ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Το περίφημο «τέλος του κόσμου» είναι προ των πυλών εδώ και χιλιάδες χρόνια και τόνοι μελάνης έχουν χυθεί από συγγραφείς, ερευνητές, «προφήτες» και κερδοσκόπους, που προσπαθούν να προετοιμάσουν τον κόσμο για τον επερχόμενο Αρμαγεδδώνα, γεμίζοντας παράλληλα τις τσέπες τους με αξιοσέβαστα ποσά. Ως ένα βαθμό, δεν θα ήταν λανθασμένο να υποστηρίξουμε ότι η καταστροφολαγνεία υποκινείται και συντηρείται.... από τα ίδια Θρησκευτικά Ιερατεία.
Δεν είναι τυχαίο ότι η εσχατολογία αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο όλων των θρησκειών του κόσμου, με τα Ιερά Βιβλία της εκάστοτε Θρησκείας να αφιερώνουν ολόκληρα κεφάλαια στο Τέλος των Ημερών και τον τρόπο που αυτό θα έρθει. Στο Χριστιανισμό, η εσχατολογία βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ και σήμερα αποτελεί το τελευταίο (27ο) βιβλίο (το μοναδικό  Προφητικό Βιβλίο) της Καινής Διαθήκης.: την «Αποκάλυψη» του Ιωάννη. Κατά τη Χριστιανική παράδοση, η «Αποκάλυψη» γράφτηκε περί το 96 από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη …αλλά ποιόν Ιωάννη;
Όπως προαναφέραμε, ο συγγραφέας του κειμένου της «Αποκάλυψης» ονομάζεται Ιωάννης και κατά τη Χριστιανική παράδοση δεν είναι άλλος από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Όμως, σήμερα η πατρότητα του βιβλίου αμφισβητείται από πολλούς μελετητές.
Το πρώτο πρόβλημα στην ταύτιση του Ιωάννη της «Αποκάλυψης» με τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή είναι ότι ο πρώτος σε κανένα σημείο του κειμένου δεν ταυτίζεται με τον δεύτερο! Το μόνο που έχουν κοινό είναι το όνομα, ενώ ο Ιωάννης της «Αποκάλυψης», περιγράφοντας τη «Νέα Ιερουσαλήμ», μας πληροφορεί ότι στα θεμέλια της πόλης ήταν γραμμένα τα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Χριστού, χωρίς να αναφέρει το παραμικρό για τον εαυτό του (21:14)
Το δεύτερο πρόβλημα, που θεωρείται από πολλούς ως απόδειξη για το ότι η «Αποκάλυψη» δεν γράφηκε από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, είναι η παρουσία συντακτικών και γραμματικών λαθών στο πρωτότυπο κείμενο, κάτι που δεν συναντάται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Με την άποψη αυτή ταυτίστηκαν και αρκετοί πατέρες της Εκκλησίας.
Από τη συγγραφή της μέχρι σήμερα, η «Αποκάλυψη» απασχολεί τους μελετητές, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν προτείνει πιθανές ερμηνείες που επιβεβαιώνουν τις προφητείες του κειμένου. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε πλήθος τέτοιων ερμηνειών, όπως το πώς η «Αποκάλυψη» προφήτευσε επιτυχημένα (;) την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Τσέρνομπιλ και πολλά άλλα κοσμοϊστορικά γεγονότα. Η ουσία όμως είναι μία: όλες αυτές οι ερμηνείες αποδίδονται στο κείμενο αφότου συμβούν τα γεγονότα. Συνεπώς, πρόκειται για μια κλασική περίπτωση «προφητείας του παρελθόντος» κατά την οποία ένα αόριστο, πιθανώς συμβολικό, κείμενο -που αφήνει περιθώρια για πλήθος ερμηνειών- χρησιμεύει ανά τους αιώνες στην «κατασκευή» προβλέψεων για γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί!Το ζήτημα δεν είναι κατά πόσον η «Αποκάλυψη» μπορεί να χρησιμεύσει ως προφητικό κείμενο. Αυτό ουσιαστικά μπορεί να επιβεβαιωθεί μόνο μετά το τέλος του κόσμου (όταν και αν αυτό έρθει) και συνεπώς δεν το μάθουμε ποτέ.
Το ζήτημα είναι, γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο πρόθυμοι να επιδοθούν στην καταστροφολογία και την εσχατολογία, ανεξαρτήτως πολιτισμού ή εποχής.
Γιατί άραγε δεν υπάρχουν προφητείες που μιλούν για ανθρώπινη ευημερία και άνθηση του πολιτισμού στο μέλλον; Ή μήπως υπάρχουν αλλά δεν γίνονται ευρέως γνωστές γιατί, ως γνωστόν, η καταστροφή «πουλάει» περισσότερο από τη δημιουργία;
Πρέπει, επιτέλους, ως ανθρωπότητα, να αποτινάξουμε τα δεσμά της καταστροφολογίας και να στραφούμε στο πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο, κλείνοντας τα αυτιά μας σε όλους εκείνους που «υπόσχονται» σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς με αντάλλαγμα το χρήμα, τη δόξα ή τον έλεγχο μιας φοβισμένης μάζας. Φυσικά δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα στην «Αποκάλυψη» αλλά στη γενικότερη ενασχόληση με την καταστροφολογία -βλ. 2012, Millennium κ.ά.
Αντί να αναλωνόμαστε σε ανούσιες προβλέψεις και απόπειρες ερμηνείας ενός βαρύτατα συμβολικού κειμένου που γράφηκε 2.000 χρόνια πριν, να κάνουμε ότι μπορούμε για να βοηθήσουμε το συνάνθρωπό μας σήμερα, ειδικά σε αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο. Πηγή..

Σχόλιο: Οι Ιεροί πρόγονοί μας, οι γεννήτορες του γήινου πολιτισμού, με την μοναδικότητα τους, έδωσαν απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που απασχόλησαν και απασχολούν τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει κάτι για το οποίο δεν είπαν. Έτσι λοιπόν, μια ηχηρή απάντηση και σε όλα τα πάρα πάνω έρχεται να δώσει η Ελληνική σκέψη μέσα από την Φιλοσοφία: «Αυτός ο ίδιος ο Κόσμος πρέπει κατ' ανάγκη να είναι άφθαρτος και αγέννητος. Άφθαρτος επειδή, αν τυχόν καταστραφεί, πρέπει ή καλύτερος, ή χειρότερος, ή ο ίδιος με αυτόν, ή χάος να δημιουργηθεί. Αν είναι χειρότερος, η δύναμη που δημιουργεί κάτι χειρότερο από το καλύτερο πρέπει να είναι κακή. Αν είναι καλύτερος, ο δημιουργός που δεν έφτιαξε εξ αρχής το καλύτερο πρέπει να είναι ατελής. Aν είναι ο ίδιος, μάταια δημιουργήθηκε. Αν είναι το χάος... είναι ασέβεια και να λέγονται τέτοια πράγματα» ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΩΤΗΤΟΣ ΤΟΥ.
Όσο αγνοούμε την πνευματική κληρονομιά που μας άφησαν οι παππούδες μας, θα πελαγοδρομούμε παλεύοντας με τα θεόρατα κύματα της αγνοίας και των δεισιδαιμονιών του κατασκευασμένου φόβου, βυθισμένοι στην άβυσσο της ύλης και στην πνευματική αδράνεια… προς όφελος κάποιων…
Κλείνω την ανάρτηση με ένα απόσπασμα της Τζένη Χώλλ, Αμερικανίδας συγγραφέα, από το βιβλίο της “Ζώντας στην Αρχαία Ελλάδα”: «Οι Θεοί ποτέ δεν έπαψαν να προσφέρουν τους αειφόρους καρπούς τους σε αυτή την Ιερή Χώρα. Οι Αρχαίοι Έλληνες αναγνώριζαν και εδέχοντο τα δώρα των Θεών, γι΄ αυτό και αναδείχθηκαν ως παγκόσμιοι ηγήτορες σε όλους τους τομείς. Οι σημερινοί Έλληνες, παρασυρόμενοι από αλλότριες δυνάμεις και ενεργώντας υπό το κράτος μιας συνεχιζόμενης πνευματικής κατοχής 17 περίπου αιώνων, "αρνήθηκαν" τους πατρώους Θεούς και τα δώρα τους».