Να λοιπόν το φίδι – κουταλίνι έχει ανάγκη να ανέβει και να καταλάβει τον έλεγχο του νού μας και κατ’ επέκταση της συνειδήσεώς μας. Μετά έρχεται η λήθη.
Τον δίαυλο της Στύγας, είχαν ανάγκη και οι Άτλαντες για να ανέβουν στα Ηλύσια Πεδία, στον Παράδεισο.
Με άλλα λόγια, οι Άτλαντες, μέσω του διαύλου της Στύγας, ως Εωσφόρος, χρησιμοποιούσαν το ενεργειακό φώς της πρώτης αρχής και μεταμόρφωναν τα στοιχεία στο γήινο πεδίο.
Αυτό έδινε την ιδιαιτερότητα να χαρακτηρίζεται η χρονική εκείνη περίοδος που συμπίπτει με την αρχή της Άνοιξης, η 21- 25 Μαρτίου, η Εαρινή Ισημερία, η εποχή της σύλληψης των θεών και ηρώων με αποκορύφωμα την γέννησή τους στις 21-25 Δεκεμβρίου που αντιστοιχεί στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο.
Γιατί ο πλανήτης αυτός έχει την ιδιαιτερότητα να φέρνει στο ηλιακό μας σύστημα τις ευεργετικές επιδράσεις από το γαλαξιακό κέντρο.
Τον δρόμο αυτόν ακολούθησαν οι Έλληνες Αργοναύτες, και από τον δρόμο αυτόν ήρθαν οι Θεοί στην Γή.
Από τον Σείριο λοιπόν προήρθαν τα σπέρματα στην Γή. Κατά τον Αξιώτη, ο Σείριος είναι το «Πέρασμα» για τον «Πρωτόκοσμο» ή «Θεϊκό Λόγο Ένα», όπως το ονομάζει, όπου ο Δημιουργός του Σύμπαντος κατασκευάζει την ψυχή του κόσμου.
Ο Σείριος σαν Λόγος Δύο, ο Δευτερόκοσμος, δημιούργησε τον άνθρωπο βάζοντας του μέσα ένα κομμάτι από την θειική ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου