ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΛΕΜΠΕΣΗΣ (1906-1968) - Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ ΕΝ ΤΩ ΣΥΓΧΡΟΝΩ ΒΙΩ

Ο συνήθης κοινωνικός άνθρωπος θεωρεί τον επιτήδιον και τον απατεώνα ως ανηθίκους μεν, αλλ’ ως υποδιαιρέσεις του ευφυούς.

Όλως το αντίθετον όμως συμβαίνει: ο επιτήδειος και ο απατεών είναι ακριβώς υποδιαιρέσεις του βλακός.

Μόνον ο πνευματικώς ανάπηρος έχει ανάγκην να γίνει επιτήδειος ή απατεών.

Ούδείς άνθρωπος αξίας έχει ανάγκην να γίνει επιτήδειος ή απατεών.

Η καθημερινή κοινωνική πείρα διδάσκει ότι τα επίθετα ταύτα ουδέποτε κατόρθωσαν να «κολλήσουν» εις ανθρώπους πραγματικής αξίας.

Απόλυτος εσωτερική συνέπεια της πνευματικής αναπηρίας του βλακός είναι άλλως τε όχι μόνο η αγελαία του τάσις, όχι μόνον η προώθησις του «πλάτην με πλάτην» με την λεγεώνα των ομοίων του, όχι μόνον η προσφυγή εις τα ευτελέστερα μέσα της επιτηδειότητος, την έλλειψιν αντιθέτου γνώμης, την προσφοράν ευκόλων και ανήθικων εκδουλεύσεων και την κολακείαν, αλλά και η συστηματική αποφυγή πάσης συγκρούσεως και πάσης μάχης.

Και όταν ακόμη ο βλάξ, υπό την μορφή του επιτήδειου ή απατεώνος εξαναγκασθεί να δώσει μάχη, θα δώσει αυτήν δια των πνευματικώς ευκολότερων και συνεπώς τον ανηθικότερων «όπλων»: του ψεύδους της διαστροφής της ραδιουργίας και της συκοφαντίας.

Εξ ού έπεται το ακλόνητον δόγμα: Και η ανηθικότης είναι αποκλειστικόν προνόμιον των βλακών.

Το πλέον γνωστό αυτό έργο του Ευάγγελου Λεμπέση, δημοσιεύτηκε αρχικά στην «Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών» το έτος 1941 με αποτέλεσμα την πολεμική συζητήσεων κριτικών και αντιπαραθέσεων στις εφημερίδες της εποχής. Είναι γεμάτο από οξυδερκείς παρατηρήσεις πάνω στο τεράστιο θέμα της βλακείας στις σύγχρονες κοινωνίες. Είναι μακροσκελές, στην καθαρεύουσα, αλλά κατά την κρίση αγαθού ανδρός αξίζει τον κόπο να διαβαστεί και να γίνει κτήμα όλων.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/prose/evangelos_lempesis_idiots.htm