Μουσική // ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ! Ποίηση //ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ!
Πιάνο //ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ! Διδασκαλία - Διεύθυνση //ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΥΠΑΛΔΟΣ!
Μουσική // ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ! Ποίηση //ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ!
Πιάνο //ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ! Διδασκαλία - Διεύθυνση //ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΥΠΑΛΔΟΣ!
[23.1] [Χωρίς αμφιβολία η καυχησιολογία θα φανεί ότι είναι η προσποίηση ανύπαρκτων αγαθών,]
[23.2] ενώ ο καυχησιάρης το είδος του ανθρώπου που κάθεται στην προκυμαία (του Πειραιά) και διηγείται στους ξένους ότι έχει επενδύσει πολλά χρήματα στη θάλασσα. Αναπτύσσει με λεπτομέρειες τη δανειοδοτική του δραστηριότητα, πόσο μεγάλη είναι και πόσα ο ίδιος κέρδισε και έχασε. Κι ενώ καυχιέται υπερβολικά γι᾽ αυτά τα πράγματα, στέλνει συνάμα και το δούλο του στην τράπεζα, αν και έχει κατάθεση μιας δραχμής.
[23.3] Είναι ικανός να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για να πει σε κάποιον συνοδοιπόρο του στο δρόμο πώς εκστράτευσε με τον Αλέξανδρο και πώς ο Αλέξανδρος συμπεριφερόταν απέναντί του και πόσα ποτήρια στολισμένα με πολύτιμους λίθους αποκόμισε. Εκφράζει, μάλιστα, την άποψη ότι οι τεχνίτες της Ασίας είναι καλύτεροι από τους τεχνίτες της Ευρώπης. Κι όλα αυτά τα λέει, μολονότι δεν έχει πάει πουθενά έξω από την πόλη του.
[23.4] Προσθέτει ότι έχει λάβει ήδη τρεις επιστολές από τον Αντίπατρο, οι οποίες τον καλούν να επισκεφτεί τη Μακεδονία, ότι ενώ του προσφέρθηκε το προνόμιο της εξαγωγής ξυλείας δίχως πληρωμή τελών, αυτός αρνήθηκε, για να μην μπορεί ούτε ένας να τον συκοφαντήσει επιπλέον ότι είναι περισσότερο απ᾽ όσο αρμόζει φίλος με τους Μακεδόνες.
[23.5] Ισχυρίζεται ότι κατά τη διάρκεια της σιτοδείας ξόδεψε πάνω από πέντε τάλαντα με το να δίνει στους άπορους πολίτες, γιατί τάχα δεν μπορεί να λέει όχι.
[23.6] Όταν κάθεται παρέα με αγνώστους, παρακαλεί έναν απ᾽ αυτούς να τοποθετεί τις ψηφίδες της αρίθμησης και, αριθμώντας από τη στήλη των χιλιάδων προς τη στήλη των μονάδων και συνάπτοντας, με τρόπο πειστικό, σε κάθε άθροισμα κι ένα όνομα, φτάνει μέχρι το ποσό ακόμη και των δέκα ταλάντων. Αυτό το ποσό ισχυρίζεται ότι το έχει προσφέρει σε εράνους υπέρ των προσώπων που ανέφερε και ότι μάλιστα σ᾽ αυτό δε συνυπολογίζει τα έξοδα ούτε για τις τριηραρχίες ούτε τις άλλες δημόσιες χορηγίες που ανέλαβε.
[23.7] Πηγαίνει εκεί όπου πωλούνται άλογα ράτσας και προσποιείται στους πωλητές ότι θέλει τάχα να αγοράσει.
23.8] Αφού πάει στα (εμπορικά) παραπήγματα, ζητά ρουχισμό για δύο τάλαντα και φιλονικεί με το δούλο του, γιατί τάχα τον ακολούθησε χωρίς να πάρει μαζί του τα χρήματα.
[23.9] Και ενώ μένει σε νοικιασμένο σπίτι, ισχυρίζεται, σ᾽ εκείνον που δεν το γνωρίζει, ότι αυτό είναι το πατρικό του και ότι πρόκειται να το πουλήσει, γιατί δεν του φτάνει για τον κόσμο που συνήθως φιλοξενεί.
ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ - Χαρακτῆρες (23.1-23.9)
https://www.greek-language.gr/
--------------------------------
αλαζόνας = αυτός που του αρέσει να παρουσιάζει τον εαυτό του σπουδαίο και ανώτερο από άλλους, συνήθως με ψευδή λόγια ή απατηλές πράξεις, που περηφανεύεται συνήθως χωρίς να το αξίζει· (φαντασμένος, καυχησιάρης, κομπαστής) https://www.greek-language.gr/
ΕΡΕΥΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΝΟΗΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ:
Πρώτη, με διαφορά, είναι η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων ενός ατόμου. Δηλαδή, το να φέρεται κανείς με τέτοιο τρόπο ώστε να παρουσιάζει μια άγνοια για τις πραγματικές του ικανότητες και να υπερεκτιμά εαυτόν.
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 35 χλμ βάδην στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου και αφού τερμάτισε με την Ελληνική Σημαία, λύγισε βάζοντας τα κλάματα.
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη σημείωσε μία ακόμα σπουδαία διάκριση το πρωί της Πέμπτης (24/8), καθώς τερμάτισε 3η στα 35 χλμ βάδην στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου στη Βουδαπέστη.
Η 39χρονη Ελληνίδα αθλήτρια ανέβηκε ξανά στο βάθρο, έφτασε στη γραμμή του τερματισμού, κρατώντας την ελληνική σημαία, συγκινημένη!!!
Αντιγόνη Ντρισμπιώτη – Μίλτος Τεντόγλου: Γιατί αξίζει να τους μοιάσει κάθε παιδί!!!
Εκτός από δύο σπουδαίους αθλητές, Ντρισμπιώτη και Τεντόγλου αποδεικνύουν, ότι είναι και δύο πολύ σπουδαία πρότυπα για κάθε παιδί και κάθε άνθρωπο. Προσγειωμένοι, προσηλωμένοι στο στόχο τους, με πείσμα, θέληση και προσπάθεια για να τον κατακτήσουν.
Τι να πει κανείς για τον Μίλτο Τεντόγλου… Ένας μεγάλος αθλητής με σπουδαίο παρόν που έχει ακόμη περισσότερα να προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό και με ήθος που σπανίζει.
Με αξιοζήλευτες διακρίσεις τόσο σε εγχώριες, όσο και σε διεθνείς διοργανώσεις, με κορυφαία το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το 24χρονο παιδί από τα Γρεβενά αποδεικνύει, ότι οι στόχοι και η σκληρή δουλειά φέρνουν την επιτυχία.
«Το σημαντικότερο που κατάφερα να μάθω για εμένα μέσω του αθλητισμού είναι να μάχομαι, να αγωνίζομαι σωστά και δυνατά», έχει αναφέρει ο ίδιος.
Περισσότερα: https://www.infokids.gr/ , https://www.sport24.gr
Ιδού τι λογής άνθρωπος είναι ο είρων.
Πλησιάζει τους εχθρούς του και θέλει να μη φανεί ότι τους μισεί·
— Επαινεί, όταν είναι παρόντα, εκείνα τα πρόσωπα που κρυφά τα έχει προσβάλει·
— Εάν έχουν χάσει δίκη στο δικαστήριο τους συλλυπείται·
— Φαίνεται ότι συγχωρεί εκείνους που τον κακολογούν και ότι δεν θυμώνει για όσα λέγονται εναντίον του·
—Σε εκείνους που έχουν αδικηθεί από αυτόν και έρχονται να παραπονεθούν ομιλεί με πραότητα·
—Στους επιμένοντας να τον δουν αμέσως, λέει να επιστρέψουν αργότερα.
—Γιά τς υποθέσεις του δεν φανερώνει τίποτε, αλλά λέει ότι δεν πήρε ακόμη απόφαση και προσποιείται ότι δεν είναι πολύς καιρός που γύρισε, ότι έφθασε αργά, ότι ήταν άρρωστος σε εκείνους που ζητούν δανεικά χρήματα ή έρανο.
— Όταν στην αγορά πωλεί κάτι, λέει ότι δεν πωλεί· όταν πάλι δεν πωλεί, λέει ότι πωλεί.
— Αν άκουσε κάτι, προσποιείται ότι δεν άκουσε, αν είδε, ότι δεν είδε, αν συμφώνησε, λέει ότι δεν θυμάται.
— Άλλοτε λέει ότι θα σκεφθεί, άλλοτε ότι δεν γνωρίζει, άλλοτε ότι απορεί, άλλοτε ότι και αύτός έκανε αυτή την σκέψη.
—Και εν γένει είναι άνθρωπος που μεταχειρίζεται με ιδιαίτερη τέχνη τις φράσεις· “δεν πιστεύω”, “δεν νομίζω”, “θαυμάζω”, “φαίνεται κατά τα λόγια σου ότι αυτός άλλαξε πολύ”, “και όμως δεν μου φάνηκε έτσι το πράγμα”, “μου φαίνεται παράδοξο”, “σε άλλον να τα πεις”, “βρίσκομαι εις απορία πως να μη σε πιστέψω ή να καταδικάσω εκείνον”, “πρόσεξε μήπως είσαι ευκολόπιστος”.
Αυτή είναι η γλώσσα και τα κλωθογυρίσματα και οι αντιλογίες που βρίσκει κανείς στον τον είρωνα·
Από αυτούς λοιπόν τους όχι απλούς αλλά πονηρούς χαρακτήρες, πρέπει να φυλάγεσαι περισσότερο απ' όσο φυλάγεσαι από τις οχιές.
ΕΙΚΟΝΑ: Ένας ηθοποιός ντυμένος σαν τον ειρωνικό χαρακτήρα Ξανθία στους Βάτραχους του Αριστοφάνη, μασκοφόρος, στέκεται δίπλα σε ένα αγαλματίδιο του Ηρακλή. Λεπτομέρεια από ερυθρόμορφη οινοχόη της Καμπανίας, περ. -350 με -340.
© Marie-Lan Nguyen / Wikimedia Commons https://commons.wikimedia.org/
---------------------------------
Ζωηρή εντύπωση σε όλον τον κόσμο έχει προκαλέσει η είδηση για την εύρεση του ανδρικού κρανίου στην Αρχαία πόλη της Χίου.
Αναφερόμαστε στο πολύ σημαντικό εύρημα, κρανίο, στο οποίο υπήρχαν ίχνη λεπτής χειρουργικής επέμβασης που έγινε όμως 250 χρόνια πριν την αρχή της χριστιανικής χρονολόγησης. Το έτος -250.
Συγκεκριμένα βρέθηκε ανδρικό κρανίο με οπή διαμέτρου 1.62 εκατ. στο αριστερό βρεγματικό οστό, που δείχνει ότι ο άνδρας είχε υποστεί λεπτή εγχείρηση εγκεφάλου, γεγονός που επιβεβαιώνει το υψηλό επίπεδο της Αρχαίας Ελληνικής Ιατρικής.
Η
αναγνώριση του τρυπανισμού οφείλεται
στον ανθρωπολόγο συνεργάτη της Κ’
Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών
Αρχαιοτήτων, κ. Αστέριο Αηδόνη.
Το
παράξενο είναι ότι τα ελληνικά μέσα
ενημέρωσης έμαθαν την τόσο σημαντική
είδηση από τους Τάιμς του Λονδίνου, όπου
πρωτοδημοσιέυτηκε και έκανε τον γύρο
του κόσμου, το δε υπουργείο Πολιτισμού,
μετά τις διαστάσεις που έλαβε το θέμα
και την δημοσιοποίηση του από τους Τάιμς
του Λονδίνου, έβγαλε ανακοίνωση με την
οποία συνιστά να αποφεύγεται να εξαχθεί
συμπέρασμα και οι τόνοι να διατηρούνται
χαμηλοί.
Και όμως από όλους αναγνωρίζεται ότι πρόκειται για εύρημα σημαντικό για την Ιστορία της Ιατρικής και επιβεβαιώνει τα κείμενα του Ιπποκράτη.
Τα ίχνη του κρανιοτρύπανου στο κρανίο του ηλικίας περίπου 50 ετών άνδρα δείχνουν ότι το επίπεδο ιατρικής γνώσης ήταν υψηλό, η δε μακροσκοπική εξέταση έδειξε την επιβίωση του ανθρώπου εκείνου επί μακρόν και μετά την επέμβαση. Ο Ανθρωπολόγος Αστέριος Αηδόνης, που εξέτασε το εύρημα, το οποίο χρονολογείτε περί το -250 αναφέρει.
«Υπάρχει μια οπή δυο εκατοστών, στο αριστερό πίσω μέρος του κρανίου, η οποία φαίνεται πως επουλώθηκε με τον χρόνο. Τούτο το γεγονός δείχνει πως ο ασθενής έζησε μετά την επέμβαση, ενώ ελάχιστα είναι τα σημάδια μόλυνσης. Πρόκειται για μια πολύ λεπτή επέμβαση, ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα. Και οι πρώτες έρευνες του κρανίου, μας κάνουν να πιστεύουμε πως ο άνθρωπος έζησε πέντε ή έξι χρόνια μετά την επέμβαση και πέθανε περίπου πενήντα ετών».
Το συγκεκριμένο εύρημα στην Χίο, παρά την εξέχουσα σημασία του, δεν είναι μοναδικό. Ανάλογη περίπτωση έχει αναφερθεί επίσης στις Αρχάνες της Κρήτης.
Η ανασκαφή έγινε σε ιδιωτικό οικόπεδο στην περιοχή Ατσικής, όπου εκτίνεται η ελληνιστική νεκρόπολη της Αρχαίας Χίου όπου εντοπίστηκαν και κιβωτιόσχημοι τάφοι του -2ου αιώνα. Στους 4 τάφους του οικοπέδου, που δεν είναι οι πρώτοι που ανακαλύπτονται στην περιοχή όπου βρέθηκε το εν λόγω κρανίο, βρέθηκαν ισάριθμοι σκελετοί, τριών ανδρών και μιας γυναίκας. Στον έναν μάλιστα υπήρχαν και κτερίσματα. Ένα διάδημα και μία ζώνη στολισμένα με φύλα χρυσού. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους πρόκειται μάλλον για τάφους εύπορου κατοίκου και των υπηρετών του, που έζησαν πριν από 2260 χρόνια!
Αλήθεια… αποτελεί πολυτέλεια να ρωτήσουμε για την τύχη του κρανίου; Όπως πληροφορηθήκαμε, και πάλι στην Χίο στην περιοχή Μ. Λημνιώνα είχε βρεθεί προϊστορικό «μαμούθ» που έφυγε για μελέτη και «εξαφανίστηκε» σε κάποια διαδρομή μεταξύ εργαστηρίων και το πιθανότερο σήμερα κοσμεί κάποιο ξένο μουσείο…
Πηγή: Τριμηνιαίο Περιοδικό «Ελλάνιον Ήμαρ», τεύχος #23ο, Δεκέμβριος 2003-Φεβρουάριος 2004, εκδ. Δίον, σελ. 62, του Σωτήρη Οικονόμου Δασκάλου-Συγγραφέα.
Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα
Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία. Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας. Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.
Η Δήμητρα Λιάτσα είναι συγγραφεύς των βιβλίων: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.
Ο Αλκαίος είναι συγγραφεύς δύο βιβλίων. Του βιβλίου "Ο Δρόμος του ηγέτη" (Εξαντληθέν) και του βιβλίου "Το μυστικό πεπρωμένο της Ελλάδος". Εκδόσεις Δήλιος.
Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ
Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ
Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ
Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ
Το
σατιρικό ποίημα «Ρωσσαγγλογάλλος»,
αποσπάσματα του οποίου παρατίθενται
ακολούθως, δημοσιεύθηκε το 1931 στα
«Θεσσαλικά Χρονικά» από τον μητροπολίτη
Κορυτσάς, Ευλόγιο Κουρίλα.
Αντίγραφο
του ποιήματος αυτού, το οποίο γράφτηκε
ανώνυμα στις αρχές του 19ου αιώνα και το
αναφέρει κι ο ιστορικός Καρλ Μπαρτόλντι,
βρέθηκε από τον εν λόγω κληρικό σε
μοναστήρι του Αγίου Όρους.
Στο συγκεκριμένο απόσπασμα, ο Γάλλος παρακινεί τους υπόλοιπους να ρωτήσουν έναν μητροπολίτη για να μάθουν τι γνώμη έχει για την σκλαβιά των Ελλήνων...
Ιδού ας ερωτήσωμεν τούτον τον πολυγένην Μητροπολίτης φαίνεται, κάμνει τον Δημοσθένην. Σ’ αυτόν θέλει γνωρίσωμεν τον ζήλον της Γραικίας αν είναι φιλελεύθερος ή φίλος τυραννίας.
Χαίρε πανιερώτατε καί γένος της Γραικίας, πώς υποφέρεις τον ζυγόν της Τούρκου τυραννίας; Γιατί εκαταντήσατε την φωτεινήν Ελλάδα άθλιαν, κακορρίζικην και ως σβυστήν λαμπάδα;
Ο Μητροπολίτης:
Να έχετε τέκνα την ευχήν μου κι ακούσατε
την απόκρισίν μου. Εγώ
τον ζυγόν δεν τον γνωρίζω ούτε ξεύρω να
τον νομίζω. Τρώγω, πίνω, ψάλλω με ευθυμίαν
δεν υποφέρω ποτέ τυραννίαν.
Τότε υποφέρω αδημονίαν όστις με βλάψει
στην επαρχίαν. Αυτή
του Τούρκου η τυραννία, σ’ εμέ είναι
ζωή μακαρία.
Αφού το ράσον τούτο εφόρεσα, πλέον τινά
ζυγόν δεν εγνώρισα, δύο ποθώ, και μα τας
εικόνας άσπρα
πολλά και καλάς κοκκώνας (τα
"άσπρα" είναι τα λεφτά! Τις κοκκώνες
τις ξέρετε!!).
Περί
της Ελλάδος που λέτε δεν με μέλλει κι
ας τυραννιέται.
Μ’ αν βαστάζει χωρίς να στενάζει όλας
τας αμαρτίας ευγάζει (….). Πίστιν
να έχουν στον Βασιλέα (Σουλτάνο)
και σέβας στον Αρχιερέα.
Στον Τούρκο τ’ άσπρα να μη λυπούνται
τότε γαρ την ψυχήν ωφελούνται. Και
Αρχιερέων παρρησίας, και παπάδων πολλάς
λειτουργίας. Ο πνευματικός τούς διορίζει
πώς πρέπει κανείς να δεφτερίζει. Αυτοί
άρχισαν να παρακούσι και όλοι ελευθερίαν
φρονούσι. Διά τούτο και ημείς συμφωνούμεν
Ομού με τους Τούρκους να τους βαρούμεν,
επειδή όλοι μας το θεωρούμε, πως θέλει
λείψει ό,τι βαστούμε.
Επεξηγήσεις: 1. Άσπρα: Χρήματα. 2. Κοκκώνα: Νεαρή γυναίκα.
----------------------------------
Η Ιστορία που δεν διδαχθήκαμε...
Διαβάστε:
και
Η Ξανθίππη διηγείται στην Φαίδρα τι συνέβη σε ένα πρόσφατο γεύμα, ένα συμπόσιο για το οποίο μιλούσε όλη η Αθήνα.
Ο Σωκράτης είχε καλέσει αυθόρμητα λίγους φίλους στο σπίτι του, υποθέτοντας ότι η Ξανθίππη θα ετοίμαζε αδιαμαρτύρητα ένα γεύμα για έξι άτομα την τελευταία στιγμή. Δυστυχώς όμως, το κελάρι του σπιτικού τους περιείχε μόνο λίγα λαχανικά και αρνίσια παϊδάκια. Η Ξανθίππη είχε διαμαρτυρηθεί έντονα. Ακόμα κι αν εκείνη δεν έτρωγε καθόλου, δεν υπήρχε αρκετό φαγητό για να φάνε καλά οι καλεσμένοι.
«Αν είναι καλοί φίλοι, δεν θα τους πειράξει», είπε ο Σωκράτης. «Κι αν δεν είναι καλοί φίλοι, τότε δεν πειράζει εμένα».
Ο Σωκράτης δεν σκέφτηκε να ρωτήσει την Ξανθίππη μήπως την πείραζε εκείνη, γιατί διακινδύνευε τη φήμη της σαν νοικοκυρά.
Η Ξανθίππη εξηγεί στη μητέρα της Φαίδρας ότι, αντίθετα με τις φήμες, το ζευγάρι δεν καβγάδισε. Όπως λέει συχνά ο Σωκράτης, σε έναν καβγά χρειάζονται δύο, κι αυτός δεν τσακώνεται ποτέ με τη γυναίκα του. Σ’ αυτή την περίσταση, όσο περισσότερο φώναζε στον Σωκράτη η Ξανθίππη τόσο περισσότερο λογικευόταν εκείνος. Τελικά, η Ξανθίππη τον πέταξε έξω απ’ το σπίτι, αφού του έριξε μια υδρία στο κεφάλι.
Η Φαίδρα κοιτάζει τη μητέρα της για να δει πώς αντιδρά στην απίστευτη (αλλά υπέροχη) ιδέα να πετάξει έξω από το σπίτι μια σύζυγος τον άντρα της. Δυστυχώς, η μητέρα της είναι στραμμένη αλλού, οπότε διακρίνει μόνο τον κότσο στο πίσω μέρος του κεφαλιού της, που είναι στολισμένος με περικοκλάδες. Το πρόσωπο της Ξανθίππης είναι σοβαρό στο φως των δαυλών καθώς συνεχίζει να προσπαθεί να εξηγήσει τις δυσκολίες του γάμου της.
Ο Σωκράτης καθόταν λοιπόν σε έναν πάγκο στον περίβολο. Η Ξανθίππη κοιτούσε από τον πάνω όροφο και είδε ότι είχε πιάσει κουβέντα με κάτι θαυμαστές του, που είχαν μόλις εμφανιστεί απ’ τον δρόμο. Ετοιμαζόταν να τους καλέσει κι αυτούς για δείπνο, οπότε τι να κάνει και η Ξανθίππη; Κρατούσε έναν κουβά νερό και του τον άδειασε όλο στο κεφάλι του.
Η μητέρα της Φαίδρας κοιτάζει κατάπληκτη την Ξανθίππη. «Και πώς το πήρε ο Σωκράτης;»
«Δεν τα ‘μαθες;» απαντά η Ξανθίππη. «Σήκωσε απλώς το βλέμμα και δήλωσε: «Μετά τον κεραυνό, είναι σίγουρο ότι θα βρέξει». Από τότε, όποιον συναντάω, μου λέει το ίδιο πράγμα. Είναι τόσο ενοχλητικό που θα προτιμούσα να με είχε χτυπήσει στα οπίσθια. Αλλά ο Σωκράτης αποκλείεται να με χτυπήσει ποτέ !
Ξαφνικά ένας νεαρός άντρας ανοίγει δρόμο μέσα στο πλήθος. Φοράει ένα στραβό στεφάνι από κισσό και βιολέτες, τα μαλλιά του είναι στολισμένα με ταινίες και οι μπούκλες του γυαλίζουν στο φως των δαυλών. Κοιτάζει τη Φαίδρα με ένα πλατύ, χαρούμενο χαμόγελο και της απευθύνει έναν επιδεικτικά ευγενικό χαιρετισμό. Η Φαίδρα χασκογελάει και καλύπτει το πρόσωπό της. Ώστε αυτός είναι ο διαβόητος Αλκιβιάδης! Δείχνει πολύ νεότερος απ’ ό,τι τον φανταζόταν. Οι γονείς της είναι ανέκφραστοι, ενώ η Ξανθίππη κοιτάει με φαρμακερό βλέμμα τον Αλκιβιάδη. Αυτός αγνοεί τη νύφη, που έχει κοκκινίσει ολόκληρη, και στρέφει την προσοχή του στην Ξανθίππη, ρωτώντας τη με ενδιαφέρον: «Απ’ ό,τι βλέπω, συνήλθες από το τελευταίο καταστροφικό συμπόσιό σου. Έλαβε ο Σωκράτης την πίτα που του έστειλα για να μην πεθάνει της πείνας;»
Η Φαίδρα ξέρει τι έγινε μ’ εκείνη την πίτα, και είναι σχεδόν βέβαιο ότι ξέρει και ο Αλκιβιάδης. Στην περίπτωση του Σωκράτη, οι διαδόσεις κυκλοφορούν στην Αθήνα πολύ γρήγορα. Η Ξανθίππη είχε πάρει την πίτα και την είχε ποδοπατήσει στον δρόμο. Τα σκυλιά έφαγαν ό,τι απέμεινε.
Ο Σωκράτης αντιμετώπισε ψύχραιμα το ζήτημα. Σήκωσε του ώμους και ρώτησε την Ξανθίππη αν είχε συνειδητοποιήσει ότι είχε μόλις ποδοπατήσει και το δικό της μερίδιο από την πίτα. Τώρα η Ξανθίππη κάνει μισό βήμα προς τον Αλκιβιάδη, αφρίζοντας από τον θυμό της. Η Φαίδρα αισθάνεται ανακούφιση, επειδή η Ξανθίππη δεν έχει κοντά της κάτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για όπλο. Με τη διάθεση που έχει τώρα, θα το χρησιμοποιούσε σίγουρα.
Τα περιστατικά που αναφέρονται στην Ξανθίππη και τον Σωκράτη προέρχονται σχεδόν αυτολεξεί από το πέμπτο βιβλίο του Διογένη Λαέρτιου Βίοι και γνώμες διακεκριμένων φιλοσόφων. Το συμβάν με την πίτα του Αλκιβιάδη προέρχεται από την Ποικίλη ιστορία του Αιλιανού. Το θερμόαιμο ζευγάρι δεν χώρισε ποτέ, επειδή μάλλον αγαπούσαν ο ένας τον άλλο, παρά τους τσακωμούς. Ο Σωκράτης συχνά υπερασπιζόταν την Ξανθίππη κι εκείνη ήταν εντελώς συντετριμμένη μετά την εκτέλεσή του, όπως λέει ο Πλάτωνας στον Φαίδωνα.
https://www.lecturesbureau.gr/ , ΕΙΚΟΝΑ: https://commons.wikimedia.org/
-----------------------------------
Για τη ζωή του Σωκράτη όσα ξέρουμε προέρχονται κατά κύριο λόγο από τον Διογένη τον Λαέρτιο (Βίοι Φιλοσόφων) και τον Πορφύριο (Φιλοσόφου Βίος) και δευτερευόντως από τον Ξενοφώντα και τους πλατωνικούς Διαλόγους.
Όπως φαίνεται ήταν άνθρωπος «περπατημένος» από τα νιάτα του και παρά τις μικρές οικονομικές του δυνατότητες την έζησε τη ζωή του. Αγαπούσε τις γυναίκες, τις διασκεδάσεις και το κρασί. Όταν όμως μυήθηκε στη φιλοσοφία όλα αυτά κόπηκαν. Όχι πως το έριξε στον ασκητισμό. Εξακολουθούσε να ζει όπως και πριν αλλά άπεχε των καταχρήσεων και των ηδονών, χωρίς όμως να κατακρίνει όσους εντρυφούσαν σ΄ αυτές.
Σύμφωνα με διήγηση του μαθητή του Φαίδωνα, είχε έρθει στην Αθήνα ένας διάσημος φυσιογνωμιστής από τη Συρία, ονόματι Ζώπυρος. Οι μαθητές του Σωκράτη τον οδήγησαν στο δάσκαλό τους και του ζήτησαν να εικάσει από τη φυσιογνωμία του την ψυχική ιδιοσυστασία του. Ο Ζώπυρος αφού μελέτησε το πρόσωπο του Σωκράτη αποφάνθηκε ότι πρόκειται για άτομο με περιορισμένη διανοητικότητα και έκδοτο στις σωματικές απολαύσεις και ηδονές.
Ο Αλκιβιάδης ακούγοντας τον Ζώπηρο ξέσπασε σε δυνατά γέλια, ο Σωκράτης όμως του είπε πως ο φυσιογνωμιστής είχε δίκιο. Οι φυσικές προδιαθέσεις του ήταν αυτές που διέγνωσε ο Ζώπυρος, αλλά ο ίδιος είχε κατορθώσει με τη λογική και τη σκέψη να τις καταδαμάσει.
Όπως γράφει ο Δημήτρης Κυρτάτας στο πολύ ενδιαφέρον δοκίμιό του Χόλος Γυναικός, ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην Ελληνική Αρχαιότητα, που ενδιαφέρθηκε για την ψυχή της πόρνης. Είχε γνωρίσει μια πανέμορφη πόρνη τη Θεοδότη, την επισκέφθηκε στο σπίτι της, ενδιαφέρθηκε για τους πελάτες και τα έσοδα που είχε και της πρότεινε όχι μόνο τρόπους για να αυξήσει και τους μεν και τα δε, αλλά και τρόπους για να μεγαλώνει τον πόθο των πελατών της και την ηδονή που τους προσέφερε.
Η Θεοδότη ενθουσιάστηκε με τις υποδείξεις του Σωκράτη και του πρότεινε να συνεργαστούν! Φυσικά ο φιλόσοφος δεν είχε σκοπό να γίνει προαγωγός. Ήθελε να κάνει τη Θεοδότη να αναζητήσει στο πρόσωπό του τη φιλοσοφική αντιμετώπιση της ζωής. Και το πέτυχε. Η Θεοδότη ήταν έτοιμη να γίνει μαθήτριά του και ζήτησε να τον επισκεφθεί.
Με ανάλογο τρόπο συμπεριφερόταν και σε άλλους τομείς της ζωής. Επισκεπτόταν τα εμπορικά καταστήματα, περιεργαζόταν τα εμπορεύματα αλλά δεν αγόραζε τίποτα. Όταν τον ρώτησαν γιατί το κάνει αυτό απάντησε:
-- Για να βλέπω πόσων πραγμάτων δεν έχω ανάγκη.
Σ΄ αντίθεση με το μαθητή του τον Πλάτωνα, που αποστρεφόταν τη δημοκρατία, ο Σωκράτης μετείχε ολοκληρωτικά στη ζωή της πόλης του. Και δημόσια καθήκοντα άσκησε και σε τρεις εκστρατείες πήρε μέρος, δείχνοντας όχι μόνο αξιοσημείωτη ανδρεία αλλά και μεγάλη αντοχή στις κακουχίες. Για λίγες μέρες υπήρξε Πρόεδρος των Πρυτάνεων της Βουλής (δηλαδή άσκησε καθήκοντα Πρωθυπουργού ή Προέδρου Δημοκρατίας) και όπως γράφει ο Ξενοφών ήταν ο μόνος που αντιστάθηκε στις απαιτήσεις του λαού, ο οποίος παρασυρμένος από δημαγωγούς ζητούσε από τους πρυτάνεις να εγκρίνουν παράνομες ενέργειες.
Είχε παντρευτεί την Ξανθίππη γυναίκα αυταρχική, οξύθυμη και ζηλιάρα. Ο Σωκράτης υπέμενε τη συμπεριφορά της με αταραξία και χιούμορ. Όταν μια φορά κάλεσε για φαϊ τον Ευθύδημο, η Ξανθίππη έκανε μεγάλη φασαρία, πέταξε τα φαγητά από το τραπέζι και ο καλεσμένος σηκώθηκε να φύγει περίλυπος. Ο Σωκράτης τότε του είπε:
-- Γιατί κάνεις έτσι; Τις προάλλες στο σπίτι σου δεν όρμησε ένα πουλί κι έκανε τα ίδια; Θυμώσαμε τότε μ΄ αυτό;
Οι μαθητές του απορούσαν γιατί ο Σωκράτης δεν επιχειρούσε με τη διδασκαλία του να βελτιώσει τους τρόπους της Ξανθίππης, εκείνος όμως τους βεβαίωνε πως επίτηδες δεν το κάνει για να εξασκείται στην υπομονή και την εγκαρτέρηση.
Το κακό όμως απόγινε όταν ο Σωκράτης, προς το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου, επωφελούμενος από νόμο που ψήφισε η Εκκλησία του Δήμου, με τον οποίο για την αντιμετώπιση της λειψανδρίας επιτρεπόταν να παντρευτεί κανείς και δεύτερη γυναίκα, παντρεύτηκε τη Μυρτώ, κόρη (ή κατ΄ άλλους εγγονή) του Αριστείδη του Δίκαιου, χωρίς να χωρίσει την Ξανθίππη. Όπως ήταν φυσικό μεταξύ των δυο γυναικών ξεσπούσαν συνεχώς καυγάδες, τους οποίους ο Σωκράτης αντιμετώπιζε γελώντας, χωρίς ποτέ να επιχειρεί να τις χωρίσει, οπότε εκείνες στο τέλος συμμαχούσαν και ορμούσαν εναντίον του.
Χαρακτηριστική του τρόπου που αντιμετώπιζε ο Σωκράτης τις κακίες, τις ύβρεις και τις διαβολές σε βάρος του ήταν η στάση του κατά την παράσταση της κωμωδίας «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, στην οποία τον διακωμωδούσε με μεγάλη εμπάθεια, όταν αυτός σηκώθηκε όρθιος για να τον βλέπουν οι θεατές, ή ακόμα η απάντηση που έδωσε, όταν ένας μαθητής του, του ανέφερε πως κάποιος τον κακολογούσε στην αγορά:
-- εμού απόντος και να με δέρει δύναται.
Δημ. Γερμιώτης
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ο Ιωάννης Καποδίστριας στην προσωπική του ζωή ήταν πρότυπο ήθους. Όταν οι Έλληνες της Μηριανούπολης (Ουκρανία) του έδωσαν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να τον ευχαριστήσουν για τη συμπαράστασή του προς την κοινότητά τους, αρνήθηκε να το πάρει λέγοντας:
Tο έτος 1815 ο Τσάρος ανακοίνωσε στον Ι. Καποδίστρια την πρόθεσή του να τον διορίσει Υπουργό των Εξωτερικών της Ρωσίας.
Ο Τσάρος εκτίμησε τη φοβερή ειλικρίνειά του και του έδωσε το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας συμφωνώντας αν χρειαστεί, να σπεύσει σε βοήθεια της Ελλάδας την κρίσιμη στιγμή.
Η αυτοκράτειρα μητέρα του Τσάρου Νικολάου, Μαρία Θεοδώρεβνα. τον πίεζε να μην δεχθεί την εκλογή του ως κυβερνήτης της Ελλάδας λέγοντάς του:
Ο Καποδίστριας της απάντησε: «Εάν δεν δεχθώ την εκλογή μου και η Ελλάδα γονατίσει, τι θα πουν για μένα; Να ένας άνθρωπος που ενώ Θα μπορούσε να τη σώσει, προτίμησε μια λαμπρή θέση στη Ρωσία από τη σωτηρία της πατρίδας του και την άφησε να χαθεί. Έτσι μπορώ σήμερα να προσφέρω στην Ελλάδα τη θυσία των γηρατειών μου!..»
Η βαρώνη Charlotte De Sor στα απομνημονεύματά της αναφέρει ότι συνάντησε τον Καποδίστρια στη Γενεύη: «Μια μέρα, στη διάρκεια μιας εγκάρδιας συνομιλίας, μου είπε με εκείνη την αξιολάτρευτη απλότητα που τον διέκρινε: "Εκπλήπεσθε γιατί έχω διαλέξει αυτά τα δύο πενιχρά δωμάτια στο σπίτι της κυρίας Lamotte... Μα ο λόγος είναι απλός, μου στοιχίζουν μόνο 30 φράγκα το μήνα για μένα και τον υπηρέτη μου, ασφαλώς δεν ξέρετε ότι για τη συντήρηση και των δύο μας δεν πρέπει να ξεπεράσουμε το ποσόν των 6 φράγκων την ημέρα".
Δάκρυσα και του έσφιξα το χέρι με συγκίνηση:" Είστε αξιοθαύμαστος, του είπα βαθιά συγκλονισμένη.
Και πραγματικά είχε δώσει τα πάντα. Είχε δαπανήσει γενναιόδωρα όλη την αξιόλογη περιουσία του για να υπερασπιστεί την πατρίδα του και δεν κράτησε για τον εαυτό του παρά τα απολύτως αναγκαία για την επιβίωσή του.
Βάλτε αυτόν τον ηγέτη δίπλα στους σημερινούς πολιτικούς και κάντε την σύγκριση...
Γεράσιμος Καλογεράκης, από το βιβλίο του, “Το Ολοκαύτωμα Του Ελληνισμού”, σελ. 326 – 327, εκδ. Δίον, 2010, Θεσσαλονίκη.
-----------------------
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ… ΠΑΤΑΤΙΣΜΟ!
Διάλεξη του ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΤΣΙΟY με θέμα: «Το Ολοκαύτωμα του Ελληνισμού της Μακεδονίας στην Επανάσταση του 1821», στην αίθουσα του βιβλιοπωλείου "ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ", Ερμού 61, Θεσσαλονίκη.
«Οι δικές μας γλώσσες είναι σήμερα ένα είδος ημιελληνικών!»
Αυτά είναι λόγια του κορυφαίου Ισπανού ακαδημαϊκού Φρανθίσκο Ρ. Αδράδος.
«Η Ελληνική και η Κινεζική είναι οι μοναδικές ομιλούσες γλώσσες ακόμη και σήμερα, των οποίων η ύπαρξη είναι γνωστή εδώ και 3.500 χρόνια. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αν κρίνουμε από την επίδραση που άσκησαν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, η Ελληνική είναι η πρώτη γλώσσα του κόσμου».
Η διαπίστωση ανήκει στον καθηγητή, το βιβλίο του οποίου «Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας» των εκδόσεων Παπαδήμα παρουσιάστηκε πριν από λίγα χρόνια σε εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ.
«Η άμεση ή έμμεση επίδραση του Αλφαβήτου της Ελληνικής, του λεξιλογίου της, του συντακτικού της και της λογοτεχνίας της ήταν και είναι τεράστια» γράφει ο κ. Αδράδος στον πρόλογο του βιβλίου του, μια επίδραση που, όπως λέει, είχε αποτέλεσμα «οι δικές μας γλώσσες να είναι σήμερα ένα είδος ημιελληνικών ή κρυπτοελληνικών»!
Η ίδια η ιστορία είναι αυτή που επιβεβαιώνει τον Ισπανό καθηγητή και σε αυτήν καταφεύγει και ο ίδιος στο βιβλίο του, επισημαίνοντας πάντως ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να γραφτεί μια ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας. Μιας «παράξενης ιστορίας διαιρέσεων και ενοποιήσεων», όπως έλεγε.
«Τα στοιχεία της Ελληνικής είναι παρόντα σε όλες τις γλώσσες» καταλήγει ο κ. Αδράδος, για να επισημάνει ότι ακόμη και οι περίοδοι της ήττας ήταν προσωρινές, αφού τελικώς η Ελληνική γλώσσα αναβίωνε πάντα με δυναμισμό.
---------------------------------
Ο Francisco Rodriguez Adrados (1922-2020) ήταν Ισπανός ελληνιστής, γλωσσολόγος, μεταφραστής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Μέλος της Ισπανικής Βασιλικής Ακαδημίας με πολυάριθμα βιβλία για την Ελληνική Γλώσσα και τη λογοτεχνία στο ενεργητικό του, καθώς και για την γενική γλωσσολογία, και τιμημένος με το Βραβείο Ωνάση για το Ελληνοϊσπανικό λεξικό που διευθύνει, ο κ. Αδράδος, παρών στην εκδήλωση και ο ίδιος, μίλησε για την συνεισφορά των δύο αυτών βιβλίων στην ιστορία της γλώσσας μας.
Το βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη: Στο πρώτο μελετάται η Ελληνική Γλώσσα, αρχίζοντας από την κοινή Ελληνική, για να καταλήξει στην αττική, τη νέα γλώσσα που έγινε με τη σειρά της κοινή. Στο δεύτερο αναλύεται η ιστορία αυτής της κοινής με τις παραλλαγές της από την ελληνιστική εποχή ως σήμερα, μέσω της ρωμαϊκής και της βυζαντινής εποχής. Και βέβαια παρουσιάζονται η σχέση της με τις άλλες γλώσσες, η επίδρασή της σε αυτές και ο ρόλος της ως γλώσσας της Ανατολικής Ρωμαϊκής -και αργότερα Βυζαντινής- Αυτοκρατορίας και, τελικά, ως γλώσσας του νέου ελληνικού κράτους.
ΤΟ ΒΗΜΑ, 11. 2. 03
https://hellas-now.com/ , https://www.greek-language.gr/ , Embassy of Greece Rome
Γέφυρα Αρκαδικού, σωζόμενο δείγμα μυκηναϊκής γεφυροποιίας στην Αργολίδα Πελοποννήσου. https://en.wikipedia.org/
Οι παλαιότερες γέφυρες στον κόσμο είναι τέσσερις μυκηναϊκές αψίδες που βρίσκονται κοντά στα χωριά Μυκήνες και Αρκαδικό. Τουλάχιστον δύο από αυτές χρησιμοποιούνται εδώ και τουλάχιστον 3.000 χρόνια.
Η γέφυρα του Αρκαδικού και η γέφυρα Πετρογεφύριου εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για τοπικούς αγροτικούς σκοπούς.
Η εντύπωση του καλλιτέχνη. https://www.panaiotiskruklidis.com/
Όπως και τα προηγούμενα γεφύρια, το Αρκαδικό Γεφύρι κατασκευάστηκε με κυκλώπεια τοιχοποιία, η οποία περιλαμβάνει προσεκτική τοποθέτηση μικρών λίθων, ασβεστολιθικών ογκόλιθων και πλακιδίων χωρίς τη χρήση τσιμέντου. Έχει πλάτος 18 πόδια, μήκος 72 πόδια και ύψος 13 πόδια.
Η ιστορική γέφυρα εξακολουθεί να είναι ασφαλής για την κυκλοφορία των πεζών και περιστασιακά οι ντόπιοι τη χρησιμοποιούν. Αλλά δεν ήταν η αρχική πρόθεση. Οι αρχαιολόγοι έχουν διαπιστώσει ότι η γέφυρα κατασκευάστηκε αποκλειστικά για άρματα με βάση τον αρχιτεκτονικό της σχεδιασμό.
Ένα σύγχρονο άρμα πάνω από τη γέφυρα του Αρκαδικού. https://www.greecehighdefinition.com/
Ακόμη και τα κράσπεδα που έπρεπε να κατευθύνουν τις άμαξες με άλογα εξακολουθούν να υπάρχουν. Ναι, ακόμη και ένα σύγχρονο άρμα μπορεί ακόμα να στηριχθεί από αυτό.
Γέφυρα Πετρογεφύριου, μια άλλη μυκηναϊκή γέφυρα κοντά, τμήμα της ίδιας Αρχαίας εθνικής οδού από την Τίρυνθα προς την Επίδαυρο, Αργολίδα. Η γέφυρα και ο δρόμος κατασκευάστηκαν για χρήση από άρματα στην εποχή του χαλκού.
Ένα χιλιόμετρο δυτικά της γέφυρας του Αρκαδικού, η γέφυρα Πετρογεφύριου, η άλλη ιστορική γέφυρα που εξακολουθεί να λειτουργεί, εκτείνεται στον ίδιο κολπίσκο. Αυτή η δομή μοιάζει με την τελευταία ως προς το μέγεθος και το στυλ, αλλά έχει μεγαλύτερο άνοιγμα και ελαφρώς ψηλότερο θόλο.
Στη γύρω περιοχή, στη Λυκοτρούπη στη βόρεια Αργολίδα, κατά μήκος ενός άλλου μυκηναϊκού κεντρικού δρόμου, υπάρχει ένα πέμπτο, καλοδιατηρημένο μυκηναϊκό γεφύρι. Με διαστάσεις 5,20 μέτρα (17,1 πόδια) πλάτος στο κάτω μέρος, 2,40 μέτρα (7 πόδια 10 ίντσες) στην κορυφή και άνοιγμα αψίδας λίγο πάνω από ένα μέτρο, μοιάζει αρκετά σε μέγεθος με τη Γέφυρα του Αρκαδικού. Υπάρχουν ακόμη κράσπεδα σε αυτή τη διαδρομή για να καθοδηγούνται τα άρματα.
Η ιστορία της ανθρωπότητας περιλαμβάνει τόσο τις δύο γέφυρες που στέκονται ακόμη όσο και τα λείψανά τους. Παρόλα αυτά, κανένα από αυτά δεν έχει μέχρι τώρα περιγραφεί ή εμφανιστεί σωστά. Από πλευράς κατασκευής, μια από τις γέφυρες κινδυνεύει, γι' αυτό οι αρχαιολόγοι ενθαρρύνουν την υιοθέτηση προληπτικών μέτρων ασφαλείας.
Περιγραφή του οπτικοακουστικού: Η Γέφυρα του Αρκαδικού, γνωστή και ως Γέφυρα της Καζάρμας που βρίσκεται στο 15ο χιλιόμετρο του δημόσιου δρόμου Ναυπλίου-Επιδαύρου στο χωριό Αρκαδικό Αργολίδας, είναι μυκηναϊκή γέφυρα και θεωρείται η αρχαιότερη διατηρημένη γέφυρα της Ευρώπης και πιθανότατα του κόσμου, καθώς και η αρχαιότερη μονότοξη γέφυρα που παραμένει μέχρι σήμερα σε χρήση. Η γέφυρα χτίστηκε την Εποχή του χαλκού, μάλλον τον 13ο αιώνα π.Χ. και ήταν μέρος του καλοκατασκευασμένου μυκηναϊκού οδικού δικτύου που είχαν κατασκευάσει οι Μυκηναίοι στην περιοχή της Αργολίδας, για τη διασύνδεση της Επιδαύρου με τις Μυκήνες και την Τίρυνθα. Η γέφυρα είναι κατασκευασμένη από γιγαντιαίους ογκόλιθους, χαρακτηριστικό των κυκλώπειων μυκηναϊκών κατασκευών. Έχει μήκος 22 μέτρα, πλάτος 5,6 μέτρα και ύψος 4 μέτρα. Εκτός από την γέφυρα του Αρκαδικού στην ευρύτερη περιοχή σώζονται άλλες τέσσερις παρόμοιες γέφυρες, με σημαντικότερες τη γέφυρα στο Γαλούση (κάποιες πηγές θεωρούν αυτήν αρχαιότερη) και το «Πετρογεφύρι». Η μυκηναϊκή γέφυρα χρησιμοποιείται και σήμερα από τους κατοίκους της περιοχής.
https://hasanjasim.online/ , https://el.wikipedia.org/ , DroneDays gr
Από συμπαντική νομοτέλεια, η Γη, το ηλιακό μας σύστημα και ο σπειροειδής γαλαξίας μας, πραγματοποίησαν «κβαντικό άλμα» σε άλλο ενεργειακό επίπεδο. Ένεκα του φαινομένου αυτού συντελέστηκαν και συνεχίζονται να συντελούνται κοσμικές αλλαγές, στον ανθρώπινο οργανισμό, στη Γη, στο ηλιακό σύστημα και στον γαλαξία μας.
Η μητέρα Γη αλλάζει τη συχνότητα της δόνησής της κι εμείς οι άνθρωποι, τα ζώα και τα φυτά, οφείλουμε να την ακολουθούμε.
Όμως πως μπορεί να γίνει αυτό, όταν καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από δυσάρεστες και τοξικές ειδήσεις;
Δεν είναι μόνο οι ειδήσεις, αλλά και πάρα πολλά άτομα, που αρέσκονται να αναδημοσιεύουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δυσάρεστα θέματα, αλλά και τις ίδιες τις ειδήσεις, που το μόνο μου καταφέρνουν είναι να ρίχνουν τις δονήσεις της ψυχής...
Ας δούμε τι μας λέει ο Πλάτων στον Τίμαιο [47c]
...ἐκείναις
οὔσας, ἀταράκτοις τεταραγμένας,
ἐκμαθόντες δὲ καὶ λογισμῶν κατὰ φύσιν
ὀρθότητος μετασχόντες, μιμούμενοι τὰς
τοῦ θεοῦ πάντως ἀπλανεῖς οὔσας, τὰς
ἐν ἡμῖν πεπλανημένας καταστησαίμεθα.
Απόδοση στα νεοελληνικά: Η εξοικείωση με τις ουράνιες κινήσεις, μας επιτρέπει να κατανοούμε την σύμφυτη ορθότητα των μαθηματικών τους σχέσεων, οπότε μπορούμε να διορθώνουμε την πλάνη των εσωτερικών μας κινήσεων, μιμούμενοι τις απλανείς θεϊκές τροχιές.
Εδώ μας ενημερώνει ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε μικρογραφία του Σύμπαντος, και αν έχουμε απόκλιση από την αρμονία, του Σύμπαντος, πρέπει να εναρμονιστούμε με αυτό. Άρα οδηγός για την ορθότητα μας είναι το Σύμπαν, άρα κάποιο κλειδί για την υγεία βρίσκεται εκεί.
Όταν ρώτησαν τον Αναξαγόρα, τι κίνητρο έχει ο άνθρωπος για να ζει, απάντησε: «Για να μπορεί να θαυμάζει τον ουρανό και την τάξη όλου του κόσμου». Η τάξη και η κανονικότητα που υπάρχει στις κινήσεις και στις περιφορές των άστρων πρέπει να γίνει πρότυπο κανονικότητας για την ανθρώπινη ψυχή. Τις βασικές αξίες, αξίες που έχουν σήμερα χαθεί, τις διδάσκει το Σύμπαν.
Επίσης ο Ηράκλειτος μας λέει: Σ' όλους τους ανθρώπους έχει δοθεί η αυτογνωσία και η σωφροσύνη. Γι' αυτό πρέπει ν' ακολουθήσουμε τον κοινό λόγο, γιατί το κοινό είναι Συμπαντικό. Ενώ όμως ο λόγος είναι Συμπαντικός και κοινός, οι πολλοί ζουν σαν να έχουν μια ιδιαίτερη φρόνηση.
Για την ηρεμία της ψυχής, την άνοδο της κραδασμικής μας ιδιοσυχνότητας και τον συντονισμό μας με ότι συμβαίνει στη φύση, στον πλανήτη και στον Κόσμο, επιβάλλεται η αποφυγή τοξικών μονοπατιών όπου βαδίζουν τοξικοί άνθρωποι που μόνο απομυζούν ενέργεια.
Μην ξεφεύγετε από τον σκοπό σας, όσοι τον βρήκατε...
Σείριος – ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ https://enneaetifotos.blogspot.com/
------------------------
ΤΟ «ΚΒΑΝΤΙΚΟ ΑΛΜΑ» ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ & ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ
Εδώ είναι συγκεντρωμένα τα δικά μου άρθρα. ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ: ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
«ΟΛΟ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΧΩΡΗΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ»
59. ……Κι ενώ αυτός αγόρευε, ο στρατηγός της Κορίνθου Αδείμαντος, ο γιος του Ωκύτη, είπε: «Θεμιστοκλή, στους αγώνες, αυτούς που ξεκινούν πριν δοθεί το παράγγελμα, τους δίνουν μια με το ραβδί». Κι αυτός, απολογούμενος, είπε: «Όμως κι αυτοί που μένουν παραπίσω χάνουν το στεφάνι της νίκης»
Ηροδότου Ιστορίες: Ουρανία
«Ουτ’ άρα φύσει ούτε παρά φύσιν εγγίνονται αι αρεταί, αλλά πεφυκόσι μεν ημίν δέξασβαι αυτάς, τελειουμένοις δε δια του εθους».
[Oι αρετές δεν υπάρχουν μέσα μας εκ φύσεως - ούτε όμως και είναι αντίθετη προς τη φύση μας η γένεσή τους μέσα μας, η φύση μας έκανε επιδεκτικούς στις αρετές, τέλειοι όμως σ' αυτές γινόμαστε με τη διαδικασία του έθους (1103a 25).]
Αριστοτέλης «Ηθικά Νικομάχεια»
Κάποιοι φίλοι του Σωκράτη γνώρισαν ένα διάσημο φυσιογνωμιστή. Του έδειξαν από μακριά τον Σωκράτη και του ζήτησαν να περιγράψει το χαρακτήρα του. Εκείνος, αφού τον κοίταξε καλά, απάντησε, ότι είναι ευέξαπτος και ανίκανος για αυτοέλεγχο, φιλήδονος, ψεύτης κ.λπ.. Κατάπληξη και γέλια των φίλων, που τα μετέφεραν όλα στον Σωκράτη. Έτσι ακριβώς ήμουν, τους απαντά· έκτοτε άλλαξα τον εαυτό μου, τα ελαττώματα όμως αυτά παρέμειναν χαραγμένα στο πρόσωπο μου.
(Κικέρων, Τusculanes, IV, 37).
Πεθαίνετε, διότι εσκοτώσατε το Πνεύμα.
Ενόσω δεν αναστηθή και αναστηλωθή το Πνεύμα,
αδύνατον να αρχίση η υπάρχουσα Ζωντανή Ελλάς.
Περικλής Γιαννόπουλος
(1870-1910)
«Η αμάθεια γεννά πρώτον την οίησιν και την θρασύτητα, μετά ταύτα την αναισχυντίαν, όλα δε ταύτα αποκορυφούνται εις την ακόλαστον ελευθερίαν, η οποία πρώτον εκδηλώνεται με απείθειαν εις τους άρχοντας, έπειτα με ασέβειαν προς τους γονείς και τους πρεσβυτέρους, δια να καταλήξη εις την ασύστολον παράβασιν των νόμων και τέλος εις την εσχάτην αδιαφορίαν και περιφρόνησιν προς τους όρκους, τα συνθήκας και προς αυτούς ακόμη τους θεούς»
Πλάτων στην «Πολιτεία» βιβλίο Η, 562-569
(Απόδοσις Ι. Πασσά)
«Απόγονοι των θεών και παιδιά των θεών» ονομάζονται οι Έλληνες. (Πλάτωνας Τίμαιος 40β)
«Γεννήματα και θρέμματα θεών γεμάτοι αρετές» χαρακτηρίζονται οι Έλληνες. (Πλάτωνας Τίμαιος 24 d).
«Είναι φυτά τ' ουρανού οι Έλληνες, και όχι της γης, γιατί στον ουρανό Βρίσκονται οι ρίζες τους. Τους ανέθρεψε η Αθηνά.» (Πλάτωνας Τίμαιος 23 d - e).
«Θεοί και άνθρωποι έχουν την ίδια καταγωγή». (Ησίοδος: Έργα και Ημέρες και Πίνδαρος Ωδή Νεμεονίκου).
ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΝ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΑΛΛΩ ΠΑΡΕΧΕΙ, ΩΣΤΕ ΟΥΤΕ ΟΡΓΑΙΣ ΟΥΤΕ ΧΑΡΙΣΙ ΣΥΝΕΧΕΤΑΙ,ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙ ΓΑΡ ΠΑΝ ΤΟ ΤΟΙΟΥΤΟΝ.
Το μακάριο και άφθαρτο ον ούτε το ίδιο γνωρίζει ενοχλήσεις ούτε σε άλλους προξενεί ενοχλήσεις. Ώστε δεν επηρεάζεται ούτε από θυμούς ούτε από ευχαριστίες. Γιατί όλα αυτά είναι γνωρίσματα ενός αδύναμου όντος.
_____________
«Αποκλείεται ως πρώτη αρχή των όντων πάσα γνωστή ουσία, διότι εφ όσον θα ήταν γνωστή, αυτομάτως παύει να είναι Άπειρος»
ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ
Το Άπειρο κατά τον Αναξίμανδρο, το οποίο είναι ποιοτικώς ακαθόριστο και ποσοτικώς απεριόριστο είναι αδύνατον να κατανοηθεί από την ανθρώπινη νοημοσύνη και τις ανθρώπινες αισθήσεις, οι οποίες έχουν περιορισμένες δυνατότητες με αρχή και τέλος.
Για κείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες, ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος, βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος, κι η μοίρα τους αντικείμενο εγκωμίων. Σάβανο σαν κι αυτό μήτε η σαπίλα μήτε ο χρόνος ο πανδαμάτορας θα αμαυρώσει των γενναίων ανδρών. Και το μνήμα την καλή φήμη της Ελλάδας διάλεξε για ένοικό του. Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, που μέγα στολίδι άφησε πίσω του την αρετή και δόξα αιώνια.
Σιμωνίδης, λυρικός ποιητής
Οι συμβολισμοί στην αλληγορία του σπηλαίου είναι :
Σπήλαιο = η αισθητή πραγματικότητα και η κοινωνία στην οποία δεν διοικούν οι πεπαιδευμένοι.
Οι δεσμώτες = οι απαίδευτοι άνθρωποι, αυτοί δηλαδή που βρίσκονται στα σκοτάδια της αμορφωσιάς, της αμάθειας και της αγνοίας.
Φωτιά = το φως του ήλιου της κοινωνίας μας.
Σκιές & αντίλαλοι ήχων = είδωλα των πραγματικών όντων, όχι τα πραγματικά αντικείμενα και οι ήχοι.
Αλυσίδες = οι αισθήσεις (μέσω των αισθητηρίων οργάνων γίνεται αντιληπτός ο αισθητός κόσμος, ενώ μέσω της νόησης προσεγγίζεται ο κόσμος των ιδεών)
Φωτεινός χώρος εκτός σπηλιάς = ο κόσμος των ιδεών, ο πραγματικός κόσμος που γίνεται αντιληπτός με την νόηση.
Οι άνθρωποι που κινούνται εκεί έξω, όσα κουβαλάνε, οι ήχοι που εκπέμπουν = τα αληθινά όντα, οι ιδέες.
Το φως του ήλιου = η πραγματική αλήθεια, η ιδέα του αγαθού.
Η ανηφορική οδός που οδηγεί στην έξοδο = διαδικασία Παιδείας.
Ο απελευθερωμένος δεσμώτης = φιλόσοφος
Η απόσταση του Σειρίου από την Γη είναι 2,76 Parsec* (όπου Parsec ισοδυναμεί με 3,26 έτη φωτός) ή 8,9976 έτη φωτός. Δηλαδή κατά προσέγγιση, περίπου ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ. Η εννεάδα (9) ήταν το σήμα κατατεθέν των αρχαίων Ελλήνων.
Ο Θειοφόρος Ησίοδος μέσα από την Θεογονία του, κωδικοποιεί την απόσταση Σειρίου – Γης, με την περιγραφή της πτώσεως των υδάτων της Στυγός. Λέει λοιπόν πως 9 ολόκληρα ημερονύκτια πέφτει το νερό και την δέκατη ημέρα φτάνει στα Τάρταρα. Το φάως (=φως), ταξιδεύει από τον Σείριο στην Γη 9 ολόκληρα έτη και φτάνει στο δέκατο έτος. Λέει ακόμη, πως ο ιερότερος όρκος των Θεών, είναι το νερό της Στυγός και μάλιστα όχι τόσο τα 9/10 των τμημάτων αυτής, αλλά κυρίως το Δέκατο. Θέλοντας να υποδείξει την τοποθεσία αφίξεως του φωτός (σύμφωνα με τα παραπάνω) στον Σείριο. Να λοιπόν ο ιερότερος όρκος πάσης φύσεως ελλόγου όντος.
Το φάσμα του Σειρίου (α Μεγ. Κυνός) είναι περίπου 450 nm (νανόμετρα) ενώ του συνοδού, γύρω στα 550 nm. Το α είναι θερμό αστέρι και το φάσμα του του δίδει το κυανόλευκο χρώμα, ενώ ο συνοδός είναι ψυχρότερο άστρο έχοντας το πορτοκαλί χρώμα φάσματος. Ωστόσο, ως φαινομενικό οπτικό φάσμα, εμείς εισπράττουμε συνδυασμό και των δυο φασμάτων, δηλαδή το σμαραγδί (περίπου στα 500 nm).
Να λοιπόν, από πού πηγάζει και η λατρεία των Αρχαίων Ελλήνων για τους σμαράγδους λίθους!
Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Σωκράτης έπαιρνε όρκο στον Αστερισμό του Κυνός , «Μα τον Κύνα…», λέγει στο έργο του Πλάτωνος «ΓΟΡΓΙΑΣ».
Οι ουσίες των Θεών ποτέ δεν δημιουργήθησαν (διότι τα αιώνια όντα ποτέ δεν δημιουργούνται. Και υπάρχει αιώνια ότι κατέχει την πρωταρχική δύναμη και από τη φύση του δεν παθαίνει τίποτα). Ούτε συνίστανται οι ουσίες των Θεών από σώματα. Διότι πάντα οι δυνάμεις μέσα στα σώματα είναι ασώματες. Ούτε περιέχονται στο χώρο διότι αυτή είναι ιδιότητα των σωμάτων. Ούτε διαχωρίζονται από την Πρώτη Αιτία ούτε και μεταξύ τους, όπως ακριβώς και οι σκέψεις διαχωρίζονται από το νου, ούτε οι πράξεις γνώσης από την ψυχή. Ακολουθεί η γνώση για την Πρώτη Αιτία και οι συνακόλουθες προς αυτήν τάξεις των Θεών, καθώς και η φύση του Κόσμου, η ουσία του νου και της ψυχής, έπειτα η Πρόνοια, η Ειμαρμένη, και η Τύχη, μετά η Αρετή και η Κακία και οι διάφορες μορφές κοινωνικής οργανώσεως, καλές και κακές, που προέρχονται από αυτές, και η πιθανή προέλευση του Κακού στον Κόσμο. Καθένα από αυτά τα θέματα απαιτεί πολλές και μεγάλες συζητήσεις. Δεν θα έβλαπτε όμως, αν τα εκθέταμε εν συντομία, ώστε ο ακροατής να μην τα αγνοεί παντελώς. Αρμόζει στην Πρώτη Αιτία να είναι Μία -διότι η μονάδα προηγείται κάθε πλήθους - και να ξεπερνά τα πάντα σε δύναμη και αγαθότητα. Επομένως τα πάντα μετέχουν αυτής. Διότι λόγω της δύναμής της, τίποτα δεν γίνεται να την παρακωλύσει και λόγω της αγαθότητάς της είναι αδύνατον να παραγκωνισθεί. Αν η Πρώτη Αιτία ήταν Ψυχή, τα πάντα θα ήσαν Έμψυχα. Αν ήταν Νους, τα πάντα θα είχαν Νόηση. Αν ήταν Ύπαρξη, τα πάντα θα αποτελούνταν από την Ύπαρξη. Και βλέποντας αυτή την ιδιότητα στα πάντα, μερικοί άνθρωποι νόμισαν ότι ήταν η Πρώτη Αιτία η Ύπαρξη. Αν τα πράγματα απλώς υπήρχαν, χωρίς να είναι αγαθά, αυτό το επιχείρημα θα ήταν ορθό, αν όμως τα πράγματα που υπάρχουν, υπάρχουν λόγω της αγαθότητάς τους και μετέχουν του Αγαθού, η Πρώτη Αιτία πρέπει απαραιτήτως να είναι πέρα από την Ύπαρξη και από το Αγαθό. Σημαντική απόδειξη αυτού είναι ότι οι ευγενικές ψυχές περιφρονούν την Ύπαρξη προς χάριν του Αγαθού, όταν κινδυνεύουν για την πατρίδα τους ή τους φίλους τους ή για την αρετή. Μετά από αυτή την άρρητη δύναμη έχουμε πάντως τις τάξεις των Θεών.
«Οι μύθοι παρουσιάζουν τους ίδιους τους Θεούς και την αγαθότητα τους -σύμφωνα πάντα με τον διαχωρισμό ανάμεσα στο ρητό και το άρρητο, το αφανές και το φανερό, το σαφές και το κρυφό. Εφόσον, όπως ακριβώς οι Θεοί έχουν κάνει κοινά για όλους τα αγαθά των αισθήσεων, τα αγαθά όμως της νόησης τα έχουν δώσει μόνο στους σοφούς, έτσι και οι μύθοι λένε σε όλους ότι υπάρχουν οι Θεοί, αλλά ποιοί είναι αυτοί και ποιές οι δυνάμεις τους το φανερώνουν μόνο σε εκείνους που μπορούν να το κατανοήσουν. Παρουσιάζουν επίσης και τις ενέργειες των Θεών. Διότι μπορούμε να ονομάσουμε και τον Κόσμο Μύθο, όπου σώματα και πράγματα είναι ορατά, ΑΛΛΑ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΝΟΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΦΟΙ. Επιπλέον, αν θέλεις να διδάξεις σε όλους την αλήθεια για τους Θεούς, ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ, από την άλλη οι καλοί θα την βαρεθούν. ΕΝΩ ΑΝ ΚΡΥΨΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ, ΑΠΟΤΡΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΟΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.»
ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ και ΚΟΣΜΟΥ