Η ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΡΧΕΓΟΝΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Για τον Σωκράτη η μάθηση είναι ανάμνηση. Δηλαδή κάθε τι το οποίο ανακαλύφθηκε και μαθεύτηκε απ’ τους ανθρώπους, σε κάποια παλαιότερη χρονική στιγμή έχει αποτυπωθεί σαν σφραγίδα στο D.N.A. των κυττάρων μας:

«ή μάθησις ούκ άλλο τι ή άνάμνησις τυγχάνει ούσα, και κατά τούτον ανάγκη που ήμάς εv προτέρω τινί χρόνω μεμαθηκέναι ά νύν άναμιμνησκόμεθα. τούτο δέ αδύνατον, εί μή ήν που ήμίν ή ψυχή πρίν έν τώδε τω άνθρωπίνω είδει γενέσθαι· ώστε καί ταύτη άθάνατον ή ψυχή τι έοικεν είναι».

Πλάτωνος «Φαίδων», (73 a)

Απόδοσις: Η μάθηση για μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ανάμνηση. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή τη θέση, εμείς κατ' ανάγκη έχουμε μάθει σε προγενέστερο χρόνο όσα τώρα ξαναθυμόμαστε. Αυτό όμως θα ήταν αδύνατο, [73a] εάν η ψυχή μας δεν υπήρχε κάπου, πριν γεννηθεί στο ανθρώπινο σώμα. Να που και από αυτή την πλευρά φαίνεται ότι η ψυχή είναι πράγμα αθάνατο».

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ