ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΤΟΥ ΣΑΡΑΠΕΙΟΥ ΔΕΝ ΕΚΛΕΨΑΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΤΩΝ ΛΙΘΩΝ

"...του δε Σεράπειου μόνο το έδαφος δεν απέσπασαν κι’ αυτό δια το βάρος των λίθων..."

ΕΥΝΑΠΙΟΣ (346-414 μ.Χ.) ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΣΟΦΙΣΤΩΝ 11.5

Η Αλεξάνδρεια, εξαιτίας του ναού τον Σάραπη, ήταν μια περιοχή ιερή. Από παντού έφτανε εκεί πλήθος κόσμου, ισάριθμο με τον λαό της, οι οποίοι, αφού προσκυνούσαν, έτρεχαν μετά στον Αντωνίνο, άλλοι διά ξηράς, όσοι έτρεχαν, ενώ άλλοι ικανοποιούνταν με τα ποταμόπλοια, πηγαίνοντας με ευκολία στις σπουδές τους.

Από εκείνους που έπαιρναν μέρος στις συζητήσεις μερικοί έθεταν λογικά προβλήματα και αμέσως κατακλύζονταν από άφθονη πλατωνική σοφία.

Η θρησκευτική λατρεία στην Αλεξάνδρεια και το ιερό του Σάραπη χάθηκαν. 'Όχι μόνο η λατρεία των Θεών αλλά και τα οικοδομήματα και όλα έγιναν όπως ακριβώς στους μύθους των ποιητών, τότε που επικράτησαν οι Γίγαντες. Τα ιερά στον Κάνωβο είχαν την ίδια τύχη. Βασιλιάς ήταν τότε ο Θεοδόσιος και αρχηγός των ανόσιων ο Θεόφιλος (σ.σ.: επίσκοπος Αλεξανδρείας), ο Ευάγριος ήταν ο έπαρχος της πόλης, ενώ στον Ρωμανό είχαν ανατεθεί οι στρατιωτικές λεγεώνες της Αιγύπτου.

Αυτοί οι άνθρωποι, οχυρωμένοι πίσω από την οργή τους εναντίον των ιερών πέτρινων αγαλμάτων και ξοάνων, ξέσπασαν πάνω σε αυτά τον θυμό τους, χωρίς καν να μιλήσουν για πόλεμο, κατέστρεψαν το Σαραπείο και πολέμησαν τα αναθήματα, κερδίζοντας μία νίκη χωρίς αντιπάλους και αντιμαχίες.

Πολέμησαν εναντίον των αγαλμάτων και αναθημάτων, ώστε όχι μόνο τα νίκησαν αλλά και τα έκλεψαν, και η πολεμική τους τακτική ήταν να κρύβουν τα κλοπιμαία. Μόνο το πάτωμα του Σαραπείου δεν έκλεψαν εξαιτίας του βάρους των λίθων, που δεν μετακινούνταν εύκολα.

Έλεγαν ότι είχαν νικήσει τους θεούς και λογάριαζαν την ιεροσυλία και την ασέβειά τους για έπαινο. Έπειτα εισήγαγαν στους ιερούς τόπους τους λεγάμενους μοναχούς, ανθρώπους στην εμφάνιση, που ζούσαν όμως σαν γουρούνια, που ολοφάνερα πάθαιναν και έκαναν αναρίθμητα και ανεκδιήγητα κακά. Όμως τούτο φαινόταν ευσεβές, η περιφρόνηση δηλαδή του θείου.

Οποιοσδήποτε φορούσε τότε μαύρο ένδυμα και του άρεσε να φέρεται άπρεπα δημοσίως είχε τυραννική εξουσία. Αυτά τα αναφέρω όμως και στα συγγράμματά μου της γενικής ιστορίας.

Τοποθέτησαν λοιπόν τους μοναχούς αυτούς στον Κάνωβο και καταδίκασαν το ανθρώπινο γένος στη λατρεία των δουλοπρεπών και ανέντιμων, αντί των πραγματικών θεών. 

Συγκέντρωναν τα οστά και τα κρανία όσων θανατώθηκαν εξαιτίας των πολλών αμαρτημάτων τους, εκείνων, δηλαδή, που καταδίκαζε το δικαστήριο της πόλης. Τους αναδείκνυαν θεούς, κυλιούνταν μέσα στα οστά τους και θεωρούσαν πως γίνονταν καλύτεροι οι ίδιοι με το να μολύνονται στους τάφους τους. Μερικοί ονομάζονταν μάρτυρες, διάκονοι και πρεσβευτές...

ΕΥΝΑΠΙΟΣ – ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΣΟΦΙΣΤΩΝ

Κεφ. VI. ΑΙΔΕΣΙΟΣ 10. 8 – 11.10

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Οδυσσέας Χατζόπουλος

-----------------------------------------

Ευνάπιος - Έλληνας φιλόσοφος  και ιστορικός του 4ου αιώνα

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΟΥ

Οι Καταστροφές των Αρχαίων Ελληνικών Μνημείων (#1)

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΣΩΠΑΤΡΟΥ 

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΟΡΓΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟ ΛΙΒΑΝΙΟ, ΕΠΕΙΔΗ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΘΡΗΝΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΠΡΗΣΜΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΣΤΗ ΔΑΦΝΗ (Αντιόχεια)..

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ, Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ “ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ” ΚΑΙ Η ΕΝ ΕΤΕΙ 431- 485 ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΚΑΜΨΕΩΣ ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΤΡΩΑΣ/ΕΦΕΣΤΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ