζει περισσότερο με στιγμή προσμονής και άφιξης αγαπημένου επισκέπτη που έλειπε σε ταξίδι, παρά με γέννηση ανθρώπου.

 Όλα αυτά γράφονται για να κατανοήσουμε την ψυχή μας και να τη βοηθήσουμε στην άνοδο της στον φωτεινό κόσμο του σύμπαντος, για να μην βρεθεί άστεγη. Το υλικό σώμα δεν θεωρείται σπουδαίο τμήμα του συμπαντικού οργανισμού, αλλά μόνο η ψυχή. Εμείς του δώσαμε μεγάλη αξία γιατί πολώσαμε την ύπαρξη μας στην ύλη και αδιαφορήσαμε για το πνεύμα

Ο θάνατος δεν είναι εχθρός του ανθρώπου, είναι ο ευεργέτης του σώματος και ο Λυτρωτής της ψυχής. Είναι η πνευματική μεταφορά από τον υλικό κόσμο στον επόμενο ανώτερο κόσμο ύπαρξης. Είναι η ανανέωση της ψυχής για την αρχή μιας νέας ζωής. Οδηγεί την ψυχή στα φωτεινά πεδία ή τη δοκιμασία μέχρι τη νέα ενσάρκωση της.

 Ο θάνατος διαφοροποιεί μόνο την υλική υπόσταση του ανθρώπου, αφού η ψυχή έρχεται από την αιωνιότητα, περνά στην υλική ζωή και φεύγει για την αθανασία. Είναι αθάνατη εμποτισμένη από τη θεία ουσία του Όλου Φωτός .

Η ψυχή είναι ο μόνος αληθινός εαυτός του ανθρώπου, που τον φέρνει σ' επαφή με το Δημιουργό. Με το θάνατο του σώματος η ψυχή αφυπνίζει μνήμες. Ενεργοποιεί τις δυνάμεις της. Πολλαπλασιάζει τις γνώσεις χωρίς μάθηση. Αναζητά το παρελθόν της και αναγνωρίζει ότι είχε ξεχάσει με την ενσάρκωση της. Εντάσσεται εκεί που ανήκει αν δεν τη βαραίνουν τύψεις και ενοχές όπου απαιτείται χρόνος μεταμέλειας και εξιλέωσης.

Η ψυχή είναι ενέργεια που καλύπτει κάθε κύτταρο του ανθρώπινου σώματος. Ο θάνατος συμπυκνώνει την ψυχή που είναι το σύνολο ενέργειας των κυττάρων και έχει φωτοφόρα μορφή , αφού είναι δημιούργημα του φωτός. Όλα τα κύτταρα του σώματος δεν πεθαίνουν ταυτόχρονα · παραμένουν για λίγο διάστημα εστίες φωτός της ψυχής σε μια προσπάθεια της να επαναφέρει το σώμα στη ζωή. Η ψυχή δε μετατρέπεται σε ύλη κι ας είναι ενέργεια, μπορεί να εισχωρεί σε υλικά σώματα και να τα ενεργοποιεί, μεταφέροντας τη θεία πνοή σ ' αυτά.

'Όταν η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα, μετατρέπεται σε φωτεινό στρόβιλο, που δε σας επιτρέπει η ατέλεια των αισθήσεων σας να τον ιδείτε. Ο θάνατος απλά προδικάζει τη δημιουργία ενός άλλου υλικού σώματος με τα στοιχεία της ψυχής του παλαιού, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί σαν όχημα μεταβίβασης στο υλικό πεδίο. Όχι βέβαια υποχρεωτικά στη Γαία.

Ο θάνατος οδηγεί στην αιωνιότητα και την αθανασία , τις ψυχές εκείνες που με την ενσάρκωση τους ανέβηκαν στα ανώτερα πεδία και συντονίστηκαν στις υψηλότερες συχνότητες του Όλου Φωτός.

Οι ενσαρκώσεις της ψυχής αποτελούν προσπάθειες βελτίω σης της και ανόδου, κατατείνοντας στην τελείωση της. Το εφαλτήριο για την τελείωση της είναι η αγάπη που την εκτοξεύει μέχρι το θείο με το οποίο προσπαθεί να συνενωθεί , και από το οποίο προέρχεται. Γεννιέται αγαθή, μεταβάλλεται από την κακία και τα υλιστικά ερεθίσματα, τα οποία τη μεταμορφώνουν σε εχθρό του κόσμου και του εαυτού της. Είναι ωραία ή άσχημη από τις εκδηλώσεις του υλιστικού σώματος, των αισθήσεων, το καλό ή το κακό, το δίκαιο ή το άδικο, ανθρώπινες αντιλήψεις που έρχονται με τη ζωή και φεύγουν με το θάνατο, που τη μεταφέρει στα επίπεδα της συμπαντικής πραγματικότητας.

Όταν η ψυχή εγκαταλείπει το νεκρό σώμα είναι συμπυκνωμένη σε ενεργειακό σκεπτόμενο σύνολο. Στον αστερισμό των Ταρτάρων (Κάνωπος με δική μας ονομασία) υπάρχουν ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία διπλής πολικότας (κόλαση με δική μας ονομασία) στα οποία εγκλωβίζεται η ψυχή των κακών ανθρώπων, όπου αναδύονται μνήμες, τύψεις και φοβίες, που είναι καταχωρημένες στην ουδέτερα υπόφυση του εγκεφάλου, και παρέχεται ο χώρος και ο χρόνος για μεταμέλεια, περισυλλογή και εξιλέωση, μέχρι την εντολή της νέας ενσάρκωσης.

Ο χρόνος αναμονής για νέα ενσάρκωση δεν μπορεί να ξεπερνά την διάρκεια του ψυχογονικού χρόνου (6 χ 6 χ 6 = 6 εις την τρίτην =216) που είναι ο χρόνος δοκιμασίας αλλά και ο χρόνος των γονέων οι οποίοι δεν ενσαρκώνονται αν δεν υποδεχθούν τη ψυχή και του τελευταίου παιδιού τους. Αν ένας νέος πεθάνει πριν τον πατέρα του, τότε την ψυχή του την παραλαμβάνουν υπερβατικές οντότητες εντεταλμένες για το σκοπό αυτό. Οι αγνές ψυχές , αυτές που είχαν συντονισθεί με τους κραδασμούς του Όλου Φωτός, μεταβαίνουν στο σημείο τομής όλων των παραλλήλων του Ωρίωνα (ΝΕΒ ULA-42) και ανάλογα με το βαθμό τελείωσης δίνεται και η εντολή ενσάρκωσης ή ανόδου. Οι ψυχές των παιδιών και των νέων ατόμων μπαίνουν αμέσως στην κατάσταση αναμονής για ενσάρκωση.

Οι ψυχές που καταλήγουν στο σημείο τομής όλων των παραλλήλων, αναγνωρίζονται μεταξύ τους · δεν υπάρχουν βαθμοί συγγένειας γιατί όλες είναι αδελφές ψυχές  και αναπέμπουν ύμνους και ευχαριστίες στο Όλον Φως. Οι σχέσεις δεσμού των ψυχών μεταφέρονται και στις ενσαρκώσεις σαν συμπάθεια , φιλία, έρωτας και αγάπη.
Οι καταξιωμένες ψυχές οδεύουν στα νιονικά πεδία φωτός και αναζητούν το Υπέρλαμπρο φως του Δημιουργού. Ο χρόνος και οι αποστάσεις δεν έχουν νόημα για τη ψυχή που κινείται με την ταχύτητα της σκέψης , λάμπει σαν το φως του ήλιου και αναζητά την αιώνια πηγή φωτός.

Η ενεργειακή δομή των ψυχών των γονέων βρίσκεται σε συνεχή επαφή με αυτή των τέκνων τους , είτε ο γονέας ζει, είτε έχει πεθάνει.

Η εντολή μετενσάρκωσης δεν δίδεται υποχρεωτικά για τη Γαία, μπορεί να δοθεί και για άλλους πλανήτες , γαλαξίες ή σύμπαντα μετά από επιθυμία της ψυχής.
Οι πολύ κακές ψυχές (κακούργες ψυχές) δεν είναι αθάνατες · δεν ενσαρκώνονται ξανά, αποσυντίθενται, κονιορτοποιούνται, χάνονται στο διάστημα, αφού η κακία εξανεμίζει και το τελευταίο ίχνος ενεργείας που απαιτείται για τη συγκόληση και συνοχή των μορίων της. Μόνο η ύλη και τα μηνύματα των αποστατών εκτρέπουν τη ψυχή από τη φωτοφόρα οδό του Δημιουργού.

Το κείμενο αποτελείται από αποσπάσματα που προέρχονται από τα βιβλία του στρατηγού και συγγραφέως κ. Γερ. Καλογεράκη, «Η Υπέρτατη Μύηση» και «Η Διαθήκη Του Προμηθέα», εκδ. Δίον. Περισσότερες γνώσεις και πληροφορίες (σε παγκόσμια αποκλειστικότητα), στα βιβλία του στρατηγού.

-------------------------------

 ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΟΞΑΣΙΑ;;;

Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ο Χριστιανισμός αποδεχόταν την ύπαρξη της μετενσάρκωσης. Για τους χριστιανούς θεολόγους, όπως για τον Ωριγένη, τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό, τον Βασιλίδη και άλλους, η Μετενσάρκωση ήταν - ως τον 6ο αιώνα- ΜΙΑ ΑΔΙΑΦΙΛΟΝΙΚΗΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Ακόμα η ύπαρξή της επιβεβαιώθηκε στην Ιερή Σύνοδο της Χαλκηδόνας, το 451.

Για πολιτικούς όμως λόγους και για να δικαιολογήσει ανεμπόδιστα τη θεία προέλευση της βασιλικής της εξουσίας (την οποίαν η ύπαρξη της μετενσάρκωσης και του κάρμα ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΣΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΣΑΝ ΠΡΩΗΝ ΕΤΑΙΡΑΣ), Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ ΘΕΟΔΩΡΑ, ΠΑΡΑΚΙΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΗΣ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ, ΣΥΓΚΑΛΕΣΕ ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ «ΠΕΜΠΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ» ΤΟ 553 ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΛΙΟ ΤΡΟΠΟ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 165 ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΗΡΥΞΟΥΝ ΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ.

Εκμεταλλευόμενη την αυτοκρατορική εξουσία κατάφερε να επιβληθεί και να καταδικάσει ως «αιρετικούς» όσους δεν συμφωνούσαν με τις απόψεις της.

ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΟΞΑΣΙΑ. Επειδή έτσι αποφάσισε η αυτοκράτειρα Θεοδώρα. ΟΜΩΣ… ΟΙ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΥΤΕ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ, ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΘΝΗΤΩΝ.

ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΟΡΦΙΚΟΥΣ, Η ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΧΕΙ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ, η οποία αποκτάται από τας εμπειρίας του συνόλου των βίων ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΠΙΣΤΗ ή ΔΟΓΜΑ. (Αλτάνη)
Σκοπός της ύπαρξης του Νόμου της Μετενσάρκωσης, όπως εξάλλου και κάθε άλλου ρυθμού της φύσης, είναι η τελειοποίηση του όντος, να γίνεται δηλαδή όλο και πιο λεπτό, όλο και πιο αγνό, εξαγνισμένο από τις απατηλές καταστάσεις της ύλης και των κατωτέρων τάσεων, που το σκλαβώνουν μέσα στην άγνοια και τον πόνο.
Μέσα από τις διαδοχικές μετενσαρκώσεις το ανθρώπινο πνεύμα τελειοποιείται, αποκτά διάφορες αναγκαίες εμπειρίες και γνώσεις και ανυψώνεται όλο και περισσότερο προς την πηγή του Πνευματικού Φωτός, τον Παγκόσμιο Νου, από τον οποίο έχει αποσπαστεί.
Χωρίς την ύπαρξη του Συμπαντικού Νόμου της Μετενσάρκωσης, δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης τα Ιερά Ελευσίνια Μυστήρια και όλα τα Αρχαιοελληνικά Μυστήρια.

Φυσικά η γνώση περί Μετενσάρκωσης, είναι αντίθετη με το ισχύον δόγμα διότι με την άγνοια του Συμπαντικού αυτού Νόμου συντηρείτε η αιώνια κόλαση…Δεν χρειάζεται νομίζω περεταίρω ανάλυση αυτό.

Ο ΩΡΙΓΕΝΗΣ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ "ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΗΡΞΑΝ".
Τα περί αναστάσεως είναι «φληναφήματα αυτών που δεν έχουν εσωτερικές εμπειρίες και χρησιμοποιούν την ανθρώπινη λογική για πράγματα που δεν υπάγονται στο φυσικό πεδίο γνώσης».
«Οι ψυχές,» έλεγε, "προϋπήρξαν σε άλλους πνευματικούς κόσμους και μετά από έναν μεγάλο αριθμό ενσαρκώσεων, θα ξαναεπιστρέψουν σ' αυτούς τους ανώτερους κόσμους. Αυτά που λεω, έλεγε στους μαθητές του, δεν είναι η προσωπική μου γνώμη, είναι η πραγματικότητα».
Ο Ωριγένης καταδικάστηκε γι αυτές του τις ιδέες, από την Πέμπτη Οικουμενική Σύνοδο, το 553.

(Αποσπάσματα από παλαιότερες σχετικές αναρτησεις)