ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΕΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Ο άνθρωπος μοιάζει με πλανήτη που κατοικείται από πολύμορφα μικρά και μεγάλα κύτταρα· αν κάποιο από αυτά ασθενήσει το αφαιρεί για να προστατέψει του οργανισμό του. Ο πλανήτης γη ήδη νοσεί από την αδηφαγία των πολυπληθών κυττάρων που λέγονται άνθρωποι, οι οποίοι γίνονται περισσότερο άπληστοι απαιτητικοί και περισσότερο δυστυχισμένοι.

Η θρησκεία έχει τη συνταγή της ευτυχίας που είναι οι ευχές, η επιστήμη προσπαθεί να τον κάνει ευτυχισμένο χορηγώντας του δυστυχία με τις πολύμορφες εξαρτήσεις που αν δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει, η ανθρώπινη ψυχή πέφτει σε αμηχανία και αντιδρά στο στερνό κατρακύλισμα του “παραδείσου” των ναρκωτικών που μαστίζουν την σύγχρονη κοινωνία.

Από επαφές που είχα εντός και εκτός Ελλάδας διαπίστωσα μια συνεχώς ογκούμενη στροφή του κόσμου στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και επιστροφή στις αναλλοίωτες αξίες τον Ελληνισμού που ήταν το μέτρο και η αρμονία. Συμπαντική νομοτέλεια ή ανάγκη συγκράτησης του ανθρώπινου ψυχισμού σε ορθές και ισορροπημένες δομές;

Ο ελληνικός στοχασμός παρέμεινε αλώβητος στο χώρο και το χρόνο παρά τα θανάσιμα χτυπήματα που έχει δεχθεί. Αντιπαρατάχθηκε με θρησκείες και εισαγόμενες ιδεολογίας, δεν αλλοιώθηκε, δεν αναμείχθηκε καί όχι μόνο επιβίωσε αλλά κυριάρχησε θεαματικά και τούτο διότι ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι είναι θεόπνευστος ή άγιος ή αλάνθαστος, υποστήριξε όμως ότι είναι προϊόν της λογικής του ανθρώπινου νου, δώρο ουράνιο που παρουσιάζει σημεία τελειότητας με αξιώσεις τελείου.

Ο Ελληνισμός πού δε χαρακτήρισε τους ανθρώπους σε πιστούς και άπιστους, αλλά σε ενεργούς και μη πολίτες.

Είναι ανοιχτός στην εξέλιξη, τις ιδέες, είναι πάντα σύγχρονος, υπηρετεί τον άνθρωπο και βοηθά την επιστήμη. Δεν είναι δύσκαμπτος και δογματικός είναι ευέλικτος και εξελικτικός, ώστε να είναι πάντα επίκαιρος όπως στο παρελθόν έτσι στο παρόν και το μέλλον.

Είτε το θέλουμε είτε όχι υπάρχει μια ανεξήγητη πραγματικότητα, που δεν πειθαρχεί στους νόμους της λογικής και των αισθήσεων. Για να την κατανοήσουμε πρέπει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Ήρθε η εποχή που η πραγματικότητα συγχέεται με το φανταστικό, το ορατό με το αόρατο, το ανθρώπινο με το Θείο. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου όπου η πραγματικότητα θα σπρώξει τη λογική να κάνει την υπέρβασή της, αρκεί ν' αφήσουμε τη νόηση μας να κατανοήσει τις νέες έννοιες και νέες πραγματικότητες.

Εξ άλλου αυτός ο τρόπος σκέψης για μας τους Έλληνες είναι ιστορική επιταγή από τον μεγαλύτερο σοφό όλων των εποχών, τον Σωκράτη, που έλεγε:

«Θα υποστήριζα όμως με όλη μου τη δύναμη, με λόγια και με έργα, ότι αν πιστεύαμε πως πρέπει ν' αναζητούμε όσα δε γνωρίζουμε, θα γινόμασταν καλλίτεροι, πιό θαρραλέοι και λιγότερο νωθροί, παρά αν νομίζαμε πως ούτε είναι δυνατό να βρούμε όσα αγνοούμε, ούτε πρέπει να τα αναζητούμε» (Πλάτωνος Μένων 86 Β 6).

Γερ. Καλογεράκης

Από το βιβλίο του “Η Διαθήκη Του Προμηθέα”, εκδ. Δίον

---------------------------------

Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ OI ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ 

ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ