Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ, ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΤΟΥ

Ο Αυγερινός είναι η μια πλευρά της Αφροδίτης, η άλλη είναι η Πούλια, ο Αποσπερίτης.
Ο Αυγερινός είναι ο Εωσφόρος με τις πολλές ερμηνείες του.
Ας δούμε όμως πρώτα τον ρόλο της Αφροδίτης.
Είναι η θεά της αγάπης, του έρωτα του γάμου, κόρη του Δία, ουράνια και πάνδημος και η θεά της ομορφιάς! Μιας ομορφιάς που στους θνητούς εκπροσωπήθηκε από την Ωραία Ελένη για χάρη της οποίας έγινε ο Τρωικός πόλεμος.
Η Ωραία Ελένη έχει δύο αδέλφια Διδύμους, τον Κάστορα θνητό και τον Πολυδεύκη αθάνατο και οι Δίδυμοι ανήκουν στο Ερμή και στην διπλή φύση του λόγου.
Αυτού που σε παραπλανά και αυτού που σε φωτίζει.
Η Αφροδίτη λοιπόν έχει παρόμοια διττή φύση και εμφανίζεται το ίδιο αστέρι, με δύο ονόματα και ερμηνείες.
Του Εωσφόρου και του Αποσπερίτη.
Ο "διάβολος" βρίσκεται στο πρόσωπο αυτού που αγαπάμε περισσότερο και με λάθος τρόπο και σε αυτό που καταλαβαίνουμε λιγότερο.
Η ιστορία βρίθει με προσωπικά και συλλογικά παραδείγματα για το πόσο, οι άνθρωποι αγάπησαν άλλους ανθρώπους και θεούς λάθος και πόσα λίγα καταλαβαίνουν συνήθως και παρανοούν.
Ο ρόλος του Εωσφόρου στο Χριστιανοιουδαισμό, είναι αυτός του εκπίπτοντας αγγέλου που παρασέρνει την "Εύα" να φάει το μήλο από το δέντρο της γνώσης.
Όμως ο Εωσφόρος είναι δημιούργημα του θεού και είναι το δικό του σκάκι στην παγκόσμια σκακιέρα.
Η αμαρτία (αστοχία) του «Αδάμ» δεν εντοπίζεται στην συμμετοχή του στην βρώση του καρπού αλλά στην έλλειψη υπευθυνότητας του.
Στην ερώτηση του θεού απαντάει ότι η «Εύα» τον ξεγέλασε και ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΗ ΑΝΤΡΙΚΕΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΟΥ ΕΚΘΕΤΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ.
Μια ζωή και αιώνες θα παραμείνει ΔΕΙΛΟΣ και ΔΟΥΛΟΣ, μη ξέροντας πότε να χρησιμοποιήσει το “εγώ” και το “εμείς” σωστά.
Η ανάληψη ευθύνης του άντρα και ενός ανθρώπου ξεκινά με την ανάληψη της ευθύνης του εαυτού του, της ύπαρξης του και των επιλογών του.
Έτσι, η σωστή απάντηση του "Αδάμ" στον θεό θα ήταν, χωρίς να σκύψει το κεφάλι και να “τα μασήσει”:
ΕΓΩ θέλησα να δοκιμάσω τον απαγορευμένο καρπό του δέντρου και ΕΣΥ έχεις μερίδιο της ευθύνης που τον φύτεψες.
Την Εύα την αγαπώ γιατί είναι το άλλο μου μισό και είμαστε μαζί και στα εύκολα και στα δύσκολα και στις δοκιμασίες της ζωής.
ΙΔΟΥ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΠΡΟΤΥΠΟ (εικόνα) ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ΚΑΙ ΠΥΡΡΑ Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ!!! Paul Merwart Gallery of Art, Lviv ΟΥΚΡΑΝΙΑ

3 σχόλια:

Ηπιόνη είπε...

Νομίζω ότι η ανάρτηση αυτή θίγει τον πιο ύπουλο εχθρό του "εαυτού".
Το "εγω",που παίζοντας τον δραματικό του ρόλο καιεφευρίσκοντας πάμπολλες δικαιολογίες,δεν αφήνειπολλά περιθώρια παραδοχής των λαθών ή ανάληψης των ευθυνών.
Χρειάζεται μια γενναία δόση ειλικρινούς αυτοκριτικής ώστε να αποδυναμωθεί αυτό το "εγώ" και να επέλθει η κάθαρση της ψυχής.
Τα χρυσά έπη των Πυθαγορείων βοηθούν προς την επίτευξη της κάθαρσης αυτής!!!

Σείριος είπε...

Κυρίως δείχνει την διαφορά μεταξύ της ιουδαιοχριστιανικής και ελληνικής κοσμοαντίληψης και κοσμοθέασης και τον διαφορετικό τρόπο σκέψεως λειτουργίας και αντίδρασης. … για αυτό και ο παραλληλισμός με τον Δευκαλίωνα και την Πύρα.

Ο Αδάμ ρίχνει το βάρος της ευθύνης του αλλού για να σωθεί ο ίδιος. Σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Μια δουλική και δειλή συμπεριφορά και πρακτική (όπως λέει και το άρθρο και έτσι είναι) που την συναντούμε συχνά στην κοινωνική ζωή και κυρίως στους χώρους εργασίας.

Και βέβαια ο ανεύθυνος που μόνο σκέφτεται να σώσει τον εαυτό του, αδιαφορεί για το όλον. Το κοινό καλό, το εμείς.

Αυτό κατά την γνώμη μου συμβαίνει λόγω έλλειψης Παιδείας και Αρετής σύμφωνα με τα προστάγματα των δικών μας σοφών πατέρων, στοιχεία που πλάθουν ακεραίους χαρακτήρες.
Που όμως δεν διδαχθήκαμε ή τουλάχιστον όχι με την βαρύτητα που θα έπρεπε, αλλά αντιθέτως μεγαλώσαμε με μια ξένη κοσμοαντίληψη που έρχεται σε σύγκρουση με την Ελληνικό τρόπο.

Πολύ σωστά είπε η Ηπιόνη, ότι τα χρυσά έπη των Πυθαγορείων είναι η απάντηση σε τέτοιες συμπεριφορές.

Αλλά και τα Δελφικά παραγγέλματα και η ασπίδα του οπλίτη στην παράταξη της φάλαγγας η οποία προστατεύει τον διπλανό.

Τους ήρωες δεν τους βρίσκεις ποτέ στο σκοτάδι μας λέει ο Αριστοφάνης.

Οι ήρωες είναι ήρωες επειδή έχουν ηρωική συμπεριφορά, όχι επειδή νίκησαν ή έχασαν. (Nassim Nicholas Taleb, 1960)

Μια γενναία πράξη αποτελεί από μόνη της και την ανταμοιβή της.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο και σχόλια επίσης.

Α.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου