ΕΟΡΤΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ

ΑΙΑΚΕΙΑ
Τα Αιάκεια ήταν γιορτή της Αίγινας προς τιμή του Αιακού και θεσμοθετήθηκε, επειδή με υπόδειξη του Δελφικού Μαντείου πήγαν στην Αίγινα οι πρέσβεις των Ελληνικών πόλεων, για να παρακαλέσουν τον Αιακό να μεσολαβήσει στον πατέρα του τον Ελλάνιο Δία, για να στείλει βροχή προς σωτηρία ανθρώπων και ζώων από την ανομβρία. Ο Δίας άκουσε την ικεσία τους και έβρεξε «εις πάσαν την Ελλάδα γην», όπως αναφέρει ο Απολλόδωρος.
Η γιορτή περιελάμβανε γυμνικούς αγώνες τους οποίους ύμνησε ο Πίνδαρος, και οι νικητές αφιέρωναν το στεφάνι τους στο Αιάκειον, ναό που ήταν αφιερωμένος στον Αιακό.

ΑΙΑΝΤΕΙΑ
Τα Αιάντεια ήταν γιορτή που τελούνταν προς τιμή των δύο Αιάντων, του Τελαμώνιου και του Λοκρού.
Οι γιορτές προς τιμή του Λοκρού τελούνταν στον Οπούντα που ήταν η μητρόπολη των Λοκρών, ενώ οι τελετές προς τιμή του Τελαμώνιου τελούνταν στη Σαλαμίνα με θυσίες, αγώνες εφήβων και με πομπή, καθώς επίσης και με νυχτερινή λαμπαδηδρομία. Επίσης τελούνταν και «άμμιλα των πλοίων». Ένα από τα σπουδαιότερα αγωνίσματα εθεωρείτο ο «μακρός δρόμος». Κατά τη διάρκεια της πομπής εφέρετο μέσα σε φέρετρο ένα ανδρείκελο οπλισμένο με πλήρη πανωπλία εις μνήμη του Αίαντος.
Η γιορτή των Αιαντείων μεταφέρθηκε από τη Σαλαμίνα στην Αθήνα. Τους δύο ήρωες τιμούσαν επίσης και στη Σπάρτη με την ίδια γιορτή.
Τα Αιάντεια τελούνταν μέχρι και τους χρόνους της Ρωμαιοκρατίας.

ΑΙΓΙΝΗΤΩΝ ΕΟΡΤΗ
Η γιορτή αυτή ήταν προς τιμή του Ποσειδώνος και διαρκούσε 16 μέρες.
Κατά τη διάρκεια της γιορτής οι θρησκευτές έτρωγαν σιωπηλά σε στενό οικογενειακό κύκλο χωρίς να προσκαλούν ξένους. Ήταν ένα είδος μνημοσύνου και κρατούσε τις ρίζες του από την εποχή του Τρωϊκού πολέμου. Από τους Αιγινήτες που μετείχαν στον Τρωϊκό πόλεμο πολλοί σκοτώθηκαν στις μάχες, περισσότεροι όμως χάθηκαν κατά την επιστροφή λόγω της ταραγμένης θάλασσας. Τους λίγους που σώθηκαν τους υποδέχτηκαν οι συγγενείς τους, αλλά όταν είδαν τους άλλους πολίτες να πενθούν δεν θεώρησαν σωστό ούτε να επιδεικνύουν τη χαρά τους, ούτε να θυσιάζουν δημόσια στους Θεούς. Έτσι αποφάσισαν να γιορτάζουν κρυφά στα σπίτια τους την επιστροφή των επιζώντων.

ΑΛΙΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΙΑ
Τα Αλίεια ήταν λαμπρότατη γιορτή της Ρόδου, προς τιμή του Θεού Ηλίου. Ο οποίος ήταν πολιούχος της Ρόδου. Τα Αλίεια χωρίζονταν σε «μικρά» και «μεγάλα». Τα «μικρά» Αλίεια γιορτάζονταν κάθε έτος ενώ τα «μεγάλα» κάθε τέταρτο έτος, κατά τη διάρκεια του εμβόλιμου μήνα που ελέγετο Πάναμος β’ και για το λόγο αυτό ονομάζονταν «Διπανάμια».
Τα «μεγάλα» Αλίεια ήταν μια από τις επιφανέστατες γιορτές πανελλήνιας αίγλης επί 600 χρόνια και συγκεκριμμένα από το 300 της Αρχαίας χρονολόγησης μέχρι το 300 της νέας. Η γιορτή περιελάμβανε πομπές, θυσίες, μουσικούς, γυμναστικούς και ιππικούς αγώνες, στους οποίους έπαιρναν μέρος και οι γυναίκες. Οι νικητές κέρδισαν ως έπαθλο στεφάνι από φύλλα λεύκης. Στη γιορτή αυτή πολλές πόλεις έστελναν επίσημες «θεωρίες» για να αποδώσουν την πρέπουσα τιμή στο Θεό Ήλιο. Άλλες γιορτές προς τιμή του Ηλίου με το όνομα Άλεια ή Άλια γιορτάζονταν στις Τράλλεις και στην Φιλαδέλφεια κατά τους ελληνιστικούς χρόνους.
Τα Άλια ήταν και αυτά γιορτή του Θεού Ήλιου στη Ρόδο. Τελούνταν το θέρος και αντί για θυσία έριχναν στη θάλασσα άρμα τέθριππον, του οποίου οι ίπποι προηγουμένως καθαγιάζονταν. Κατόπιν ακολουθούσαν ιππικοί γυμνικοί και μουσικοί των νικητών ήταν και πάλι από φύλλα λεύκης.

ΑΛΩΑ

Τα Αλώα ήταν γιορτή της Αττικής προς τιμή της Δήμητρος Αλωάδος, του Διονύσου και του Ποσειδώνος Φυταλμίου.

Οι ιεροπραξίες της γιορτής γίνονταν γύρω από τα αλώνια συγχρόνως σε όλους τους δήμους της Αττικής. Ο χρόνος διεξαγωγής της γιορτής ήταν κατά τη διάρκεια του τρύγου, όταν άνοιγαν τα νέα κρασιά και κατά τη διάρκεια της συγκομιδής των καρπών. Η γιορτή άρχιζε στην Αθήνα, συνεχιζόταν και τελείωνε στην Ελευσίνα. Μία ιερά πομπή ξεκινούσε από την Αθήνα φέρνοντας τις «απαρχές», δηλαδή τους πρώτους καρπούς του έτους, με κατεύθυνση προς την Ελευσίνα, όπου γίνονταν θυσίες. Τότε γινόταν και η «Ποσειδώνος πομπή». Ακολουθούσαν τα Μυστήρια με την τελετή της μύησης, στην οποία πρωτοστατούσε η Ιέρεια της Δήμητρας και της κόρης (η Ιέρεια αυτή δεν ήταν η Ιέρεια των Ελευσινίων Μυστηρίων. Η Ιέρεια των Αλώων προερχόταν από τον οίκο των Φιλλειδών, ενώ των Ελευσινίων από τον οίκο των Ευμολπιδών και των Κηρύκων).

Επειδή στα Αλώα απελείετο ο Ιεροφάντης, το προνόμιο να παρουσιάζει τα δώρα και να μυεί τις μυούμενες το είχε η Ιέρεια. Στα μυστήρια γίνονταν δεκτές μόνο οι γυναίκες οι οποίες αντάλλαζαν μεταξύ τους ελεύθερους λόγους και έφεραν εμβλήματα που εξέφραζαν την ηδονή. Μετά ακολουθούσε δείπνο, το οποίο περιελάμβανε όλα τα προϊόντα της γης και της θάλασσας, εκτός από εκείνα που απαγόρευε λόγος μυστικός, όπως ο καρπός της ροίας και τα αυγά. Οι γιορτές τελείωναν με αγώνες οι οποίοι ονομάζονταν «πάτριοι αγώνες». Επίσης οι έφηβοι είχαν δικαίωμα να κάνουν επίσημη δημηγορία.

ΑΜΑΡΥΝΘΙΑ
Τα Αμαρύνθια ήταν γιορτή που ετελείτο αρχικά στην Αμάρυνθο της Ευβοίας προς τιμή της Αμαρυνθίας Αρτέμιδος. Ο Αμάρυνθος ήταν σύμφωνα με την παράδοση κυνηγός που συμμετείχε στην συνοδεία της Αρτέμιδος και κατοικούσε στην Ερέτρια. Από αυτόν ονομάστηκε Αμάρυνθος μία πόλη της Εύβοιας όπου πολιούχος Θεά ήταν η Άρτεμις. Η γιορτή αυτή μεταφέρθηκε αργότερα και στην Αττική στο δήμο του Άθμονος όπου ετελείτο η γιορτή με το όνομα – Αμαρύσια (από τη γιορτή αυτή πήρε και το όνομα της η περιοχή του Αμαρουσίου). Η γιορτή αυτή ήταν μεγαλοπρεπής και κατά την διάρκεια της ετελούντο αθλητικοί αγώνες.

ΑΜΦΙΑΡΑΙΑ
Τα Αμφιαραία ήταν γιορτή προς τιμή του Αμφιαράου ως Θεού της Ιατρικής, η οποία κατά την Αρχαιότητα ετελείτο στο Ιερό του στον Ωρωπό. Η γιορτή περιελάμβανε αγώνες γυμνικούς, μουσικούς και ιππικούς. Οι προσερχόμενοι προς θεραπεία ή μαντική, υφίσταντο απαραιτήτως κάθαρση, η οποία περιελάμβανε νηστεία και λούσιμο στα νερά της πηγής του Ιερού. Ακολουθούσε θυσία κριού και μετά οι ενδιαφερόμενοι ξάπλωναν πάνω στα δέρματα των ζώων. Η μαντεία ή η θεραπευτική συμβουλή δινόταν από τον ίδιο τον Αμφιάραο, ο οποίος εμφανιζόταν σε όνειρο που έβλεπε ο ενδιαφερόμενος.
Στη Θεουργία η μέθοδος αυτή ονομάζεται «εγκοίμηση» και περιλαμβάνει διανυκτέρευση και κατάκληση μέσα σε Ιερό χώρο, με σκοπό την επικοινωνία με τους Θεούς. Ο ενδιαφερόμενος θυσιάζει εκ των προτέρων στο Θεό τον οποίο επικαλείται και αυτός όταν εμφανιστεί στον ύπνο, απαντά ή απ’ ευθείας, ή δια σημείων. Πριν γίνει το τυπικό της εγκοιμήσεως προηγείται μακρά περίοδος καθαρμού που περιλαμβάνει νηστεία και αποχή από κάθε σαρκική ηδονή. Την προηγούμενη μέρα θυσιάζει στο Θεό το προσφιλές του ζώο και μετά κοιμάται πάνω στο δρόμο του θυσιασθέντος ζώου.

ΑΜΦΙΔΡΟΜΙΑ
Τα αμφιδρόμια ήταν η ιεροπραξία του καθαρμού μετά τον τοκετό. Μετά τον τοκετό πλένονταν και καθαρίζονταν η λεχώνα, το βρέφος και όλοι όσοι έρχονταν σε επαφή μαζί τους, Την πέμπτη μέρα από τον τοκετό, καθάριζαν το σπίτι και τοποθετούσαν στην εξώθυρα στεφάνι από κλαδί ελιάς, αν το βρέφος ήταν αγόρι και μάλλινη ταινία αν ήταν κορίτσι και αμέσως άρχιζε η ιεροπραξία του καθαρμού. Το βρέφος στην αγκαλιά της τροφού περιφέρετο γύρω από την εστία του σπιτιού (εξού και η ονομασία «Αμφιδρόμια», ενώ ακολουθούσαν σε πομπή όλοι οι συγγενείς.
Μετά από αυτά, την έβδομη μέρα γιορτάζονταν οι «εβδόμες» ή και κατά τον Ισαίο την δέκατη μέρα ¨δεκάτην θύειν εστιάν» ή «γενέθλια θύειν», δηλαδή γινόταν η ιεροπραξία της ονοματοθεσίας του βρέφους. Μετά την ονοματοθεσία γίνονταν θυσίες και συμπόσια, όπου παρεβρίσκονταν όλοι οι συγγενείς και στενοί φίλοι της οικογένειας καθώς και οι δούλοι οι οποίοι έφερναν και δώρα προς τη μητέρα και το βρέφος.

ΑΝΑΚΕΙΑ
Το όνομα «Άνακες» δίνεται σε Θεούς που η ενέργεια τους θεωρείται «φυλακτήριος». Στην Αθήνα Άνακες ήταν οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης. Με το τρόπο αυτό οι Αθηναίοι θέλησαν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους προς αυτούς επειδή όταν εισέβαλαν στην Αττική για να ελευθερώσουν την ωραία Ελένη που είχε αρπάξει ο Θησεύς, δεν προέβησαν σε καταστροφές.
Η γιορτή των Ανακείων στην Αθήνα γινόταν την 18η του μηνός Ελαφηβολιώνος στο «Ανάκειο Ιερό» των Διοσκούρων, το οποίο βρισκόταν στην βόρεια πλευρά της Ακροπόλεως και περιελάμβανε προσφορές από ελιές, τυρί και πράσα, ενώ μετά ακολουθούσε συμπόσιο.
Σε άλλες πόλεις λατρευόταν ως Άνακες οι Κουρήτες, οι Τριπάτορες (σύμφωνα με το ορφικό απόσπασμα 53, οι Τριπάτορες είναι άνεμοι και οι γονείς τους είναι η γη κ ο ήλιος. Στο ίδιο απόσπασμα αναφέρεται ότι οι Αθηναίοι θυσίαζαν και προσεύχονταν σ’ αυτούς να γεννήσουν παιδιά, όταν επρόκειτο να παντρευτούν. Οι Τριπάτορες ονομάζονται Αμαλκείδης, Πρωτοκλής και Πρωτοκλέων, θεωρούνται θυρωροί και φύλακες των ανέμων, ενώ ταυτίζονται και με τα παιδιά του Ουρανού και της Γης Κόττο, Βριάρεω και Γύγη), οι Κάβειροι κλπ.

https://www.tapantareinews.gr/

------------------------

ΑΓΡΑΝΙΑ - ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ