ΟΡΓΙΟ - ΔΑΙΜΩΝ - ΣΥΜΠΟΣΙΑ

Όταν έπεφτε σιγά σιγά το φως του ήλιου, οι Αθηναίοι, συνήθιζαν να οργανώνουν συμπόσια για να εορταστεί κάποιο σημαντικό γεγονός πχ κάποια επιτυχία σε Ολυμπιακούς αγώνες, η επιστροφή από κάποιο ταξίδι, για ψυχαγωγία, ή φιλοσοφική συζήτηση.

Το συμπόσιο δεν ήταν συνεστίαση μεταξύ φίλων, αλλά άγυρις κοινή. Κατά την διάρκεια του δείπνου δεν έπιναν κρασί. Μόλις τελείωναν το φαγητό, έκαναν μια σπονδή, έριχναν από το ποτήρι το ποτό τους αναλόγως τον θεό ή τον σκοπό για τον οποίο ετελούντο το όργιο μια ωδή προς τον θεό/α.

Η λέξη όργιο είναι μια από τις πολλές που στο πέρασμα του χρόνου έχει αλλοιωθεί η έννοια της.

Όργιο ήταν η τελετουργία προς κάποιον θεό/α.

ΌΡΓΙΟ = ΙΕΡΟΝ ΈΡΓΟΝ

Η σπονδή αφιερωνόταν στον αγαθό δαίμονα ή την υγεία.

Δαίμων είναι ακόμα μια αλλοιωμένη λέξη-έννοια.

ΔΑΙΜΩΝ ή ΔΑΗΜΩΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΝΩΣΤΗΣ (Το αντίθετο είναι ο αδαής).

Η λέξη αλλοιώθηκε και πήρε την σημερινή διαβολική της μορφή από τους χριστιανούς (για την ακρίβεια Παυλιστές) οι οποίοι ήθελαν να σταματήσουν την γνώση (ευδαιμονία) του λαού για ευνόητους λόγους.

Έτσι σταμάτησαν το Ελληνικό πνεύμα καταστρέφοντας αγάλματα και Αρχαίους ναούς με την δικαιολογία ότι διώχνουν τα δαιμόνια μακριά παραποιώντας τις έννοιες και την πραγματικότητα κατά το συμφέρον τους.

Στα συμπόσια παρίσταντο μορφωμένοι άνθρωποι, καλλιτέχνες, φιλόσοφοι, πολιτικοί οι οποίοι συζητούσαν αξιόλογα επιστημονικά θέματα.
Κατά τα χαράματα έληγε το όργιο (=τελετή), έκαναν σπονδή στον υπνοδότη Ερμή ο οποίος με το κηρύκειο χάριζε γλυκό ύπνο, έτσι λοιπόν σχημάτιζαν μια πομπή - ομάδα (Κώμος) και τραγουδώντας (Ωδή) στους Αθηναϊκούς δρόμους (αυτό παρέμεινε στους αιώνες μέχρι και πριν 50 χρόνια γνωστή ως «καντάδα») έχοντας μια ευχάριστη διάθεση και ευθυμία.
Από αυτές τις έννοιες λοιπόν (Κώμος, Ωδές) και την ευχάριστη και εύθυμη διάθεση που υπήρχε κατά την πομπή, πήραν κάποια θεατρικά ποιήματα το όνομά τους και ονομάστηκαν «Κωμωδίες» .
Πολλές φορές, οι φίλοι του Σωκράτη πληροφορούντο ότι δίνει διαλέξεις κάποιος σοφός ή σοφιστής και έφερναν τον Σωκράτη εκεί για να κονταρομαχήσουν διαλεκτικώς και να παρακολουθήσουν την συνομιλία.

Συχνά συνέβαινε Αθηναίος πλούσιος να φιλοξενεί κάποιον ξένο (=Έλληνα από άλλη πόλη) διαπρεπή φιλόσοφο. Τότε διαπραγματεύοντο οι συναντήσεις και οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις συνέβαλαν σημαντικά στην εξέλιξη της φιλοσοφίας και γενικώς στην πνευματική ανάπτυξη.

Παραδείγματος χάριν ο πλούσιος Πυθόδωρος, που στην οικία του στον Κεραμεικό, ο Σωκράτης συνομίλησε με τον Ζήνωνα και τον Παρμενίδη για το πολύπλοκο θέμα της υπάρξεως των ιδεών και της σχέσεων των προς τα αισθητά πράγματα.
Πηγή.

Τι τραβάνε και αυτές οι λέξεις… Διαβάστε:

ΔΑΙΜΩΝ. ΠΩΣ Η ΙΕΡΟΤΕΡΗ ΛΕΞΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΓΙΝΕ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ