«ΜΟΝΟ…» ΔΥΟ… «ΑΠΟΡΙΕΣ»

…τότε ο ‘Άγιος Γεώργιος …γκρεμίζει τα πλανεμένα κι αδύναμα είδωλα των θεών, περιγελώντας όλους τους ειδωλολάτρες, που πιστεύουν στα άψυχα αγάλματα των ψεύτικων αυτών θεών. …Χτυπούν τον ‘Άγιο μ’ ένα κοντάρι στην κοιλιά. Μα κατά θαυματουργικό τρόπο, ενώ έτρεξε αίμα πολύ από τη σάρκα του Αγίου, αυτός έμεινε ζωντανός και το κοντάρι λύγισε προς τα πίσω… …τον δένουν σε ένα τροχό, ο οποίος είχε γύρω του μπηγμένα μαχαίρια κοφτερά και τον κατρακυλούν σ’ έναν κατήφορο. Κι ενώ το σώμα του Αγίου καταματώθηκε και κατατεμαχίστηκε, άγγελος Κυρίου στη στιγμή συναρμολόγησε τα κομμάτια του και παρουσιάστηκε πάλι ο ‘Άγιος γερός, όπως πρώτα.
…Τον βάζουν μέσα σε ασβέστη που έβραζε κι εκείνος μένει ανέπαφος.
…Παραγγέλνουν ένα ζευγάρι σιδερένια υποδήματα με καρφιά από μέσα κοκκινισμένα στη φωτιά. Τα φορούν στα πόδια του Αγίου και τον αναγκάζουν να τρέξει. Μα εκείνος δεν χρειάζεται καμιά ώθηση από τους στρατιώτες. Σπρώχνει μόνος του τον εαυτό του…
Σαν είδε ο αιμοβόρος τύραννος πως και τα σιδερένια πυρωμένα υποδήματα δεν έβλαψαν τον ‘Άγιο, διέταξε να τον δέσουν και να τον δείρουν χειροδύναμοι στρατιώτες άσπλαχνα μέχρι θανάτου με ξερά βούνευρα. Όμως μάταια κουράστηκαν οι στρατιώτες…
…Λέγει λοιπόν στον ‘Άγιο Γεώργιο ν’ αναστήσει, αν είναι αληθινός ο θεός του, ένα νεκρό που κείτονταν εκεί κοντά τους από τα παμπάλαια χρόνια πεθαμένος. Ο νεκρός ανοίγει τον τάφο του, ανασταίνεται, προσκυνάει τον ‘Άγιο... Ρωτούν τον αναστημένο νεκρό ποιος είναι κι αυτός τους αποκρίνεται πως ζούσε πριν ακόμη έρθει ο Χριστός στον κόσμο. Κι επειδή ήταν ειδωλολάτρης καιγόταν μέσα σε φωτιές τόσα χρόνια που ήταν πεθαμένος. …ο ‘Άγιος του ανάστησε το νεκρό βόδι του, για να οργώνει το χωράφι του… ο ‘Άγιος στάθηκε μπρος στο άγαλμα του Απόλλωνα και το ρώτησε αν ο Χριστός είναι Θεός κι αν πρέπει να Τον προσκυνούμε. Τότε ο δαίμονας που ήταν μέσα στο είδωλο κλαίγοντας σχεδόν και θρηνώντας αποκρίθηκε πως ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός! Και με το λόγο τούτο, σα να έγινε σεισμός κι ευθύς όλα τα είδωλα έπεσαν κάτω και συντρίφτηκαν. Και γέμισε ο τόπος από μαρμάρινα συντρίμματα των θεών…
                                                 _________________

Φίλοι αναγνώστες, (υπάρχει άφθονο υλικό για σχολιασμό στο παραπάνω απόσπασμα, αλλά...) δεν θα σχολιάσω τίποτα (εκτός από ένα σημείο). Ο κάθε ένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει. Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο  ΕΔΩ και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Είπαμε ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει και είναι ελεύθερος να έχει την δική του προσωπική γνώμη.
Αυτό που θα σχολιάσω είναι το σημείο: «Ρωτούν τον αναστημένο νεκρό ποιος είναι, κι αυτός τους αποκρίνεται πως ζούσε πριν ακόμη έρθει ο Χριστός στον κόσμο. Κι επειδή ήταν ειδωλολάτρης καιγόταν μέσα σε φωτιές τόσα χρόνια που ήταν πεθαμένος».
Δεν μπορώ να μην εκφράσω δυο «απορίες» μου…
1^ον Τι έφταιγε ο κακόμοιρος αυτός άνθρωπος να καίγεται στην κόλαση; Ήταν δικό του το φταίξιμο (ήταν αυτό αμάρτημα;) που γεννήθηκε και έζησε πριν ακόμη έρθει ο Χριστός;
2^ον Σύμφωνα λοιπόν με αυτό, οι χιλιάδες ή τα εκατομμύρια των ανθρώπων του πλανήτη, των τόσων και τόσων χιλιάδων χρόνων που έζησαν πριν τις 2 τελευταίες χιλιετίες, καίγονται σε φωτιές; (…………)