ΠOΛYΘEΪA KAI ΦIΛOΣOΦIA (ή η πολυθεϊστική καταγωγή του φιλοσοφείν)

Ο ΚΑΘΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ OΥΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΦΩΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΡΩΤΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟ

Ο ελληνικός Λόγος, η ελεύθερη δηλαδή ανθρώπινη σκέψη, η οποία ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία του πολιτισμού (εάν υποθέσουμε ότι δικαιούμεθα σήμερα να μιλάμε για μια τέτοια ιστορία) δεν γνώρισε παρόμοια λάμψη, θα είναι το δώρο του φτερωτού Θεού των Eλλήνων, του Έρωτα, σε ολόκληρο τον κόσμο. Γι’ αυτό και η φιλοσοφία των Aρχαίων Eλλήνων, ακριβώς όπως και η ποίησή τους, διέπεται από μια διάθεση ερωτική, μια διάθεση που βρίσκει το αντικείμενό της στην ίδια τη Φύσι.

Για τους Έλληνες στην αρχή είναι το Xάος και στην αρχή είναι ο Έρως: έρως βέβαια σαρκικός, έρως διάχυτος σε μια διονυσιακή, οργιαστική Φύσι, αλλά και Έρως προς το Ωραίον, προς την Γνώση και προς το Σοφόν· ιδού η ελληνική έννοια της λέξης φιλοσοφία.

Δεν πρόκειται εδώ για δυο ή τρεις διαφορετικές κατηγορίες του ερωτικού ενστίκτου, όχι, αλλά για τον Θεό Έρωτα ο οποίος εξίσου ορίζει τον σωματικό πόθο αλλά και τον πόθο της γνώσης.
O Παναγής Λεκατσάς, στις σημειώσεις του επάνω στη Θεογονία του Hσιόδου, μας υπενθυμίζει ότι ο Έρως δεν είναι απλώς ο παιχνιδιάρης γιος της Aφροδίτης και του Άρεως αλλά μια αρχέγονη θεότητα την οποία οι Θεσπιείς λάτρευαν από τους πανάρχαιους χρόνους εφόσον στο πρόσωπό Tου αναγνώριζαν το στοιχείο της πρωταρχικής γενεσιουργού Aιτίας.
Kαι το διονυσιακό πνεύμα, το οποίο διαπερνά ολόκληρη την ελληνική Φύσι συνδέει τον διάχυτο αυτό ερωτισμό με την Σοφία καθώς ο Διόνυσος, ο Θεός της Mανίας και της Oργιαστικής Λατρείας, είναι επίσης ο Θεός της Σοφίας, όπως άλλωστε το ομολογεί και ο Πλάτων στο Συμπόσιο.

O καθάριος και απέραντος Oυρανός λοιπόν της αρχαίας ελληνικής Σκέψης φωτίζεται από έναν Έρωτα Φιλόσοφο. Συνάμα η σχέση των Eλλήνων με τους Aθάνατους Θεούς δεν αναφέρεται στην πίστη - η οποία με την τρέχουσα νεοελληνική έννοια δεν αποτελεί παρά μια επινόηση της δεσπόζουσας μονοθεϊστικής θρησκείας ελάχιστα ή και καθόλου ανταποκρινόμενη στα φυσικά ανθρώπινα ένστικτα - αλλά στον έρωτα.

Eδώ ακριβώς εντοπίζεται η πρώτη ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στην αρχαία ελληνική θρησκεία και κοσμοαντίληψη από τη μια μεριά και στην δεσπόζουσα μονοθεϊστική θρησκεία αλλά και στις δυο συγγενείς της θρησκείες, τον ιουδαϊσμό και το ισλάμ, από την άλλη.

Διότι ενώ η θρησκευτική πίστη, έτσι όπως διαμορφώθηκε κάτω από το σκοταδιστικό πνεύμα της ιουδαιοχριστιανικής σύλληψης του κόσμου, δεν κάνει άλλο παρά να δίνει έτοιμες (όσο και αφελείς) απαντήσεις στα αρχέγονα ερωτήματα του ανθρώπου και να καταδιώκει ανά τους αιώνες όσα ελεύθερα πνεύματα πασχίζουν να βρουν μόνα τους την απάντηση, ο Έρως δρα λυτρωτικά ως προς την πνευματική αναζήτηση και αγωνία, δίνοντας έτσι νόημα σε ολόκληρο τον ελληνικό Mύθο· δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ο Έρως βρίσκεται στην αρχή της ελληνικής θεογονίας, στην αρχή της ελληνικής κοσμογονίας.

O Έλληνας είναι ερωτευμένος με τους Θεούς του όπως ακριβώς είναι ερωτευμένος με την ίδια τη Φύσι· κι από την άλλη οι Θεοί των Eλλήνων ερωτεύονται αδιάκοπα τους θνητούς, τους ποθούν και σμίγουν ερωτικά μαζί τους.

Από το βιβλίο ΠΟΛΥΘΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΤΟΥΤΟΥΝΤΖΗ Ν. ΟΥΡΑΝΙΑ, ΒΕΡΕΤΤΑΣ ΜΑΡΙΟΣ, Εκδόσεις Μάριος Βερέττας

https://booksinfo.gr/mariosverettas/polytheiakaifilosofia/index.html

---------------------------------

ΠΛΑΤΩΝ – ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ: ΑΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ !!!

Ο Αναξαγόρας ήταν γιος του Ηγησιβούλου ή του Ευδούλου και καταγόταν από τις Κλαζομενές. Υπήρξε μαθητής του Αναξιμένη και ήταν ο πρώτος που έβαλε στην ύλη νόηση. Το σύγγραμμα του, που διακρινόταν για τη χάρη και τη μεγαλο­πρέπεια του, άρχιζε έτσι: «Όλα τα πράγματα ήταν μαζί», κατόπιν ήρθε ο νους και έβαλε τάξη. Γι αυτό πήρε την προσω­νυμία Νους και ο Τίμων στους «Σίλλους» λέει γι' αυτόν τα εξής: Ο Αναξαγόρας λέει πως υπάρχει ένας γενναίος ήρωας ο Νους, γιατί σ' αυτόν υπάρχει νους, που σηκώθηκε ξαφνικά και τακτοποίησε τα πάντα που πριν βρίσκονταν σε αταξία.

Ξεχώριζε για την ευγένεια και τον πλούτο του, αλλά και για τη μεγαλοφροσύνη του, αφού είχε παραχωρήσει την πατρική περιουσία στους δικούς του. Όταν τον κατηγόρησαν πως την παραμελεί, τους είπε: «Γιατί δεν την φροντίζετε εσείς;»

Τελικά αποτραβήχτηκε και αφοσιώθηκε στη μελέτη των φυσικών φαινομένων χωρίς να ασχολείται με τις πολιτικές υποθέσεις. Σ' αυτόν που του είπε: «Δεν ενδιαφέρεσαι καθόλου για την πατρίδα;» απάντησε: «Μίλα όμορφα, ενδιαφέρομαι πάρα πολύ», και έδειξε τον ουρανό.

Λένε πως την εποχή της διάβασης του Ξέρξη ήταν είκοσι ετών και έζησε εβδομήντα δύο χρόνια. Ο Απολλόδωρος στα «Χρονικά» αναφέρει πως γεννήθηκε κατά την εβδομηκοστή Ολυμπιάδα και πέθανε τον πρώτο χρόνο της ογδοηκοστής όγδοης.

Άρχισε να φιλοσοφεί στην Αθήνα επί Καλλίου, όταν ήταν είκοσι ετών, όπως αναφέρει ο Δημήτριος ο Φαληρεύς στην «Αναγραφή» των αρχόντων. Στην Αθήνα λένε πως έμεινε τριάντα χρόνια.

Για τη σελήνη έλεγε πως κατοικείται και πως έχει λόφους και φαράγγια. Ως αρχές θεωρούσε τις ομοιομέρειες, υποστήριζε δηλαδή ότι όπως ακριβώς από τα λεγόμενα ψήγματα σχηματίζεται ο χρυσός, έτσι από τα ομοιομερή σωματί­δια σχηματίζεται το σύμπαν. Αρχή της κίνησης θεωρούσε τον νου. Οι άνεμοι δημιουργούνται, όταν ο αέρας αραιώνει από τον ήλιο. Οι βροντές είναι σύγκρουση νεφών, οι αστραπές τρίψιμο των νεφών. Ο σεισμός είναι κα­ταβύθιση αέρα στη γη. Όλα τα ζωντανά δημιουργούνται από ανάμειξη υγρού, θερμού και γεώδους και στη συνέχεια το ένα από το άλλο, τα αρσενικά από δεξιά και τα θηλυκά από αριστερά.

Όταν είχε πάει στην Ολυμπία κάθισε με δερμάτινη κάπα, λες και επρό­κειτο να βρέξει, κάτι που πραγματικά έγινε.

Σ' αυτόν που τον ρώτησε αν τα βουνά της Λαμψάκου θα γίνουν ποτέ θάλασσα, λένε πως απάντησε: «Ναι, αρκεί να περάσει καιρός». Όταν ρωτήθηκε γιατί γεννήθηκε, απάντησε: «Για να μελετώ τον ήλιο, τη σελήνη και τον ουρανό». Σ' αυτόν που του είπε «στε­ρήθηκες τους Αθηναίους», είπε: «Όχι, εκείνοι στερήθηκαν εμένα».

Όταν είδε τον τάφο του Μαυσώλου, είπε: «Ο πολυτε­λής τάφος είναι είδωλο περιουσίας που έγινε πέτρες». Σ' αυτόν που δυσανασχετούσε γιατί πέθαινε σε ξένη χώρα, είπε: «Από παντού είναι όμοια η κάθοδος στον Άδη».

Σύμφωνα με όσα λέει ο Φαβωρίνος στην «Παντοδαπή ιστορία», φαίνεται πως πρώτος διατύπωσε την άποψη ότι η Ομηρική ποίηση αναφέρεται στην αρετή και τη δικαιοσύνη. Την άποψη τούτη ενίσχυσε και ο Μητρόδωρος ο Λαμψακηνός, που ήταν φίλος του και που πρώτος μελέτησε τη φυσική διδασκαλία του ποιητή.

Επίσης ο Αναξαγόρας πρώτος εξέδω­σε βιβλίο με διαγράμματα. Ο Σιληνός στο πρώτο Βιβλίο των «Ιστοριών» λέει ότι την εποχή που ήταν άρχοντας ο Δήμυλος, έπεσε μια πέτρα από τον ουρανό και ο Αναξαγόρας είπε πως ολόκληρος ο ουρανός αποτελείται από πέτρες που κρατιούνται ενωμένες από τη γρήγορη περιστροφή. Αν χαλα­ρώσουν, πέφτουν κάτω. 

Σχετικά με τη δίκη του λέγονται διάφορα. Ο Σωτίων στη «Διαδοχή των φιλοσόφων» λέει πως κατηγορήθηκε από τον Κλέωνα για ασέβεια, επειδή ονόμαζε τον ήλιο πυρακτωμένη πέτρα. Τον υπερασπίστηκε ο Περικλής που ήταν μαθητής του, τιμωρήθηκε όμως με πρόστιμο πέντε τάλαντα και εξορία.

Ο Περικλής είπε μιλώντας δημόσια, αν έχουν λόγους να τον κατηγορούν για οτιδήποτε αφορά τη ζωή του [του Περικλή]. Του απάντησαν πως όχι και τότε είπε: «Είμαι μαθητής του ανθρώπου αυτού. Μην παρασυρθείτε λοιπόν από συκοφαντίες και τον σκοτώσε­τε. Πιστέψτε με και ελευθερώστε τον».

Πράγματι τον ελευθέ­ρωσαν, επειδή όμως δεν μπορούσε να υπομείνει την προσβο­λή, αυτοκτόνησε. 

Ο Ιερώνυμος στο δεύτερο κεφάλαιο των «Σποράδην υπομνημάτων» αναφέρει πως ο Περικλής τον παρουσίασε στο δικαστήριο εξασθενημένο και αδύνατο από κάποια αρρώστια, με αποτέλεσμα να αφεθεί ελεύθερος από λύπηση μάλλον παρά μετά από απόφαση δικαστική. Αυτά σχε­τικά με τη δίκη του.

Όταν οι άρχοντες της πόλης τον ρώτησαν τι χάρη ήθελε να του κάνουν, είπε «Να επιτρέπουν στα παιδιά να παίζουν τον μήνα που θα πεθάνει, κάθε χρόνο». Τούτο το έθιμο διατηρείται μέχρι σήμερα. Όταν πέθανε, οι Λαμψακηνοί τον έθαψαν με τιμές και χάραξαν στον τάφο του το εξής επίγραμμα: Εδώ ενταφιάστηκε ο Αναξαγόρας που βρήκε πολλές αλήθειες για τον ουράνιο κόσμο. 

Το δικό μου επίγραμμα γι' αυτόν είναι: Είπε πως ο ήλιος είναι πέτρα πυρακτωμένη κι αυτό έγινε αιτία θανάτου για τον Αναξαγόρα. Ο φίλος του Περικλής τον έσωσε, το τσακισμένο όμως ηθικό του τον έκανε να αυτοκτονήσει.

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ - ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ - ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΑΜΤΕΙΑ «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΜΟΣ 1 ΒΙΒΛΙΑ 1-2 ΕΚΔΟΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
https://pdfcoffee.com/--219-pdf-free.html

--------------------------------------------

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ: Ο ΝΟΥΣ

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ - Η ΨΥΧΗ ΩΣ ΑΡΧΗ ΖΩΗΣ

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΑΤΙΚΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ

ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ, ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, ΦΙΛΟΛΑΟΣ, ΜΕΤΩΝ, ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ… ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ…

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΙΣΕ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ
ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

Λέγεται πως η ενασχόληση με τη φιλοσοφία άρχισε από τους βαρβάρους, επειδή στους Πέρσες υπήρξαν οι Μάγοι, στους Βαβυλώνιους ή Ασσύριους οι Χαλδαίοι, οι γυμνοσοφιστές στους Ινδούς και στους Κέλτες και Γαλάτες οι ονομαζό­μενοι Δρυΐδες και Σεμνόθεοι.

Αυτοί όμως αγνοούν τελείως τα επιτεύγματα των Ελλή­νων, από τους οποίους άρχισε όχι μόνο η φιλοσοφία αλλά και ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, και τα αποδίδουν στους Βαρ­βάρους.

Και να! Στους Αθηναίους υπήρξε ο Μουσαίος, στους Θηβαίους ο Λίνος. Για τον γιο του Ευμόλπου λένε ότι πρώτος αυτός έγραψε Θεογονία και περί Σφαίρας και ότι είπε πως όλα γίνονται από ένα και στο ίδιο καταλήγουν. Πέθανε στο Φάληρο και στον τάφο του χαράχτηκαν οι εξής ελεγειακοί στίχοι: Το Φαληρικό χώμα έχει τον αγαπημένο γιο του Εύμολπου, τον Μουσαίο, που πέθανε, μέσα στον τάφο τούτο. Από τον πατέρα του Μουσαίου πήραν το όνομα τους οι Ευμολπίδες στην Αθήνα.

Για τον Λίνο λένε πως ήταν γιος του Ερμή και της Μού­σας Ουρανίας. Έγραψε κοσμογονία, για την τροχιά του ήλιου και της σελήνης και για τη γέννηση ζώων και καρπών. Τα ποιήματα του αρχίζουν ως εξής: Ήταν κάποτε μια εποχή που όλα ήταν ενωμένα. Σ' αυτό βασιζόμενος ο Αναξαγόρας είπε πως όλα τα πράγ­ματα ήταν μαζί και κατόπιν ήρθε ο νους και έβαλε τάξη.

Ο Λίνος πέθανε στην Εύβοια από βέλος του Απόλλωνα και στον τάφο του υπάρχει το εξής επίγραμμα: Εδώ δέχτηκε η γη τον νεκρό Θηβαίο Λίνο, τον γιο της καλιστέφανης Μούσας Ουρανίας.

Έτσι άρχισε από τους Έλληνες η φιλοσοφία, της οποίας ακό­μη και το όνομα δεν έχει σχέση με τη γλώσσα των βαρβάρων.

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ - ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΑΜΤΕΙΑ «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΜΟΣ 1 ΒΙΒΛΙΑ 1-2 ΕΚΔΟΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
https://pdfcoffee.com/--219-pdf-free.html

-----------------------------------

ΣΕ ΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΧΙΛΙΕΤΙΩΝ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΔΡΑΣΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΓΗ; 

Αρίστιππος ο Κυρηναίος - Μαθητής του Σωκράτη και ιδρυτής της Κυρηναϊκής Σχολής

Ο Αρίστιππος ο πρεσβύτερος ήταν φιλόσοφος, μαθητής του Σωκράτη και ιδρυτής της Κυρηναϊκής Σχολής ή Ηδονιστικής Σχολής (435 – 355).

Σε νεαρή ηλικία γνώρισε τη διδασκαλία του Πρωταγόρα. Αργότερα γοητεύτηκε από τη διδασκαλία του Σωκράτη, ήλθε στην Αθήνα και συνδέθηκε στενά μαζί του, χωρίς όμως να εγκαταλείψει τις συνήθειες της ζωής του και τις αντιλήψεις του. 

Ο Ξενοφών (Απομνημονεύματα Α,1 και Γ,8) τον παρουσιάζει να συνομιλεί με τον Σωκράτη και να αναπτύσσει τις ηδονιστικές του θεωρίες. Η φιλοσοφία όμως του Σωκράτη δεν είχε αποφασιστική σημασία για τη ζωή του. Είναι ο πρώτος μαθητής του Σωκράτη ο οποίος μετά τον θάνατο του δασκάλου εμφανίστηκε ως σοφιστής, δηλαδή επαγγελματίας και αμειβόμενος δάσκαλος, αρχικά στην Αθήνα και αργότερα σε άλλες πόλεις, όπου φιλοξενήθηκε από τυράννους, όπως ο Διονύσιος των Συρακουσών, τους οποίους κολάκευε και ζούσε με πολυτέλεια στις αυλές τους. 

Δίδαξε ως σοφιστής και έπαιρνε υψηλά δίδακτρα. Χαρακτηριστικό σχετικά είναι και το γνωστό ανέκδοτο, σύμφωνα με το οποίο: ένας επαρχιώτης οδήγησε σ` αυτόν τον γιο του για να μαθητεύσει, αλλά, επειδή ο φιλόσοφος ζητούσε δίδακτρα πολύ ακριβά, ο άνθρωπος του είπε πως με το ποσό αυτό θα ήταν δυνατόν να αγοράσει ένα βόδι. Οπότε ο Αρίστιππος του απάντησε: «Αγόρασε το, λοιπόν, κι έτσι θα έχεις δύο βόδια στο σπίτι σου».

Επιστρέφοντας στην πατρίδα του ίδρυσε τη φιλοσοφική του σχολή, όπου δίδασκε ότι η γνώση έχει αξία, όταν αυτή συνοδεύεται με πρακτική χρησιμότητα. 

Τα αισθήματα τα διέκρινε σε εκείνα που προκαλούν ηδονή και σε εκείνα που προκαλούν πόνο. Η ηδονή από τη φύση της είναι ευάρεστη και αποτελεί αγαθό, ενώ ο πόνος, ως δυσάρεστος από τη φύση του επίσης, αποτελεί κακό. Ύψιστος λοιπόν σκοπός του ανθρώπου είναι η ηδονή και προς αυτόν το σκοπό πρέπει να κατατείνουν όλες οι πράξεις του. Αυτός ο σκοπός εξάλλου κατά τον Αρίστιππο, αποτελεί την έκφραση της ανώτατης ηθικής.

Οποιαδήποτε και αν είναι η επιλογή, απαράβατος πρέπει να θεωρείται ένας όρος, η εγκράτεια. Δεν πρέπει δηλαδή κατά την πραγματοποίηση του μοναδικού σκοπού, που είναι η απόλαυση της ζωής κατά τον καλύτερο δυνατόν τρόπο, να υποταχθεί κανείς στις ηδονές, αλλά να παραμένει κύριος του εαυτού του και των περιστάσεων. Στον διάλογό του Περί του Λαΐδος κατόπτρου (είναι ένας από τους 6 και κατ' άλλους 25 διαλόγους που έγραψε) τον κανόνα αυτό ζωής τον περιγράφει ως εξής: 

«Έχω Λαΐδα, ουκ έχομαι. επεί το κρατείν και μη ηττάσθαι ηδονών άριστον».

«Έχω την Λαίδα, όμως δεν με έχει. Ιδανικό είναι το να μπορεί να ελέγχει κάποιος τις ηδονές και να μην εξουσιάζεται απ' αυτές, όχι το να τις αποφεύγει».

Είχε σχέσεις και με την εταίρα Λαίδα, όπως λέει ο Σωτίων στο δεύτερο βιβλίο των «Διαδοχών». (Διογένους Λαερτίου - Βίοι φιλοσόφων).

Η αντίληψη αυτή περί αυτοκυριαρχίας και ο έρωτας της ανεξαρτησίας τον οδηγούν μακρύτερα, στο αγαθό της ελευθερίας του ατόμου, προς το οποίο τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση. Ο ίδιος προσωπικά, για να μη θυσιάσει την ελευθερία του, κρατήθηκε μακριά από την πολιτική.

Η φιλοσοφική του σχολή στην Κυρήνη άνθησε και άκμασε ως την εποχή των Πτολεμαίων. Η φιλοσοφία του είναι αισθησιοκρατική. Η μόνη πραγματική γνώση μας, λέει, που αποτελεί και κριτήριο για τις πράξεις μας, είναι η ηδονή και ο πόνος που νιώθουμε. Ο σκοπός της ζωής μας επομένως είναι η ηδονή. Αγαθό είναι το ευάρεστο, κακό το δυσάρεστο. Ύψιστο αγαθό είναι η ηδονή που τη διευθύνει η σύνεση και την εξευγενίζει η παιδεία.

«Ν’ αρπάζεις την κάθε στιγμή και να τη χαίρεσαι, γιατί μόνο η στιγμή μας ανήκει». Αυτή είναι η ουσία της φιλοσοφίας του.

Διάδοχοί του είναι ο Ηγησίας, ο Αννίκερις, ο Θεόδωρος, η κόρη του Αρήτη, που δίδαξε τη φιλοσοφία του πατέρα της στο γιο της Αρίστιππο το Μητροδίδακτο, ο οποίος προήγαγε την Κυρηναϊκή φιλοσοφία.

https://el.wikipedia.org

----------------------------------------

ΑΡIΣΤΙΠΠΟΣ

Η ΛΑΪΣ Η ΚΟΡΙΝΘΙΑ

ΛΑΪΣ - Η ΚΟΡΙΝΘΙΑ ΕΤΑΙΡΑ

ΑΡIΣΤΙΠΠΟΣ

Ο Αρίστιππος καταγόταν από την Κυρήνη, αλλά πήγε και έμεινε στην Αθήνα, όπως μαθαίνουμε από τον Αισχίνη, παρασυρμένος από τη φήμη του Σωκράτη. Παρέδιδε μαθήματα, όπως λέει ο περιπατητικός Φαινίας ο Ερέσιος, και ήταν ο πρώτος από τους Σωκρατικούς που εισέπραξε αμοιβή και έστειλε χρήματα στον δάσκαλο του. Κάποτε του είχε στείλει είκοσι μνες που του επιστράφηκαν, επειδή ο Σωκράτης είπε πως το δαιμόνιο δεν του επιτρέπει να δεχτεί τα χρήματα - η αμοιβή πραγματικά τον ενοχλούσε. 

Όταν πάλι κάποτε ο Διονύσιος, που είχε τρεις εταίρες, του είπε να διαλέξει μία, πήρε και τις τρεις λέγοντας: «Ούτε του Πάρη του βγήκε σε καλό να διαλέξει μία». Κατόπιν, λένε, τις πήγε ως την πόρτα και τις άφησε. Τόσο υπερβολικός ήταν, και όταν επέλεγε και όταν περιφρονούσε. Γι' αυτό κάποτε ο Στράτων ή κατά άλλους ο Πλάτων, του είπε: «Μόνο εσύ έχεις το προσόν να κυκλοφορείς άνετα τόσο με ωραία ρούχα όσο και με κουρέλια».

Όταν ρωτήθηκε τι κέρδισε από τη φιλοσοφία, είπε: «Το να μπορώ να μιλώ θαρρετά σε όλους». Όταν κατηγορήθηκε για το ότι ζούσε με πολυτέλεια, είπε: «Αν ήταν κακό, τότε δεν θα γινόταν στις γιορτές των θεών».

Κάποτε που τον ρώτησαν τι παραπάνω έχουν οι φιλόσοφοι, είπε: «Ακόμη κι αν καταργηθούν όλοι οι νόμοι, θα ζούμε με τον ίδιο τρό­πο».

Όταν τον ρώτησε ο Διονύσιος, γιατί οι φιλόσοφοι πηγαίνουν στα σπίτια των πλουσίων, ενώ οι πλούσιοι δεν πηγαίνουν στα σπίτια των φιλοσόφων, είπε: «Επειδή οι φιλόσοφοι ξέρουν τι χρειάζονται, ενώ οι πλούσιοι δεν ξέ­ρουν».

Ο Πλάτων τον κατηγόρησε, επειδή ζούσε με πολυ­τέλεια και εκείνος του είπε: «Σου φαίνεται καλός ο Διονύ­σιος;» Ο Πλάτων απάντησε καταφατικά και ο Αρίστιππος πρόσθεσε: «Ζει με περισσότερη πολυτέλεια από μένα, επο­μένως τίποτε δεν εμποδίζει να ζει κάποιος και με πολυτέ­λεια και με εντιμότητα».

Όταν ρωτήθηκε, σε τι διαφέρουν οι μορφωμένοι από τους αμόρφωτους, απάντησε: «Σε ό,τι διαφέρουν τα δαμασμένα άλογα από τα αδάμαστα».

Κάπο­τε, καθώς έμπαινε στο σπίτι μιας εταίρας, επειδή ένας από τους νεαρούς που τον συνόδευαν κοκκίνησε, του είπε: «Το να μπει κάποιος εδώ δεν είναι ντροπή, ντροπή είναι να μη μπορεί να βγει».

Κάποιος του ανέφερε ένα πρόβλημα και του είπε: «Λύσε το» και κείνος: «Γιατί ζητάς, καημένε, να λύσω πρόβλημα που και δεμένο μας δημιουργεί προβλήματα;»

Κάποια φορά τον έβρισαν κι εκείνος σηκώθηκε να φύγει κι όταν εκείνος που τον έβρισε είπε: «Γιατί φεύγεις;» απάντησε: «Επειδή εσύ μπορείς να βρί­ζεις, όμως εγώ μπορώ να μην ακούω».

Σ' αυτόν που τον υπερασπίστηκε και τον βοήθησε να αθωωθεί σε μια δίκη, όταν κατόπιν του είπε: «Σε τι σε ωφέλησε ο Σωκράτης;» απάντησε: « Σ' αυτό ακριβώς, ότι δηλαδή όσα είπες για μένα στο δικαστήριο είναι αλήθεια».

Έδινε άριστες συμβουλές στην κόρη του Αρήτη και προσπαθούσε να της μάθει να περιφρονεί τα περιττά. Όταν τον ρώτησε κάποιος, ο γιος του, αν μορφωθεί, σε τι θα τον ξεπεράσει, είπε: «Αν όχι σε τίποτε άλλο, τουλάχιστον δεν θα κάτσει στο θέατρο σαν πέτρα πάνω σε πέτρα».

Όταν κάποτε προσπαθούσε ο Διονύσιος να τον ανα­γκάσει να πει κάτι φιλοσοφικό, του είπε: «Είναι γελοίο να θες να μάθεις από μένα την τέχνη της ομιλίας και την ίδια στιγμή να μου λες εσύ πότε πρέπει να μιλήσω». Ο Διονύ­σιος θύμωσε μ' αυτό και του είπε να κάτσει τελευταίος. Τότε εκείνος του είπε: «Θέλησες να κάνεις τη θέση πιο τιμητική».

Σ' αυτόν που τον κατηγορούσε ότι συγκατοικεί με εταίρα, λένε πως είπε: «Διαφέρει σε τίποτε το να κατοικήσει κάποιος σε σπίτι που κάποτε κατοίκησαν κι άλλοι από το να κατοική­σει σε κάποιο που δεν κατοίκησε κανείς;» Του απάντησε πως όχι. «Διαφέρει σε τίποτε» συνέχισε, «το να ταξιδεύεις με καράβι με το οποίο ταξίδεψαν πολλοί από το να ταξι­δεύεις με κάποιο που δεν ταξίδεψε κανείς;» «Καθόλου». «Επομένως» του είπε, «δεν διαφέρει σε τίποτε το να συ­ζείς με γυναίκα που την είχαν πολλοί από το να συζείς με κάποια που δεν την είχε κανείς».

Είχε σχέσεις και με την εταίρα Λαίδα, όπως λέει ο Σωτίων στο δεύτερο βιβλίο των «Διαδοχών». Σ' αυτούς που τον κατηγορούσαν είπε: «Έχω την Λαίδα, όμως δεν με έχει. Ιδανικό είναι το να μπορεί να ελέγχει κάποιος τις ηδονές και να μην εξουσιάζεται απ' αυτές, όχι το να τις αποφεύγει».

Ο Αρίστιππος ήταν άνθρωπος ρεαλιστής και όταν κάποιοι του είπαν πως η Λαϊς δεν τον αγαπάει, αυτός απάντησε «Και τα ψάρια και το κρασί δε μ΄ αγαπάνε αλλά εγώ τα απολαμβάνω».

Γι' αυτούς που είχαν εγκύκλιο μόρφωση, αγνοούσαν όμως τη φιλοσοφία, έλεγε πως είναι ίδιοι με τους μνηστήρες της Πηνελόπης, οι οποίοι μπορούσαν να έχουν σχέσεις με τη Μελανθώ, την Πολύδωρα και τις άλ­λες υπηρέτριες, αλλά εκείνη, την κυρία, δεν μπορούσαν να την παντρευτούν.

Όταν ρώτησαν τον Αρίστιππο, τι πρέπει να μαθαίνουν τα καλά παιδιά, είπε: «Αυτά που θα τους χρησιμεύσουν, όταν γίνουν άνδρες».

Κάποτε που οργίστηκε με τον Αισχίνη, μετά από λίγο του είπε: «Δεν θα συμφιλιωθούμε, δεν θα σταματήσουμε τις ανοησίες; Θα περιμένεις μέχρι να μας συμφιλιώσει κάποιος πάνω στο πιοτό;» «Ευχαρίστως» είπε εκείνος, και ο Αρίστιππος πρό­σθεσε: «Να θυμάσαι πως έκανα το πρώτο βήμα, αν και είμαι μεγαλύτερος σου». «Μπράβο, μα την Ήρα » είπε ο Αισχίνης, «μίλησες σωστά, γιατί είσαι πολύ ανώτερος μου. Εγώ ξεκίνησα την έχθρα, εσύ αρχίζεις τη φιλία».

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ - ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ - ΑΡΙΣΤΙΠΠΟΣ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΑΜΤΕΙΑ «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΜΟΣ 1 ΒΙΒΛΙΑ 1-2 ΕΚΔΟΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
https://pdfcoffee.com/--219-pdf-free.html

-------------------------------

Η ΛΑΪΣ Η ΚΟΡΙΝΘΙΑ

ΛΑΪΣ - Η ΚΟΡΙΝΘΙΑ ΕΤΑΙΡΑ

Αρίστιππος ο Κυρηναίος - Μαθητής του Σωκράτη και ιδρυτής της Κυρηναϊκής Σχολής 

Η θεά Υγεία

«Όταν η υγεία απουσιάζει, η σοφία δεν μπορεί να αποκαλυφθεί, η τέχνη δεν μπορεί να εκδηλωθεί, η δύναμη δεν μπορεί να πολεμήσει, ο πλούτος γίνεται άχρηστος και η ευφυΐα δεν μπορεί να εφαρμοστεί». Επισημαίνει ο Ηρόφιλος ο Χαλκηδόνιος, μαθητής του Πραξαγόρα του Κώου.

Η θεά Υγεία, προστάτιδα της υγείας αρχικά λατρευόταν ανεξάρτητα από τον Ασκληπιό. Τουλάχιστον από τον 5ο αιώνα π.Χ οι Κώοι τιμούσαν την Υγεία με προσευχές, ύμνους και ήταν από τους πρώτους που τη θεώρησαν κόρη του Ασκληπιού . 

Η θεά Αθηνά λατρεύονταν στην Αθήνα και ως Αθηνά Υγεία, στον Πειραιά και τον Ωρωπό έφερε το όνομα Παιωνία. Όταν ο αρχιτέκτονας του Παρθενώνα Μνησικλής έπεσε από τα Προπύλαια της Ακρόπολης και τραυματίστηκε σοβαρά, η Αθηνά εμφανίστηκε στον Περικλή σε όνειρο και του είτε τι να κάνει για να τον σώσει. Στη συνέχεια της έφτιαξαν ένα χάλκινο άγαλμα ως Αθηνά-Υγεία, η βάση του οποίου σώθηκε στη θέση της, λίγο πιο ανατολικά και νότια από τα Προπύλαια. 

Το άγαλμα της Υγείας βρέθηκε κοντά στην Οικία της Ευρώπης κάτω από την Ακρόπολη της Κω , το 1937 από τον ιταλό αρχαιολόγο L.Morricone, θεωρείται το ωραιότερο στον κόσμο.

Στην κλασική γλυπτική εμφανιζόταν συχνά να κρατά ή να ταΐζει ένα μεγάλο φίδι (το σύμβολο της ιατρικής του Ασκληπιείου) στην αγκαλιά της. Το άλλο επίσημο σύμβολό της ήταν μια μεγάλη λεκάνη νερού και ένα φίδι. 

Αγάλματα της Υγείας είχαν στηθεί στην Κω και όλα τα μεγάλα ιαματικά κέντρα που βρίσκονται στους ναούς του Ασκληπιού.

Ναός της Υγείας υπήρχε στα Παλάτια της Κεφάλου και μπορεί στην Αγία Μελού νότια του Ασκληπιείου της Κω.

Οι πρωταρχικοί ναοί της Υγείας ήταν στην Επίδαυρο, την Κόρινθο, την Κω και την Πέργαμο.

Η υγεία ακόμη πριν είχε χρησιμοποιηθεί ως χαιρετισμός μεταξύ των Πυθαγορείων.

Γεωδίφης

Πηγές: 1.https://www.who.int/ 2.Ασκληπιείο των Κώων 3.https://www.moh.gov.gr/ 4.Βικιπαίδεια

https://geogeodifhs.blogspot.com/2025/04/blog-post_40.html

Δεν Είναι Θεία Τιμωρία – Είναι Κοσμική Ισορροπία

Δεν πρόκειται για θεία τιμωρία. Είναι ο Αρχαίος νόμος της ισορροπίας. Σ’ αυτό το βίντεο, ανακαλύπτουμε πώς οι Αρχαίοι Έλληνες αντιλαμβάνονταν τη Δίκη — όχι ως θεότητα εκδίκησης, αλλά ως κοσμική δύναμη που αποκαθιστά την αρμονία. Από τον Ησίοδο και τον Ηράκλειτο, μέχρι τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τον Πρόκλο, η Δίκη παραμένει παρούσα. Όχι για να μας τιμωρήσει… αλλά για να μας θυμίσει. HellenicVibesGr

Η Αφροδίτη απειλεί τον γιο της Έρωτα με ένα σανδάλι

Ξέρετε πού γεννήθηκε η παράδοση να πειθαρχούν οι μαμάδες τα ατίθασα παιδιά τους με σανδάλι; Που αλλού; Στην Αρχαία Ελλάδα!

Η θεά Αφροδίτη ήταν η πρώτη γνωστή μητέρα που χρησιμοποίησε ένα σανδάλι ως όργανο τιμωρίας, όπως φαίνεται σε πολλά Αρχαία Ελληνικά έργα τέχνης. Αυτό το μοτίβο, εικονογραφημένο σε ένα αγγείο που χρονολογείται από το -360 εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Τάραντα. Δείχνει την Αφροδίτη να απειλεί τον γιο της Έρωτα με ένα σανδάλι.

Ο Έρως, στην Ελληνική Μυθολογία, συχνά ωθούσε τη μητέρα του να καταφύγει σε αυτά τα δραστικά πειθαρχικά μέτρα. Παρόμοιες σκηνές, συμπεριλαμβανομένης της Αφροδίτης που αποκρούει τον Πάνα με το σανδάλι της, βρίσκονται σε άλλα Αρχαία Ελληνικά έργα τέχνης, υπογραμμίζοντας αυτό το επίμονο θέμα της μητρικής πειθαρχίας.

Stato Magna Grecia - Due Sicilie 

Οἰκία ΣΙΜΩΝΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥ, τοῦ σκυτικοῦ

Ένα μικρό σπίτι του 5ου αι. π.Χ. μόλις έξω από το δυτικό όριο της Αγοράς, ακριβώς δίπλα από τον «όρο» που ήταν στημένος πλάι στην Θόλο, μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για την ιδιαίτερα προσφιλή στους Αθηναίους τεχνική της υποδηματοποιείας.

Στο δάπεδό του βρέθηκαν δεκάδες σιδερένια πλατυκέφαλα καρφιά του τύπου που χρησιμοποιείται στην κατασκευή υποδημάτων (παπουτσόπροκες), μαζί με πολυάριθμες οστέινες (κοκκάλινες) θηλιές για κορδόνια, που ταυτίζουν το οικοδόμημα με την οικία-εργαστήριο ίσως ενός από τους διασημότερους υποδηματοποιούς της περιόδου.

Θέση: Βορειοδυτικά της Μέσης Στοάς και ανατολικά της Θόλου, στο σημείο όπου βρέθηκαν οι αρχαϊκοί όροι της Αγοράς. Aρ. 10 στο σχέδιο της Αγοράς στον Οδηγό: Μc Camp II, J., The Athenian Agora. A Short Guide to the Excavations, Excavations of the Athenian Agora, Picture Book no 16, American School of Classical Studies (Princeton 2003), σελ. 2 και 24-25.
Χρονολόγηση κατασκευής: Tέλη 6ου αι. π.Χ. Ανακατασκευάζεται τον 5o αι. π.Χ.
Περίοδοι χρήσης: Κλασσική

ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΙΜΩΝΟΣ

Κάτοψις τῶν ἀνασκαφικῶν εὑρημάτων,ἀπό τόν Ἰωάν.Τραυλό (1959) 

Η ταπεινή οικία που βρισκόταν στη νοτιοδυτική γωνία της Αγοράς της Αθήνας ταυτίστηκε, χάρη σε ένα κύπελλο που είχε χαραγμένη μια επιγραφή στο πόδι του, με το εργαστήριο του περίφημου Σίμωνα του τσαγκάρη, φίλου του Σωκράτη, ο οποίος συνήθιζε να συχνάζει εκεί και να διδάσκει.

Η Oικία του Σίμωνα, η οποία ανασκάφηκε το 1953, είναι ένα ασήμαντο οικοδόμημα, το οποίο όμως σχετίζεται με μία από τις σημαντικότερες μορφές που άφησαν το στίγμα τους στην Αγορά της Αθήνας, το Σωκράτη.

ΕΙΚΟΝΑ: Οἱ πρῶτες ἀνασκαφές,στίς 2 Μαΐ 1938 (Φωτ: ASCSA) 

Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Διογένη Λαερτίου, ο φιλόσοφος συνήθιζε να συχνάζει στο εργαστήριο και σπίτι του φίλου του, του ταπεινού τσαγκάρη Σίμωνα, και να δίνει εκεί ορισμένες από τις περίφημες διαλέξεις του, ειδικά αφιερωμένες στους πολύ νέους μαθητές του, οι οποίοι δεν επιτρεπόταν να εισέλθουν στο χώρο της Αγοράς. Ο προνοητικός τεχνίτης κατέγραφε τους διαλόγους που είχε ο Σωκράτης –διαβόητος για το γεγονός ότι δεν άφησε ούτε μια λέξη γραπτή από τη διδασκαλία του– με τους μαθητές του και κυκλοφόρησε αργότερα 33 σε βιβλίο. Οι διάλογοι αυτοί συνήθως ονομάζονταν «σκυτικοί» («του τσαγκάρη»).

Εκτός από την επιγραφή ΣΙΜΩΝΟΣ –που δηλώνει τον κτήτορα στη γενική– στη βάση της μελαμβαφούς κύλικας, η οποία βρέθηκε στο δρόμο ακριβώς έξω από την οικία, η ταύτιση του κτηρίου με το υποδηματοποιείο του Σίμωνα έχει υποστηριχθεί και από τα υπόλοιπα ευρήματα στο χώρο: μεγάλα σιδερένια πλατυκέφαλα καρφιά, που ενδεχομένως να χρησίμευαν για τη στερέωση βαριών υποδημάτων στη σόλα (μπότες), και οστέινα καψούλια, στα οποία πιθανόν στερεώνονταν τα κορδόνια.

Η οικία ανήκει σε έναν τύπο ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Αθήνα: έχει ακανόνιστο εξωτερικά σχήμα ως προς την κάτοψη. Κατά πάσα πιθανότητα θα πρέπει να αποτελούνταν μόνο από το ισόγειο. Διαθέτει δύο ακανόνιστου μεγέθους δωμάτια, τα οποία ανοίγονταν σε μια εσωτερική αυλή, στην οποία υπήρχε ένα πηγάδι και μία δεξαμενή. Οι διαστάσεις είναι οι ακόλουθες: 12,80 μ. (Α-Δ) x 14,93 μ. (Β-Ν), ενώ η εσωτερική αυλή έχει διαστάσεις 5,48 x 6,40 μ. Η ανασκαφή δεν ολοκληρώθηκε, καθώς εν μέρει η οικία καλύπτεται από τη Μέση Στοά. Πολύ κοντά στην Οικία του Σίμωνα βρέθηκε στη θέση του όρος της Αγοράς (σήμερα στο εσωτερικό της Μέσης Στοάς).

Ἡ οἰκία τοῦ Σίμωνος,σέ ἀναπαράστασι τῆς Ἀγορᾶς τῶν Κλασ.χρόνων. 

Η οικία γνώρισε δύο φάσεις: η πρώτη ανάγεται στην Αρχαϊκή περίοδο, πριν από το 479 π.Χ., όταν καταστράφηκε από τους Πέρσες. Σε άγνωστη περίοδο επιδιορθώθηκε και προφανώς ήταν σε χρήση στο τελευταίο τέταρτο του 5ου αι. π.Χ., όταν σύχναζε εκεί ο Σωκράτης. Το υλικό δομής στην πρώτη οικία ήταν πήλινα τούβλα, ενώ στην δεύτερη φάση, σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής, χρησιμοποιήθηκαν ασβεστολιθικοί δόμοι. Τα δάπεδα ήταν από πατημένο χώμα.

Η περιοχή καθαρίστηκε κατά το 2ο αι. π.Χ., προκειμένου για την ανέγερση της Μέσης Στοάς. Η ίδια η οικία όμως είναι απίθανο να επέζησε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

BOERSMA, J.S., Athenian Building Policy from 561/560 to 405/404 B.C., Scripta Archaeologica Groningana 4 (Groningen 1970), σελ. 247.
LANG, M., Socrates in the Agora, Agora Picture Books 17 (Princeton 1978).
Mc CAMP II, J., The Athenian Agora: A Guide to the Excavation and Museum 4 (Αthens 1990), σελ. 56-58.
Μc CAMP II, J., The Athenian Agora, A Short Guide to the Excavations, Excavations of the Athenian Agora, Picture Book no 16 (Princeton 2003), σελ. 37.
Mc CAMP II, J., Η Αρχαία Αγορά της Αθήνας. Οι Ανασκαφές στην καρδιά της κλασικής πόλης 2 (Αθήνα 2004), σελ. 177-181.
THOMPSON, D.B., “The House of Simon the Shoe-Maker”, Archaeology 13 (1960), σελ. 234-240.
THOMPSON, H.A. – WYCHERLEY, R., The Agora of Athens. The American Excavations in the Athenian Agora, vol. XIV, American School of Classical Studies at Athens (Princeton 1972), σελ. 160-162.

https://averoph.wordpress.com

------------------------------------

 Σίµων Κυνοσαργεύς ο υποδηματοποιός, μαθητής του Σωκράτη

Έχει ανακαλυφθεί το εργαστήριο του Σίμωνα του υποδηματοποιού του φίλου του Σωκράτη;

Σίμων ο υποδηματοποιός, ο φίλος του Σωκράτη που κατέγραψε τους πρώτους “Σωκρατικούς Διαλόγους”.

Έχει ανακαλυφθεί το εργαστήριο του Σίμωνα του υποδηματοποιού του φίλου του Σωκράτη;

του ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Λήψη από το κτήριο στην αρχαία Αγορά που πιστεύεται ότι ήταν το σπίτι και εργαστήριο του Σίμωνα. Πηγή: Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα (American School of Classical Studies in Athens) agora.ascsa.net Image 2008.01.0013

Αρχαιολόγοι ανέσκαψαν τα κατάλοιπα ενός καταστήματος κοντά στη Θόλο στη νοτιοδυτική γωνία της Αγοράς. Σε αυτό ανακάλυψαν μεγάλη ποσότητα καρφιών υποδημάτων και μια βάση αγγείου του 5ου αιώνα π. Χ. στο οποίο είχε χαραχθεί η λέξη ΣΙΜΩΝΟΣ. 

Τα στοιχεία δείχνουν ότι το κτήριο χτίστηκε περίπου το 500 π. Χ. και καταστράφηκε 20 χρόνια αργότερα στη διάρκεια της καταστροφής της Αθήνας από τους Πέρσες. Χτίστηκε ξανά τη δεκαετία του 470 π. Χ. και γύρω στο 425 π. Χ.  χρησιμοποιούνταν ως το εργαστήριο υποδηματοποιίας κάποιου Σίμωνα.

Την ίδια εποχή ο Σωκράτης βρισκόταν σχεδόν καθημερινά στην Αγορά και συνδιαλεγόταν με τους συμπολίτες του. Είναι πολύ πιθανόν ότι οι αρχαιολόγοι είχαν βρει το εργαστήριο του Σίμωνα του υποδηματοποιού, του φίλου του Σωκράτη που κατέγραψε τις συνομιλίες τους.

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/simon-o-ypodimatopoios-o-filos-toy-sokrati-poy-kategrapse-toys-protoys-quot-sokratikoys-dialogoys-quot-to-ergastirio-stin-archaia-agora/

---------------------------------------

Οἰκία ΣΙΜΩΝΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥ, τοῦ σκυτικοῦ

 Σίµων Κυνοσαργεύς ο υποδηματοποιός, μαθητής του Σωκράτη

Σίμων ο υποδηματοποιός, ο φίλος του Σωκράτη που κατέγραψε τους πρώτους “Σωκρατικούς Διαλόγους”.

Σίμων ο υποδηματοποιός, ο φίλος του Σωκράτη που κατέγραψε τους πρώτους “Σωκρατικούς Διαλόγους”.

του ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Κάποια από τα καρφιά υποδημάτων, η βάση αγγείου με το όνομα του Σίμωνα, και οστέινα μικροί κρίκοι που βρέθηκαν στο κτήριο που πιστεύεται ότι ήταν το σπίτι και εργαστήριο του Σίμωνα. Πηγή: Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα (American School of Classical Studies in Athens) agora.ascsa.net Image2008.20.0033 (Slide Sheet 82:14)

Ο Σίμων ήταν Αθηναίος υποδηματοποιός και συνεργάτης του Σωκράτη. Αποτελεί το πιο γνωστό παράδειγμα ενός εργαζομένου που ήταν παράλληλα και φιλόσοφος....
Αναφέρεται κυρίως από τον Διογένη Λαέρτιο που έγραψε στη ρωμαϊκή εποχή βιογραφίες επιφανών φιλοσόφων αλλά και τον Πλούταρχο και τον Συνέσιο. Επίσης τον Αντισθένη και τον Φαίδωνα της Ήλιδας που υπήρξαν μαθητές του Σωκράτη και ίσως γνώριζαν προσωπικά τον Σίμωνα. Για τον Σίμωνα τον υποδηματοποιό πιθανότατα έχουμε και αρχαιολογικά στοιχεία....

Όπως οι περισσότεροι έμποροι και τεχνίτες στην αρχαιότητα, ο Σίμων είχε το εργαστήριο, κατάστημα και κατοικία του στο ίδιο κτήριο. Ο Σωκράτης εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Σίμωνα που ήταν πολύ καλός υποδηματοποιός. Είναι πιθανό να θεωρούσε την τεχνογνωσία του ως παράδειγμα αυθεντικής γνώσης, κάτι που αναζητούσε συνέχεια, όπως καταγράφει ο Πλάτων στην Απολογία.

Όταν ο Σωκράτης επισκεπτόταν τον Σίμωνα συνήθως τον εύρισκε καθισμένο στον πάγκο του να φτιάχνει υποδήματα. Παράλληλα συνδιαλεγόταν με τον Σωκράτη και αντάλλασσαν απόψεις για ζητήματα που απασχολούσαν και απασχολούν τους ανθρώπους.

Στον ελεύθερο του χρόνο, ο Σίμων κατέγραφε αυτές τις συνομιλίες με τον Σωκράτη. Σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο πρόκειται για τους πρώτους «Σωκρατικούς Διαλόγους», πολλά χρόνια πριν ο Πλάτων γράψει τους δικούς του.

Κανένας τους δεν έχει διασωθεί αλλά ο Διογένης Λαέρτιος παραθέτει τίτλους τριάντα τριών διαλόγων του Σίμωνα με τον Σωκράτη. Καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, για τους νόμους, τους θεούς, την ομορφιά, την ποίηση τη γενναιότητα, την επιστήμη, τη φιλοσοφία κ.ά.

Ο Διογένης Λαέρτιος ισχυρίζεται ότι ακόμη και ο Περικλής εντυπωσιάστηκε από τα γραπτά του Σίμωνα. Του πρότεινε να εγκαταλείψει την τέχνη του και να αφοσιωθεί απερίσπαστος στη φιλοσοφία. Θα έμενε στο σπίτι του ως μέλος του κύκλου του και θα κάλυπτε όλα τα έξοδα διαβίωσής του.

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/simon-o-ypodimatopoios-o-filos-toy-sokrati-poy-kategrapse-toys-protoys-quot-sokratikoys-dialogoys-quot-to-ergastirio-stin-archaia-agora/

--------------------------------------

Οἰκία ΣΙΜΩΝΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥ, τοῦ σκυτικοῦ

 Σίµων Κυνοσαργεύς ο υποδηματοποιός, μαθητής του Σωκράτη

Έχει ανακαλυφθεί το εργαστήριο του Σίμωνα του υποδηματοποιού του φίλου του Σωκράτη;

Σίµων Κυνοσαργεύς ο υποδηματοποιός, μαθητής του Σωκράτη

Εικόνα: Ανάγλυφο με παράσταση υποδηματοποιείου -4ος αιώνας.

Κάµποσες µέρες τώρα (ο Σωκράτης) είχε παρατηρήσει ένα φαλακρό πενηντάρη µε λιγοστά ψαρά γένεια, άνθρωπο του λαού, που τον ακολουθούσε παντού, µα, λές κι' ήταν ντροπαλός, απόφευγε να πλησίαση και να του µιλήση. Με τα µάτια κατάτρωγε το φιλόσοφο και τέντωνε τ' αφτιά του µη χάση λέξη. Έµοιαζε σαν από ένστικτο να καταλαβαίνη το µεγαλείο του Σωκράτη. Ζούσε κοντά του σαν σ' άλλο κόσµο. Πρόσωπο βουβό, αλλά δραµατικό.

Σήµερα για πρώτη φορά τόλµησε να τον πλησίαση και να του πη :

— « Δάσκαλε... » Ο Σωκράτης τον άντίσκοψε.

— « Γιατί µε λές δάσκαλο; Εγώ ειµ' άµαθος, πολεµώ σαν και σας κάτι να µάθω. Αλλά λέγε : Ποιος είσαι; Τι θέλεις ;»

Ο άνθρωπος σάστισε και µόνο µε κόπο πρόφερε :

— «Ονοµάζοµαι Σίµων Κυνοσαργεύς, παπουτσής το επάγγελµα... » Σταµάτησε.

— « Μίλησε µου, Σίµων. Πρόσεξα που µε πλησιάζεις, αλλά στέκεις µακριά. Γιατί; »

Ο παπουτσής, αντί ν' απάντηση, έβγαλε κάτω από το ιµάτιο του ένα ζευγάρι σαντάλια και τα πρόσφερε δειλά του Σωκράτη :

— « Τα έσιαξα για σένα... είµαι παπουτσής... έχω µαγαζί απέναντι από τη Θόλο... παρακαλώ να τα δεχτής... »

Καθώς ο Σωκράτης δεν άπλωνε το χέρι να τα πάρη, ο Σίµων εξακολούθησε παρακλητικά:

— « Τα έσιαξα για σένα,.. µην άρνηθης να τα πάρης... περπατάς ξυπόλητος και δε σου πρέπει... »

Ο Σωκράτης χαµογέλασε :

— « Γιατί µού τα δίνεις » ;

— « Γιά τόσα που µαθαίνω κοντά σου ».

— « Δέν ξέρεις πως δε µοιάζω µε τους σοφιστές που ζητάνε χρήµατα ; Εγώ δεν πληρώνοµαι». Είπε και δεν άπλωνε να πάρη τα παπούτσια.

Στο πρόσωπο του Σίµωνα ζωγραφίστηκε απελπισία :

— «Δέν είναι πληρωµή, είναι δώρο από την καρδιά µου... Πάρε τα, σε παρακαλώ πολύ... »

Κι' ακούµπησε τα σαντάλια στα χέρια του φιλοσόφου που, τέλος, λυπήθηκε να τον κακοκαρδίση και τα κράτησε.

Τούτος ο παπουτσής, ο Σίµων, στάθηκε ο πρώτος µαθητής του Σωκράτη. Συχνά παρατούσε το µαγαζί του, για ν' άκούη το φιλόσοφο, κι' όλο σηµειώσεις κράταγε. Όσο ζούσε ακόµα ο Σωκράτης δηµοσίευσε 33 λόγους του σε βιβλίο, που η αρχαιότητα το ήξερε ως « βιβλίο του παπουτσή », µα δυστυχώς χάθηκε.

ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΑΛΟΚΩΣΤΑ

ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΔΕΚΑΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ Ι. Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑΣ Α. Ε 

Περιγραφή εικόνας: Η παράσταση απεικονίζει τρεις γενιές ανθρώπων να εργάζονται σ' ένα μικρό εργαστήριο υποδηματοποιίας. Κάτω από το ανάγλυφο υπάρχει αναθηματική επιγραφή: "ο Διονύσιος ο υποδηματοποιός, γιος του [?]ωνος, και τα παιδιά του το αφιερώνουν στον ήρωα Καλλιστέφανον"
Το ανάγλυφο απεικονίζει μία σκηνή μέσα από το υποδηματοποιείο. Στο δεξιό τμήμα του αναγλύφου διακρίνονται δύο μορφές που εργάζονται πίσω από ένα πάγκο και δίπλα σ' αυτές είναι καθισμένος κατ' ενώπιον ένας νέος άνδρας που εργάζεται πάνω σ' ένα σανδάλι. Στο αριστερό άκρο της παράστασης ένας ηλικιωμένος φαλακρός, γενειοφόρος άνδρας σηκώνει το χέρι του προς το δοκάρι που διατρέχει το ανάγλυφο στην επάνω πλευρά στο οποίο απεικονίζονται πολλά σανδάλια κρεμασμένα σε καρφιά. Στα πόδια του ηλικιωμένου άνδρα κάθεται ένα μικρό αγόρι που κόβει λωρίδες από δέρμα.  https://www.facebook.com/photo.php?fbid=496707410347258&l=db291ed142

Πηγή εικόνας: https://www.ucm.es/data/cont/docs/1888-2022-05-21-G.%20El%20%C3%81gora%20de%20la%20antigua%20Atenas%20como%20mercado.%20Im%C3%A1genes%20y%20arquitectura%20%281%2928.pdf 

-------------------------------------

Οἰκία ΣΙΜΩΝΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥ, τοῦ σκυτικοῦ

Έχει ανακαλυφθεί το εργαστήριο του Σίμωνα του υποδηματοποιού του φίλου του Σωκράτη;

Σίμων ο υποδηματοποιός, ο φίλος του Σωκράτη που κατέγραψε τους πρώτους “Σωκρατικούς Διαλόγους”.

ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΟΛΑ Τ' ΑΓΑΘΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΦΡΟΝΗΣΗ

Στη δυτική άκρη της αγοράς, κάτω από το ναό του Ηφαίστου, έστεκε το εργαστήρι του Πιστία του θωρακοποιού. Μπήκε µέσα ο Σωκράτης, είδε τον Πιστία να παίρνη µέτρα σ' ένα Θεσσαλό άρχοντα να του φτιάση θώρακα, κι' άκουσε να ζητά υπερβολική τιµή, που ο ξένος την αποδέχτηκε χωρίς συζήτηση.

Σαν έφυγε ο Θεσσαλός, ρώτησε το µάστορη ο Σωκράτης :

— «Μπορείς, Πιστία, να µου εξήγησης, γιατί πουλάς τους θώρακες σου τόσο ακριβά, ενώ δεν τους κάνεις ούτε πιο γερούς, ούτε πολυτελέστερους; »

— « Επειδή τους κατασκευάζω συµµετρικούς ».

— « Θέλεις να πης πως προφυλάγεις τα µέρη που πρέπει να σκεπάζωνται, χωρίς να εµποδίζης τα χέρια και τα πόδια να κουνάν ελεύθερα ; »

— « Ακριβώς. Γιατί δεν ωφελεί τίποτα, Σωκράτη, ένας θώρακας χωρίς καλή εφαρµογή ».

— « Τα σώµατα των ανθρώπων, Πιστία, άλλα είναι σύµµετρα, άλλα όµως δεν είναι. Συµφωνείς ; »

— « Βεβαιότατα ».

— « Αν λοιπόν τους κάνης εφαρµοστούς, θα πρέπη να τους κάνης ανόµοιους, έναν - έναν χωριστά ».

— « Μάλιστα. Έτσι τους κάνω ».

— « Γι' αυτό κοστίζουν ακριβά... τώρα καταλαβαίνω. Όµως ακούω πως στα Μέγαρα εργάζονται οι εργοστασιάρχες µε άλλο σύστηµα, για να παράγουν γρήγορα και φτηνά - δουλεύουν δηλαδή τους θώρακες όλους όµοιους, στη σειρά ».

— « Ίσως... όµως το καλό πράµα γίνεται χωριστά για το κάθε άτοµο, µε φροντίδα να εφαρµόζη τέλεια στο σώµα του ».

— « Έχεις δίκιο. Νοµίζω µάλιστα πως και κάτι άλλο καλό υπάρχει στην τέλεια εφαρµογή».

— « Εξήγησε το µου, Σωκράτη ».

— « Λέω πως θα φαίνωνται λαφρύτεροι οι εφαρµοστοί από τους θώρακες της σειράς, κι' ας έχουν το ίδιο βάρος. Στους καλούς θώρακες διαµοιράζεται το βάρος στο λαιµό, τους ώµους, το στήθος, ώστε να µη µοιάζουν µε βαρύ µεταλλικό φόρεµα, παρά να καταντάν, θάλεγες, µέρος του σώµατος ».

— «Σωστά, και µόνον φαντασµένοι νέοι προτιµάν ν' αγοράζουν ζαβούς θώρακες αλλά επιχρυσωµένους. Για επίδειξη ».

— « Μ' έµαθες, Πιστία, πως είναι προτιµότερο να πληρώνη κανείς ακριβά εφαρµοστό θώρακα παρά επίχρυσο. Γιά να δούµε όµως, µήπως παρόµοια γνώµη µπορεί να είναι χρήσιµη, για να κρίνη κανείς και τους ανθρώπους; Πές µου, φίλε, εκείνος που έχει πολλά αγαθά ειν' ευτυχισµένος; »

— « Είναι».

— « Αραγε ειν' ευτυχισµένος, αν τ' αγαθά τον ώφελούν, η αν δεν τον ώφελούν καθόλου;»

— « Αν τον ωφελούν ».

— « Αραγε θα τον ωφελούσαν σε τίποτα, αν τα κάτεχε µονάχα, χωρίς να τα µεταχειρίζεται; Να... αν είχε, λόγου χάρη, πολλά τρόφιµα, δεν έτρωγε όµως, πολλά πιοτά και δεν έπινε, θα τον ωφελούσαν ; »

— « Οχι βέβαια », είπε ο Πιστίας και η έκφραση του έδειχνε απορία προς που τον πήγαινε ο Σωκράτης.

— « Ε, τι λές, αν ένας άνθρωπος είναι πλούσιος µα δε χρησιµοποιεί τον παρά του σε τίποτα, µπορεί να είν' ευτυχισµένος µόνο γιατί είναι γεµάτος χρήµα; »

— « Καθόλου », αποκρίθηκε ο Πιστίας.

— « Φαίνεται λοιπόν πως για να εύδαιµονήση κάποιος, πρέπει όχι µόνο νάχη πολλά αγαθά, άλλά και να τα χρησιµοποιή ».

— « Συµφωνώ ».

— «Αλλά πές µου, Πιστία, τι είδους χρήση πρέπει να κάνη, καλή η κακή ; »

— «Καλή βέβαια».

— « Ώραία! Ας πούµε τώρα: ένας µαραγκός, για να κάνη σωστή χρήση στην επεξεργασία του ξύλου, πρέπει να κατέχη την ξυλουργική; »

— « Πώς όχι ; »

— « Καί τον αγγειοπλάστη κάποια επιστήµη τον όδηγεί να φτιάνη και να ψήνη ώραία τσανάκια ; »

— « Μάλιστα, επιστήµη », συµφώνησε ο Πιστίας.

— «Αραγε και για τη χρήση των µεγάλων αγαθών, σαν τον πλούτο, σαν την υγεία, κάποια επιστήµη θα δείχνη το σωστό δρόµο η κάτι άλλο ; »

— « Βέβαια η επιστήµη ».

— «Ώστε δεν αξίζουν τίποτα όλα τ' αγαθά του κόσµου χωρίς τη φρόνηση; »

— « Ετσι πιστεύω κι' εγώ, Σωκράτη ».

— « Καταλήγοµε λοιπόν πως το χρυσάφι από µόνο του δεν αξίζει τίποτα, είτε σε θώρακα το βάλεις, είτε σε χέρια ανθρώπου το δώσεις, αν δε συνοδεύεται από µυαλό, από επιστήµη ».

Όπου µιλούσε τώρα ο Σωκράτης, γύρω µαζευόταν κόσµος πολύς, και τον άκουγε. Το παιχνιδιάρικο ύφος του διασκέδαζε τους ακροατές. Ακόµη κι' όταν τύχαινε να έξετάζη δύσκολα θέµατα, που δεν καταλάβαιναν καλά οι πολίτες, νιώθαν ωστόσο πως κάτι υπήρχε στον αέρα, που τόλεγε για τη βελτίωση τους. Και τον πρόσεχαν. Ο Σωκράτης πάλι έδειχνε ενδιαφέρον για κάθε άνθρωπο που συναντούσε, ντόπιο η ξένο. Τους ζύγιαζε όλους ανάλογα µε τις απαντήσεις που του δίνανε — όχι από το αξίωµα η την καταγωγή τους. Γινόταν έξαφνα φίλος ενός µανάβη κι' απαρνιόταν πλούσιο µεγαλέµπορο.

ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΑΛΟΚΩΣΤΑ

ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΔΕΚΑΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ Ι. Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑΣ Α. Ε