Παρασκευή 18 Απριλίου 2025

Η EΛΛΗΝΙΚΗ AΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ IΝΔΙΩΝ - ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ

Η ΙΝΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΑΚΤΡΙΑΝΗΣ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΝΔΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΙΝΔΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Μάριος Βερέττας

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο σήμερα, όσο κι αν παραμένει άγνωστο στις μέρες μας, εντούτοις είναι γεγονός ότι οι Έλληνες πολύ πριν από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την μεγαλειώδη του προέλαση έως τη βορεοδυτική Iνδία, γνώριζαν πολύ καλά τη χώρα του Ινδού και του Γάγγη!..

Κατ' αρχήν, σύμφωνα με τους σχετικούς μύθους, τόσο ο Θεός Διόνυσος όσο και ο Ημίθεος Ηρακλής, ταξίδεψαν και περιπλανήθηκαν στην Ινδία. Και οι μύθοι, όπως πάμπολλες φορές έχει αποδειχθεί, μεταφέρουν πάντοτε μεγάλες δόσεις ιστορικής αλήθειας.

O Όμηρος επίσης μιλάει για κάποιους Eρεμβούς και Ανατολικούς Αιθίοπες οι οποίοι, κατά τη γνώμη πολυάριθμων μελετητών δεν είναι άλλοι από τους Ινδούς.
Έπειτα ο Αρριανός αναφέρεται ξεκάθαρα την ύπαρξη Ελλήνων εγκατεστημένων στην Ινδία, πολύ πριν από τον Αλέξανδρο. Μας λέει, για παράδειγμα, ότι οι Έλληνες Nυσαίοι κατοικούσαν ανάμεσα στους ποταμούς Kωφήνα και Ινδό, στις νοτιοανατολικές πλαγιές του Iνδοκαυκάσου, δηλαδή στο σημερινό βορειοδυτικό Πακιστάν, όχι μακριά από την περιοχή των περίφημων Kαλάς, και περιγράφει ένα επεισόδιο όπου οι Nυσαίοι μαθαίνοντας την άφιξη του Αλεξάνδρου, έσπευσαν να τον προϋπαντήσουν με επικεφαλής κάποιον Άκουφι. Του δήλωσαν ότι είναι απόγονοι του Διονύσου και του ζήτησαν να σεβαστεί την ελευθερία τους για χάρη του μεγάλου Έλληνα Θεού. Και ο Αρριανός καταλήγει ότι ο Αλέξανδρος ακολούθησε τους Νυσαίους επάνω στο όρος Μηρό και γιόρτασε μαζί τους "με τρόπο βακχικό"!..

Από τη μεριά του ο Ηρόδοτος καταγράφει την πρώτη μαζική μετανάστευση Ελλήνων στη Βακτριανή, επί Δαρείου του Μεγάλου, κοντά στα βορειοδυτικά σύνορα της Ινδίας, και προσθέτει ότι επρόκειτο για τους Έλληνες κατοίκους της Bάρκης της Κυρηναϊκής.
Ο ίδιος αναφέρει και μια δεύτερη μαζική μετανάστευση, εκείνην των Bραγχιδών της Μιλήτου, οι οποίοι επί Ξέρξη εγκαταστάθηκαν στη Σογδιανή, πάλι προς τη μεριά των Ινδιών.

Πέρα όμως από τις μαζικές και αποδεδειγμένες μεταναστεύσεις - τους απογόνους των Bραγχιδών τους συνάντησε αργότερα ο Αλέξανδρος - γνωρίζουμε και τα ονόματα και τα συγγράμματα ικανότατων Ελλήνων γεωγράφων, οι οποίοι εξερεύνησαν και περιέγραψαν την ινδική χερσόνησο πολύ πριν τον Αλέξανδρο.

Παλαιότερος και επιφανέστερος απ' όλους υπήρξε ο Σκύλαξ ο Kαρυανδεύς. O μεγάλος τούτος Έλληνας γεωγράφος εξερεύνησε τη βορειοδυτική Iνδία κάπου ανάμεσα στην εξηκοστή και εβδομηκοστή Ολυμπιάδα - δηλαδή προς τα τέλη του 6ου πx αιώνα, σύμφωνα προς τη συμβατική χρονολόγηση - μ’ άλλα λόγια κατά την εποχή της γέννησης του Bούδα!..

O Σκύλαξ αφού διέσχισε οδικά την Περσική Αυτοκρατορία, κατέβηκε την κοιλάδα του Kωφήνα, έκτισε σκάφος, διέπλευσε όλη σχεδόν την κοίτη του Ινδού ποταμού από βορρά προς νότο, έφτασε στις εκβολές του στον Ινδικό ωκεανό και επέστρεψε παράκτια στην Ερυθρά θάλασσα, πραγματοποιώντας τον άθλο του Νεάρχου δυόμισυ αιώνες πριν από τον περίφημο ναύαρχο του Αλεξάνδρου!..

Όλες τις πληροφορίες που συνέλεξε ο Σκύλαξ, τις κατέγραψε στο γενικό γεωγραφικό βιβλίο του με τίτλο Γης Περίοδος. Και στο σύγγραμμα του Σκύλακα βασίστηκαν όλοι μεταγενέστεροι ινδολόγοι προαλεξανδρινοί συγγραφείς, όπως ο Εκαταίος ο Μιλήσιος, ο Κτησίας ο Κνίδιος και ο Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς.

Από αυτούς ο Κτησίας ο Κνίδιος υπήρξε ο πρώτος συγγραφέας στην παγκόσμια ιστορία ο οποίος συνέταξε γεωγραφικό σύγγραμμα αποκλειστικά για την Ινδία, με τίτλο Τα Ινδικά, ενώ ο Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς, συμπεριέλαβε στις περίφημες Ιστορίες του άφθονες πληροφορίες, οι οποίες μας επιτρέπουν σήμερα να σχηματίσουμε μια σαφέστατη εικόνα για το σύνολο σχεδόν των γνώσεων των προγόνων μας περί Ινδιών πριν από την εκστρατεία του Αλεξάνδρου.

Από τις παραπάνω περιληπτικές αναφορές, οι οποίες εξετάζονται αναλυτικά στα επόμενα κεφάλαια, βγαίνει το γενικό συμπέρασμα, ότι οι Έλληνες πολύ πριν από τον Αλέξανδρο, χρησιμοποιώντας ως ενδιάμεση περιοχή διέλευσης την Περσική Αυτοκρατορία, κατάφεραν αποδεδειγμένα ανάμεσα στον 6ο και τον 4ο πx αιώνα, και να επισκεφτούν και να εξερευνήσουν την Ινδία ενώ αρκετοί εγκαταστάθηκαν μόνιμα εκεί.

Αναμφίβολα χάρη στο σύνολο των γνώσεων που συνέλεξαν διευκόλυναν τα μέγιστα την αλεξανδρινή προέλαση και στη συνέχεια την εγκαθίδρυση της μόνιμης επί τρεις αιώνες ελληνικής πολιτικής παρουσίας στην Ινδία, με αποκορύφωμα - επί Mενάνδρου - την σύσταση της Ελληνικής Αυτοκρατορίας των Ινδιών, ένα άγνωστο για τους περισσότερους Έλληνες σήμερα επίτευγμα των προγόνων μας.

Ωστόσο, όπως θα δούμε στη συνέχεια, η ελληνική πολιτική παρουσία στη χώρα του Ινδού και του Γάγγη, όσο εντυπωσιακή και αν φαίνεται, ωχριά συγκρινόμενη προς την πολιτισμική. Διότι ενώ η Ελληνική Αυτοκρατορία των Ινδιών κατέρρευσε κατά τα τέλη του 1ου πx αιώνα η πολιτισμική της επίδραση υπήρξε τόσο έντονη και τόσο καταλυτική ώστε συνεχίστηκε απρόσκοπτη τουλάχιστον έως τον 5ο μx αιώνα ενώ ο απόηχος της φτάνει μέχρι τις μέρες μας όπου για παράδειγμα το "ελληνικό σύστημα" φαρμακολογίας (“γιουνάν συστέμ” το λένε σήμερα οι Ινδοί) εξακολουθεί να εφαρμόζει τις αρχές του Ιπποκράτη, όπου υπάρχει ακόμη μια Πόλη των Ελλήνων - η Γιουναγκάντ - στο νότιο Γκουζαράτ, όπου πολλές απομονωμένες ορεσίβιες φυλές ανάγουν με υπερηφάνεια την καταγωγή τους στους Έλληνες, κι όπου μία από αυτές, οι Kαλάς του βορειοδυτικού Πακιστάν, το αποδεικνύουν έμπρακτα μέσα από τους θρύλους, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τις παραδόσεις τους.

Η έκταση των ελληνικών πολιτισμικών επιδράσεων στην Ινδία υπερβαίνει κατά πολύ τις υποψίες μας κι αποτελεί πρόκληση για τους σύγχρονους Έλληνες ερευνητές.

Ο Έλληνας αυτοκράτορας Μένανδρος, λόγου χάρη, κατέχει μιαν εξέχουσα θέση στο βουδιστικό πάνθεο και ως άγιο εξακολουθούν να τον τιμούν οι απανταχού βουδιστές ενώ στους Έλληνες αποδίδουν οι σύγχρονοι μορφωμένοι Ινδοί τα θεμέλια κάθε σημαντικού επιτεύγματος του πολιτισμού τους. Στα σανσκριτικά μας αποκαλούν “Σαβαρτζνάνας Γιαβάνας” - που σημαίνει “Πάνσοφοι Έλληνες” - και η προσωνυμία αυτή δεν βγήκε ούτε διατηρήθηκε τυχαία στην ινδική παράδοση.

Η ΙΝΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΕΡΕΤΤΑΣ ΜΑΡΙΟΣ

Εκδόσεις Μάριος Βερέττας https://booksinfo.gr

-----------------------------------

Ο Μένανδρος Β΄ της Ινδίας

ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΙΣ ΙΝΔΙΕΣ

Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΙΝΔΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ

"ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ": Η ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ #1

1 σχόλιο:

Σείριος είπε...


ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΙΒΛΙΟ TOY ΜΑΡΙΟΥ ΒΕΡΕΤΤΑ

Η ΙΝΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΑΚΤΡΙΑΝΗΣ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΝΔΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΙΝΔΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ποιο είναι ωστόσο το ψυχικό και ανομολόγητο απόσταγμα όλων αυτών των ιστορικών δεδομένων;
Ότι εμείς οι Έλληνες έχουμε πάντα την ψυχή μας στραμμένη προς την Ανατολή, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν ότι δήθεν ανήκουμε στην Δύση. Διότι στην Ανατολή μεγαλουργήσαμε κατά το παρελθόν και εκεί εντοπίζεται ακόμη σήμερα ο απόηχος της μεγαλειώδους παρουσίας των προγόνων μας.
Τούτο το βιβλίο λοιπόν αποβλέπει στο μέτρο του δυνατού να προβάλλει ένα μεγάλο μέρος των σύγχρονων γνώσεων γύρω από μια ξεχασμένη σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας - το μεγαλείο του Ινδικού Ελληνισμού!

Άλλωστε η αγάπη και το ενδιαφέρον των Ελλήνων για την Ινδία συνεχίστηκε έως τη σύγχρονη εποχή. Πριν από δύο αιώνες - επί τουρκοκρατίας - ο Αθηναίος Δημήτριος Γαλανός, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Μπενάρες, στις όχθες του Γάγγη, και αναδείχτηκε σε έναν από τους πρωτοπόρους Ευρωπαίους μεταφραστές των αρχαίων ινδικών κειμένων με αποκορύφωμα την εξαίρετη απόδοση στα ελληνικά της περίφημης Mπαγκαβάτ Γκιτά, ενώ στις αρχές του αιώνα μας, ο Iθάκιος Λορέντζος Μαβίλης και ο Κερκυραίος Κωνσταντίνος Θεοτόκης μελέτησαν και μετέφρασαν σανσκριτική λογοτεχνία στα Επτάνησα. Οι δυο τελευταίοι μάλιστα σπούδασαν σανσκριτικά στην Κέρκυρα, όπου στα πλαίσια της περίφημης Ιόνιας Ακαδημίας λειτουργούσε για αρκετά χρόνια - πριν από την ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα - έδρα σανσκριτικής φιλολογίας. Στην Κέρκυρα άλλωστε λειτουργεί και σήμερα το μοναδικό στην Ελλάδα Μουσείο Ανατολικής Τέχνης.

Και βεβαίως η αγάπη των Ελλήνων για την Ινδία και τον πολιτισμό της βρήκε εκ μέρους των Ινδών την αντίστοιχη ανταπόκριση. Διότι επίσης στις αρχές του αιώνα μας, ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Ινδούς στοχαστές, ο Σρι Aουρομπίντο Mπος, έγραψε ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα συγγράμματα γύρω από τη φιλοσοφία του Ηρακλείτου.
Τούτη η αμοιβαία εκτίμηση και αγάπη, τούτος ο αμοιβαίος σεβασμός και θαυμασμός ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ινδούς δεν περιορίστηκαν μόνον στο επίπεδο των διανοούμενων. Οι σύγχρονοι Έλληνες σέβονται, τιμούν και αγαπούν τους Ινδούς, και τον ίδιο σεβασμό, τιμή και αγάπη απολαμβάνουν εκ μέρους των Ινδών, μόλις βρεθούν στη χώρα τους οι Έλληνες. Οι ορεσίβιοι Καλάς, περιμένουν πάντοτε την επιστροφή των Γιαβάνας από τη Δύση.

Σε κάθε επίπεδο, λοιπόν, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ινδία, υπήρξε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υφίσταται αμοιβαίος θαυμασμός, εκτίμηση και αγάπη. Και τούτο το βιβλίο, αποκαλύπτοντας το μεγαλείο του Ινδικού Ελληνισμού, επιδιώκει να προσθέσει έναν ακόμη κρίκο στους προαιώνιους δεσμούς που συνδέουν τους δυο μεγάλους λαούς.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου