ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ, Η ΑΠΩΤΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Και όταν ο Δίας έδωσε σ’ αυτούς όλα εκείνα τ’ απαραίτητα, που οι ίδιοι οι θεοί τρώνε, δηλαδή νέκταρ και αμβροσία και στα στήθη ολονών φούσκωσε το φρόνημα, αφού έφαγαν νέκταρ και αμβροσία που ποθούσαν, τότε είπε σ’ αυτούς ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων: «Προσέξτε με, παιδιά σπουδαία της Γης και τ’ Ουρανού, για να σας πω όσα η ψυχή μου μέσα στα στήθη μου προστάζει. Πέρασε πολύς καιρός, που αναμεταξύ μας πολεμάμε κάθε μέρα για να νικήσουμε και να υπερισχύσουμε, οι Τιτάνες θεοί και όσοι καταγόμαστε απ’ τον Κρόνο. Εσείς όμως να φανερώσετε εναντίον των Τιτάνων τη μεγάλη σας δύναμη και τ’ ανίκητα χέρια σας την ώρα της σφοδρής μάχης, ενθυμούμενοι τις φιλικές μας σχέσεις και ότι ήρθατε ξανά στο φως με τη θέλησή μας μέσα απ’ το νεφελώδες σκοτάδι, απελευθερωμένοι απ’ τα δεσμά σας, αφού τραβήξατε τόσα»… «Εκεί οι Τιτάνες θεοί έχουν κρυφτεί κάτω απ’ τη νεφελώδη μαυρίλα κατόπιν αποφάσεως του Δία, ο οποίος συγκεντρώνει τα σύννεφα, μέσα σε χώρο μουχλιασμένο, στα βάθη της πελώριας γης. Δεν είναι δυνατόν να φύγουν από κει, αφού ο Ποσειδώνας τοποθέτησε πάνω τους χάλκινες πόρτες και ένα χάλκινο τείχος τους περιτριγυρίζει». «Στο μεγαλύτερο μέρος της καιγόταν η τεράστια γη με ανείπωτο καύσωνα, λιώνοντας όπως ο κασσίτερος που ζεστάθηκε σε καλο κατασκευασμένα εργαστήρια (χοάνες)». (ΗΣΙΟΔΟΣ: «Θεογονία», στιχ.: 864-866).
«Και ολόκληρη η γη έβραζε, όπως και τα ρείθρα του Ωκεανού και η ατρύγητη θάλασσα. Ζεστή πνοή περιέβαλε τους χθόνιους Τιτάνες, ανείπωτη δε φλόγα άγγιζε τον θεικό αιθέρα. Και η αστραφτερή λάμψη του κεραυνού και της αστραπής τους τύφλωνε, παρόλο που ήταν γενναίοι»
(ΗΣΙΟΔΟΣ: «Θεογονία»,στιχ.: 697-701).
Μύθος, σημαίνει θρύλος, παράδοση, αναφορά, λόγος. Η φαντασία δεν γεννιέται από το τίποτε, χρειάζεται κάποιο αρχικό γεγονός για να στηριχτεί. Μια βασική προσλαμβάνουσα παράσταση, πάνω στην οποία θα λειτουργήσει. Ο Πλάτων, στο διάλογό του «Κρατύλος» αναφέρει ότι «οι Μυθολόγοι δεν ήταν τυχαίοι, αλλά λεπτολόγοι, αστρονόμοι και μύστες». Όλα ήταν γνωστά απ’ τους Ιερείς και Μύστες των πανάρχαιων Ελλήνων και μεταφέρονταν μέσω της Γνώσεως των Αρχείων των Ελλήνων.
Το ιδανικό είναι να μπορεί κανείς να μελετήσει τις μυθολογίες στο πρωτότυπο και να κρίνει μόνος του τι ακριβώς συμβαίνει… 
Η συμβατική επιστήμη έχει αρνητική θέση ως προς την ύπαρξη τέτοιων πολιτισμών του παρελθόντος και περιμένει τις αποδείξεις που θα επιβεβαιώσουν αυτή την υπόθεση. Συχνά, όταν αυτές παρουσιάζονται, κάνει ότι μπορεί για να τις εντάξει στο πλαίσιο της υπάρχουσας γνώσης. Λένε πως η «βάσανος» των ευρημάτων υπαγορεύεται από επιστημονική δεοντολογία που προστατεύει την επιστήμη από λάθη. Όταν όμως αυτό το βασάνισμα των ευρημάτων και τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι μεροληπτικά και μονόπλευρα, τότε γίνεται σαφές πως δεν υπάρχει αγνή πρόθεση.
Σε κάποια απώτατη εποχή  .ο Θωθ, (ο Ερμής Τρισμέγιστος) ο θεός της Σοφίας, σύμφωνα με τα Αρχαία κείμενα, «χάραξε τις γνώσεις του σε Ιερά Βιβλία, (Ερμητικά) τα οποία έκρυψε σε διάφορα σημεία της Γης με σκοπό να τα αναζητήσουν οι επόμενες γενεές, αλλά να τα ανακαλύψουν μόνο αυτοί που θα αναλάμβαναν το έργο να αφιερώσουν τις ανακαλύψεις τους στο καλό της ανθρωπότητας».
Όπως και να έχει το πράγμα, είναι γεγονός ότι η αλήθεια ελευθερώνει! Ας νιώσει ο καθένας όπως μπορεί την ελευθερία του, σε έναν κόσμο ελεύθερο και δημιουργικό! Ωστόσο «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία». Sirius5