ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ - ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΗΣΙΑ ΕΟΡΤΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΘΟΝΙΟΥ ΕΡΜΟΥ

ΕΙΚΟΝΑ: Αττική ερυθρόμορφη οινοχόη που χρησιμοποιούνταν στα Ανθεστήρια. Παρουσιάζει ένα νεαρό να τραβά το άρμα ενός άλλου παιδιού, ίσως παρωδία της ιερογαμίας που τελούνταν κατά την εορτή.  Μουσείο του Λούβρου.

Τα Ανθεστήρια γιορτάζονταν στην Αττική και σε πολλές ιωνικές πόλεις από την 11η ως την 13η του μηνός Ανθεστηριώνος (τέλη Φεβρουαρίου- αρχές Μαρτίου) προς τιμή του Διονύσου και του χθονίου Ερμού.
Κατά τη διάρκεια της γιορτής τελούνταν αγωνίσματα και τα βραβεία των νικητών τα διένεμε ο άρχων βασιλεύς, ο οποίος είχε και την επιμέλεια της γιορτής.

Η πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων ονομαζόταν «πιθοίγια», επειδή εκείνη την ημέρα άνοιγαν τους πίθους για να δοκιμάσουν τα νέα κρασιά και στεφάνωναν τα παιδιά που γεννήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο.

Η δεύτερη μέρα των Ανθεστηρίων λεγόταν «Χόες» και γίνονταν συμπόσια, «ασκώλια» και ο «εξ αμαξών κώμος» δηλαδή ανταλλαγές σκωμμάτων μεταξύ των θρησκευτών οι οποίοι βρίσκονταν πάνω σε άμαξες και πείραζαν τους περαστικούς. Τη μέρα αυτή γινόταν και ο «Ιερός Γάμος» μεταξύ του Διονύσου και της συζύγου του Άρχοντος Βασιλέως στο «Βουκολείον» Ιερό. Ο Διόνυσος έφτανε εκεί πάνω σε ένα πλοίο με τροχούς, ενώ η βασίλισσα λίγο πριν την έλευση του Θεού έδινε τον όρκο της αγαμίας των Ιερουργών.

Την ίδια επίσης μέρα η σύζυγος του Άρχοντος Βασιλέως τελούσε στο «εν Λίμναις» Ιερό του Διονύσου στο όνομα της πολιτείας. Θυσίες και τελετές. Το Ιερό άνοιγε μόνο μια φορά το χρόνο, τη νύκτα της 12ης Ανθεστηριώνος, για την τέλεση των εκεί γυναικείων Μυστηρίων. Στα μυστήρια αυτά απαγορευόταν αυστηρά η παρουσία ανδρών. Οι γυναίκες εξαγνίζονταν με αέρα, νερό και φωτιά και φορούσαν δέρματα ελάφου ή πάνθηρος.

Οι ιεροπραξίες άρχιζαν με θυσία χοίρου και τελεστής ήταν μία Ιεροφάντις μαζί με 14 Ιέρειες που ονομάζονταν «Γεραραί» (σεβάσμιες).
Οι Ιέρειες έδιναν και αυτές τον όρκο της αγαμίας των Ιερουργών και υπόσχονταν επίσης πως θα τελούν προς τιμή του Διονύσου τα «Θεοίνια», τη γιορτή του Θεού Οίνου και τα «Ιοβάκχεια». Μπροστά στην Ιεροφάντιδα η σύζυγος του Άρχοντος Βασιλέως, πρόσφερε θυσία στο Διόνυσο για την ευημέρια της πόλεως.

Η Τρίτη μέρα των Ανθεστηρίων ονομάζονταν «Χύτροι», επειδή την ημέρα προσφέρονταν αγγεία με άνθη, μαγειρεμένα λαχανικά και πανσπερμία σιτηρών. Μέσω του Ψυχοπομπού Ερμού γινόταν επίσημη ανάκληση νεκρών και σπονδές ύδατος που ονομάζονταν «Υδροφόρια» στο «Ολυμπείον» Ιερό της Γης προς τιμή των πνιγέντων στο Κατακλυσμό του Δευκαλίωνος. 

Στο τέλος των ιεροπραξιών γινόταν η επάνοδος των Ψυχών στον Άδη με την φράση «Θύραζε, Κήρες …..ουκέτ’ Ανθεστήρια».

Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη

[2.15.4] τεκμήριον δέ· τὰ γὰρ ἱερὰ ἐν αὐτῇ τῇ ἀκροπόλει καὶ ἄλλων θεῶν ἐστὶ καὶ τὰ ἔξω πρὸς τοῦτο τὸ μέρος τῆς πόλεως μᾶλλον ἵδρυται, τό τε τοῦ Διὸς τοῦ Ὀλυμπίου καὶ τὸ Πύθιον καὶ τὸ τῆς Γῆς καὶ τὸ ‹τοῦ› ἐν Λίμναις Διονύσου, ᾧ τὰ ἀρχαιότερα Διονύσια [τῇ δωδεκάτῃ] ποιεῖται ἐν μηνὶ Ἀνθεστηριῶνι, ὥσπερ καὶ οἱ ἀπ᾽ Ἀθηναίων Ἴωνες ἔτι καὶ νῦν νομίζουσιν. ἵδρυται δὲ καὶ ἄλλα ἱερὰ ταύτῃ ἀρχαῖα. Από τη Βικιθήκη ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ – Ἱστορίαι.

[2.15.4] Τεκμήριο ότι έτσι ήταν τα πράγματα είναι ότι και άλλων θεών οι ναοί βρίσκονται στην Ακρόπολη και ότι όσοι ναοί βρίσκονται έξω από την πόλη είναι χτισμένοι μάλλον προς το νότιο μέρος, όπως ο ναός του Ολυμπίου Διός, του Πυθίου Απόλλωνος, της Γης, του Λιμναίου Διονύσου, όπου τον Ανθεστηριώνα μήνα, στη δωδεκάτη μέρα του εορτάζονται τα αρχαιότερα Διονύσια. Την παράδοση αυτή την διατηρούν έως σήμερα οι Ίωνες που κατάγονται από τους Αθηναίους. Στην ίδια περιοχή είναι άλλωστε χτισμένοι και άλλοι αρχαίοι ναοί.

https://www.tapantareinews.gr/ , https://el.wikipedia.org/