«...ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ»

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος με τους Έλληνες στρατιώτες του έγραφαν σελίδες ηρωισμού αντάξιες του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών και το Ορθόδοξο Πατριαρχείο τον αφόρισε.

.......

Οι καλόγεροι στα μοναστήρια της Πόλης και του Άθω είναι πολλοί και δεν πολεμούν (Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ).

.......

«Ο πληθυσμός της Κωνσταντινουπόλεως στην περίοδο της άλωσης ήταν περίπου 500.000 ψυχές οι οποίες εγκατέλειψαν την Πόλη και έμεναν περίπου 80.000 πολίτες που δεν πολέμησαν κατά την πολιορκία»
(Γ. Σλουμβερζέ «Κ. Παλαιολόγος-Πολιορκία και Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως»).

Οι περισσότεροι μισθοφόροι αλλοεθνείς και αλλόφυλοι επαγγελματίες στρατιώτες ή έφυγαν ή προσχώρησαν στους Τούρκους.
Οι μόνοι μισθοφόροι που έμειναν ήταν παλιοί  βενετοί και  γενουάτες στρατιώτες περίπου 2.000, οι Ισπανοί ήταν 700, ένα πλοίο 3.200 τόνων με το Γενουάτη Ιουστινιάνη και 26 πλοία βυζαντινά του Κερατίου κόλπου.
Οι δυνάμεις των πολιορκούμενων ήταν 4.000 Έλληνες στρατιώτες. Ο χρονογράφος Φραντζής που βρισκόταν πολύ κοντά στον αυτοκράτορα, κάνει λόγο για 5.000 μαχητές συνολικά.

Λίγες μέρες πριν την άλωση ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος τόλμησε να δηλώσει ότι είναι Έλληνας. Το προσωνύμιο αυτό ήταν απεχθές και βαρύτατο αδίκημα, που διώκονταν ποινικά [Οι ανθενωτικοί από τη στιγμή αυτή και μετά θεωρούν τον αυτοκράτορα εχθρό της ορθοδοξίας και τον κατηγορούν ανοιχτά (Γ. Κορδάτος)]. Έτσι το Ορθόδοξο Πατριαρχείο δεν παρέλειψε να αφορίσει τον αυτοκράτορα, ο οποίος με τους Έλληνες στρατιώτες του έγραφαν σελίδες ηρωισμού αντάξιες του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών.

«Επειδή η αθλιότητα του ιερατείου είχε ξεπεράσει κάθε όριο, στενοχωριόταν ο Θεός που δεν έπεφτε η Πόλη, και σκέφτηκαν να δολοφονήσουν τον αυτοκράτορα, αλλά φοβήθηκαν μήπως το πληροφορηθεί ο σουλτάνος και θα τους εξόντωνε μέχρι ενός για την ατιμία τους» (Γ. Κορδάτος).

Έτσι είχαν τα γεγονότα, μέχρι τη στιγμή που κυκλοφόρησε η φήμη ότι δεν έπρεπε να πολεμούν, αλλά να εγκαταλείψουν τον αυτοκράτορα γιατί: «Και να πέσει η Πόλη, οι ορθόδοξοι δεν θα πείθουν τίποτε, γιατί θα τους σώσει ο Θεός» (Σάθας).

Ο μοναχισμός την εποχή εκείνη ήταν σε έξαρση. Οι καλόγεροι δεν στρατεύονταν και δεν πολέμησαν, διότι τη σωτηρία τους την ανέθεταν «στην άμαχον δόξα του Κυρίου».
Μέσα στο κάστρο της Κωνσταντινούπολης υπήρχαν τριακόσια μοναστήρια με 10.000 φανατικούς ανθενωτικούς καλόγερους, που προπαγάνδιζαν την ηττοπάθεια (Γ. Κορδάτος) ...και οι καλόγεροι που είχαν κλειστεί στα μοναστήρια σε όλη την επικράτεια, ήταν σχεδόν ισάριθμοι με τον στρατό του Μωάμεθ.

Δεν πολέμησε ούτε ένας καλόγερος ή ιερωμένος, αφού «είχαν ενημερωθεί» για το θέλημα του θεού.

Πληροφορίες για το χρονικό της πολιορκίας και της άλωσης της Κωνσταντινούπολης δίνουν οι χρονογράφοι Γεώργιος και Θεοδώρα Φραντζή, ο αρχιεπίσκοπος Χίου Λεονάρδος, ο Δούκας, ο Κριτόβουλος, ο Νικηφόρος, ο Νικ. Βάρβαρος, και αρκετοί ιστορικοί από την τουρκική πλευρά.

Από το βιβλίο του Γεράσιμου Καλογεράκη,  «Το Ολοκαύτωμα Του Ελληνισμού» σελ. 206 – 208, εκδόσεις Δίον.

----------------------------------

«Ο Μωάμεθ έδωσε το πατριαρχικό αξίωμα στον Γεννάδιο Σχολάριο, ορίζοντάς τον αμέσως αρχηγό του Μιλιέτ, δηλαδή όλων των ορθοδόξων. Κάπως έτσι ξέρουμε γιατί η Εκκλησία κράτησε όλα τα κτήματά της και η αυτοκρατορία τα έχασε», λέει δηκτικά η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Κάπως έτσι φτάσαμε και στα σημερινά βατοπεδινά βακούφια.
Την εποχή της Άλωσης, εξάλλου, υπήρχε έξαρση του μοναχισμού. «Σε όλη τη διαμάχη των ανθενωτικών οι καλόγεροι στα μοναστήρια της Πόλης και του Αθω ήταν πρώτοι. Είναι πολλοί και δεν πολεμούν.

http://www.tanea.gr

.....................

ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ

ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ

ΕΤΣΙ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ