Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ

Η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία είναι γεμάτη από παραδείγματα που βοηθούν το σύγχρονο άνθρωπο να κατανοήσει ότι η διατύπωση μιας θέσης, οδηγεί στην αντίθεση και ότι στη συνέχεια και τα δυο μαζί οδηγούν στη σύνθεση. Ή ότι ο λόγος οδηγεί στον αντίλογο με κατάληξη το διάλογο που είναι και το μόνο μέσο να βρεθεί συναινετική λύση για οποιοδήποτε πρόβλημα.

«Ποτέ ένας Αρχαίος συγγραφέας δε μεταδίδει ένα μόνο μήνυμα, ένα δόγμα ή ένα πρόγραμμα. Συνήθως πρόκειται για δύο ή και περισσότερες αρχές που αντιτίθενται μεταξύ τους και προσπαθεί η μια να επιβληθεί στην άλλη: Ο Κρέων και η Αντιγόνη, ο Ιάσων και η Μήδεια, ο Σωκράτης και ο Καλλικλής, ο Έρως και το Νείκος. Πάντα η πάλη ενός λόγου και ενός αντίλογου, αυτή η πάλη που έφτασε στην τελειότητά της με τους φιλοσόφους.»

«Ο τελευταίος γερμανός αυτοκράτορας δεν ήθελε τα Αρχαία Ελληνικά στα γερμανικά σχολεία.
Ο φόβος του δεν ήταν μήπως οι γερμανοί μαθητές διδαχτούν κάτι περιττό γι αυτούς, αλλά μήπως μάθουν κάτι περιττό γι αυτόν.

Μήπως μάθουν να αντιδρούν, να αντιστέκονται, να εξεγείρονται».

Από άρθρο του δημοσιογράφου και αρχαιογνώστη Konrad Adam στην Γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.