Τίποτα,
θαρρώ, δε μου λείπει. Έχω μονάχα την αγιάτρευτη αγωνία της Ελλάδας, που θέλουν
να την γκρεμίσουν.
Μα αυτή 'ναι αιώνια, το ξέρω καλά και θα βγει κι από τη
δοκιμασία αυτή γιγαντωμένη. Είμαι βέβαιος πως μεγάλες ψυχές και μεγάλα έργα
γεννιούνται και θα γεννηθούν από το αίμα αυτό κι από τα δάκρυα.
Ποτέ δεν είχα
τόση πίστη κι εμπιστοσύνη στη ράτσα μας, όπως τώρα. Είναι αιωνίως ο Χριστός,
που ξανασταυρώνεται για ν' αναστηθεί. Πρέπει, αλήθεια, να 'μαστε περήφανοι για
τη σύμπτωση αύτη να γεννηθούμε Έλληνες. Και συνάμα να νιώθουμε, κάθε στιγμή, σε
κάθε μας λόγο, σε κάθε γραμμή και στίχο που γράφουμε, πως έχουμε μεγάλη
ευθύνη.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου