ΟΙ ΠΟΣΕΙΔΟΝΙΑΤΕΣ

Έβλεπα με συγκίνηση αυτό το βίντεο και μου ήρθε στο μυαλό το ποίημα του μεγάλου ποιητή μας Κωνσταντίνου Καβάφη. Πόσο τραγικά επιβεβαιώνεται η ιστορία! Και εδώ στο κράτος της ρωμιοσύνης ακόμα και αυτές οι τελετές μας είναι απαγορευμένες να τελούνται. Ντροπή και όνειδος, αίσχος και αποτροπιασμός για το θλιβερό κρατίδιο της ρωμιοσύνης.
Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι άλλους ξένους. Το μόνο που τους έμενε προγονικό ήταν μια Ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες, με λύρες και με αυλούς, με αγώνας και στεφάνους.
Κ' είχαν συνήθειο προς το τέλος της γιορτής τα παλαιά τους έθιμα να διηγούνται, και τα Ελληνικά ονόματα να ξαναλένε, που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι. Και πάντα μελαγχολικά τελείων' η γιορτή τους. Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες - Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί· και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν, να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά βγαλμένοι - ω συμφορά! - απ' τον Ελληνισμό. http://www.ixorcosmos.gr/ic1/